’Moesson’ rakelt Indisch verleden op
Eens in de vijf jaar, op 6 augustus, komen de diplomaat Ferdy Aronius (Thom Hoffman), zijn moeder (Kitty Courbois) en haar ex-minnaar (Bram van der Vlugt) bij elkaar voor een bizarre reünie. Ze ’vieren’ dan de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki, die een einde betekenden van de gruwelijke Jappenkampen in Nederlands-Indië.
Echt feestelijk wordt het echter niet in Moesson (ook bekend als roman met de titel Een tropische herinnering), een stuk van Eric Schneider. Zeker niet wanneer uiteindelijk de lang verborgen waarheid over de dood van Ferdy’s broer op tafel komt. „Voor wat voor feest eigenlijk?” vraagt Ferdy zich op een gegeven moment hardop af. „Hiroshima? Nagasaki? Vrede? Bevrijding? We hebben niets overleefd. We zitten er nog middenin. We zijn helemaal niet vrij. Iedere dag stikken we meer en meer in onze herinneringen. Ieder voor zich. Niet samen. Niet elkaar troostend.”
Dat Schneider zelf ook acteur is, proef je terug in zijn soepele dialogen. De drie acteurs weten daar stuk voor stuk wel raad mee. Met name Bram van der Vlugt geeft zijn Mees Stork een prettig lichte toets en is een genot om naar te kijken. Deze rokkenjager van weleer blijkt de oorlogsjaren veilig in Australië te hebben doorgebracht, terwijl zijn minnares met haar twee zoons in een kamp moest zien te overleven. Zijn herinneringen zijn vervaagd, terwijl zij zich nog ieder detail voor de geest kan halen. Het heeft van haar een bittere, cynische vrouw gemaakt die nog maar weinig liefde over heeft, zelfs niet voor haar zoon Ferdy, die er zo naar snakt.
Moesson kent een sterke opbouw die je langzaam maar zeker het drama intrekt. Regisseur Ger Thijs heeft ervoor gezorgd dat de focus volledig op de inhoud en de acteurs ligt, en die weten, middels intens spel, drie personen van vlees en bloed te creëren. Het stuk rakelt bovendien een belangrijk stukje van ons Indische verleden op en laat zien dat je je geschiedenis altijd met je meesleept. Het levert indringend theater op dat met een uur en twintig minuten wellicht wat aan de korte kant is, maar juist door het niet eindeloos uit te smeren, komt de ontknoping keihard aan.
Esther Kleuver
Speellijst: www.toptheater.nl
Antwoorden