Nederland en Indonesie onder loep genomen door Marshal
Manengkei.
(ICM juicht dit toe) Marshal woont /werkt sinds een jaar in Indonesie en heeft bijna zijn hele leven in NL gewoond en scholing / opeleidingen hier gevolgd.
Voor de Indo's in Nederland toch waardevolle informatie en gebeurtenissen in onze samenleving herkenbaar zijn tegen de achtergrond de samenleving in Indonesie met zijn geschiedenis.
=====================================================================
Deel - 1
Beste Ben,
Ik denk dat ik jouw gedachtengang behoorlijk kan nuanceren. De meeste mensen in NL lopen met jouw gedachtengang rond. Vanuit een heel andere bril kun je de situatie in Indonesia ook anders bekijken. Ik zal die situatie eens proberen voor te stellen.
Sinds bijna een jaar leef ik hier in Indonesia. Ik bekijk de zaak dus niet als een toerist uit een “rijk” land als NL. Het rijke NL probeer...ik hiermee ook te nuanceren. NL is rijk aan materialen maar straatarm op het gebied van immaterieel kapitaal. Het land vergrijst maar de senioren worden op hun 50ste al aan de kant gezet als oud vuil. Erger nog de AOW leeftijd wordt verhoogd naar 67 om nog meer geld uit hun zakken los te peuteren. De junioren zijn niet bereid om harder te werken. Alle bestaande verworvenheden aan hun zijde worden niet losgelaten. Er onstaat schijnheiligheid in de politiek in NL die zijn weerga niet kent. Zogenaamd senioren respecteren via politieke beeldvorming maar in de praktijk betekent het kapotmaken van deze groep via 50 jaren afschrijven en tot hun 67ste afpersen.
Daarnaast zakkenvullerij op alle fronten, eerst de bouwfraude daarna de apothekers, de specialisten etc etc. 10% van NL is nog maar gelovig. Er lopen 13 miljoen mensen daar rond met elk een eigen “godsdienst” met gevolg er is geen gemeenschappelijke norm meer alleen nog “iedereen voor zich en God voor ons allen”. Nu terug naar Indonesia.
In 1965 heeft Soeharto een op sterven na dood Indonesia van Soekarno overgenomen, die zich door de PKI heeft laten inpakken. De inflatie was toen rond de 880% (!!!!!). Vanaf dat moment is Soeharto als een grote staatsman begonnen aan de wederopbouw van de RI. Aan het eind van zijn Repelita opbouwprogramma heeft de RI zich ontwikkeld tot een van de sterkste economieen ter wereld niet in het minst dankzij oude getrouwe uit Nederlands georienteerde economen zoals Soemitro maar ook Liem Sioe Liong etc. Nu na een halve eeuw (!!!) is een op sterven na dood land als Indonesia een van de sterkste economieen ter wereld geworden en daardoor opgenomen in de G20, de 20 sterkste economieen ter wereld. Waarom? Soeharto heeft bij de opbouw werkelijk als een groot staatsman gekozen voor de KWANTITEIT en niet de kwaliteit! Voorbeelden zijn de OPLEIDINGEN en VOLKSGEZONDHEID. Indonesia was in de NL tijd dom gehouden door NL en die situatie werd verergerd door Soekarno. Soekarno heeft wel voor Indonesia de IDENTITEIT van het land opgebouwd met zijn Panca Sila, maar was geen manager als Soeharto.
