Alle berichten (22)

Sorteer op

Over de moord op mijn vader werd thuis niet gesproken´

Over de moord op mijn vader werd thuis niet gesproken´

Getroffenen door Nederlands militair geweld in Indonesië bleven lang onopgemerkt. „Het is nog altijd een open kwestie.”

Door Frank Vermeulen

Soeloeng Hamonangan Nasoetion (1941) was zeven jaar oud toen hij er getuige van was dat Nederlandse militairen op 20 december 1948 zijn vader met veel geweld arresteerden in Kaliurang bij Yogyakarta in Midden-Java. Zijn vader, Masdoelhak Nasoetion, was een belangrijke adviseur van Mohammed Hatta, vicepresident van Indonesië.


Masdoelhak Nasoetion (met baret) bij zijn promotie in 1943 in Utrecht. (Kitlv)

Masdoelhak werd door de Nederlanders doodgeschoten. De militair die dit deed, is nooit vervolgd. Soeloengs moeder spande een proces aan en kwam in 1953 als eerste Indonesische oorlogsgetroffene tot een schikking met de staat. Is daarmee recht gedaan in de ogen van de zoon? Hoe kijkt een kind naar die volwassenenwereld?

Soeloeng Nasoetion: “De moord op mijn vader was bij ons thuis geen thema van de gesprekken. Mijn moeder heeft daar natuurlijk wel veel mee te maken gehad. Maar wij, de vier jongens, hebben alleen maar beleefd wat er die dag in Kaliurang gebeurde – begrépen hebben we het op dat ogenblik niet. Daar waren we veel te klein voor.

Het gebeurde gewoon. Nederlandse soldaten klopten op de deur. Ik was met mijn twee kleine broertjes thuis. Mijn moeder was in het ziekenhuis in Yogyakarta waar zij was bevallen van mijn jongste broertje.

Mijn vader deed de deur open. Kreeg een geweerkolf in zijn gezicht. Daar sta je dan. En je vraagt je af wat er eigenlijk gebeurt. Maar er gebeurde niet veel. Kasten werden omgegooid. Laden werden uitgetrokken. En toen gingen ze weg en namen onze vader mee. Mijn vader zei nog: ‘Let goed op je moeder, let goed op je broertjes.’ Het is het laatste wat hij ook tegen me gezegd heeft. Wij waren gelukkig dat wij onze moeder een paar dagen later terugkregen.” 

Menselijk schild

Soeloeng Hamonangan Nasoetion (foto: NRC/Felix Schmitt)

Soeloeng Hamonangan Nasoetion (foto: NRC/Felix Schmitt)

„Dat was eigenlijk het hele verhaal. Of we nu op de 2de, de 3de of de 4de januari 1949 van Kaliurang naar Yogya zijn verhuisd, weet ik niet meer. Hoelang we daar gewoond hebben, heb ik ook geen herinnering aan. Wel herinner ik mij dat ik al die tijd op mijn schouder mijn duif had. In Kaliurang en vandaar is hij meegegaan naar Yogya. Toen we later naar mijn grootmoeder gingen is hij ook meegegaan op mijn schouder naar Sibolga. Het enige wat ik had, was die duif.

Moet niet gemakkelijk geweest zijn voor mijn moeder. Dat beseften we ook wel, hoor. Maar het was geen gebeuren om er boeken over te schrijver. Er was iets gebeurd. Wat? Ja. Die vader was er niet meer. Of hij nog terug zou komen, wisten we ook niet. De wereld was een ietsje anders geworden.

We belandden uiteindelijk in Bandung, in het midden van 1950. Toen de Nederlandse scholen dichtgingen in 1958 zijn we naar het christelijk jongensinternaat in Zeist gestuurd. Later ben ik naar Kiel gegaan, in Duitsland, waar mijn moeder inmiddels als stralingsdeskundige werkte. Daar heb ik eindexamen gedaan. Daar heb ik gestudeerd en daar ben ik getrouwd. Waarna ik carrière maakte in Indonesië in het zakenleven. Sinds enige jaren wonen mijn vrouw en ik in Duitsland, omdat onze drie kinderen hier wonen met onze acht kleinkinderen.”

Soeloeng Hamonangan Nasoetion (foto: NRC/Felix Schmitt)

Soeloeng Hamonangan Nasoetion (foto: NRC/Felix Schmitt)

“Veel dingen worden je pas achteraf duidelijk. Bijvoorbeeld: nadat mijn vader uit ons huis was gehaald, kwamen de militairen me halen. Ik moest vooroplopen bij het patrouilleren op de Merapi. Kaliurang ligt hoog op de helling van die vulkaan. Ik herinner me niet dat ik het gevaarlijk vond. Alleen dat ze zeiden: ‘Loop maar voor ons uit’. Ze wilden naar boven, de berg op. Naderhand, bij het groter worden, besefte ik: mijn god, die lieten mij voorop lopen opdat hun niets zou gebeuren. Maar daar dacht ik op dat ogenblik niet aan.

Ik heb er later nooit aan gedacht om contact op te nemen met de militair die mijn vader heeft doodgeschoten. Hoe de man precies heette wist ik heel lang niet. Maar dat is allemaal onderzocht. Dus ik weet inmiddels dat het ging om een sergeant-majoor Geelhoed. Toen ik dat hoorde, was er geen haar op mijn hoofd die vond dat er iets moest gebeuren met die man.

Ik ben geen tegenstander van het nieuwe geschiedenisonderzoek dat nu gedaan gaat worden naar die periode. Voor de nazaten in Rawagede en al die andere plekken waar Nederlandse soldaten veel mensen hebben gedood, is het niet slecht als het eens rechtgetrokken wordt. Als ze weten waarom iets gedaan is. Maar of dat onderzoek haalbaar is, dat weet ik niet. Er zijn zo ontzettend veel verkeerde dingen gebeurd. De vraag is: tot hoe ver wil je dat nog allemaal uitpluizen?

Of er recht is gedaan in de zaak van mijn vader? Wat moet ik daar nu op zeggen? Als ik die dader ontmoet, dan doe ik niks. En ik hoef mijn buurman er ook niet op te wijzen dat dat nou degene is die mijn vader heeft gedood. Mijn moeder heeft weliswaar een schadeloosstelling gekregen, maar daarbij heeft de landsadvocaat gezegd: ‘Wij zijn niet aansprakelijk’. En mijn moeder zei: ‘Jullie zijn wél aansprakelijk.’ Ik kan de Nederlandse staat niet dwingen om die aansprakelijkheid alsnog te erkennen. Maar als ze mij dat op een briefje geven, dan accepteer ik dat. Met zo’n verklaring is de zaak afgewikkeld. Nu is het altijd nog een open kwestie.”

Als hij thuis was, was hij ook thuis

“Hij was niet erg groot, mijn vader. Hij was een mens met wie je plezier kon maken. Ik vond het prettig om met hem op stap te zijn. Hij kwam op een gegeven moment thuis in Kaliurang en zei tegen de tuinman: ‘Haal jij even dat beest uit de auto?’ Vervolgens klonk een enorm gebrul. De tuinman was zich bijna bewusteloos geschrokken van een enorme paling achter in de auto. Dood natuurlijk. Die had mijn vader gevangen. Hij ging graag jagen en dit was zijn buit.

Ik ging vaak met hem mee als hij ging jagen op herten. Die zijn daar nu zeldzaam, maar die had je in het Kaliurangse bij de vleet. De hele Merapi was begroeid tot aan de top. Nu groeit er niets meer behalve groente en wilde dieren zijn er niet meer.

Op een gegeven ogenblik kwam mijn vader thuis met twee eenden. Zei hij: ‘Hier, die zijn voor jou. Nu moeten we alleen nog maar een hok bouwen.’ Dus die man zegt me wel wat. Hij wist zijn tijd goed in te delen. Als hij thuis was, dan was hij ook thuis. Dan was hij er voor ons.”

ICM 4.2.17

Lees verder…

Hoe gekleurd zijn jullie archieven? Door: Ady Setyawan

10897349685?profile=originalHoe gekleurd zijn jullie archieven?         Door:  Ady Setyawan

(C) bronvermelding  NICC Magazine .

Het is goed als Nederland en Indonesië samen onderzoek gaan doen naar de periode 1945-1949, stelt Ady Setyawan. Maar als Nederland en Indonesië op gelijke voet verder met elkaar willen, moeten ze over en weer veel generalisaties en voorbarige aan-names vermijden: die blokkeren een dialoog. Ady Setyawan (1982) is een Indonesische ingenieur en amateur historicus uit Surabaya. Ady Setyawan richtte in 2010 de vereniging Roode Brug Soerabaja op, met als doel de geschiedenis op een aantrekkelijke manier toegankelijk te maken voor een jongere generatie. Regelmatig worden re-enactments gehouden waarbij de strijd tegen de Britten en de Nederlanders worden nagespeeld. Daarnaast worden er allerlei lezingen en exposities georganiseerd.   

Onderkant formulier

Als de kleinzoon van een Indonesische vrijheidsstrijder zou ik graag willen reageren op het Nederlandse debat over oorlogs-misdaden, dat ik op een afstand volg. Mijn reactie is misschien relevant nu jullie regering besloten heeft om een onderzoek in te stellen. Wellicht is het waardevol dat ik mijn inzichten deel vóórdat er een onderzoeksvraag bekend is en een team is samengesteld.

Ik heb begrepen dat Nederland en Indonesië samen onderzoek gaan doen. Dat is op zich interessant. Er zijn namelijk nogal wat verschillen te overbruggen. Over die verschillen wil ik het hebben. Ik merk dat er in Nederland bepaalde ideeën leven over hoe wij Indonesiërs zouden denken.

Verschillende artikelen in de Nederlandse media veronder-stellen dat wij Indonesiërs op voorhand geen zin zouden hebben om ons aandeel in het geweld kritisch tegen het licht te houden. We zouden te gehecht zijn aan onze 'heldenverering', we zouden doelbewust in een zogenaamde 'stichtingsmythe' geloven. Een mythe omdat het in werkelijkheid niet zomaar een koloniale oorlog maar eerder een burgeroorlog zou zijn geweest, waarbij onze strijdgroepen vooral elkaar te lijf gingen. We zouden dit niet willen erkennen omdat anders de legitimiteit van onze staat op losse schroeven zou komen te staan. Een mythe dus, alsof de Indonesische onafhankelijkheids-strijd een sprookje betreft. Ik betoog dat dit vooral een Nederlandse gedachtegang is.

Verdeel en heers

Het klopt dat niet alle delen van de Indonesische archipel door Java bestuurd wilden worden, ook was er onderlinge rivaliteit, maar wat ik mis in deze stelling is de invloed van de Nederlandse 'verdeel-en-heerspolitiek'. Had de chaotische situatie die na 1945 ontstond niet een-op-een te maken met de Nederlandse koloniale overheersing? Immers, in de koloniale periode daarvoor werd elke poging om onszelf politiek te organiseren hardhandig de kop ingedrukt.

Tijdens de dekolonisatieoorlog voerde de Nederlandse overheid vervolgens een nogal actieve federalisatiepolitiek. Regio's buiten het hoofdeiland Java werd onafhankelijkheid beloofd in de hoop dat de nieuwe republiek op die manier uiteen zou vallen. Wat mij verbaast, is dat de daaruit voortvloeiende propaganda blijk-baar nog steeds invloed heeft op hoe hedendaagse Nederlanders denken als ze het woord 'stichtingsmythe' in de mond nemen. In werkelijkheid denk      ik dat het hebben van een gezamenlijke vijand, zijnde de Nederlanders, wel degelijk een eenheidsgevoel creëerde. Ook al bleef daar misschien weinig van over toen de Nederlanders uiteindelijk verdreven waren.

Treed elkaar openlijk en niet op een belerende manier tegemoet

Hoewel de focus van herdenkingen inderdaad op onze nationale helden ligt, is het in Indonesië zeker niet onbekend dat er ook onderling gevochten werd. Het is overduidelijk dat er strijdgroepen actief waren die de republiek niet erkenden. Zoals de Darul Islam, die een moslimstaat wilde stichten, en degenen die een communistenstaat voor ogen hadden. Daar zijn heel veel boeken en musea over.

Door Indonesiërs op voorhand als onwillig te schetsen, wordt ons eigenlijk de mogelijkheid ont-nomen om te reageren. Elk tegenargument is dan meteen een bevestiging van de aanname dat wij niet in de spiegel willen kijken. Terwijl het niet zozeer met onwil als wel met perspectief te maken heeft. Juist die vooroordelen stuiten mij als Indonesiër tegen de borst en nodigen niet uit om nog in gesprek te gaan. Daarom, als Nederlanders werkelijk samen met Indonesiërs de trauma's uit het verleden willen bestuderen, is het essentieel om elkaars perspec-tieven openlijk (en niet op een belerende manier) tegemoet te treden.

Belangrijker dan het verzamelen van historisch feitenmateriaal zijn de perspectieven die onze denk-kaders vormen.

Jonge Indonesiërs herdenken ook de Bersiap-doden op het ereveld Kembang Kuning in Surabaya. (foto: Indra Eka Saputra)

Bombardement op Surabaya

De gemiddelde Indonesiër is inderdaad niet bekend met de Bersiap, net zomin als alle Nederlanders zullen weten waar deze term voor staat. Belangrijk   is om verschil te maken tussen   de algemene kennis en wat geschiedenisexperts weten. Toen ik in 2013 in Nederland was, merkte ik bijvoorbeeld dat veel mensen geen idee hebben over wat hun voorouders mijn landgenoten hebben aangedaan. Ik heb de indruk dat een boek als Soldaat in Indonesië van Gert Oostindie dan misschien wel onder experts bekend is, maar ik vraag me af of de conclusies werkelijk zo breed gedragen worden in Nederland. Hetzelfde geldt voor het onderzoek van Rémy Limpach.

Als het om de Bersiap gaat, is het hier in Indonesië niet veel anders. Indonesische historici zijn meestal wel bekend met de term en hebben er soms ook discussies over. Uiteraard is het Bersiap-geweld voor ons geen hoofd-thema, maar dat is niet omdat we zo naïef zijn en alleen maar onze helden willen vereren; dat heeft veel meer te maken met de menselijke eigenschap om je eigen lijden voorop te stellen.

Wat betreft 1945 is voor ons het Britse bombardement op mijn geboortestad Surabaya verreweg het belangrijkst in de herinnering. Meer dan tienduizend mensen vonden de dood. Ik begrijp volkomen dat jullie daar in Nederland nauwelijks weet van hebben en dat jullie meer begaan zijn met jullie eigen doden. Toch meen ik dat mijn landgenoten (als ze tenminste enige interesse in geschiedenis hebben) heus wel kunnen bedenken dat de revolutie een bloedige strijd was. Ook voor mij is het logisch dat tijdens onze onafhankelijkheidsstrijd niet alleen Indonesische slachtoffers zijn gevallen.

Ik begrijp volkomen dat jullie daar nauwelijks weet van hebben en dat jullie meer begaan zijn met jullie eigen doden

Wat ik problematisch vind aan het Nederlandse debat, is dat er soms gesuggereerd wordt dat wij meer onwetend en naïef zouden zijn dan de Nederlanders als het gaat om geschiedschrijving. Alsof het tijd  is dat wij Indonesiërs nu ook     het goede voorbeeld van de Nederlanders volgen en eens kritisch naar onszelf moeten gaan kijken. Alsof wij wat dit betreft van Nederland kunnen leren. Maar is dat werkelijk zo? Ik vermoed dat weinig Nederlanders zullen weten dat de Indonesische oorlogsmisdadiger Sabarudin, die tijdens de Bersiap veel Indo-Europeanen had vermoord, later de doodstraf kreeg en door het Indonesische leger is terecht-gesteld. Is er ook maar ooit één Nederlandse soldaat veroordeeld voor oorlogsmisdaden op de vele onschuldige Indonesiërs?

