Reggy Tielman overleden, laatste der Mohicanen
Afsluiting van een periode, kenmerkend voor onze afsluiting van onze Indische muziekcultuur? Misschien wel een tijdsbeeld wat zich heeft afgespeeld in de Nederlandse geschiedenis, de Indo periode. Het is zo vreemd, The Tielmans zijn er gewoon niet meer, een periode van ons, Indische mensen heeft nog vele herinneringen aan deze familie die ons hoe je het ook wendt of keert, internationaal in de kijker gezet. De periode waarin wij net hier aangekomen, ons zelf moesten bedruipen om de kater van het verlies van alles wat wij hadden te vergeten. Gewoon achter ons laten heet dat.
Wij hadden de muziek en de muzikanten die ons mee hielpen om te aanvaarden, te verwerken en uiteindelijk om ons weer een beetje bijeen te rapen. De Tielmans hebben er niet om gevraagd het boegbeeld te worden van onze gemeenschap, het was een toevalstreffer en eigenlijk waren ze ook het mikpunt van allerlei kritiek en jaloezie van zowel de Nederlandse kant, maar ook vanuit onze gemeenschap.
Het boegbeeld zijn zij geworden omdat wij als Indische gemeenschap eindelijk iets hadden waar wij mee konden pronken, kijk wat wij als bagage hebben en zie wat een artiesten. Met hun muziek maar vooral hun shows waren de Tielmans onze trots. Ze waren niet de enige boegbeelden, maar ze waren wel de meest spraakmakende en het meest gewaardeerde buiten onze gemeenschap en daarmee werden ze onlosmakelijk met de Indische gemeenschap verbonden. De Tielmans waren onze Elvis, onze weet ik veel aan beroemdheden en het meest van alles waren ze de herinnering aan onze jeugdjaren, de jeugdjaren van de eerste, tweede, derde en misschien ook nog de vierde generatie.
Jeugdjaren waar wij als Indo’s en Molukkers naar onze identiteit zochten en die min of meer konden vinden middels onze muziek, want daarmee konden wij op onze fuifjes bij elkaar en ons zelf zijn. De periode is vergeten en als jeugdige heb je niet het besef hoe het was geweest, vreemden zijn in een land waar je eigenlijk geen vreemde had moeten zijn.
Vreemden met een Hollandse taal, Hollandse manieren, Hollandse opvoeding en ook Hollandse voorouders. Vreemden die niet gewenst en begrepen werden in een land wat voor een deel hun bloedeigen roots had. De huidige generaties, wat er nog van over is zullen het nooit begrijpen, het kan ook niet. Deels omdat wij geen doorgevers zijn en onze communicatie binnen onze eigen gezinnen zich alleen richtte tot het heden en het verleden werd daarom in alle talen verzwegen.
Een periode sluit af, misschien wel goed zo, er is een taak volbracht. Een taak die willens en wetens onbewust op de schouders lag van de Tielman bros. De taak die onze gemeenschap in de belangstelling moest plaatsen in een tijd waar wij onze ruggen weer recht moesten zetten. 12 maart 2014 is de dag van de afsluiting van een gedenkwaardige periode en alleen zij, zullen deze dag beleven die op gegroeid zijn met de opkomst van onze broeders en zusters, de familie Tielman, mogen zij in vrede rusten.
Rest nog de dankbaarheid tegen wil en dank die onze gemeenschap verschuldigd is.
Albert van Prehn
Antwoorden