*******************
Hieronder is een informatief schrijven van de Arek Suroboyo William R. Nagel die nu in Breda woont.
******************************************************************************************
Hallo Indo's en geen Indo's op deze gezellige site voor Indo's en geen Indo's
om gezellig met elkaar te communiceren en ook om met elkaar te gaan ngobrol(kletsen)
Ik ben inderdaad een Arek Soeroboyo en ben pas in 1958 naar Nederland vertrokken met de Johan Van Oldenbarneveld met mijn ouders en jongere zus. Mijn andere broers en zusters zaten hier al eerder.
Omdat de onveiligheid voor Nederlanders toe nam, zijn we maar vertrokken.
Dit was ook de laatste vaart van de JvO, waar ook zo'n kleine 70 verstekelingen aan boord zaten waaronder ook de zeer
bekende Tjok de Frëtes.
De verstekelingen hadden geen paspoort en moesten in Wassenaar blijven in
afwachting van, hun paspoort.
Wij werden in Nederland niet in een pension opgevangen, maar door een oudere zus van
mijn moeder, die in Aalst bij Waalre-Eindhoven woonde. Zij hadden een heel groot
huis in de bossen van Aalst. Wij hadden het hgier dus wel redelijk t.o.v.
anderen, die het niet getroffen hebben.
Binnen een jaar kregen we een huis toegewezen in een hele nieuwe wijk in Eindhoven zelf., Kreeg toen na een half
jaar een baan bij Philips en ben tot mijn pensioen gebleven. Ik ben dus een
echte Philips man en natuurlijk een fan van voetbalclub P.S.V.,
Groeten
William Nagel
Omdat de onveiligheid voor Nederlanders toe nam, zijn we maar vertrokken.
Dit was ook de laatste vaart van de JvO, waar ook zo'n kleine 70 verstekelingen aan boord zaten waaronder ook de zeer
bekende Tjok de Frëtes.
De verstekelingen hadden geen paspoort en moesten in Wassenaar blijven in
afwachting van, hun paspoort.
Wij werden in Nederland niet in een pension opgevangen, maar door een oudere zus van
mijn moeder, die in Aalst bij Waalre-Eindhoven woonde. Zij hadden een heel groot
huis in de bossen van Aalst. Wij hadden het hgier dus wel redelijk t.o.v.
anderen, die het niet getroffen hebben.
Binnen een jaar kregen we een huis toegewezen in een hele nieuwe wijk in Eindhoven zelf., Kreeg toen na een half
jaar een baan bij Philips en ben tot mijn pensioen gebleven. Ik ben dus een
echte Philips man en natuurlijk een fan van voetbalclub P.S.V.,
Groeten
William Nagel
********************************************************************************************************
N.a.v. jouw vraag, welke dans we aan het doen waren, die je op mijn ingezonden foto zag, zal ik kort het volgende over ons verblijf op Bali vertellen.
Eerst moet ik je zeggen, dat we niet op vakantie waren, maar half in Nederland en half
in Indonesië wonen en wel op Bali in de plaats Jimbaran richting Nusa Dua.
We wonen op Bali voor 2 keer 3 maanden in de periode febr.-mei en sept.- nov.
Als je daar zo lang zit, dan zoek je natuurlijk ook ander afleiding dan alleen maar aan het strand te liggen nietsen.
Zo ontstaat er dan een nieuwe vrienden- en kennissenkring.
Deze vrienden en kennissen wonen er parmanent of zoals wij voor een aantal maanden.
Één van die vrienden, is gitarist Roy Schenkhyusen, van de groep "Roy Renegades & Friends".
Iedere zaterdag avond treden zij op in Café-Restaurant "Jepun" in Sanur. Je begrijpt dus al, we zijn daar natuurlijk
ook altijd bij en de dans poco-poco wordt daar bijna door iedereen gedanst. Ook
toeristen, die nog nooit de poco-poco hebben gezien laat staan zelf gedanst,
worden door ons in korte tijd geleerd mee te doen.
Wij dansen heel graag en dansen diverse dansen, maar geen cha-cha helaas.
Even in het kort, hoe we er toe zijn gekomen, om in Indonesië te wonen!
Na mijn pesioenering bij Philips-Breda in 1989 zijn mijn vrouw en ik een opleiding gaan volgen om een reisbureau te
beginnen. Na onze diploma, hebben we ons bij K.v.K. ingeschreven om
daadwerkelijk te beginnen.
Wij hadden al wat practische ervaring opgedaan in het rondleiden en gidsen van
reizigers door Indonesië in de periode dat ik nog werkte. In 1978 gingen we voor
het eerst na 20 jr. al in Nederland te zijn, weer terug naar Indonesië voor
vakantie. Ik heb bij terugkomst direct met mijn directe baas van Philips kunnen
afspreken, dat ik om het jaar voor telkens voor 2 maanden naar Indonesië op
vakantie wilde gaan.
Tijdens onze vakanties daar maakten we kennis met diverse reizigers van diverse reisbureaus
en reisorganisaties. Je hoorde ervaringen van reizigers, goede maar ook heel
veel slechte ervaringen over deze reisbureaus en reisorganisaties.