Laatst las ik dat ons eenzijdige beeld van Nederlanders gebaseerd zou zijn op populaire films, maar waar is het Nederlandse beeld van Indonesische 'Permuda’s' eigenlijk op gebaseerd? Wat weten jullie van wat wij in al die jaren geschreven hebben over ons verleden? Hoe gekleurd zijn jullie archieven? Ik denk dat als Nederland en Indonesië op gelijke voet met elkaar verder willen, het niet wenselijk is als jullie als voormalige kolonisators ons de  les komen lezen over wat er     aan Indonesische zijde moet gebeuren. Passender zou zijn om te vragen naar wat wij op onze beurt belangrijk vinden om uit te zoeken.

Geen onwil

Ik wil afsluiten met een bijzondere anekdote om aan te tonen dat er geen sprake is van opzettelijke onwil als het gaat om erkenning van antikoloniaal geweld. Een van mijn vrienden, de Nederlandse Indo Max van der Werff, vertelde mij eens het aangrijpende verhaal van zijn oom die tijdens de Bersiap vermoord was. Samen besloten we in oktober 2013 om een herdenking te organiseren op het Nederlandse ereveld Kembang Kuning in Surabaya. Met een groep jonge mensen van de Roode Brug-vereniging legden we bloemen op alle graven.

Als we echt willen samenwerken, zullen we rekening moeten houden met de vooroordelen en perspectieven van de ander

En wat gebeurde er? Veel Indonesische media waren bereid om verslag te doen van de herdenking. Op kleine schaal laat dit zien hoe mooi het kan zijn    als perspectieven worden uitge-wisseld. Toch denk ik dat als Max mij op belerende toon zou hebben gezegd dat onze 'zogenaamde helden' zijn oom hadden vermoord, wij geen herdenking zouden hebben georganiseerd.

Als we echt willen samenwerken, zullen we rekening moeten houden met de vooroordelen en perspectieven van de ander.

Generalisaties en voorbarige aannames blokkeren een dialoog. Voor ons staat de onaf-hankelijkheidsoorlog niet op zich-zelf en is de Bersiap niet zomaar een losstaande gebeurtenis. Maar niet alleen Indonesiërs, ook Nederlanders zullen zich moeten afvragen of het beeld van de ander niet sterk gekleurd is door gebeurtenissen uit het verleden.

De Volkskrant.

 

ICM 2.2.17

__________________________

Lees verder…

10897350067?profile=originalWeihsien, een verborgen ‘Jappenkamp’ in Noord-China                              Door:  Mieke Melief

 

(C) bronvermelding  NICC Magazine .

Hongkong, Shanghai en Tianjin waren drie grote moderne havensteden in China, tussen de twee wereldoorlogen. Hier leidden veel Amerikanen en Europeanen die werkten bij buitenlandse firma’s een luxe leventje. In deze verdragshavens genoten zij sinds de opiumoorlogen van gunstige, door middel van een verdrag afgedwongen belastingtarieven en leidden zij een beschermd en luxe bestaan. Tot het bombardement op Pearl Harbor waanden zij zich onaantastbaar.                                 

 

Kamp Weihsien

 

In de aanloop naar de bezetting door Japan verloren ze lang-zamerhand hun geprivilegieerde positie. Uiteindelijk werden allen geïnterneerd in zeven ‘Jappen-kampen’ verspreid over heel China. De geallieerde burgers en missionarissen van Noord-China werden ondergebracht in het kamp Weihsien, in de provincie Shantung. Over de Chinese Jappenkampen, waar ook een aantal Nederlanders zaten, is tot nu toe weinig geschreven. Ik ontdekte talloze foto’s en brieven in het familiearchief van mijn tante en schreef daarover het boek ‘Hier in het Oosten alles wel‘. Mieke Melief was docente Frans. Ze publiceerde in 2016 het boek Hier in het Oosten alles wel, een Amsterdamse familie in China, over het leven van haar familie   in China en over de tijd die zij doorbrachten in een Chinees Jappenkamp.

Shanghai in de jaren ’20

Shanghai in de jaren ’20 van de vorige eeuw oefende een grote aantrekkingskracht uit op West-Europese 10897349861?profile=original(voornamelijk Britse) en Amerikaanse jongemannen, op jacht naar de Shanghai Dream. Er was werk genoeg bij de vele westerse handelsfirma’s en qua infrastructuur kon de stad zich meten met New York. De jongemannen die tijdens hun eerste dienstcontract verplicht ongetrouwd waren, konden een comfortabel leven leiden in de mess (vrijgezellenhuishouding), met een kok, een boy en een eigen riksja met koelie. Shanghai bood voorts een swingend uitgaansleven dat dag en nacht doorging. Geld werd echter even snel uitgegeven als verdiend. Alle denkbare luxe artikelen waren verkrijgbaar. Je kon voor alles met een chit (een getekend briefje) betalen, dus schulden liepen op. Het wemelde er verder van de nachtclubs, waar gedanst kon worden met de elegante Chinese en Russische meisjes, maar ook van de casino’s, de bordelen en de opiumkits. Iedereen zette geld in bij de paardenraces. De jongens moesten sterk in hun schoenen staan om niet te bezwijken onder

 

10897349886?profile=originalEen borel in de “mess

 

alle verleidingen. De bekende Engelse sporten boden een goed tegenwicht tegen de verlokkingen. De verdragshavens waren een soort mini-koloniën waar allerlei nationaliteiten hun eigen con-cessies hadden en vrijwel geen belasting betaalden vanwege de bij de Chinezen bedongen gunstige tarieven. Buitenlandse troepen en kanonneerboten beschermden deze enclaves, die onder het gezag van westerse consuls vielen, maar later ook eigen gemeenteraden kregen. De handel verliep via Chinese tussenpersonen, compradores genaamd. Deze manier van handel drijven stelde het geduld van de westerlingen op de proef en vergde veel fingerspitzengefühl voor de ongeschreven Chinese regels.

Scheepvaartkantoor in Shanghai

 

Het leven in Shanghai en andere grote verdragshavens als Hong Kong, Kanton en Tianjin was    veel kosmopolitischer dan in Nederlands-Indië. Ook ging het hier met name om bedrijfs-personeel van veelal grote internationale firma’s en niet om planters. Opvallend genoeg reisde bijna niemand naar het achterland. Soms maakten er enkelen een tochtje naar de bergen (in een draagstoel) of over de Yangtse. De succesvolle taipans (CEO’s van grote westerse bedrijven) bewoonden grote villa’s annex kantoren met daarachter een Chinese compound voor het huispersoneel. Ze dansten in chique hotels of gingen naar de club voor borrels of verkleed-partijen, ze speelden polo of reden paard.  Er  moest  natuurlijk  ook

gejaagd worden, dus verzonnen ze de paper hunt: er was geen wild rond Shanghai, daarom werd een parcours uitgezet met reepjes papier.

 

10897350859?profile=originalJapanse dreiging en rode armwikkel

In 1912 had de Chinese keizer afstand gedaan van de troon, al bleef Puyi in naam nog keizer van China. De japanners richtten in hun protectoraat in zuidelijk Mantsjoerije de nieuwe Chinese staat Mantsjoekwo op en zetten Puyi als marionet op de troon (Bertolucci verfilmde in 1987 zijn leven in The last Emperor,). De westerlingen negeerden deze ontwikkelingen. Ze waanden zich onkwetsbaar. In Tianjin in het noorden bijvoorbeeld, de tweede grote verdragshaven in China, zetten de westerse Taipans hun beschermd en welvarend leven rustig voort hoewel de Japanners vanuit Mantsjoekwo hun invloed steeds meer naar het zuiden uitbreidden. Toen zelfs de Chinees-Japanse oorlog in 1937 uitbrak en Peking en Nanking (met extreem veel geweld) bezet werden, bleef het business as usual. Ook de echtgenotes verhuisden nog iedere zomer voor

De rode armwikkel

twee maanden naar Peitaiho aan zee, naar luxe hotels of vakantievilla’s, met kinderen, veel bagage en al hun personeel. Na   de Japanse aanval op Pearl Harbor (7 december 1941) werden ze wakker geschud. De expats zaten als ratten in de val. Tussen de concessies werden versper-ringen aangebracht en controle-posten neergezet. De inwoners mochten hun concessies niet meer zonder toestemming verlaten, reizen was verboden. Burgers van de geallieerde landen moesten een rode armwikkel dragen met daarop hun nationaliteit in Chinese karakters geborduurd.

De zaken vielen stil en het spaargeld werd aangesproken. Op aanraden van de consuls kwam een repatriëringsbeweging op gang; Nederlanders konden door de Duitse bezetting niet naar het vaderland maar nog wel naar Indië, maar daar was het ook niet rustig.

Geallieerde burgers van Noord-China geïnterneerd

In maart 1943 werden toen alle dragers van de rode armband geïnterneerd. Ze moesten naar een ‘Jappenkamp’ voor geallieerde burgers in Weihsien, in de noord-oostelijke provincie Shantung. Een lange treinreis bracht hen naar een verwaarloosd seminarie, waar ze moesten wonen in lage rijen piepkleine kamertjes (een soort studentenkamers). Een gezin per kamer, grote gezinnen twee kamers. Ook alle zendelingen en missionarissen uit heel Noord-China werden er ondergebracht. Een maand later kwamen na een dagenlange reis stoere paters uit Mongolië het kamp binnen marcheren, gekleed in beren- en schapenvachten.

De omstandigheden waren er een stuk beter dan in de beruchte Indische Jappenkampen. Een aantal vrolijke Belgische en Nederlandse geestelijken organi-seerden meezingavonden. Ook waren er cabaretavonden, waarop de Japanners hard mee lachten, waarschijnlijk omdat ze niet alles verstonden en niet door hadden dat de satirische liedjes over hen gingen. Soms werden ze boos wanneer ze de gevangenen Happy Birthday hoorden zingen. Ze dachten dan juist ten onrechte dat ze uitgelachen werden.

Er werden lezingen, concerten     of grammofoonavonden geor-ganiseerd. In Kitchen no. 2 werd iedere zaterdag gedanst door     de verliefde paartjes, die daar konden zwijmelen bij de muziek van een combo van een zwarte Amerikaanse jazzmuzikant en een gitarist die Hawaiiaanse muziek speelde.

10897350667?profile=originalDe Chinezen hebben het Kamp Weihsien fraai gerestaureerd.

De kampen waren in handen van de Kempeitai, de militaire politie van de keizerlijke Japanse strijdkrachten, maar anders dan in Indië waren kampleiding en bewakers geen militairen, maar maakten ze deel uit van de consulaire politie. Ze reageerden trots en streng – ze straften hard – maar ook redelijk en rech-tvaardig. De geïnterneerden mochten zelf het kamp gaan organiseren. Zolang iedereen zich maar aan de Japanse regels hield en op het appèl verscheen ging alles goed.

Helaas moesten de paters en nonnen drie maanden later vertrekken. Hun nationaliteit was die van Vaticaanstad, meende de Nuntius (diplomatiek vertegen-woordiger van de Heilige Stoel) in Peking, zij maakten geen deel uit van de geallieerden. De Japanners respecteerden die visie. Later bleek dat de kerkelijke leiders met dit besluit vooral de prille en ongepaste romances tussen de jonge paters en de jonge kampmeisjes in de kiem wilden smoren. Een klein groepje zielzorgers mocht achterblijven.

Taipans tonen ware aard

De geïnterneerden waren bang. Hun kamp lag ver van de bewoonde wereld, in het Westen wist men eerst niet dat er een kamp was en later niet waar het lag, er heerste een enorme chaos om het kamp heen, overal zwierven groepjes communis-tische, nationalistische en Japanse guerrilla’s. Wat ging er gebeuren als er paniek uitbrak? Toch ging iedereen energiek aan de slag. Ondanks de gebrekkige middelen en het weinige voedsel werd het kamp efficiënt en democratisch bestuurd. Gekozen commissies verdeelden de taken. Alles werd zoveel mogelijk zelf gemaakt, gereedschap, kacheltjes, kleren, meubeltjes, medische hulp-middelen en zo meer.

 

De meest capabele mensen kregen de leiding, hetgeen leidde tot een genivelleerde sociale structuur, want een aantal taipans viel door de mand en bleek geen geboren leider te zijn. Kinderen en jongeren kregen les, er kwam gezondheidszorg, ook werd er zoveel mogelijk gesport. De Amerikanen introduceerden het honkbal. Medegevangene Eric Liddell, een voormalig Olympisch kampioen atletiek, organiseerde hardloopwedstrijden zolang de bewoners nog fit genoeg waren. Hij stierf overigens een paar maanden voor de bevrijding aan een hersentumor zonder zijn gezin, dat vlak voor de internering gerepatrieerd was, nog terug te zien.

Het verblijf in het kamp was zwaar door het gebrek aan genees-middelen, voedsel, brandstof en het extreme klimaat (bloedhete zomers en ijskoude winters). Er was een groep leerlingen, afkomstig van de Chefoo kostschool voor kinderen van missionarissen, die het heel erg moeilijk had. Hun meegekomen leraren schermden ze af van de rest van het kamp. De ouders woonden en werkten op afgelegen missies ver in het binnenland. Pas na jaren zouden deze kinderen hun ouders terugzien.

10897350689?profile=originalDe meeste bewoners slaagden er echter in hun kinderen te ontzien en hun een relatief onbekom-merde tijd te bezorgen. Zelf herinnerden ze zich later de grote solidariteit, de verdraagzaamheid en de spontane oecumene in het kamp.

 

Hulp van buitenaf en bevrijding

In 1944 werd de Nationalistische Chinese regering in Chungking, die gesteund wordt door de Amerikanen, op de hoogte gebracht van de ligging van Weihsien door twee ontsnapte geïnterneerden die Chungking te voet wisten te bereiken. Na deze ontsnapping werden de kamp-bewoners gestraft met allerlei maatregelen en eindeloze appèls. De Japanners konden dit gezichts-verlies nauwelijks verdragen.

De twee ontsnapten zorgden ervoor dat er medicijnen het  kamp in worden gesmokkeld en bereidden samen met de Amerikanen de bevrijding voor. Op 17 augustus 1945 dropte een B24 vliegtuig een klein team Amerikaanse parachutisten. De Japanners werden door hun komst overrompeld en de bevolking stormde als één uitzinnige massa de poort uit, het platteland op. De plichtsgetrouwe Japanners bleven het kamp bewaken, op bevel van de gecapituleerde Japanse keizer, tot er Amerikaanse versterkingen kwamen. Dat de bewoners geen wrok koesterden jegens deze Japanners, ondanks alle ont-beringen en het hoge sterftecijfer van het kamp blijkt na de oorlog. Een paar geïnterneerden pleitten op het Tokio tribunaal (1946-1948) kampcommandant Izu vrij.

Bron: Historiek.net

Boek: “Hier in het Oosten alles wel”. Bestel dit boek bij:

http://historiek.net.

ICM 4.2.17

Lees verder…

10897338056?profile=originalWe wisten het al veel eerder    Door: Joop de Jong             Studies van Gert Oostindie en Rémy Limpach eigenlijk niets nieuws

 (C) bronvermelding  NICC Magazine .

Kort geleden verschenen twee baanbrekende studies naar het door Nederlanders gepleegde geweld in de periode 1945-1949 in Nederlands-Indië: `Soldaat in Indonesië, 1945-1950´ van Gert Oostindie, en `De brandende kampongs van generaal Spoor´ van Remy Limpach. Joop de Jong vraagt zich af wat nu eigenlijk nieuw is aan de conclusies van deze studies.   

