Senang sadja.
Adoeh mensen, ik heb echtgenoten op de pasar Neba in Ede, mijn vroegere woonplaats.
Ik heb er jaren gewoond en de man die zo verbonden is met deze pasa, is dokter van den Berg, was de voormalige huisarts van mijn toenmalige schoonouders.
Het leven gaat snel, ik herinner mij nog dat deze bewogen Arts pas begon met het Indonesië project en het echtpaar van den Berg op de stationsweg in Ede een klein winkeltje begonnen in hun tuin.
Daar verkochten ze allerlei spul uit Indonesië, beeldjes, wajang popjes, houtsnijwerk, etc. op hun eigen terrein.
Welnu, reeds jaren wordt op datzelfde terrein een kleine maar gezellige pasar gehouden, ik kan het beter een garden party noemen waar iedereen zich uitstekend vermaakt. De grote tuin is veranderd in een soortkleine pasar met kraampjes, eettenten, een groot podium waar muzikanten voor niets spelen, enkel en alleen voor het goede doel.
Het Echtpaar van den berg heeft in de tuin ook diverse attributen staan die het publiek attenderen op het Indonesië van vandaag, een paar prachtige kleine gebouwen in de stijl van de Indonesische Archipel.
Ik was er met een paar vrienden, voelde mij in eerste instantie een vreemde eend in de bijt, na zovele jaren uit Ede te zijn vertrokken, is wel een en ander veranderd, ook de mensen zijn wat ouder geworden, maar de echte vroegere vrienden waren er natuurlijk ook, en het was hartverwarmend. Ik heb een geschiedenis met dit dorp.
De pasar of eigenlijk de garden party was heel goed opgezet met een mooi podium met er voor een grote tent waarin zitplaatsen zijn gecreëerd. Heel gezellig. Je kon door de tuin wandelen en overal waren kleine tentjes, drank en etens tenten ontbraken niet, Ini dia was aanwezig met een grote tent waar men zich verdrong om te gaan eten.
Kortom, een leuk kleine pasar, heel gezellig en je voelt je er senang.
Mijn petje af voor het echtpaar en de vele vrijwilligers, collega muzikanten die daar hun steentje bijdragen voor het goede doel in Indonesië.
Eigenlijk ben ik van mening dat het rijke Indonesië zelf verantwoordelijk is voor de behoeftigen in hun land, maar gezien de harde mentaliteit die daar heerst ten aanzien van de armen, en het verschil tussen heel rijk en heel arm mega groot is, ben ik blij dat er van hieruit initiatieven worden ondernomen om steun te verlenen aan de armen. Je geeft wat groepen een kans op een beter leven.
Een van de redenen dat ik mijn geboorte grond niet graag weer betreedt, is dat ik er niet tegen kan dat een rijk land met een bovenlaag bestaat uit rijken die alsmaar rijker worden en armen die geen kansen krijgen. Ik zag beelden van mensen die op de vuilnisbelt naar eten zochten, hoe erg kun je zijn om dit als overheid toe te staan.
Mensen zijn eigenlijk erger dan beesten zeg ik maar. Een dier heeft niet de intelligentie van de mens, maar juist met de verkregen intelligentie is de mens in mijn ogen veel primitiever dan een dier. Je zou veronderstellen dat intelligentie je zover moet tillen dat je het primitieve ego drang kunt weerstaan, niets van dat. Juist die primitieve egodrang veroorzaakt zoveel ellende in deze wereld. Ik vraag mij vaak af OF wij inderdaad intelligenter zijn dan dieren. De mens is erg egogericht en beheerst deze planeet maar met een doel, egoïsme.
Rijken worden rijker, de wapenindustrie zorgt voor nog betere vernietigings middelen, veroorzaken zelf oorlogen want zonder oorlogen gedijdt het niet. De rijken worden alsmaar rijker en het egoïsme maakt blind.
Gelukkig is er een groep mensen die dit inzien en daar moeten wij en de hulpbehoevenden het van hebben.
De volgende dag. Op zondag de 21 e was ik ment mijn band CHARD in Reuver een gehuchtje in Limburg, een lang eind rijden en heel vroeg opstaan. Ik moest voor de pasar Sinar spelen. De man achter dit initiatief is Rob Warrela en zoals ik het heb begrepen deed hij dit in samenwerking met een plaatselijke organisatie die eveneens voor een goed doel bezig is.
Ik heb in dit weekend twee goede initiatieven mogen beleven, eigenlijk teveel om er goed bij stil te staan.
De pasar van Rob, was ook klein, een podium met daarvoor een grote plaats waar tafels en stoelen stonden, heel strategisch voor het podium neergezet. Rondom erom heen en in de hal van de Schakel staan kraampjes.
Opvallend was dat de kraampjes die er stonden allemaal verschillende koopwaar hadden, geen duplicaten waardoor je als publiek niet zoveel keuze had, maar waar je als standhouder meer kansen maakte vanwege de afwezige concurrentie.
Ik denk persoonlijk dat je beter een kleine gezellige pasar kunt organiseren dan een waar vele duplicaten in jouw standhouders bestand zitten.
Het podium is heel strategisch opgesteld, ervoor is een terras met zitplaatsen en daaromheen staan de kraampjes.
Het betrekt iedereen erbij dus garantie voor een gezellige boel, en dat was het ook.
Het artiesten pakket was gevarieerd, een dansgroep, twee uitstekende zangeressen: Melanie en Endang, die laatste werd begeleid door CHARD, een geweldige combinatie.
Natuurlijk ken ik Endang setyawaty persoonlijk en heb ik haar persoonlijk ook al begeleid met een andere formatie.
Het was een prachtig weekend, allebei op een pasar in klein formaat.
Wat heel opvallend is, is dat men mij benaderde met de vraag of ik de persoon was van het ICM, je merkt toch dat het medium heel veel aandacht geniet.
Men sprak met mij over de berichten die ik voor het ICM als moderator schrijf, hier en daar vond men mij wat hard, begrijpelijk en voor de sommige indo’s gaf het een gevoel van directe aanval. Niet mijn doelstelling.
Verder is men toch getriggerd en dat is de bedoeling van mijn epistels, het moet doordringen en men moet erover nadenken, anders heeft het voor mij geen zin.
Ik weet dat ik soms te fanatiek ben en mij laat meeslepen in mijn drang om zaken duidelijk te maken en mensen proberen te doen doordringen van zaken die onze gemeenschap betreft.
Ik ben nu eenmaal erg gedreven, zoals in vele zaken.
Het ICM is een prachtig medium waar ik mijn missie bij kwijt kan. Vandaar dit verslag, objectief weergegeven.
Ik was er in ieder geval als gast en muzikant bij, en ik kan niet anders concluderen dan: SENANG SADJA.
Albert van Prehn (ICM Moderator) 25 augustus 2011.
Antwoorden