Deze ervaringen over al die jaren hebben we aangehoord en opgeschreven in ons dagboek.
Bij oprichting van ons reisbureau hebben we dus die reizigerservaringen opgenomen in onze plannen, hoe we het wel en niet
zouden organiseren. Het zou te uitgebreid zijn om dit hier te vertellen.
We hebben onze rondreizen gedaan vanaf 1991 t/m de aanslag in Amerika op 11 sept. 2001. Toen kregen we geen klanten
meer, omdat bijna iedereen bang was te vliegen. Toen hebben we besloten dat we
hiermee stoppen en hebben toen in 2002 ons huis op Bali gekocht.
Nu komt waarschijnlijk bij jou de vraag op, of we ons huis ook verhuren. "Nee", zeg ik dan. Dat hebben we 3 keer
geprobeerd, maar hebben daa veelr spijt van gehad. Afspraken die je met huurders
van te voren maakt worden niet nagekomen en het huis wordt als een zwijnenstal
achter gelaten. Helaas!
Wel hebben we alvast ons huis in de verkoop staan. Dit om te voorkomen, dat we later geen
zorgen op onze schouders halen als we van wege leeftijd en eventuele gezondheids
klachten, niet meer kunnen vliegen.
Groetjes,
Zaterdag 8 mei 2010
Selamat Weekend = Prettige Weekend
Eerst moet ik je zeggen, dat we niet op vakantie waren, maar half in Nederland en half
in Indonesië wonen en wel op Bali in de plaats Jimbaran richting Nusa Dua.
We wonen op Bali voor 2 keer 3 maanden in de periode febr.-mei en sept.- nov.
Als je daar zo lang zit, dan zoek je natuurlijk ook ander afleiding dan alleen maar aan het strand te liggen nietsen.
Zo ontstaat er dan een nieuwe vrienden- en kennissenkring.
Deze vrienden en kennissen wonen er parmanent of zoals wij voor een aantal maanden.
Één van die vrienden, is gitarist Roy Schenkhyusen, van de groep "Roy Renegades & Friends".
Iedere zaterdag avond treden zij op in Café-Restaurant "Jepun" in Sanur. Je begrijpt dus al, we zijn daar natuurlijk
ook altijd bij en de dans poco-poco wordt daar bijna door iedereen gedanst. Ook
toeristen, die nog nooit de poco-poco hebben gezien laat staan zelf gedanst,
worden door ons in korte tijd geleerd mee te doen.
Wij dansen heel graag en dansen diverse dansen, maar geen cha-cha helaas.
Even in het kort, hoe we er toe zijn gekomen, om in Indonesië te wonen!
Na mijn pesioenering bij Philips-Breda in 1989 zijn mijn vrouw en ik een opleiding gaan volgen om een reisbureau te
beginnen. Na onze diploma, hebben we ons bij K.v.K. ingeschreven om
daadwerkelijk te beginnen.
Wij hadden al wat practische ervaring opgedaan in het rondleiden en gidsen van
reizigers door Indonesië in de periode dat ik nog werkte. In 1978 gingen we voor
het eerst na 20 jr. al in Nederland te zijn, weer terug naar Indonesië voor
vakantie. Ik heb bij terugkomst direct met mijn directe baas van Philips kunnen
afspreken, dat ik om het jaar voor telkens voor 2 maanden naar Indonesië op
vakantie wilde gaan.
Tijdens onze vakanties daar maakten we kennis met diverse reizigers van diverse reisbureaus
en reisorganisaties. Je hoorde ervaringen van reizigers, goede maar ook heel
veel slechte ervaringen over deze reisbureaus en reisorganisaties.
Deze ervaringen over al die jaren hebben we aangehoord en opgeschreven in ons dagboek.
Bij oprichting van ons reisbureau hebben we dus die reizigerservaringen opgenomen in onze plannen, hoe we het wel en niet
zouden organiseren. Het zou te uitgebreid zijn om dit hier te vertellen.
We hebben onze rondreizen gedaan vanaf 1991 t/m de aanslag in Amerika op 11 sept. 2001. Toen kregen we geen klanten
meer, omdat bijna iedereen bang was te vliegen. Toen hebben we besloten dat we
hiermee stoppen en hebben toen in 2002 ons huis op Bali gekocht.
Nu komt waarschijnlijk bij jou de vraag op, of we ons huis ook verhuren. "Nee", zeg ik dan. Dat hebben we 3 keer
geprobeerd, maar hebben daa veelr spijt van gehad. Afspraken die je met huurders
van te voren maakt worden niet nagekomen en het huis wordt als een zwijnenstal
achter gelaten. Helaas!
Wel hebben we alvast ons huis in de verkoop staan. Dit om te voorkomen, dat we later geen
zorgen op onze schouders halen als we van wege leeftijd en eventuele gezondheids
klachten, niet meer kunnen vliegen.
Groetjes,
Zaterdag 8 mei 2010
Selamat Weekend = Prettige Weekend
toegewenst door
de Arek Suroboyo,
William R.Nagel
William R.Nagel
Antwoorden