Heeft Nederland de dekolonisatie van Indonesië ooit verwerkt? Al sinds de Excessennota in 1969 woeden er met de regelmaat van de klok in de media en de publieke opinie debatten, niet over de dekolonisatie als zodanig, maar over de oorlogsmisdrijven die Nederlandse militairen tussen 1945 en 1950 bedreven. Deze zich zelf repeterende discussies leverden zelden iets nieuws op. Wel was er de laatste jaren een breed appèl tot nieuw onderzoek. De respons in de media op Soldaat in Indonesië van Gert Oostindie en De brandende kampongs van generaal Spoor van Remy Limpach was dan ook overweldigend. Alle aandacht concentreerde zich op het ‘harde oordeel’ van beide auteurs dat het Nederlandse leger ‘structureel geweld’ had toegepast. Maar wat voegen beide auteurs toe aan onze kennis? Er is immers in volstrekt contrast tot wat sommige critici beweren, in de loop der jaren over het onderwerp heel wat afgeschreven.

Historische flash back

Het startpunt van alle discussies vormt uiteraard de regeringsnota uit 1969. De Excessennota meldde enerzijds dat het gros van de troepen zich correct had gedragen en dat er geen sprake was van systematisch excessief geweld, maar maakte anderzijds een duidelijke uitzondering voor het optreden van de inlichtingen-diensten en van de speciale eenheden, met name in Zuid-Celebes. De stelling dat het extreem geweld een beperkt karakter had gedragen, zou decennia later grote veront-waardiging wekken, maar werd   in feite al in 1970 krachtig ondergraven.

Van Doorn en Hendrix, zelf veteranen, publiceerden toen een briljante studie waarin zij concludeerden dat excessen op ruime schaal waren voorgekomen. Hun baanbrekende studie werd gevolgd door uitvoerige case studies over Zuid-Celebes (W. IJzereef), over Rawa Gedeh (Scholtens), over het optreden van het Korps Speciale Troepen (J.A. de Moor), over de verwerking door de veteranen (Scagliola), over het Indonesisch geweld (H. Th. Bussemaker) en het Brits geweld (R. Macmillan). Deze onderzoeksresultaten vonden hun weg in enkele breed opgezette dekolonisatiestudies, zoals die van L. de Jong, H.W. van den Doel, J.J.P. de Jong en De Moor. Het debat werd daarmee een zaak van historici, niet van regering en parlement en zo hoort dat ook, verklaarde premier Lubbers tijdens een van de vele verhitte excessendiscussies.

De studies

De media bleken echter over    een nogal zwak geheugen te beschikken. Toen na 2008 het excessendebat als gevolg van geruchtmakende processen en foto’s weer oplaaide, was er geen enkele referentie aan al het historisch spitwerk. Wel liep men te hoop tegen de lang en breed achterhaalde Excessennota, die als een van boven opgelegde staatscanon werd gezien. De nota, zo luidde de kritiek, zette de excessen als incidenteel neer. Zij moest worden overgedaan. Oostindie en Limpach, met op de achtergrond de hen steunende instituten, springen hierop alert in door het massageweld uitgebreid in kaart te brengen; zij het op verschillende wijze.

Oostindie stortte zich allereerst  op de uitgebreide veteranen-literatuur. Hij en zijn team raadpleegden daartoe zo’n 650 egodocumenten. Het resulteerde in een rijke bloemlezing, die gecentreerd is rond thema’s die het handelen, denken en voelen van de militairen in de periode 1945-1950 weergeven, waaronder de geweldsexcessen. Parallel daaraan werd een database aangelegd met alle relevante informatie over dit extreme geweld. Het is een originele, volstrekt nieuwe bijdrage aan onze kennis.

Limpachs bijdrage ziet er heel anders uit. Zijn grote verdienste is dat hij al het gefragmenteerde, reeds gepubliceerd materiaal samenvat en van een nieuwe analyse voorziet. Het leidt tot een gedetailleerde inventarisatie van de eerste golf van geweld (eind 1945 tot eind 1946) en mondt uit in een door archiefonderzoek nader aangevulde schets van een aantal reeds in de Excessennota vermelde cases zoals de Zuid-Celebes-affaire en Rawa Gedeh.

10897337890?profile=originalEen apart chapiter vormt de uiterst gewelddadige Indonesische Revolutie, de ‘Bersiap periode’, met tienduizenden Nederlandse slachtoffers, een onderwerp waarover in het debat tot dusverre een volstrekt stilzwijgen heerste. Limpach durft – en dat is te prijzen – het taboe te doorbreken. Het is niet de enige verrassing. Ook het massale geweld van Britse zijde wordt fundamenteel en op heldere wijze aan de orde gesteld.

Maar dan beginnen de problemen. Over de volgende, o zo cruciale periode tot eind 1949 is stukken minder gepubliceerd. Ook de archieven blijken, zoals sommigen al voorspelden, betrekkelijk weinig materiaal op te leveren. Dat heeft zijn gevolgen. Limpach probeert het weliswaar op te lossen door de verschillende vormen van geweld te rubriceren en vervolgens       via enkele voorbeelden (door veteranen aangedragen cases) te adstrueren. Maar van een werkelijke inventarisatie en analyse is geen sprake; het biedt hoogstens een route voor toekomstig onderzoek. Waarom putte hij niet uit de door Oostindie gebruikte veteranenliteratuur? Het is doodzonde; het maakt dit part van zijn studie hybride en stelt zijn conclusies op losse schroeven.

De auteur maakt het enigszins goed via een uitstekende schets van de werking van het juridisch apparaat, waarbij hij rijkelijk put uit de in de nota van 1969 vermelde 141 gevallen van extreem geweld en met name uit het tot dusverre onderbenutte archief Van Rij-Stam. Het leeuwendeel van de gewelddaden werd overigens ‘getutupt’, met een mantel van geheimhouding bedekt.

10897318467?profile=originalNederlandse soldaten op Java

Limpach constateert bij alle strijdende partijen een algehele dispositie tot buitensporig geweld. Maar vervolgens slaat hij de   plank mis wanneer hij de verantwoordelijkheid voor het gehanteerde buitensporig geweld in kaart probeert te brengen.   Van Doorn en Hendrix hebben het nog over enerzijds hogere commandanten die wegkeken en tolereerden, anderzijds over eenheden die zeer zelfstandig opereerden en alles onder de pet hielden. De Moor rept over Spoor die zijn hearts and minds-beleid zag stuklopen en zijn troepen voortdurend kapittelde, en laat tevens zien hoe men herhaaldelijk een strafrechtelijk onderzoek instelde om daarna toch niet tot vervolging over te gaan. Kortom, nogal tegenstrijdige tendensen.

Limpach gaat echter een stap verder. De hogere autoriteiten in Batavia, klinkt het, wisten wel degelijk van het massageweld op laag niveau, maar gedoogden het en gaven daarmee toestemming, zo niet lokten ze het uit. Het is een stelling die in enkele gevallen, zoals Zuid-Celebes, opgaat, maar die hij – ook Oostindie bekritiseert hem daarom – bij een elementair gebrek aan (bovendien vaak tegenstrijdige) cases niet kan waarmaken.

Achtergronden

Limpachs boek is vooral een optelsom van gepleegde wan-daden. Over wat er precies in de directe militaire omgeving aan de hand was (zo blijven de “faits et gestes” van de tegenstander doorgaans onzichtbaar) krijgen we weinig te horen. Pas aan het slot van Limpachs inventarisatie komt de vraag aan de orde waar de lezer al die tijd reikhalzend naar heeft uitgekeken: onder welke omstandigheden kwamen die extreme gewelddaden precies    tot stand?

 

Bij zulk onvolledig materiaal is het lastig conclusies te trekken, maar moed kan Limpach niet worden ontzegd. Hij constateert bij alle strijdende partijen een algehele dispositie tot buitensporig geweld. De oorzaken waren aan Nederlandse kant vooral te vinden in uiterst zelfstandig optreden van de militaire eenheden, vage orders, doelstellingen en strategie die voortdurend botsten met een geringe troepensterkte, een demoniserend vijandbeeld en een vooral in 1949 zeer laag moreel.

Gert Oostindie vindt dat er       van systematisch, van bovenaf verordonneerd geweld geen sprake was. Het komt in de kern neer op het conceptuele kader dat Van Doorn en Hendrix al in 1970 ontwikkelden, waaraan  hij  in hun

algemeenheid nogal aanvecht-bare waarnemingen als slechte commandanten, een gebrekkige discipline en opleiding toevoegt. Opvallend is wel dat hij niet het thema incorporeert dat bij Van Doorn en Hendrix een centrale plaats inneemt: dat van guerrilla en contraguerrilla. En dat is bijzonder vreemd. De revolutie in Indonesië vormde immers het centrale probleem waarom alles draaide. Het gekke is dat Limpach in sommige passages de interactie met de revolutionaire tegen-stander als bepalend ziet en dan er een zeker begrip voor op kan brengen om vervolgens weer elders blind te varen op een sterke dispositie tot extreem geweld, voortspruitend uit de betrokken legers zelf.

10897308292?profile=originalNederlandse soldaten in Indië

Structureel geweld

De conclusie van Van Doorn en Hendrix dat het extreem geweld op ruime schaal plaatsvond, wordt – dat is duidelijk – door beide auteurs volstrekt onderschreven. Op twee punten verschillen zij echter van mening. Terwijl Oostindie vindt dat er van systematisch geweld, van bovenaf verordonneerd geen sprake was, maakten bepaalde eenheden zich daaraan volgens Limpach wel degelijk schuldig. Beide auteurs zijn het er echter weer roerend over eens dat het leger zich als totaliteit aan structureel extreem geweld bezondigde; zij het dat slechts een minderheid zich misdroeg.

Dit klinkt rijkelijk schizofreen. Maar bij Oostindie is de verklaring vrij simpel. Hij wil alleen maar zeggen dat dat geweld niet incidenteel, maar frequent en massaal was. Dat hij slechts 710 cases kon turven, vindt hij verrassend weinig. Het moeten er, zegt hij verontwaardigd, veel meer zijn geweest: 1000’en zo niet 10.000’en cases. Er was sprake van onderrapportage!

Bij Limpach heeft ‘structureel’ echter een diepere betekenis. ‘Structureel‘ betekent, legt hij uit, dat een verschijnsel zich steeds weer voordoet en niet toevallig is, maar een diepere oorzaak heeft.

Die diepere oorzaken schetste ik hierboven al. Het lost één vraag niet op. Waarom ging, als die diepere oorzaken voor het gehele leger golden, alleen een minderheid ernstig in de fout? ‘Structureel’ is even suggestief als nietszeggend. Van Doorn en Hendrix gebruikten die term niet. Zij spraken over een ‘geweldsfuik’ en trachtten vooral de ‘context’ te schetsen waaronder massageweld bij bepaalde eenheden, in bepaalde periodes en onder bepaalde ‘condities’ mogelijk werd. Een verstandige benadering, omdat die omstandigheden per fase van het militair conflict en per locatie nogal uiteenliepen.

Slot

Limpach fulmineert tot slot over het volstrekt kansloze beleid    van generaal Spoor waaraan Nederlandse militairen werden opgeofferd. Met deze stelling verlaat hij het excessendebat     en raakt hij aan het gevoerde dekolonisatiebeleid. Over de grote lijnen van het politieke en militaire dekolonisatiebeleid is de laatste decennia een stroom van onder-zoek gepubliceerd dat in het boek zelf grotendeels wordt genegeerd. De lezer krijgt nergens te horen wat er precies aan de hand was, op enkele glossen na. Zowel de bredere militaire als de politiek-diplomatieke context blijft onhelder.

De bekende, maar inmiddels in de historiografie zwaar aangevochten zwart-wit-patronen van een Nederland, uit op het koloniaal gezagsherstel, verschijnen weer. Vrijwel niets over de pogingen om tot een diplomatieke oplossing te komen en de cruciale rol die het leger daarbij speelde. Zonder militaire factor zouden akkoorden zoals Linggadjati en de RTC onmogelijk zijn geweest. De TNI was in vrijwel de gehele periode 1945-1950 rabiaat tegen een diplomatieke oplossing en wilde maar één ding: de Nederlanders gewapenderhand uit Indonesië verdrijven. De RTC werd pas mogelijk nadat het leger in 1949 een patstelling met de TNI had bevochten en de TNI concludeerde dat alleen een diplomatieke oplossing soelaas bracht.

Uit beide studies wordt één ding duidelijk. We hebben te maken met onvoltooid onderzoek. Limpach en Oostindie hebben weliswaar hun gebreken, maar bieden een constructieve stepping stone voor verdere research. De regering sprak op 2 december     jl. haar bereidheid uit om dit financieel te ondersteunen. Dat onderzoek zou echter dan wel, zoals Oostindie voorstelt, in de richting moeten koersen van insurgency & counterinsurgency; net als bij andere internationale dekolonisatiestudies.

Het Nederlands en Indonesisch militair beleid, de uitwerking in het veld en de interactie tussen beide dienen het uitgangspunt te zijn en niet een uitsluitende fixatie op oorlogsmisdrijven (de weg die Limpach wil blijven bewandelen). Deze sluit, dat is wel duidelijk,  een bredere blik op en analyse van het gevoerde beleid uit.

De Indonesische kant van de medaille, te starten met de Indonesische Revolutie (de Bersiap-periode), zal bij dergelijk onderzoek speciale aandacht moeten krijgen. Het excuus van geen toegang tot de Indonesische archieven geldt niet. Historici als Cribb en Frederick hebben al laten zien dat de Nederlandse archieven het nodige materiaal bevatten.

Joop de Jong is historicus. Hij schreef twee uitvoerige boeken over de dekolonisatie die hij recentelijk samenvatte in ‘De terugtocht. Nederland en de dekolonisatie van Indonesië’ (Amsterdam, 2015).

Dit artikel verscheen eerder in   het “Internationale Spectator: Clingendael Magazine voor Inter-nationale Betrekkingen”

(Java Post) 

ICM 4.2.17

Lees verder…

Onderzoek naar de koloniale oorlog

10897339681?profile=originalOnderzoek naar de koloniale oorlog

(C) bronvermelding  NICC Magazine .

In onze vorige editie maakten wij melding van het aangekondigde onderzoek naar excessen tijdens de Koloniale oorlog in Indonesië tussen 1945 en 1950. Nadat van diverse kanten op het onderzoek was aangedrongen, is de regering eindelijk overstag en zal in nauwe samenwerking met Indonesië een diepgaand onderzoek gestart worden over het geweld dat is toegepast door de Nederlandse militairen, maar ook door de Pemuda’s, revolutionaire groepen Indonesische  jongeren, die in de  Bersiap-periode vele duizenden Nederlanders op gruwelijke wijze vermoord hebben. Je kon erop wachten tot er mensen opstonden die dit onderzoek echter helemaal niet zien zitten. Mensen die er evenmin op gebrand zijn dat Indonesische slachtoffers en/of nabestaanden schadevergoeding krijgen uitgekeerd.

In dit artikel geven wij twee meningen weer van mensen die een duidelijk anti-geluid willen laten horen. Deze meningen werden onlangs gepubliceerd in het NRC en wilden wij u beslist niet onthouden.

Sta  nu eens stil bij de oorlog  als erfenis

Nederlandse militairen trokken een spoor van buitensporig geweld in Nederlands-Indië. Volgens historicus Rémy Limpach in zijn boek De brandende kampongs van Generaal Spoor hebben militairen de grenzen van het oorlogsrecht in ruime mate overschreden. Telkens weer ben ik ontzettend woedend over de eenzijdige belichting van de oorlogshandelingen (politionele acties) van de KNIL-militairen versus de naoorlogse nietsont-ziende Indonesische vrijheids-strijders (pemoeda's en peloppers) tijdens de Bersiap-periode (wees paraat). Jonge vrijheidsstrijders die gruwelijk moordend en verkrachtend vele Nederlandse gezinnen hebben afgeslacht. Door excessief geweld werden vele duizenden gehate Nederlanders met bamboesperen, klewangs en krissen gruwelijk mishandeld.

Nederlandse militairen in Indië

Bersiap-periode
De Nederlandse KNIL-militairen en hun familieleden hadden in de Tweede Wereldoorlog eerst zwaar geleden onder de gruwelen van de Japanse bezetting. Na de onaf-hankelijkheidsverklaring van de latere president Soekarno kwam de zogenaamde Bersiap-periode.

