Het woord INDO door de een verguist ; de ander prat op. Weer een ander dist smakelijke verhalen om de afkomst te verhullen of juist bloemrijker te schilderen over vermeende adellijke voorvaderen. Niets ter wereld is kleurrijker dan het volk dat tot geen volk behoort. De Indo zonder natie of eigen land. Geboren op een van de eilanden van de Gordel van Smaragd. Trots of niet je bent Indo.
Wie bepaalt dat je Indo bent? Geboren getogen aldaar met een specifieke tongslag spreken . de verschijning of het uiterlijk hebben naast de huidskleur. Je leef en eetgewoonten. Je hang naar pasar malams en huisfuifjes . je hang naar muziek .. je idolate hang voor Indo rock en Andy Tielman, maar ook krontjong en asli, De ziende herkende herkent en oordeelt. Maar voor dat alles… de individu zelf. Het IK.
Het ik ben Indo of ik wil het niet zijn. Maar ook : ik ben Indo eerst, dan Nederlands en wereldburger
Als kind was je er niet mee bezig. Voor en tijdens en na de oorlog werd er in je omgeving Nederlands of andere talen gesproken. Multicultureel inzichten die je onbewust in je opsloeg,
Na de oorlog was dat andere koek. Dan rezen je haren ten berge wanneer je een Japanner oogde. Immers ongewild had je als kind onmenselijke taferelen gezien en ondergaan in het Jappen kamp en erna. Mensonterend machtsvertoon, moord doodslag .OORLOG punt uit. En oorlog maakt of breekt de mens. Het vormt en misvormt je ziel en geest en zet zich vast als een kankergezwel in je herinnering. Je vertrouwen in de grotere, de mens en de mensheid is totaal van de kaart gewist.
Naast het geestelijk gedrocht dat er van je is over gebleven heb je van alle negatieven een mozaïek tot prachtig pronkstuk gevormd dat schoonheid en inzicht . maar ook verantwoordelijkheid zin verzinnebeeld . Een eenheidsvorm met de natuur. Je herrijst als een feniks met een gebroken wing; het kindzijn af met groot dadendrang en hang.
In het kamp immers was je soldaatje musketiertje tegen onrecht en voor vaderland en volk. Onbesproken code tussen leeftijd genoten van gelijke aard en dadendrang. Je broers je directe naaste. Andere kinderen die liever kind wilden blijven om welke reden ook, werden beschermd en in waarde gelaten en die ruimte gegeven. Je was als kind moeders hoop in bange dagen. Letterlijk. Oogluikend weliswaar.
Wat wist je als kind van de wereld?
Nou.. als moeders kindje hangend aan moeders rokken pakte je de gesprekken wel of niet bedoeld te worden gehoord op ter informatie van je verdere handelingen in samenwerking met de andere musketiers. En je was de boodschapper tussen de vele.
Hongersnood werd voor velen de hongerdood. Niet wanneer het door ons het grut legertje kon worden verholpen.
Niet voor mij. Hongersnood was geen nood. Mijn ingewanden waren de luxe van voedsel van af geboorte niet gewend en dus was hongersnood eerder een weldaad voor mijn lichaam.
Oorlog maakt of breekt de mens. De ziel en de geest in de mens die dat sluipend toelaat. Echter het mag nooit als excuus worden gebruikt om moordenaar of verkrachter te worden of welke vorm van misdaad ook eigen te maken
Als individu heb je de kracht, de keus en de vrije wil om nog iets positiefs van je leven te maken. Je kneedt als het ware je eigen leven tot je eigen schoonheid en waarde vorm. Je waarheid.
In de Indo maar ook in elk individu is die kracht en macht aanwezig. Alles dat en dat alles.!
De Indo beseffende dat er geen eigen vaderland, noch moederland kon worden genoemd, raakte tussen wal en het schip. Liever uit het verraderlijke Nederland de weide wereld in op zoek naar innerlijke vrede en rust. Repatriëring was het grote woord. Patrie van vaderland dat nooit een vaderlijke arm om de schouders bood. Eerder een voortdurend afwijzend vernederend gebaar openbaarlijk toonde.
