DE band en de gitaar.

[albert van prehn]

Ik heb als gitarist mijn ervaringen en wil deze delen met collega’s, misschien met dezelfde ervaringen maar misschien ook niet. In ieder geval zijn mijn ervaringen in de loop der tijd van het begin af iets wat ik wil delen en misschien ook wil toetsen aan die van collega’s. Het gaat dus om mijn deel en rol als gitarist in de band en ik begin bij het begin als slaggitarist, want dat zijn de eerste vereisten in mijn optie om jouw instrument behoorlijk te leren kennen. Niet alleen leer je de toets kennen en de akkoorden(waarover later meer) maar je leert ook het rhytmische gedeelte te beheersen en natuurlijk ook de vele tempo’s bij verschillende rhytmes. Met andere woorden je zult samen met de drummer en bassist de basis zijn voor het rhytmische gedeelte van de band. Vele bands onderschatten het belang van de slaggitarist, deze is uitermate belangrijk, want zonder een goede slaggitarist zal een band altijd minder zijn, een slaggitaar is net zo belangrijk als een goede drummer. Ik heb het geluk dat ik nogal leergierig ben en niets is mij teveel als het gaat om ontdekken, en ontdekken in de muziek in naar mijn idee de beste leermethode. Want, je kunt nog zo veel lessen nemen en voorgekauwde stukjes spelen van blad, het ontdekken stelt je later in staat om creatief te zijn, vooral als sologitarist, maar ook als slaggitarist. Ik heb een tijd als slaggitarist in dienst gespeeld van een orkest waarin een hele goede gitarist de leadman was, een geschoold persoon met een conservatorium achtergrond. Als indo bandlid in de 60er jaren heb ik zelf moeten ontdekken en zelf moeten leren van toekijken en naspelen. Je komt er heel ver mee als je echt leergierig bent. De slagpartijen zijn vanwege de rhytmische ondersteuning in de band heel belangrijk en gelukkig was ik zo nieuwsgierig dat ik vrijwel alle stijlen kan mee slaan. Dat zou ik iedereen willen adviseren, blijf niet hangen in een stijl, ga verder en pak van alles aan wat jouw interesse heeft. Een stijl slaat dood op den duur want jouw creativiteit verlangt naar meer en een stijl zal snel leiden tot muzikale moeheid. Het is ook oersaai, want de muziek is veel meer dan het hokje waarin jij je in afsluit. Je moet het natuurlijk willen. Een akkoord bestaat in principe uit drie noten, de grondtoon, de terts, en de kwint. Deze drie noten kun je aanvullen met andere noten en zelfs ook verminderen met halve en hele noten, zodat je allerlei variaties krijgt zoals sus, dim, mineur en majeur akkoorden. Als je echt wil zijn er diverse leuke lesboekjes die jouw theorie kunnen bijschaven. Het hoeft niet echt je kunt ook akkoorden schema’s leren uit boekjes of van vrienden en deze toepassen. Ik ga hier niet verder op in. Belangrijkste van een slaggitarist is echter dat hij zijn mannetje staat, zijn plaats in de band weet en absoluut geen egoman moet zijn die de boventoon moet gaan voeren. Hij moet de melodie lijn BEGELIJDEN met zijn akkoorden en geeft het rhytme aan. Een mooi voorbeeld is de raggae, daar hoor je duidelijk de rol van de slaggitarist en die is uitermate belangrijk. Een goede slaggitarist is goud waard en als ik moest kiezen tussen een solist erbij of een goede slaggitarist dan koos ik zeker voor het laatste, gewoon omdat deze de band een paar treden hoger laat klinken. Naarmate ik vorderde speelde ik al gauw als leadman in diverse orkesten en heb een heleboel moeten leren. Allereerst jouw plaats als leadman. Je kunt twee dingen doen, voor jezelf spelen en laten zien wat je kunt, of je speelt in dienst van de band en werkt als teamman. Ik zie heel veel solisten in het circuit en beschrijf er enkel types van. De egotripper, speelt alleen voor zich zelf, is meestal druk, te druk en vult teveel aan zodat hij constant in concurrentie gaat met andere solistische elementen in de band, zoals de zanger/es (en dat is funest), de toetsen man, trompettist etc.etc. Hij zal de band rommelig laten klinken en geeft anderen geen ruimte. M.a.w.hij geeft zijn eigen band geen ruimte want hij speelt de zaak dood. Een nadeel van dit type jongens is dat ze gauw uitgespeeld zijn, na verloop van tijd weet je ieder nootje