De Nederlandse regering heeft met de KNIL-militairen uit alle macht geprobeerd Nederlands-Indië te behouden ten koste     van zeker 20.000 militaire en burgerslachtoffers.

Na terugkeer in Nederland hebben KNIL-militairen en hun gezinnen nooit, nee nooit excuses ontvangen van de toenmalige regering(en) en nooit nabetalingen ontvangen van het tegoed aan soldij. Waarom heeft de huidige Nederlandse regering wel gemeend om nabestaanden van Indonesische slachtoffers, zoals in Rawagedeh en Zuid-Sulawesi, excuses aan te moeten bieden door minister Koenders, alsmede de belachelijk hoge schadever-goedingen?

Bovendien vraag ik mij af of de huidige regering – eveneens  onder aanvoering van minister Koenders – wederom excuses  gaat aanbieden en letselschade-betalingen doneert?

PTSS
De klopjacht op onze staatskas met schadeclaims blijft maar doorgaan, mede door advocate Liesbeth Zegveld. Daar worden alle nog levende Indië-veteranen en de tweede generatie na-bestaanden kotsmisselijk van! Waarom maken Zegveld en Koenders zich niet druk over de wreedheden van de Indonesische vrijheidsstrijders jegens de Nederlandse militairen en hun gezinnen? Sta verdorie ook eens stil bij de oorlog als erfenis, als gevolg van de overdracht van oorlogstrauma's op naoorlogse generaties! Heeft men enig idee hoe het is om een vader te hebben die zwaar getraumatiseerd uit Indië was teruggekomen, zonder enige psychische vorm  van begeleiding of nazorg zoals veteranen die tegenwoordig van missies terugkomen?

Mijn vader heeft nooit geweten dat hij aan zware PTSS leed, want deze psychische ziekte bestond toen nog niet. Enig idee wat het is om als kind niet te begrijpen waarom hij 's nachts schreeuwde in zijn slaap en door hevige nachtmerries werd overvallen? Enig idee waarom hij meerdere keren als een tiran tekeerging en zware klappen uitdeelde aan mijn moeder en de kinderen? Enig idee waarom hij bijzonder agressief was als hij weer eens dronken thuiskwam uit de kazerne? Enig idee waarom ik op 16-jarige leeftijd uit huis ben gegaan? Geen idee? Dat was om de psychische en fysieke terreur en huiselijk geweld te ontvluchten! Enig idee waarom ik niet op zijn begrafenis ben geweest? Enig idee!?

Afgeslacht
In 1947 ben ik geboren in Batavia als kind van een Javaanse moeder en een Groningse vader. Mijn vader heeft vele KNIL-vrienden verloren, die gruwelijk vermoord werden teruggevonden.

Ook volledige gezinnen werden op gruwelijke wijze mishandeld en afgeslacht teruggevonden.

Over deze afschuwelijke periode werd thuis zelden of nooit iets verteld. Als kind begrijp je totaal niet wat er omgaat in het hoofd van je vader. Hij diende onder andere in Batavia bij de militaire politie van het KNIL en vertelde wel eens dat hij nooit op pad ging zonder zijn volgeladen Tommygun (Amerikaanse Thompson pistool-mitrailleur), een volgeladen pistool en zijn wapenstok, alvorens ergens poolshoogte te nemen van onrust of onraad.

De vele onmenselijk wrede misdaden van beide zijden in Indië zijn met geen pen te beschrijven. Het is nauwelijks te bevatten wat aldaar heeft plaatsgevonden. Voor een eerlijk en betrouwbaar beeld van de 'Opstand in het paradijs' verwijs ik naar het boek van H. Th. Bussemaker getiteld ‘Bersiap’.

In alle opzichten gaat het mij veel te ver dat Nederland weer excuses gaat aanbieden aan Indonesië, nog meer schadeclaims zal betalen en een onderzoek gaat instellen dat mogelijk vier tot zes jaar gaat duren. Wanneer komt er eens een einde aan het steeds weer openrijten van geestelijke wonden?

Bart Wagenaar, Uden. Zoon van een overleden KNIL-militair.

 

Stop  oprakelen  acties  in Indië

Het onderzoek naar wat zich heeft afgespeeld in Indonesië zal een eenzijdig beeld opleveren. De strekking van het artikel 'Sta nu stil bij de oorlog als erfenis' van Bart Wagenaar (ED Opinie 29 december) is, dat nu eens opgehouden moet worden met het telkens oprakelen van hetgeen zich heeft afgespeeld tijdens de politionele acties in Indonesië. Ik ben het daar helemaal mee eens.

Nabestaanden in de rechtbank in Den Haag (foto: ANP)

Nu wordt - voor enkele miljoenen euro's - opnieuw door een burger-wetenschapper daarnaar onder-zoek gedaan. Er zijn al vele onderzoeken gedaan en processen gevoerd over de toestand na de oorlog in Indonesië. Advocate Liesbeth Zegveld heeft kort geleden wat schadevergoedingen voor nabestaanden kunnen krijgen van de Nederlandse staat, ter grootte van circa 20.000 euro per persoon. Dit is een gigantisch bedrag in het huidige Indonesië.

Dit geld is deels opgeëist door kampong-hoofden (een soort burgemeesters), die het weer verdeelden over zichzelf en de  inwoners van de betreffende kampong (kleine dorpsgemeen-schap). Zo kregen ook personen die niets geleden hadden, geld uitgekeerd. Wie wil dat niet. Het deugt natuurlijk van geen kant. Nu is al bekend dat Indonesië niet meewerkt aan het openen van dossiers. Daardoor komt er uit het onderzoek straks een eenzijdig beeld van hetgeen heeft plaats-gevonden. De vele misdaden van Indonesische kant worden niet onderzocht en dus doodgezwegen.

Mijn vader was gedurende ongeveer dertig jaar KNIL-kapitein tot 1948 op Sumatra en Java. Mijn ouders en hun drie kinderen hebben gedurende 2,5 jaar in Japanse krijgsgevangenkampen gezeten en het allemaal - op het nippertje - overleefd. Wij hadden een uitstekende verstandhouding met de inheemse bevolking.

Toen direct na de oorlog de hoogste bevelvoerend generaal van het geallieerde leger in Azië Indië bezocht, zei hij dat hij in geen enkele kolonie van Engeland    zo'n goede infrastructuur had aangetroffen. En dat in een land zo groot als geheel Europa, met een inheemse bevolking van ongeveer vijftig miljoen mensen, bestaande uit vele verschillende volkeren en duizend eilanden.

Totale chaos

Doordat er na de oorlog nog geen politie of leger was, heerste er totale chaos, en trokken er plaatselijke misdadigersbendes rond om te roven, te moorden en te verkrachten. Die criminelen waren door de Jappen - tijdens   en na de oorlog – al tegen de Nederlanders opgehitste, veelal kansloze jeugdigen. Daartegen werden uit Nederland dienst-plichtige militairen gezonden, die weinig wisten van het leven in Indië.

Zij zagen dat vele duizenden ongewapende Nederlandse man-nen, vrouwen en kinderen, die in de voormalige Jappenkampen hadden verbleven, door die misdadigers waren vermoord en dat hun hoofden op palen langs de openbare weg waren gespietst. Dat daarop geen vriendelijke reactie   kwam  van   Nederlandse

kant, kan zelfs een kind begrijpen.

De vele goede verhalen over wat wij in Indië hebben gedaan, worden niet gedaan of niet geloofd. In iedere oorlog gebeurt wel eens iets dat niet de schoonheidsprijs verdient, maar Nederlanders vinden dat zij altijd het braafste jongetje van de klas moeten zijn. Geen enkel ander land blijft bijna zeventig jaar      na een oorlog nog eindeloos doorzeuren of alles wel precies volgens het boekje is gegaan. Stop daar nou toch eens mee.

J. van der Wall, Sint-Oedenrode.

Heeft u zelf een mening over een artikel in NICC Magazine of gewoon over een Indisch gerelateerd onderwerp in het algemeen?                             Aarzelt u dan niet. Zet het op papier en mail het ons.                   Wij willen het graag voor u plaatsen als opiniestuk.

ICM  4.2.17

 

Lees verder…


 

10897357889?profile=originalOmroep Max op bezoek bij Joyakarta van Hamengku Buwono X, 1 van de rijkste mensen van de republiek Indonesia.

 

Twee jaren lang prijkt het verdrag Traktaat van Wassenaar in de vorm van de petitie en voor donatie op het Wereldse Internet ICM en Facebook, gesteund door ICM Breaking News . Het verdrag  werd getekend door Hamengku Buwono IX en oud minister van Buitenlandse zaken Luns,  en uiteindelijk door de beide landen werd geratificeerd in 1969. 

 Heel frappant dat Omroep Max deze locatie Yojakarta kiest voor haar programma “de gouden jaren”, de plaats van de crime van Nederland.

 

Hoe gevoelig dit ligt bij de Nederlandse Indische Gemeenschap - de gedupeerden ruim 52 jaren - die op hun Indisch geld wachten dat president Soekarno en Hatta  aan Nederland betaalde.  Dit voor het verlies van al hun bezittingen omdat ze het land werd uitgezet door de onhandige politiek bedrijf uit Den Haag, die met hun  bewuste onhandigheid de Indonesische bevolking opruide tegen haar onderdanen.

Voor Mark Rutte (ook historicus)  ligt  hier een geschieden waar Nederlandse regering (Politiek Den Haag) die sporen van vernieling hebben achtergelaten. Richting de Indonesiers die werden uitgemoord (te scharen oorlogsmisdaden). Vervolgens richting haar eigen Nederlandse onderdanen die daar toen verbleven. Het waren er ruim 500.000. Nederland wilde deze onderdanen (vluchtelingen) niet meer terug, Door de intensieve mediaton van de Indonesische zijde werden slechts 149.000 niet toegelaten de zogenaamde “Vergeten groep, de Indische ouderen”, waar omroep Max zich nu om bekommert en vraagt om te doneren.  Soekarno heeft destijds intensief hulp ingeroepen vanuit Amerika om tot oplossingen te komen, want politiek Den Haag was maar met 1 ding bezig om de verenigde republiek niet die onafhankelijkheid te gunnen  Daarbij betaalde Soekarno 686 miljoen oude guldens ter compensatie van de 341.000 (waarde nu 2,4 miljard) gedupeerden voor een nieuwe start in Holland.

 

In het evaluation brochure “To forget of a promise for The Future” staat dit  alles op detail beschreven.

ICM redactie werd drie jaren geleden op de hoogte gebracht door tal van haar abonnees. Deze liet er geen gras overheen groeien en startte een onderzoek. Tijdens het onderzoek stuitte deze op feitelijkheden dat Nederland volledig de afspraken in het Verdrag niet is nagekomen richting de republiek Indonesie en richting de Nederlandse Indische Gemeenschap.  Na het ingestelde onderzoek werden de promotie - en petitie campagne gestart. De resultaten van het onderzoek vervat in het rapport traktaat van Wassenaar dat door de uitgever Calbona in boekvorm onlangs in uitgebracht.

 

Als de redactie van Omroep Max zich had verdiept dan hadden ze die kennis opgedaan waarom die “vergeten groep”, dan kwamen ze ook erachter dat niet om een paar ouderen gaan, maar om ruim 149.000.  Dat donatie van Max slechts een druppel op een gloeiende plaat is, maar wel flink scoort bij NIG. Ook had Omroep Max  moeten weten dat in eerste instantie Nederland al haar onderdanen had geweigerd dus die 500.000 man, dus ook Sandra Reemer met de ouders. Yojakarta nooit als locatie had uitgekozen, maar wellicht als alternatief Bandoeng, Jakarta, en Soerabaya.

 

Of is dit een politiek signaal  van omroep Max, immers het verdrag van Wassenaar 1966 werd eerst door Hamengku Buwono en Luns in Yojakarta getekend.

 

Wat een hypocrisie 

10897346269?profile=original

Foto   Hamengku Buwono X met oud -minister Luns ondertekening van het verdrag traktaat van Wassenaar in Yojakarta 

10897337860?profile=original

Foto rapport Traktaat van Wassenaar in boekvorm uitgeven door Calbona uitgever.

ICM  10.2.2017

Lees verder…

wordt indonesiëvolwassen

10897356862?profile=originalwordt-indonesië-volwassen

Jakarta, Indonesië, David Challik, Sweet Durian

Op 5 november vond er een grote demonstratie plaats bij de Hotel Indonesia Rotonde. Dat is op zich niet bijzonder, dat gebeurt wel vaker.

Daags van te voren ontstond er een enorme spanning.

“Kom vrijdag niet in het centrum. Er komt een grote demonstratie. Pas op!”

Bedrijven geven hun medewerkers opdracht niet op het werk te verschijnen. Iedereen heeft het over de vele politieagenten die in de stad aan het patrouilleren zijn. In Jakarta hebben heel veel mensen een Facebook account en daar wordt zeer actief gebruik van gemaakt. Van alle kanten wordt actuele informatie aan elkaar doorgegeven. In de aanloop van de demonstratie houdt iedereen dan ook zijn Facebook goed in de gaten – dat doen ze altijd al, maar nu zeker – want er worden ernstige rellen verwacht…

Plotseling gaat Prabowo Subianto, de presidentskandidaat die de verkiezingen had verloren, op bezoek bij president Joko “Jokowi” Widodo, die wel de verkiezingen had gewonnen. Niemand weet waarom, laat staan waarom dat live op de televisie wordt verslagen. Prabowo staat bekend als een powerplayer die geen middelen ongemoeid laat om zijn zin te krijgen.

Komt hij de president vertellen dat de gouverneur van Jakarta ontslagen moet worden, want anders gebeuren er dingen die hijzelf niet meer in de hand kan houden… !?!

Prabowo heeft veel op zijn geweten. Toen hij nog commandant van de speciale troepen was heeft hij zes studenten dood laten schieten tijdens een anti-regeringsdemonstratie. Daarna is hij met een legereenheid opgetrokken naar het huis van de toenmalige president Habibie om diens aftreden af te dwingen. We hebben het hem allemaal zien doen.

We weten niet wat er is besproken tussen Jokowi en Prabowo, daar werden geen mededelingen over gedaan. Na afloop bestegen zij ieder een paard, wat een paar unieke fotogenieke momenten opleverde. Prabowo vertrekt daarna. Het grote publiek moet maar raden wat de betekenis is van deze gebeurtenis en wat er verder staat te gebeuren.

AAEAAQAAAAAAAAm6AAAAJGJjYjEwM2ExLTk1MTAtNDdiNS05OTJkLTlhYzk3MTEyNTI0Nw.jpg

President Joko Widodo (“Jokowi”) en Prabowo Subianto

De vorige president, Susilo Bambang Yudhoyono, koosnaam “SBY”, nodigt plotseling de pers uit bij hem thuis in Bogor. Die komt in grote getalen. De reden is van te voren niet bekend, maar die wordt snel duidelijk. Een anders zo beheerste SBY vertelt geëmotioneerd – zijn stem slaat een paar keer over – dat hij en zijn partij niets te maken hebben met de demonstratie die vrijdag gaat plaats vinden. Ja, dat staat nog te bezien. Zijn zoon doet mee aan de aanstaande verkiezingen voor gouverneur van Jakarta. SBY is een Javaan. Bedoelt hij dat hij echt niets te maken heeft met de demonstratie, of bedoelt hij juist het tegenovergestelde en zegt hij dat bepaalde partijen moeten inbinden?

AAEAAQAAAAAAAA0tAAAAJGY5YzM5ODE2LTI2YjgtNDkwNS05MzA1LTA0ZjUyZGM2NDE1Yg.jpg

 Voormalig president Susilo Bambang Yudhoyono (“SBY”)

Indonesische Soap

In Indonesië is er nooit iets zoals het lijkt. Er wordt altijd veel stemming gemaakt en het lijkt alsof iedereen daarvan geniet. Er wordt veel geroddeld, iedereen voegt graag iets toe aan het verhaal dat als een lopend vuurtje ten ronde gaat.