Nu staat Indonesia er beter voor dan de andere twee grootmachten in de wereld China en India. Daar sterven de mensen er nog van de honger. De regering van Indonesia echter is er in geslaagd om het voedselbeleid op hoog niveau te brengen in een land waar per hoofd van de bevolking het minimum inkomen nog laag is. De hoofdbestanddelen van de dagelijkse voeding zijn rijst, suiker, brandtsof etc en die zijn gekoppeld aan de beste referentie die je maar kunt bedenken namelijk cabe rawit of lombok. De prijs van lombok is in Indonesia de graadmeter voor armoe. Zo lang iedereen lombok kan kopen gaat er niemand dood van de honger in dit immens groot land dat de 4e natie ter wereld is geworden. Vergeet dat niet Ben! 15 miljoen mensen leiden in een klein stukje grond is wat anders dan 250 miljoen mensen op 18.000 eilanden (!!!!!!). En dit land is nog maar pas beginnen te ONTKIEMEN in 1965 en dat is nog maar een halve eeuw geleden. Vandaar dat je het verschil tussen arm en rijk heel erg ziet, omdat je nu niet een natie kunt opbouwen vanuit het kommunisme en collectivisme. Het failliet van dat systeem hebben we in de hele wereld gezien. Alleen vanuit het minst kwade en dat is kapitalisme kun je een land opbouwen, waarbij een stukje socialisme (in Indonesia gegarandeerd door de Panca Sila) de enige graadmeter en sturingsmechanisme is om het enigszins redelijk binnen de grenzen van humanisme te houden.
Ik merk nu van binnen uit dat men in Indonesia op het gebied van duurzame ontwikkeling anders dan in NL heel hard aan werkt. In NL heeft men een dubbele moraal, dus ook weer die hypocriete houding van met de mond belijden dat men aan duurzame ontwikkeling werkt maar in de praktijk dumpt men alle vuil in Nigeria en Indonesia (!!!!!).
Daarnaast blijft men de hautaine houding er op na houden dat NL nog steeds heer en meester is terwijl men in Indonesia nog altijd de bescheidenheid aan de dag legt terwijl zij al lang geen koelie meer is van de “juragan” Nederlands-Indie. Indonesia is een respectabele staat geworden in de wereld en dat vanuit de puinhopen die NL heeft achtergelaten en ik bedoel daarmee het domhouden van de bevolking. Via een handjevol intellectuelen is de RI ontstaan en geworden wat die nu is, een trotse natie vanuit de 350 jaren Nederlandse roots gemengd met de traditionele krachten van de eigen bevolking die 300 talen kent over 18.000 eilanden verspreidt. Waar water en de etnische diversiteit de grootste bedreigingen kunnen zijn voor zo’n jong volk heeft de Indonesier laten zien aan de wereld dat zij een trots volk zijn. Alle andere gelijksoortige naties zijn al ten gronde gegaan. De opeenvolgende regeringen hebben dit land toch zo goed gemanaged dat zij nog steeds een eenheid zijn.
NL heeft tot het laatste moment de RI proberen te torpederen via Linggarjati, doch Soekarno heeft direct na Linggarjati die gemene strategie meteen de grond ingeboord en is van de Serikat staatsvorm overgegaan naar 1945 en opnieuw de eenheidsstaat Republik Indonesia geformeerd tegen de afspraken van Linggarjati in. Dat is Soekarno’s verdienste. Dezelfde vuile strategie heeft NL via Linggarjati ook op ons Indische-Nederlanders laten gelden, alleen wij waren geen natie zoals de RI. We waren en zijn een verdeeld volk, waardoor we tot op de dag van vandaag nooit ons doel zullen bereiken en dat is gerechtigheid voor een volk dat niet heeft gevraagd om haar bestaan maar gewoon is ontstaan vanuit een koloniale werkelijkheid van 350 jaren, maar nu een gewetenslast is geworden van een soevereine staat als NL. Niet Indonesia heeft ons Indischen de rug toegekeerd maar Nederland. De RI heeft terecht uitgesproken aan de in Indonesie achtergebleven Indische-Nederlanders om te kiezen voor de Indonesische identiteit en dat gold destijds ook oa voor de Chinezen. Logisch, men was van plan om een nieuwe natie te bouwen met een eigen identiteit. In dit verband verwijs ik jou Ben naar de “wereld” toespraak van Soekarno bij de Verenigde Naties “To Build The World Anew”. Met die toespraak bewees Soekarno zijn groot leiderschap niet als manager want dat was Soeharto maar als grondlegger van de nieuwe staat Indonesia.
Het zal mij niet verbazen dat in de komende decennia Indonesia de leider wordt van de nieuwe wereld en niet China of India. Daarvoor is maar 1 voorwaarde nodig, een nog beter leiderschap dan dat er nu is in Indonesia.
(Marshal Manengkei)
Antwoorden