die hij produceert en is de interesse als gauw weg bij de toehoorder. DE egoman zal ook altijd de strijd aanbinden met andere in de band aanwezige solisten en dat is funest voor een band met meerdere solisten. De kunst als solist is om de band interessant te maken voor het publiek, je moet het publiek iedere keer verrassen met een stukje solowerk en als er iemand anders in de band is die ook goed kan soleren, vaar je mee, door jouw deel eraan toe te voegen zodat je een perfect afgestemd geheel op de bühne krijgt waar jouw publiek van kan genieten. Solist zijn is in dienst van de band te spelen en de ondersteuning van jouw vocalisten. Ik zie helaas bij veel indobands dat ze de zaak aaneen breien door overal tussendoor te pielen en de zanger of zangeres geen kans geven. Je hoort ze overal nadrukkelijk aanwezig en het maakt o zo rommelig. De egosolisten noem ik ze, ze kunnen beter alleen spelen dan genieten ze ook van hun eigen kunnen en doen de band geen schade aan. Beter is niets te doen tot op het moment dat jij moet komen. Er zijn ook die te weinig doen en je hoort ze niet eens. Die jongens of meisjes doen de band ook te kort. Het geluid van de solist is ook vaak een punt van discussie. Speel je met twee solisten ga dan niet overstemmen omdat je bang bent dat de andere beter is. Jouw geluid moet voor jezelf goed hoorbaar zijn, dat wil zeggen, je moet soleren op een volume die de vocalist vervangt. In feite ben je de variatie op de vocalist en qua volume moet je dan even hard staan. Kwestie van gas terug nemen en bijvoegen. Als solist moet je ook niet iets meer volume hebben dan de drum en rest van de band, want je voegt toe met je fill ins en dat moet gehoord worden. Overigens fill ins moet je beperkt houden en niet aaneen breien. Solist zijn is een verantwoording, je haalt de band naar boven of beneden met jouw inbreng. Als muzikant echter is het heel goed als jij je eigen beperkingen, maar ook jouw sterke kwaliteiten ken. Aan overschatting heeft niemand wat, zeker jezelf ook niet. Het leidt alleen maar tot teleurstellingen. Ben je niet goed genoeg om de lead te doen, laat het aan iemand anders over die het beter kan en ga niet koste wat kost concurreren, je maakt je zelf ermee belachelijk en het is o zo merkbaar bij het publiek . Probeer er iets nuttigs mee te doen als aanvulling tot. Er is altijd wat aan te vullen als tweede solist, beter een goede tweede solist dan een die zo nodig moet en het niet kan waarmaken. Solist zijn is een vak apart, ook al kun je nog zo goed spelen, jouw inbreng en manier van doen in een band zal heel bepalend zijn voor de band en ook voor jezelf. Je speelt niet alleen en je bent meer dan afhankelijk van de overige bandleden. Als je denkt dat je te goed voor de band bent, zoek iets anders want je zult altijd gefrustreerd raken en de anderen worden gefrustreerd van jou. Kun je goed soleren dan is het de kunst om samen met anderen een schilderij te presenteren aan jouw toehoorders, het totale plaatje van de band. Solist zijn is ook creaties maken, jouw gevoel erin brengen en jouw emoties, want als solist communiceer je met jouw publiek. Raggen en beuken of freaken heeft weinig resultaat. Kille nootjes spelen die tig keer gespeeld worden waarin geen emotie is zal nooit goed aanslaan. De beroemde collega gitaristen hebben iets wat hun op wereld nivo brengt en dat is echt niet alleen het goed kunnen spelen, daar zit iets van de man of vrouw in. DE communicatie via de noten en de muziek. Zij vertellen je wat en naar gelang je ze kunt begrijpen zul je ze ook waarderen en adoreren. Op amateurniveau is er nog van alles mogelijk, een ding is uitermate belangrijk. De lol van het musiceren en de mate waarin jij anderen in jouw omgeving ook gunt om te musiceren, dat heet samenspelen. Als je dat er niet voor over hebt, ga dan maar alleen verder want dat zal je een hoop ergernis, ruzie en verlies van vrienden gaan besparen. Ik heb het over de GITARIST in de band gehad, hetzelfde geld voor ieder lid in de band, ook toetsenisten en andere mede solisten, het geldt zeker ook vocalisten. Albert van Prehn Lid van AdVenture en de Tempo Doeloe Band. 12 januari 2010.