Bijna alle Javanen zijn groot gebracht met het Wayang schimmenspel, waarin actualiteit en fantasie met elkaar worden verweven en waarbij het verhaal een vrije loop neemt. Een Wayang voorstelling wordt meestal tot diep in de nacht gehouden. De soaps op de televisie kunnen worden beschouwd als een voortzetting van deze Wayang voorstellingen. Elke avond is er wel een soap op televisie. Eigenlijk speelt zich het leven van een Indonesiër af in een eigen soap en daaraan worden moeiteloos telkens nieuwe afleveringen toegevoegd. Het verhaal hoeft niet waar te zijn, als het maar interessant klinkt.

De grote demonstratie van 4 november is aangekondigd door de FPI, het Verdedigings Front voor de Islam. Een uiterst onvoorspelbare en agressieve organisatie, die graag ergens op bezoek komt om de boel kort en klein te slaan. Ze streeft ernaar om de samenleving te ontwrichten om zo het Kalifaat ook in Indonesië te kunnen oprichten. Wee degene die er iets van zegt, want die wordt meteen voor “Afvallige” uitgemaakt en daar schrikt de gemiddelde Indonesiër erg van, dus die houdt zich op de vlakte.

Dat de FPI met deze demonstratie vrij spel krijgt geeft te denken. Indonesië is wel een Islamitisch land, maar dat zo’n organisatie brede steun onder de bevolking geniet is ook weer niet waar. Dat zij een massale demonstratie mag houden en daarbij het totale openbare leven in de stad mag platleggen, gebeurt niet zonder reden. Welke partijen hebben daar belang bij? Welke bestuurder, welke politicus, welke religieuze organisatie zit hier achter? Normaal is dat vrij duidelijk, maar deze keer is het wat schimmig. De beweegredenen van de demonstranten, FPI of geen FPI, zijn in ieder geval helder: een gratis maaltijd en wat geld…

AAEAAQAAAAAAAAqfAAAAJDMyYjlmMWNiLWU5ZmYtNDFmNS1iMzRlLTY2NDhiNmFlYzJlYw.jpg

Habib Rizieq, voorzitter van de FPI (met bril)

De FPI beweert dat Basuki “Ahok” Tjahaja Purnama, de gouverneur van Jakarta, de Islam beledigd heeft en dat hij daarvoor gestraft moet worden. Om dat kracht bij te zetten organiseren ze de 4 november demonstratie. 100.000 Fanatieke Islam aanhangers worden van buiten de stad naar Jakarta vervoerd om tegen de gouverneur van Jakarta te demonstreren. De FPI heeft ook in Jakarta zelf aanhangers, maar de rest van de 9,6 miljoen inwoners van Jakarta houdt zich afzijdig. Het is dus een puur Islamitische aangelegenheid. Alle demonstranten dragen als echte Islam aanhangers witte kleding.

 Dat de demonstratie een nationale gebeurtenis zal worden, dringt pas goed door toen op woensdagavond een groot debat op METRO TV plaats vond, waaraan politie, leger, rechtsgeleerden, religieuze leiders deelnamen. De commandant van Indonesische strijdkrachten Generaal Gatot Nurmantyo hield daags van te voren nog een gepeperde redevoering, waarin hij zei dat het leger zich afzijdig zou houden, maar het zeker zal ingrijpen als de demonstratie uit de hand zou lopen. Een verkapt dreigement.

Tijdens de discussie wordt de toon gezet door het hoofd van de nationale politie Tito Karnavian, die bekend staat als een gunsteling van president Jokowi. “Demonstreren is een democratisch recht”, zegt hij. Een uitspraak die in het Soeharto tijdperk nooit gehoord werd.

De volgende dag spreekt de president dezelfde woorden op televisie. Zelfs de nieuwe coördinerend minister voor veiligheid, Wiranto, een oud legerleider uit de Soeharto tijd, zei exact dezelfde woorden. Het ziet ernaar uit dat de regering van president Jokowi, ondanks alle interne verdeeldheid, op één lijn staat voor wat betreft de 4 november demonstratie. Geen machtsvertoon, geen dreigementen en geen escalatie.

AAEAAQAAAAAAAAntAAAAJDEyOWQzZDUwLWQyMGYtNDFmMC1hODcxLTA0ZDE4NzQyNGQ2Yg.jpg

Hoofd van de nationale politie, Generaal Tito Karnavian

Vrijdag, 4 november was het zover.

’s Morgens vroeg stroomt de stad vol met bussen die helemaal afgeladen zijn met mensen. De rotonde bij Hotel Indonesia wordt helemaal wit gekleurd van de protesterende Islam aanhangers. Na het middaggebed komt de mensenmassa in beweging en trekt op naar het Nationaal Monument. Er vinden enkele schermutselingen plaats, twee politieauto’s worden in brand gezet, een politieagent wordt gewond afgevoerd. Het dreigt even heel grimmig te worden. Alle televisie- en radiostations hebben verslaggevers ter plekke, enkelen worden in de uitvoering van hun werk door demonstranten gestoord. De wagen van METRO TV wordt aangevallen en moet door de politie worden ontzet.

Na enkele uren zijn de kelen schor geschreeuwd en beginnen er al demonstranten naar huis te gaan. Om het protest nieuw leven in te blazen willen de demonstranten optrekken naar de ambtswoning van de gouverneur. Dat wordt door de politie verboden. Daarna trekken velen op naar het parlementsgebouw. Dat is volledig gebarricadeerd. Het is ondertussen donker geworden. Het blijkt dat er niet genoeg bussen zijn om de mensen naar huis te brengen. De politie geeft de demonstranten toestemming om de nacht voor het parlementsgebouw door te brengen. Bij de opritten naar de tolweg staan mensen verveeld om zich heen te kijken. Er is geen vervoer terug.

Het is nog niet over. Op een aantal plekken in het noorden van de stad vinden plotselinge schermutselingen plaats tussen stenengooiende jongeren en de politie. De politie reageert zeer beheerst, schiet niet met traangas, wacht als het ware af totdat er geen stenen meer zijn om te gooien. En dan is de rust in de stad weergekeerd.

Zijn deze gebeurtenissen een voorbode van een Nieuw, Jong en Modern Indonesië?

Wij denken van wel. In de steden is een nieuwe klasse van bewoners ontstaan: een klasse van hardwerkende, ambitieuze, beter opgeleide, veelal jonge mensen. De middenklasse. Deze mensen zijn nog even traditioneel en religieus denkend als hun ouders op het platteland, maar zij staan elke dag in de file om naar hun werkplek te gaan. Ze ondervinden hinder van het vastlopen van het verkeer, de overstromingen in de stad en van de corruptie. Ze zijn in de stad om te werken, geld te verdienen om te leven, te studeren en voor hun kinderen. Zij beseffen dat Ahok, de gouverneur, echt iets doet aan de leefbaarheid van de stad. Hij mag dan wel Christen zijn en Chinees, maar dat zien ze dan maar over het hoofd. In het denken van de middenklasse heeft een zekere nuchterheid post gevat, waarbij fanatisme, onverdraagzaamheid en afgunst nog steeds worden getolereerd, maar waarbij voor wat betreft het eigen leven orde en rust worden nagestreefd.

AAEAAQAAAAAAAA3EAAAAJGY2NzFkOTY2LTI2MjItNGY1Yy1iY2YyLWZhMTgwY2JjOTZjZA.jpg

Gouverneur van de speciale regio van Groot Jakarta, Basuki “Ahok” Tjahaja Purnama

Het contrast met de demonstranten kan niet groter zijn. In middenklasse heeft veelal een vast inkomen en vaak een eigen vervoersmiddel. De demonstranten zijn uitgesproken arm en hebben geen (regelmatig) inkomen. De middenklasse is beslist beter opgeleid en vooral breder opgeleid, hoewel de kwaliteit van het onderwijs in Indonesië bijzonder slecht is. De demonstranten hebben vaak helemaal geen opleiding of slechts een jaar Koranschool in het dorp. Dat maakt dat ze erg ontvankelijk zijn voor de aardsconservatieve opvattingen van de Islamitische geestelijkheid. De mensen van de middenklasse proberen zich te ontworstelen aan de armoede van hun sociale omgeving en proberen de traditionele en religieuze prin­cipes die ze van jongs af aan hebben meegekregen een nieuwe plek in hun leven te geven.

Iemand verwoordde het duidelijk op de televisie: “Waarom zouden 100 duizend demonstranten van buiten de stad moeten bepalen wat wij, 9 miljoen orang Jakarta, moeten vinden van onze gouverneur?”

Jokowi, Ahok en Tito zijn voorbeelden van de post-Soeharto era. Hun carrière is niet belast door schendingen van mensenrechten, zelfverrijking of corruptie. Hun machtsbasis is nog smal en ze moeten opereren in een omgeving die niet gewend is voor het grote geheel te denken. Moreel gezien zijn ze wel de uitgesproken voorbeelden van het Nieuwe Indonesië. Zij vormen het geweten van de natie.

We hebben eerder iets uitgelegd over de ‘Indonesische Soap’. We weten dat Indonesiërs over het algemeen niet kunnen om te gaan met de vele informatie die op hen afkomt. Ze zijn geneigd alleen dingen te geloven, als die afkomstig zijn van mensen die ze kennen. Ze vragen zich dus niet af of iets waar is; ze luisteren over het algemeen naar iets wat interessant is. En de rest verzinnen ze er zelf bij.

Met interessant bedoelen we in dit geval niet zo zeer dat ze er rijker van worden – dat is op zich natuurlijk ook interessant – maar veel meer dat ze daarmee in een goed blaadje komen te staan bij mensen die zij belangrijk vinden. Ze zullen in gesprekken met buitenlanders graag vertellen dat ze familie zijn van bekende figuren, dat zij toegang hebben tot mensen die beslissen over grote orders of dat ze zelf veel gedaan kunnen krijgen. Misschien is dat ook wel zo, maar vaak is dat alleen bedoeld om indruk te maken, niet alleen op de buitenlanders, maar ook op de mensen uit hun eigen netwerk die zij belangrijk vinden.

Het is vaak ondoenlijk voor buitenlanders om hier door heen te prikken. We weten dat daardoor wel eens flinke bokken zijn geschoten. Sweet Durian kan helpen, omdat we over het algemeen dit gedrag sneller herkennen. We kunnen achtergrondinformatie inwinnen en we kunnen helpen om op Indonesische wijze relaties op te bouwen, waarbij voortijdig het kaf van het koren wordt gescheiden. Ons devies daarbij is: niets overhaasten, niets weggeven wat van waarde is en voorkom dat je in de soap wordt meegesleurd.

Om het verhaal af te maken: van Probowo hebben we niets meer gehoord.

Generaal Gatot Nurmantyo heeft ingebonden en zat mee te bidden op de openbare gebedsdienst op 2 december, waarbij ook president Jokowi en vertegenwoordigers van de FPI aanwezig waren.

Ahok is nog steeds gouverneur. Er loopt nu wel een rechtzaak tegen hem over blasfemie. Heel veel rechtsgeleerden zijn er echter van overtuigd dat de beschulding van blasfemie geen stand houdt. Het heeft hem niet weerhouden om deel te nemen aan de gouverneursverkiezingen, die 15 februari zullen worden gehouden.

Habib Rizieq kiest ervoor om zijn eigen soap met een nieuwe afleveringen te continueren, door regelmatig aan te kondigen dat er nieuwe demonstraties zullen worden gehouden. Dat werd uiteindelijk niet meer geaccepteerd en hij is vervolgens opgepakt voor schendingen van de Pancasila (de staatsideologie), wat evenals blasfemie in Indonesië ook strafbaar is. Het Openbaar Ministerie vindt echter dat deze schendingen heel erg bedreigend zijn voor de openbare orde. Vandaar dat hij nog steeds in voorarrest zit.

Indonesië is volwassen aan het worden. Vooral in de grote steden is de denktrend en het gedrag aan het veranderen en rationeler geworden. Het is niet meer de chaos van vroeger, er zit systematiek in en wij vinden ook dat daar vooruitgang in zit…

Lees verder…

De weeskinderen van de VOC

10897347264?profile=originalDe weeskinderen van de VOC

Hoe is het de overlevenden      van scheepsrampen van de VOC vergaan? Veel schepen vergingen vooral langs de kust van West-Australië. Dit is het thema van  een grote fototentoonstelling: “Vêrlander – Weeskinderen van de VOC”. Deze tentoonstelling is te zien vanaf 17 december tot 9 april 2017 in het Westfries Museum in Hoorn.

Tussen 1602 en 1796 was de VOC oppermachtig in de zeer lucratieve handel met de landen in de Indische Oceaan. In bijna twee eeuwen stuurde Nederlands eerste en in zijn tijd grootste multinational bijna 5.000 schepen uit naar diverse havens in heel Azië. De compagnie verhandelde in die periode zo’n 2,5 miljoen ton aan goederen en bood werk aan bijna een miljoen Europeanen. Overal in Azië ontstonden Nederlandse handelsposten. Niet altijd liep het goed af met de schepen die uitvoeren. Zo’n 650 schepen verdwenen door piraterij, brand of doordat ze aan de grond liepen.

Contacten

Wat is er vier eeuwen later over van de contacten tussen de mannen van de VOC en de inheemse bevolking? Hoe verging het de overlevenden van de schepen die voor de kust van West-Australië schipbreuk leden?

Legden ze contact met de inheemse bevolking? Hoe keek de oorspronkelijke bevolking naar de families Wouthuyzen en Joostensz, die zich rond 1650 in de Molukken op het minuscule Indonesische eilandje Kisar vestigden om te fungeren als de ogen en oren van de VOC? Wat is er over van de taal bij de Koranna die in Zuid-Afrika leefden toen Jan van Riebeek daar landde en sommigen van hen tot ‘kapitein’ bevorderde?

Al deze vragen inspireerden fotograaf Geert Snoeijer om op pad te gaan, op zoek naar de ‘weeskinderen van de VOC’. Hij werd vergezeld door historica en antropologe Nonja Peters (Curtin

University of Perth), historicus Bart de Graaff en taalweten-schapper Anne van Engelenhoven (Universiteit Leiden).

Identiteit

Bijna twee jaar lang reisde Snoeijer langs de randen van het VOC-imperium, door Zuidelijk Afrika, West-Australië en naar het

Indonesische eilandje Kisar in de Zuid-Molukken. Op zoek naar mensen voor wie het gedeeld verleden nog altijd onderdeel is van hun identiteit

Het resultaat is een expositie op vier continenten én een boek. Het Westfries Museum in Hoorn is verantwoordelijk voor de Europese editie van de expositie Vêrlander – de weeskinderen van de VOC. Deze is te zien van 17 december tot 9 april 2017. Getoond worden 30 portretten. Daarnaast is er een audiotoer, waarin een aantal geportretteerden zelf aan het woord komt.

ICM 13.2.17

Lees verder…

10897262476?profile=original10897350099?profile=originalDe feiten en constateringen op de brief van Martin van Rijn op 16 februari 2016 jl aan De Tweede Kamer. 

Uit ICM ARCHIEF

Als ICM editor stel ik mij de vraag waarom nu, en kanttekening bij?