Weg van vernedering en hypocrieten. Als een bamboe stengel nog fragiel in steel met de souplesse en de vastberadenheid uit innerlijke kracht torende de Indo vele mijlen uiteen en omhoog. Om te zoeken, te speuren te vinden , te ver-eenen. In de tijd van bange donkere dagen, wanneer men zich had geïdentificeerd met een ander volkstam van naam en faam of roem had je een registratie kenmerk. De Indo had een “attesta de vitae”. Zonder dat was je een prul dat in de prullenbak belandde. Geboorteakte dat je geboren was en leefde. Hoe actueel nog. Hoe waanzinnig oerdom.
Het woord “vuilnisbakkenras “moet uit die tijd dateren. Gebezigd in alle geval! Ontsproten uit de geest van de domme.
De religieuze wereld heeft ten gunste van de bevolking per ongeluk per express wat minder vlot de branden geblust die zalen met documenten verteerden in de gretige vlammen. En even gretig werden geboorte aktes in Latijn geschreven waarbij eveneens per ongeluk express de data verdoezeld werd omwille van de leeftijd van de kinderen die beslist nog onder moeders rokken wilden blijven hangen. Op smeekbede van ouders en ouderen.
Als moeders kindje hangend aan moeders rokken hoorde je gretige oortjes alles om te dienen tot beter soldaatje zijn in het rijtje van musketiers.
Moeders gedroegen zich quasi onbekend met dit wan-weldaden beleid van de oudere jeugd . De onuitgesproken code van eer en geheimhouding van het heimelijk gedrag tot welzijn van het algemeen belang. Het kinder legertje .
Het kind in mij is nooit kind kunnen zijn. Alle leeftijd genoten en ouder hebben die tic overgehouden van de oorlog. Kindskinderen overkomt het nog dagelijks dat pa of ma effe getikt is.
- Zij is getikt- almaar een algemeen begrip geworden met het wisvingertje naar eigen slaap in gelaat.
Hoe weinig beseft men de diepgang , de ernst achter het geleden leed achter de inhoud van dat ene uitgesproken zinnetje. De draagkracht die hoogten en verten reikt van ongekende waarden.
Regeringen die achteloos oordelen over zaken hun onbekend . Knil-zaken, Zuid Molukse zaken ; INDO zaken.
Nederland heeft haar trouwste metgezel verraden en in de steek gelaten. Het moederland kwijnt weg . Het vaderland blijft verteren op roem en rijk..En machtswellust of positie
Dat rijk is arm geworden. Geen mens in de regering waagt het tegen stroom en tegen schijnwerper en galmende kanonnades met woorden zich in te zetten voor het recht van de Indo die zoveel onrecht is aangedaan. Het oosten is een te ver van mijn bed show en zou best wel eens wat onrust over verleden kunnen opleveren.
Maar INDO-rijk. Lieve lotgenoten. uw kans is niet verkeken, noch te laat. Laat uw stem zuiver en helder galmen zonder geweld. Schrijf al uw levensverhalen en bestorm ermee weliswaar per post gestuurd de regeringen.
Alle regeringen die ertoe doen, waar men verblijft en kopie naar de Nederlandse regering voor die extra druk.
Nooit geweld. Geweld zou ons maken en verlagen tot de vijand die ons heeft geknecht en vernederd. Die momenteel onze vijand niet meer is, Evenmin Indonesië ons geliefd broeder land
Wees nu moeders droom in bange dagen. Want Nederland vertoeft nu in bange dagen .
INDO doe het mild en liefdevol “en masse “naast de petitie ook de levensverhalen.
Tenslotte … wij zijn flexibel, vasthoudend en krachtig als de bamboe. Torenen statig en edel hoog boven alles. Alles ziend, horend, luisterend , gestadig handelend alom.
\Hey .. love you all… xxxxxx.
We kunnen wel op elkaar rekenen als puntje bij paaltje komt. E dat is nu.! Ellen Hauwert
Antwoorden