 

De verkiezingen staan voor de deur, en ook PvdA’ er Martin van Rijn probeert een duitje in de zak te doen door de  

essentiële informatie onder het Indisch tapijt te vegen, verre van de werkelijke feiten, of zouden zijn VWS – ambtenaren verkeerde voorstellingen hebben gegeven? Of lijkt  deze door het virus van Mark Rutte te zijn geïnfecteerd, die op de valreep met kadootjes strooit.  Of is het om het disfunctioneren van de belaste afdelingen en SVB te verbloemen. Bovenal om  de Indische Gemeenschap met zogenaamde Indisch huis met trekpleister Den Haag te verblijden met een dooi mus, Dit  op een bewezen mislukt model na 17 jaren die niet heeft gewerkt. Is ook onmogelijk om met een budget van 600.000 euro een verbinding te leggen naar 2 Miljoen Indische Nederlanders. U leest het goed twee miljoen Indo’s (Indische Nederlanders) melden zijn ambtenaren, dus de grootste kleine bevolkingsgroep, nog groter dan het aantal leden van Jan Slagter van de Omroep Max, die riante subsidie ontvangt om zijn doelgroep te verankeren.

De volgende vraag hoort deze onderhavige brief deze niet thuis bij het komende beleid nota van WVS. Ik breng in herinnering de beleidsnota VWS van zijn voorganger de staatssecretaris  Ross die kwam met de afbraak van alle Indische subsidies en voorzieningen , is weer een los briefje die straks weer verdwijnt net als die bonnetjes van zijn collega Teven in de hectiek. Deze brief die meer een voortgang rapportage behelst voor de interne organisatie wat er allemaal fout is gegaan!

 

Laten wij eerst het disfunctioneren van de afdelingen en SVB onder de loep nemen. Die door de nabestaanden KNIL gedagvaardigd zijn voor non-betaling. Waarom rapporteert Martin van Rijn dit ook niet zijn rapportage.

 

De centrale vraag; drie jaren wist het Indisch Platform en Martin van Rijn, dat ooit een uitvoeringsorganisatie nodig was om de gedupeerden te bereiken (front office noemen wij het in mijn vakjargon) en om daarna  in behandeling te  nemen van de aanvragen om te screenen en tot slot uiteindelijk tot uitbetaling overgaan  dat  een BackOffice (vakjargon)  benodigd is.  Voor niet deskundigen onder ons. In grote organisaties om klussen die tussendoor snel gedaan moeten worden,  start men een projectorganisatie op met alle benodigdheden voor een succesvolle implementatie.  Zijn hier wel vooraf ook het benodigde plan van aanpak en andere plannen gemaakt om de uitvoeringsorganisatie als project binnen de SVB in te richten, zeker na debacle van de PGB’s die nog steeds niet is opgelost, dan was deze “FARCE” van een mislukt project niet ontstaan. Tijdens het opstellen van een plan van aanpak wist men al dat ingezette communicatiemiddelen niet toe reikend waren, en voor alternatief hadden gekozen door : oproep via TV spotjes, de Omroepen en kranten. Dit had termijn om de groepen te bereiken aanzienlijk verkort.  

 

Uit onderzoek van ICM  in kader van de petitie verdrag traktaat van Wassenaar die na een jaar ruim 15.000 mensen hebben bereikt, blijkt dat de ouderen niet op Internet zijn, maar gewoon de papieren kranten lezen, TV en veel naar de Radio luisteren. Dit blijkt ook uit de cijfers  6500 op Internet en 8500 niet via het Internet. Dat maakt dat zo’n campagne extra duur wordt.   

 

Nog deze week werd een post ontvangen van 91 jarige vrouw m.b.t,  traktaat van Wassenaar. Deze volgde alles op de Radio, TV, en de krant na ons telefoontje. Haar brief viel op door een mooi schoolschrift en de inhoudelijkheid.

 

 Is toch bizar  in de wereld van online technologie en vele startups niet in staat is geweest om binnen in termijn van drie maanden de beoogde groep KNILLER van 1100 op tijd tot uitbetaling te komen? Zo is een krant ICM Online in staat 15.000 mensen te bereiken in tijdbestek van nog geen jaar. Wat zijn dan 7. 000 mensen? Een teken aan de wand dat binnen deze organisaties rammelt van alle kanten of rammellende ICT systemen met ontbrekende databases. Niet te verwonderen na het debacle van de nog-steeds-niet-opgeloste PGB prikkelen. Uit eindelijk na een lange selectie worden er 1100 uitgeselecteerd. Dit is voor al te wijten aan het ontbreken van het van te voren implementatie plan van de zijde van het Indische Platform met regie voering naast andere plannen zodat de uitvoerend mensen doelgericht hun werkzaamheden kunnen uitvoeren. Het verlengen van termijn is niet een goodwill, maar om het disfunctioneren te verbloemen. Ieder gerenommeerde uitvoeringsorganisatie had die 1100 man binnen 3 maanden uitbetaald, waar een verlenging onnodig is.

De indruk bestaat dat IP de zaken over de schutting heeft gegooid .Toch bizar dat er pas ongeveer 500 man zijn uitbetaald en hier een jaar over doe.  

Geconcludeerd wordt dat bij de Stille tocht aanbieding van de petitie waar het mandaat werd afgeven met 10.000 handtekeningen voor; erkenning, excuses, compensatie. Compensatie nadrukkelijk op de volgorde van: eerst aan alle

oorlogsslachtoffers, Back Pay en KNIL.

 

Realiteit is dat Martin van Rijn komt met een zoethoudertje met een al mislukte n oplossing een zogenaamde Indisch huis met trekpleister Den – Haag, en met bloemlezing over de mislukte uitbetaling van 1100 KNIL – mensen.

 

Belang van de collectieve erkenning stelt Martin van Rijn het beeld voor van die kille koele ontvangst moeten rechtvaardigen, dit in historisch perspectief.

 Voor het eerst valt de lezers het op dat term repatrianten verruild worden voor de vluchtelingen. Memoreert naar de bezetting door Japan, na de capitulatie naar Nederland vertrokken, en het bestaan in Nederland viel “de vluchtelingen” in Nederland vaak niet gemakkelijk: ontheemd, berooid en vaak getraumatiseerd trof men een land in opbouw aan waar weinig interesse was voor het leed dat men in Azië had moeten ondergaan. Pas in 2000 maakte de Overheid een Gebaar voor het “lang kil en bureaucratisch “ behandeling tegenover de immigranten (lees Indische vluchtelingen), waarvoor in 2000 excuses zijn aangeboden en Stichting Het Gebaar in het leven is geroepen ten behoeve van 97.000 individuele uitkeringen en diverse collectieve doelen. Bevestigd hiermee dat Gebaar uitsluitend bedoeld was voor die kille /  koele ontvangst.

 

Vergeet te melden dat deze Indische vluchtelingen alles zelf hebben moeten bekostigen; De overtocht, verblijf in die vreselijke contractpensions, kledinggeld, en de herinrichting kosten. Tot de laatste cent tot aan hun pensioen hebben moeten terugbetalen.

Tegelijkertijd verzuimt Martin van Rijn te melden dat juist voor een nieuwe start in Nederland Het verdrag Traktaat van Wassenaar hierin voorziet. Namelijk er is overeengekomen tussen de republiek Indonesie en Nederland dat Indonesie 689 miljoen oude guldens betaalt ter compensatie aan de Nederlandse Indische Gemeenschap voor het verlies van al hun bezittingen als vluchtelingen.

Ook verzuimd Martin van Rijn te melden dat 689 miljoen (waarde nu 2,4 miljard) geen 1 euro aan de Indische gemeenschap is betaald. Al eerder stelde zijn collega Halbe Zijlstra van de VVD dit aan de orde aan het Kabinet in 2009 waar dat geld is gebleven. Stelde ook vast dat je een claim niet met een claim kunt afkopen. Ook gaat Martin van Rijn aan voorbij dat deze Indische vluchtelingen te scharen onder de oorlogsslachtoffers geen uitkeringen verkregen uit de WMO fonds uit Marshal hulp, en uit de miljarden verkregen uit het gesloten verdrag met Japan..

Ook verzuimd Martin van Rijn te melden in kader van historisch belang dat Nederlandse regering van destijds haar Nederlandse onderdanen in voormalige Indie ruim 500.000,  niet wilde toelaten tot Nederland (de bekende regio gedachtegoed van vandaag) Oud president Soekarno en Hatta stonden voor een groot probleem omdat de Indonesische bevolking deze groep wilde uitmoorden wat deels ook is gebeurd. Het waren Soekarno en Hatta die vele malen Amerika om hulp verzochten om tot oplossingen te komen. De Nederlandse regering had maar oog voor 1 ding het economisch belang om al haar bezittingen te beschermen. 149.000 Indische Nederlanders werden niet toegelaten, de vergeten groep die Omroep MAX al te graag onder aandacht brengt (Het zijn er niet 20 gevallen Omroep Max, maar nu ruim 70.000),  helaas de redactie  van omroep Max kent de achtergronden niet. Deze groep was door de oorlog al haar documenten kwijtgeraakt, mensen met Nederlandse namen die nu nog ABN spreken. Waarom noemt Martin van Rijn die groep niet die wel Nederlands onderdaan zijn?

 

In de Kamerdebatten weet Martin van Rijn het zo te brengen dat er geen geld is, nota bene heeft zijn ministerie een meevaller van 6 miljard, nota bene de dag voordat hij met KNIL betalingen kwam (zeer frappant, dat deze krant leden van de Kamer informeerde bij ontdekking op de begroting van deze meevaller, niet ambtenaren hebben gelekt), en weet nog te ontkennen op die dag.. Dit alles naast het geen de Nederlandse Indische Gemeenschap nog te vorderen heeft uit WMO- fonds uit Marshal hulp, Het Traktaat van Wassenaar, en verdrag met Japan beloop de schuld van Nederlandse Staat op ruim 14 miljard. Miljarden die niet van de belastingbetaler zijn of komen. Wellicht een opsteker voor Jeroen Dijsselbloem om zijn begroten weer te herzien, en al eerder heeft zijn voorganger Gerrit Zalm Indische signalen afgeven dat de NL staat op het Indisch geld zit, .kan de Nederlandse Overheid eerst beginnen om deze oude schuld van 70 jaren eerst aflossen aan de Indische Gemeenschap (NIG), dan in plaats nu De Sint te spelen met gelden die er niet zijn.

 

 Niet een diepgeworteld gevoel onrechtvaardig te zijn behandeld, maar de rechten van de mensen aantoonbaar heeft geschaad dat valt onder discriminatie, dat hier sprake bewust is van een behandeling van een “Tweede rang burger”. Naast de oprecht hebbende compensatie uit de WMO, Verdrag van Wassenaar en het Verdrag met Japan is: is een  “Collectieve erkenning” op zijn minst op zijn plaats in de vorm van de Indische verankering dat het hele palet blijvend en duurzaam van het Indisch cultuurerfgoed uitdraagt naar de volgende generatie Indische Nederlanders (NIG)  via een eigen Omroep. 

 

 

Martin van Rijn stelt - De Indische Gemeenschap met zogenaamde Indisch huis met trekpleister Den Haag voor die verankering.  

Is het model van die verankering niet gestoeid op het mislukte model van het Indisch Huis?  In 1999 gaf Els Borst van VWS voor symbolisch bedrag van 1 gulden het monument - herenhuis - in Scheveningen aan de Indische Gemeenschap als symbool. Boekholt (buitendienst generaal) pakte dit op voor de inrichting en renovatie. Telkens moest er geld bij, eerst een miljoen, weer een miljoen. Na twee jaren stond Het Indisch Huis in Scheveningen nog steeds in de stijger. Uit ellende heeft men maar een pand aan de Javastraat in Den Haag gehuurd, een herenhuis.

Echter VWS en het oude Indisch Platform met de gelieerde aangesloten organisaties kwamen niet uit hoe die “Indische verankering “ - om in termen van Martin van Rijn te blijven – te implementeren (inkwartieren). Vast te stellen is dat de genoemden niet competent zijn om een dergelijk “verankering” op te zetten. Dus werden er dure externen ingezet om die Indische verankering gestalte te geven. Ruim na twee jaren kwam het voorstel tot die verankering. In deze periode hadden de Indische Gemeenschap niet het symbool van een Indisch Huis. Dus twee jaren subsidie Indisch Huis van 8 ton werd uitgegeven aan de externen.

Geheel verrast werden een voorzitter en directeur aangesteld, waar een ieder al achter zijn oren begonnen te krabben, dit gaat fout, en het ging ook fout!

 Het was dan ook geen verrassing dat nog geen 4 jaren later Het Indisch Huis in de financiële problemen kwam, en koppen van de kranten bereikte “Het Indisch Huis Failliet door financieel wanbeleid.

Nota bene kreeg dit Indisch Huis ook nog 1,2 miljoen uit het potje Gebaar, tegelijkertijd wijlend oud-minister Els Borst het Indisch Huis uitsloot van het Gebaar omdat deze al 8 ton subsidie ontving per jaar.

Het gemanipuleer van Het Indisch Huis gebeurde onder de neus van de ambtenaren van VWS. Er ontlaadde zich een woede binnen de Indische Gemeenschap hoe het mogelijks is dat het boegbeeld Het Indisch Huis op der mate manier is geschaad.

Wederom werd een blik externen open getrokken door Ministerie van VWS. Die onderzochten eerst wat er fout is gegaan. De externe was Robin Linschoten, echter het bestuur en directeur die gefraudeerd hadden werden niet vervolgd wel door de NIG. Ruim 6 maanden deed onze Robin over deze  kleine klus om vervolgens het bureau de Boer & Crone aan te bevelen om te onderzoeken “hoe verder nu met die Indische Verankering”.

Op voorhand van de zijde van ICM redactie was een samenvoeging met Bronbeek de meest logische oplossing, wat uiteindelijk ook gebeurde, en ook dit bureau stapte op. Het nieuwe bureau trad aan en begon met het inkwartieren gebruikmaken van kennis van ICM Online (ICM Breaking News) voor het leggen van de contacten binnen met het Indische netwerk binnen ICM.

ICM redactie was benieuwd naar de oplossingen van dit bureau hoe zij denken die verbinding te leggen met de rest -dus twee miljoen-  zoals Martin van Rijn in zijn brief noemt. Het antwoord is nooit gekomen. Bij het inkwartieren hoort men te zorgen voor de bemanning met uiteraard een commissie van aanbeveling. Uiteindelijk werd Yvonne Van Genugten aangesteld als directeur IHC.

 

Geconstateerd mag worden dat in die 17 jaren deze verankering is mislukt, en die verbinding zo als Martin stelt nimmer tot stand is gekomen met die twee miljoen mensen, en de Nederlanders. Ter vergelijking ICM als Indische Internetkrant die het IHC ook heeft gesteund bij haar opzet & promotie, wordt per week door 250.000 mensen bezocht, naast het nieuws ook zorgt voor die verankering. Geheel uit private middelen.

Andere constatering is dat deze Indische verankering het liefst zo min mogelijk VWS  geld gaat kosten, hierdoor de Indische verankering nimmer zal slagen nu niet en ook niet over 20 jaren.

 

De oplossing is een Indische omroep met bijhorend budget net als omroep Max voor een selectief doelgroep, dit geldt dit ook voor de beoogde Indische doelgroep. Omroep MAX is ook eerst met het Internet begonnen en zo uitgegroeid. Op zo ’n INDO OMROEP kunnen alle Indische activiteiten worden ondergebracht zoals een IHC, met een heel breed programma van de rest bestaande zaken onder ICM.

 

Samengevat,

Een ruimer budget voor een Indische Omroep ( vergelijkbaar met Omroep Max) zorgt in stappen dat dit zijn acceptatie vindt en een verbinding legt met die 2 miljoen Indische mensen en Nederlanders.

ICM 24.2.16

 

Lees verder…

10897312699?profile=original

 

IndischeGemeenschap jarenlang, meer dan 70 jaar,  bewust op het verkeerde been gezet door het Indisch Platform en de Regering

Archief Foto  ICM : Ton Te Meij  samen met   Jan Peter Balkenendeop de verkiezingslijst van Amstelveen.

 

Indisch Platform

Uit een mededeling van het Ministerie van Algemene Zaken  d.d. 24-06 -2016 blijkt dat het Indisch Platform niet is aangesteld en ook niet bevoegd is om als enige organisatie de Indische Gemeenschap te vertegenwoordigen.

 

De oprichting van het Indisch Platform was een afspraak tussen de heren Ruud Lubbers enRudi Boekholt uit eigen belang om de Indische Gemeenschap rustig te houden.

 

 

Mededeling

“ De stichting Indisch Platform is in 1991 opgericht vanuit de Indisch gemeenschap in Nederland. Bij wet zijn er geen bevoegdheden toegekend aan het Indisch Platform. De stichting heeft een privaatrechtelijke rechtspersoonlijkheid. Er is geen sprake van een instellingsbesluit door de overheid ”.

  

“ Bij de oprichting van de stichting zijn er geen afspraken met de Nederlandse regering gemaakt over de doelstelling, werkwijze en overlegmomenten van en met het Indisch Platform. De statutaire doelstelling en het functioneren van een stichting wordt bepaald door de leden van een stichting ”.

 

“ Het overleg dat de overheid met de aangesloten organisaties ten tijde van de oprichting heeft gevoerd, vond op ad-hoc basis plaats al naar gelang van het onderwerp en het verantwoordelijke ministerie “.

 

Vertegenwoordiging

Het Indisch Platform is dus niet de organisatie die de belangen behartigt van de Indische Gemeenschap.

 

Indisch Platform

Het Indisch Platform raakt deze maand maart haar ANBI status kwijt.

 

 

A.te Meij

Adviseur Indische Gemeenschap

ICM redactie.

Met respect voor Ton te Meij die in principe als oud-delegatie lid hier na 7 jaar zitting te hebben genomen met de deze conclusie komt.  Als Ton zich in de geschiedenis had gedoken of een in bronnen zoals het rapport van Gaalen, Andijvielucht van Gisselda Molemans, en / of traktaat van Wassenaar mag je concluderen dat het Indisch Platform alle Indische dossiers heeft geblokkeerd. Zo zijn 381.000 Indische burgers na de onafhankelijkheid letterlijk in hel beland. Het IP had alleen oog voor de Bacpay / Knil, die alles hebben gehad !

Lees verder…

10897346076?profile=original

10897346076?profile=original

Products for Wellness Sponsor / Partner van Traktaat van Wassenaar.

 

Vrijdag werd in Beverwijk een sponsor - overeenkomst aangegaan tussen 'Products for Wellness' en ACTW66.

 

Actw66 (Actie Comité Traktaat van Wassenaar 1966)en het team van ICM zijn zeer content met de sponsoring / partner die ICM gaat ondersteunen om het traject doneren doelmatiger te laten verlopen. Deze samenwerking heeft als doel het traject doneren te versnellen, opdat de beoogde bedragen voor de kosten van de advocaat, griffier en het gerecht sneller bijeen worden gebracht. Op dit moment lopen donaties zeer matig naar aanleiding van 15.000 mensen die getekend hebben wetende dat het om dure processen gaat die wellicht in verschiet liggen en bij succes hun eigen geld tegemoet kunnen zien uit het gesloten Verdrag Traktaat van Wassenaar.  

 

De ondersteuning van 'Products For Wellness' gebeurt onder speciale condities, waarbij de aanbieding geschiedt in het kader van de donaties. De opbrengst gaat in zijn geheel naar het ACTW66-fonds. De keuze van de sponsor past het dichtstbij dat wat verankert ligt in de Indische cultuur nl. Pitjiet (massage), naast een hoogstaand bewezen kwaliteit waar 5 jaar garantie op van toepassing is.

 

Wanneer boven de € 90  wordt gedoneerd ontvangt de donateur http://www.productsforwellness.nl/pagina/8055/comfy/artikel/24500/c...;

  

Indien boven de € 150 wordt gedoneerd ontvangt de donateur de werkelijke prijs van € 195.  http://www.productsforwellness.nl/dr.felx

           

Met één gebaar ondersteunt U het Traktaat van Wassenaar en U heeft een toekang pitjiet (masseur) in huis.

 

U kunt dit bestellen via schwab@icm-online.nl; na ontvangst van het formulier Petitie & Donatie zie onderstaand, plus de overboeking, wordt U het apparaat toegezonden en heeft U automatisch de petitie ondertekend en gedoneerd, waarna U in de ACTW66-administratie wordt geregistreerd ter voorlegging.

 

Ook bij de ICM-stands op de pasars kunt U doneren!

 

 

Ook bij ICM stands op de pasars kunt U doneren!

 

10897264495?profile=original

   Formulier opsturen naar F.Schwab / ICM - Wouterskampen 68 - 3849 BC Hierden.

Lees verder…

Indisch Herinneringscentrum verkast naar Den Haag

Indisch Herinneringscentrum verkast naar Den Haag

VRIJDAG, 14:17
Bronbeek ANP
Martin van Rijn stelt - De Indische Gemeenschap met zogenaamde Indisch huis met trekpleister Den Haag voor die Indisch verankering dat die verbinding wordt gelegd naar die 2 miljoen Indo's weten zijn ambtenaren te melden.  Het is Martin van Rijn vergeven voor zijn oprechte goede bedoelingen.

ICM redactie wil in herinneringen brengen dat dit model al 17 jaar dat begon bij het Indisch Huis niet werkt het op- en aftuigen waar veel externe consultants werden ingeschakeld en bij het inkwartieren door wederom externen ICM hulp inriep, uiteraard is ICM redactie te hulp geschoten, er zijn nog meer zaken als de Indische Kwestie of het traktaat van Wassenaar die op het ICM -bordje belandt.

Terug naar IHC. Is een illussie met een budget van 800.000 om die Indische verankering te brengen naar de 2 miljoen indo's. Die verhuizing heeft niets te maken met gebrek aan ruimte, maar gebrek aan belangstelling van die 2 miljoen Indo's, u leest het goed ooit begonnen wij met 341.000 dat nu uitgegroeid tot twee miljoen Indo,s ! Misschien Interessant voor de politieke partijen om Indisch zieltjes te werven.

ICM erelid Mars Marshal Manengkei heeft destijds een beleidsplan ontwikkelt "Idgen" voor een Indo Omroep net als Omroep Max. Alle Indische organisaties zoals een IHC van Yvonne worden hier ondergebracht met een locatie in Den Haag, waar gelijk de Studio INDO Omroep zich vestigt. Betekent niet een budget van 800.000 maar die gelijk is te scharen als de Omroep Max van Jan Slagter.
Wat betreft die Indische Verankering  dit nu al onder ICM online als een Indische Internetkrant dat in 1999 zijn ontstaan vond . Is een kwestie om dit naar next level te brengen om de volgende stap, en  alles wordt in elkaar geschoven (Synergie) onder een redactie van ICM.

Dan de vraag waarom doe je dan niets, omdat ik al met ICM, Indische Kwestie en met traktaat van Wassenaar bezig ben. Wel zal die persoon die opstaat hiervoor helpen;  wij hebben al "content",, netwerk, resources  en dik beleidsplan IDGEN. Hoe door een petitie te starten van "Wij willen een Indische Omroep net als Omroep Max.
 
=====================================================================================

Het Indisch Herinneringscentrum verhuist naar Den Haag. Dat bevestigt directeur Yvonne van Genugten aan Omroep West. Het centrum is nu nog op landgoed Bronbeek in Arnhem.

Het Indisch Herinneringscentrum werd in 2007 opgericht. Het houdt de herinnering levend aan de gebeurtenissen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië.

Het centrum werd gevestigd op het landgoed Bronbeek, waar een tehuis voor oud-KNIL-militairen en een museum over de koloniale vaderlandse geschiedenis zijn, evenals Indië-monumenten.

Een van de redenen om nu te verhuizen is ruimtegebrek. "Het landgoed is heel erg vol", vertelt Van Genugten. "We hebben onvoldoende ruimte voor een volwaardig herinneringscentrum."

De keuze voor Den Haag was snel gemaakt: "Den Haag is bij uitstek de Indische stad van Nederland. Het is heel goed als we daar weer voet aan de grond krijgen."

De directeur hoopt dat het Indisch Herinneringscentrum in Den Haag een pleisterplaats wordt van de Indische gemeenschap. De nieuwe locatie is nog niet bekend, maar de voorkeur gaat uit naar de omgeving van het Indisch monument. 

Lees verder…

Stand van zaken backpay

Stand van zaken backpay

10897262476?profile=original

Vandaag, 16 februari 2017, informeerde staatssecretaris Martin van Rijn van het ministerie van VWS de Tweede Kamer over de stand van zaken met betrekking tot de Uitkeringsregeling Backpay. Hij deed dit per brief, gericht aan de voorzitter.


Staatssecretaris Van Rijn (archieffoto NRC)

 

Geachte voorzitter,

U heeft mij gevraagd de Tweede Kamer te informeren over de stand van zaken met betrekking tot de Uitkeringsregeling Backpay. In de voortgangsrapportage uitvoering wetten oorlogsgetroffenen van 3 november 2016 (Kamerstuk 20 454, nr. 123) heb ik u reeds gemeld dat deze regeling tot en met 2017 wordt verlengd. Daarnaast wil ik u alvast de inhoudelijke contouren schetsen van de aangekondigde collectieve erkenning voor de Indische gemeenschap in Nederland[1], vanuit voorkeuren van die gemeenschap zelf.

Uitvoering Uitkeringsregeling Backpay
De Nederlandse regering heeft met de brief aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal van 3 november 2015 (Kamerstuk 20 454, nr. 115) erkend dat regelingen met betrekking tot de achterstallige salarissen van militairen en ambtenaren in dienst van Nederlands-Indië – de zogenaamde Backpay – en de regelingen met betrekking tot de geleden oorlogsschade te lang op zich hebben laten wachten. Een integrale oplossing voor de Indische kwestie, die zowel door het kabinet als door het IP kon worden geaccepteerd, was op dat moment niet haalbaar.

Eind 2015 heb ik, in overeenstemming met het IP, besloten de Uitkeringsregeling Backpay in te stellen als een eenmalige, finale, morele genoegdoening voor achterstallige salarissen van militairen en ambtenaren in Nederlands-Indië, vanuit het besef dat de zeer hoge leeftijd van de doelgroep een snelle en passende afronding vereiste. Daarnaast heb ik aangekondigd te willen werken aan een collectieve erkenning voor hetgeen in Indië plaatsvond.

Op grond van de Backpay-regeling kan een eenmalige uitkering van netto € 25.000 euro worden toegekend aan hen die als ambtenaar of militair ten tijde van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië in dienst waren van het Nederlands-Indisch Gouvernement, aan wie gedurende deze periode geen dan wel onvolledig salaris is uitbetaald en die zelf nog in leven waren op 15 augustus 2015.

De Sociale Verzekeringsbank (SVB) is aangewezen als uitvoeringsorganisatie voor deze regeling. Hier was op de afdeling Verzetsdeelnemers en Oorlogsgetroffenen reeds veel expertise en kennis beschikbaar. In de uitvoering is maximaal aangesloten op reeds beschikbare informatie over rechthebbenden, zodat deze zo min mogelijk zouden worden belast en de uitvoering snel ter hand kon worden genomen. Zo is onder meer gebruik gemaakt van de gegevens van de Stichting het Gebaar, archieven van de Stichting Administratie Indische Pensioenen (SAIP), informatie van Pelita, het IP en de eigen SVB-bestanden om potentiële belanghebbenden te achterhalen. Daarnaast is er veel energie gestoken in een werkwijze die zorg draagt voor een rechtmatige uitkering.

De SVB heeft zich tot het uiterste ingespannen om zoveel mogelijk potentieel belanghebbenden te bereiken en waar mogelijk ambtshalve een tegemoetkoming toe te kennen. Vele aan voormalig Nederland-Indië verwante organisaties en verenigingen in binnen- en buitenland hebben op verzoek van de SVB oproepen geplaatst in hun bladen waarin rechthebbenden gewezen werden op de mogelijkheden om een Backpay uitkering aan te vragen.

Toekenningen 
Afgelopen jaar zijn in totaal ruim 5000 dossiers pro-actief onderzocht en 779 aanvraagformulieren verwerkt. Tot nu toe hebben in totaal 555 mensen de backpay uitkering ontvangen.

In 2016 zijn 721 aanvragen afgewezen. Het merendeel van de afwijzingen heeft betrekking op rechthebbenden die op de datum van 15 augustus 2015 reeds waren overleden. 3 bezwaren zijn gegrond verklaard, dit ging om zaken waarbij de aard van het dienstverband ter discussie stond. Tegen 14 afwijzingen dient nog beroep bij de bestuursrechter. Er zijn geen klachten ingediend.

Signalen vanuit de doelgroep
Op 11 maart 2016 is de Commissie van Advies Backpay geïnstalleerd. De commissie kan door de uitvoeringsorganisatie SVB worden gevraagd om advies bij knelpunten die zich voordoen bij de beoordeling van aanvragen. Eén van de leden van de Commissie van Advies is aangedragen door het IP. Vanuit Pelita is een adviseur ingezet ten behoeve van het voorbereiden van beleidsnotities.

Na de inwerkingtreding van de regeling hebben mijn ministerie en de SVB honderden brieven, mails en aanvragen ontvangen van nabestaanden die ook menen recht te hebben op een backpay uitkering. Al deze mensen hebben een individuele zorgvuldige reactie ontvangen. Zo nodig zijn deze mensen doorgeleid naar de SVB als uitvoerende instantie.
Graag wil ik u in het verlengde hiervan informeren over de resultaten van het klanttevredenheidsonderzoek dat eind 2016 is uitgevoerd. De totale dienstverlening van de afdeling Verzetsdeelnemers en Oorlogsgetroffenen van de SVB wordt door de cliënten gemiddeld met een 8,4 beoordeeld, hetgeen als hoog is te kwalificeren.

Afstemmingsoverleg
In de beginperiode vond maandelijks afstemmingsoverleg plaats tussen het Indisch Platform, VWS en de SVB over de voortgang van de uitvoering van de Uitkeringsregeling. Nu het afwegingskader helder is en het aantal verstrekte uitkeringen afneemt, is de overlegfrequentie afgenomen. De SVB verstrekt periodiek aan VWS en het IP een rapportage over de uitvoering van de regeling met daarin een overzicht van het aantal onderzochte dossiers, ontvangen aanvragen, toekenningen, afwijzingen, bezwaar/beroep en klachten. Ook geeft men een inhoudelijke beschrijving van de belangrijkste punten in de uitvoering.

Contacten met ambassades
De SVB heeft Nederlandse ambassades van informatie over de uitkeringsregeling voorzien en deze eind 2016 ook geïnformeerd over de verlenging en het afwegingskader. Daarbij zijn aanvraagformulieren, advertentieteksten en brochures verspreid. Ambassades in landen waar relatief veel mensen uit voormalig Nederlands-Indië zijn gevestigd (USA, Canada, Indonesië, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika) zijn daarnaast verzocht om deze informatie te verspreiden onder lokale Nederlandse verenigingen. Als ambassades overzichten van verenigingen aanleverden werden deze rechtstreeks vanuit de SVB van informatie voorzien. De ambassade en de sociale rapporteurs in Indonesië hebben aanvullende diensten verricht bij het verkrijgen van bewijzen van in leven zijn en het betrachten van zorgvuldigheid bij betalingen.

Uitputting middelen
Voor de Uitkeringsregeling Backpay is in eerste instantie een budget gereserveerd van € 19 miljoen euro voor 600 bruto uitkeringen (inclusief eindheffing). Aangezien de regeling met een jaar is verlengd, blijft het resterende budget van € 1,6 miljoen beschikbaar in 2017.

Collectieve erkenning
In overleggen met uw Kamer heb ik een brede steun geconstateerd met betrekking tot passende vormen van een ‘brede collectieve erkenning’ van hetgeen in voormalig Nederlands-Indië heeft plaatsgevonden en van wat individuele Nederlanders daar hebben moeten ondergaan.

Dit sluit ook aan op het breed opgezette onderzoek naar de context van het geweldgebruik en de periode van dekolonisatie in Nederlands Indië/Indonesië vanuit politiek, bestuurlijk, justitieel en militair perspectief, waarover u geïnformeerd bent bij brief van 2 december 2016 door de Ministers van Buitenlandse Zaken, van Defensie en mijzelf (Kamerstuk 26 049, nr. 82).

Belang van de collectieve erkenning
Nederlands-Indië werd op 8 maart 1942 bezet door de Japanners. Zowel de inheemse bevolking als de Nederlandse burgers en militairen ondergingen een zware oorlogstijd. Na de Japanse capitulatie zijn vanaf 1945 circa 300.000 personen naar Nederland getrokken in grofweg vier migratiegolven. Het bestaan in Nederland viel deze vluchtelingen vaak niet gemakkelijk: ontheemd, berooid en vaak getraumatiseerd trof men een land in opbouw aan waar weinig interesse was voor het leed dat men in Azië had moeten ondergaan. Via contractpensions, doorgangskampen, leegstaande vakantieverblijven en toegewezen woningen viel velen het leven zwaar. De Nederlandse overheid heeft zich daarbij lang kil en bureaucratisch getoond tegenover de immigranten, waarvoor in 2000 excuses zijn aangeboden en Stichting Het Gebaar in het leven is geroepen ten behoeve van 97.000 individuele uitkeringen en diverse collectieve doelen.

Een diepgeworteld gevoel onrechtvaardig te zijn behandeld, het verdriet en de zoektocht naar de eigen identiteit waren daarmee niet verdwenen. Velen hebben zich tweederangs burgers gevoeld, en sommigen voelen dat nog. Hoewel de Indische gemeenschap een heterogene samenstelling kent, voelt men zich in alle verscheidenheid verbonden met het voormalig Nederlands Indië. Collectieve erkenning dient dan ook aan te sluiten bij die verscheidenheid en de ambitie om dat verleden te verankeren in de Nederlandse samenleving.

Invulling vanuit de Indische gemeenschap zelf
Doel van deze collectieve erkenning is ook de verankering van het Indische culturele erfgoed in de Nederlandse samenleving. Hierbij is essentieel dat niet de overheid bepaalt wat voor die erkenning nodig is, maar dat de Indische gemeenschap daar zelf het voortouw in neemt. Duurzaamheid, tastbaarheid en zichtbaarheid van de erkenning zijn daarbij wezenlijk. Door het eerder ervaren gebrek aan erkenning door de Nederlandse overheid en samenleving moeten hierbij respect en waardigheid centraal staan. Zo hebben we er ook in de Kamer over gesproken. Het is de ambitie om te werken aan een nieuwe fase in de relatie tussen overheid, de Nederlandse samenleving en de omvangrijke Indische gemeenschap in ons land.

In deze gezamenlijke zoektocht heb ik veel gesprekken gevoerd met partijen en personen die op één of andere manier de Indische gemeenschap vertegenwoordigen: belangenbehartiging, herdenkingsorganisaties, zorgverlening, artiesten en vele andere. Deze verkenning is afgesloten met een brede expertmeeting waarin de resultaten uit die gesprekken zijn besproken en werden ondersteund. De vormgeving van een collectieve erkenning voor de Indische gemeenschap in Nederland kent daarbij een aantal ambities. Zo moet sprake zijn van:
– een blijvend karakter, niet slechts incidenteel effect;
– gerichtheid op de Indische identiteit(en);
– de essentie van de geschiedenis en het cultureel erfgoed van Nederlands Indië;
– niet puur locatiegebonden kenmerken, maar een nationale of regionale vertaling;
– een verbindende factor voor de verschillende Indische groeperingen onderling, en tussen de Nederlandse samenleving en de Indische gemeenschap;
– balans en onpartijdigheid, dus zonder eenzijdige politiek-historische lading.

Inhoudelijke onderdelen van de collectieve erkenning
In mijn gesprekken met de Indische gemeenschap heb ik gevraagd wat men inhoudelijk nodig vond om collectieve erkenning gestalte te geven. Vervolgens heb ik getoetst in welke mate men eerder in de Kamer genoemde onderdelen nodig achtte. Op basis van deze gesprekken – en de brede expertmeeting – constateer ik dat onderstaande onderdelen als centraal punt in de collectieve erkenning voor de Indische gemeenschap worden benoemd.

Een échte Indische pleisterplaats
Een plek die werkelijk kan dienen als pleisterplaats wordt van cruciaal belang geacht voor de collectieve erkenning van de Indische gemeenschap. Per brief van 26 juli 2007 (Kamerstuk 20454 nr. 86) is melding gemaakt van de oprichting van het Indisch Herinneringscentrum (IHC). Daarbij is toen als locatie gekozen voor het landgoed Bronbeek in Arnhem. Na een uitvraag onder de Indische gemeenschap heeft het IHC besloten om de pleisterplaats verder vorm te willen gaan geven in Den Haag. Dit betekent dus het vertrek van het landgoed Bronbeek in Arnhem.

Scholing en educatie
Tweede onderdeel dat de Indische gemeenschap aangeeft betreft de wijze waarop onze geschiedenis met Indië vorm krijgt in het lesmateriaal op school.

Herdenken
Het belang van herdenken wordt door iedereen onderschreven. De nationale herdenking op 15 augustus moet daarom breder ingezet worden. Met herdenken leeft niet alleen de herinnering voort, maar kunnen ook educatieve doelen nagestreefd worden.

Museale en kennisfunctie
Voor de museale en kennisfunctie ten aanzien van het Nederlands Indisch cultureel erfgoed ziet men graag een betere verbinding tussen de verschillende deelcollecties en kleine musea, de ontwikkeling van een museaal kader en de totstandkoming van eendigital passenger search.

Culturele activiteiten
Een vijfde onderwerp van de collectieve erkenning van Indisch Nederland is de clustering en thematische verbondenheid van culturele activiteiten, gekenmerkt door hun typische Indische karakter en het verbindende element van samenzijn. Hierdoor kunnen bovendien niet-Indische Nederlanders laagdrempelig kennis maken met cultuurhistorisch Indisch erfgoed.

Contextgebonden zorg
Nederland kent een uitgewerkt stelsel van zorg aan hen die dat behoeven. In relatie tot zorg voor de eerste generatie van Indische Nederlanders ziet men deze graag geïntensiveerd, onder meer door (h)erkenning van een Indisch verleden door zorgaanbieders, de toepassing van kennis van dat verleden in zorgplannen en in de uitwerking van het zorgaanbod. Hierbij is het relevant te onderkennen dat er verschillen zijn in de vragen en behoeften van generaties.

Vervolgstappen
Ik beschreef u hiervoor hetgeen de Indische gemeenschap als zes inhoudelijk gewenste onderdelen terugziet in een collectieve erkenning van haar verleden. Ik zal Uw Kamer voor de zomer nadere informeren over de verdere concretisering en uitvoering van de verankering van het cultuurhistorisch erfgoed en welzijn van de Indische gemeenschap in Nederland, waarbij ik wederom betrokkenheid vanuit de Indische gemeenschap (IHC, Pelita en het IP, ieder vanuit hun eigen rol en expertise) nadrukkelijk tot zijn recht wil laten komen.

Vooruitlopend daarop heb ik alvast projecten gefinancierd, onder andere op het terrein van contextgebonden zorg voor de Indische doelgroep, mede vanwege de inmiddels hoge leeftijd van deze doelgroep. Dit argument geldt tevens voor het  getuigenproject dat van start is gegaan in het kader van het brede onderzoek naar de dekolonisatieperiode in Nederlands Indië/Indonesië. Zodat niet alleen hun verhalen gehoord en vastgelegd worden maar waardoor ook het fundament wordt versterkt voor onderzoek naar deze periode en voor onderwijs aan volgende generaties.

Hoogachtend,

de staatssecretaris van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport,

drs. M.J. van Rijn

[1] Wetende dat dit om politiek-historische redenen gevoelig kan liggen, probeer ik met “de Indische gemeenschap in Nederland” duiding te geven aan “iedereen met roots in die verre archipel, die zelf of waarvan de voorouders door oorlogsgeweld en na-oorlogse ontwikkelingen tot 1967 naar Nederland zijn gekomen”. Die groep wordt door het IP geschat op twee miljoen Nederlanders.

 

 

 

Commentaar ICM editor Ferry Schwab sr,

De verkiezingen staan voor de deur, en ook PvdA er Martin van Rijn probeert een duit in het zakje te doen. Deze lijkt door het virus van Mark Rutte te zijn geïnfecteerd.

 

Ondergetekende die ruim 30 jaar als Management Consultantvele Overheden, Banken en Multinationals heeft bediend, had het team belast met de uitbetalingen van KNIL, per onmiddellijk naar huis gestuurd voor wanprestatie met een claim erbovenop. Wat zijn nu 7000 mensen?Zelf ruim 9 miljoen mensen bij een Bank bediend bij de invoering van Bank- + Pincode met alle achterliggende systemen, een megaproject. Mijn broek zakt hier letterlijk van af nu als ICM Editor.

 

Terug naar de zaak.

Nergens in het rijtje ziet ICM staan, wel de zwaar gesubsidiëerde Indische Instellingen, allen hebben  uit de kruimels van het Min. VWS gegeten

 

Een zoethoudertje, de Indische verankering richting de Nederlandse Indische Gemeenschap (NIG), schande dat instellingen dit durven te accepteren,

die weer met het Haagse maffia netwerk worden geconfronteerd voor hun schijnbare hobby’s, roepen herinneringen op van het mislukte HIC in Zoetermeer, en het Indisch huis met financieel wanbeleid die met grote koppen in de media verscheen, naast geen screening van de mensen ...... Dan was onze Martin nu tegengekomen dat die Indische verankering van Het Indisch Huis Bronbeek op drijfzand rust.

 

Ook ICM heeft bij dit dossier ook een flinke duit in het zakje bijgedragen voor die 10.000 handtekeningen, maar met een eisenpakket dat alle Indische oorlogsslachtoffers worden gecompenseerd net als De Joodse Gemeenschap die ruim 60.000 per persoon kregen uitgekeerd uit hetWMO-fonds WMO afkomstig van de Marshal-hulp. Kosten nu ruim 14 miljard, en dat in samenspraak met Ton Te Meij en ICM een pensioenplan werd bedacht van 700 euro in de maand tot een plafond van € 50.000 vanwege de crisis. Dit werkend plan kon zo worden ingevoerd boven de AOW via de SVB, mits je wel over het juiste team mensen beschikt.

 

ICM , als collega van NICC,kijkt verbijsterend toe hoe er koehandel wordt bedreven over de ruggen van 70.000 slachtoffers van die zogenaamde Indische verankering ! Waarvan Akte!

 

ICM , als collega van NICC kijk verbijsterend toe hoe koehandel worden bedreven over de ruggen van 70.000 vluchtelingen ! Waarvan Akte!=

Lees verder…

Nabestaanden KNIL-militairen naar rechter om 'backpay-uitkering'

Dinsdag 14 februari 2017 /  Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

Nabestaanden KNIL-militairen naar rechter om 'backpay-uitkering' 

Nabestaanden van enkele KNIL-militairen stappen naar de rechter om de zogeheten backpay-uitkering van 25.000 euro. Die is bedoeld voor ambtenaren en militairen uit Nederlands-Indië die in de Tweede Wereldoorlog geen salaris ontvingen en op 15 augustus 2015 nog in leven waren. 

Nabestaanden van eerder overledenen vinden dat oneerlijk.

De backpay-kwestie heeft decennialang gespeeld. Na de Tweede Wereldoorlog was Nederland juridisch niet verplicht om de achterstallige salarissen uit te keren. Dit tot grote en blijvende onvrede in de Indische gemeenschap.

Staatssecretaris Martin van Rijn (Oorlogsgetroffenen) kwam daarom - op morele gronden - in 2015 met de eenmalige uitkering.

Nabestaanden zijn ontevreden omdat de regeling alleen geldt voor de allerlaatste nog levende getroffenen. Enkele honderden backpay-aanvragen zijn afgewezen omdat mensen al waren overleden.

Discriminerend

''De regeling is discriminerend voor mensen die hun leven hebben ingezet om Nederlands grondgebied te verdedigen tegen de Japanse agressie", aldus de vrouw van een in 2011 overleden oud-militair van het KNIL (Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger).

"Ze hadden recht op hun soldij en kregen dit nooit uitgekeerd. Nu zijn ze weer uitgesloten omdat zij voor 15 augustus 2015 zijn overleden."

De dochter van een voormalig Birma-krijgsgevangene: ''Mijn vader is overleden in 2004. Hij kan er niets aan doen dat hij voor 2015 is overleden maar de Nederlandse overheid is wel verantwoordelijk voor het feit dat de backpay-regeling zo lang op zich heeft laten wachten.’’

Zij is naar de rechter gestapt uit principe. Deze zaak dient donderdag in Den Haag.

Lees verder…

Adieu Indië

10897350072?profile=originalAdieu Indië 

De Stichting “Het Portret Spreekt” presenteert een toneelvoorstelling, bestaande uit een twintigtal scènes, gespeeld door vijf acteurs, waarin het publiek wordt mee-genomen  maar het voormalig Nederlands-Indië.

 

Van boottocht tot het dagelijkse leven in Indië, van ethische politiek tot de opkomst van het nationalisme, van kolonie tot onafhankelijk Indonesië: scènes met belangrijke politieke gebeur-tenissen, die worden afgewisseld met scènes over de cultuur en de samenleving. Ook de literatuur speelt een belangrijke rol. Sommige scènes zijn geïnspireerd door de verhalen van Multatuli, Louis Couperus, P.A. Daum, Maria Dermoût, Tjalie Robinson, A. Alberts & Pramoedya Ananta Toer.

Verder zijn er muzikale inter-mezzo’s: nieuwe liedjes waarin het thema INDIË naar voren komt.

Het verhaal begint bij de kritiek van Multatuli op het Nederlandse koloniale beleid en eindigt met de soevereiniteits overdracht in 1949. Van de ethische politiek, de opkomst van het Indonesisch nationalisme en de oplopende spanningen in de koloniale samen-leving tot de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog voor Nederland als koloniale macht. Alles draait in Adieu Indië om het onvermijdelijke afscheid van Nederland zou moeten nemen van ‘Ons Indië’.

 

De cast van “Adieu Indië”

De voorstelling zal het publiek op verschillende manieren raken. Aan de ene kant door herkenbaarheid en nostalgie; aan de andere kant door de pijnlijke geschiedenis niet uit de weg te willen gaan. Vlot geschreven dialogen en een geïnspireerd spel van de acteurs maken deze voorstelling tot een vermakelijke en prikkelende avond

 

De schrijver van het stuk, Philip Walkate schreef eerder in opdracht van Het Portret Spreekt de goed ontvangen en druk bezochte voorstelling “In de schaduw van Thorbecke” over de Grondwet en Koningschap van 1848 tot 1919.

Philip Walkate (1974) is historicus en toneelschrijver. Hij studeerde Koloniale Geschiedenis in Leiden.

 

De première is op vrijdag 17 maart om 20.00 uur. Overige voorstellingen zie de speellijst op www.hetportretspreekt.nl.

 

Kaarten à € 18,00 te verkrijgen bij MUZEE Scheveningen, Neptunus-straat 92, Tel: 070-3500830. Of op www.muzeescheveningen.nl  en  www.hetportretspreekt.nl.

Wanneer u wat eerder komt, kunt u zonder extra kosten een rondgang maken langs de mooie collectie van MUZEE Scheveningen

 

Voor de bereikbaarheid en de parkeermogelijkheden, kijk op www.muzeescheveningen.nl onder menu: Bezoek en Bereikbaarheid.

 

Lees verder…

Op 4 en 5 maart  aanstaande ICM  op de pasar malam Rijswijk (ZH)  www.pasarmalamrijswijk.nl  met haar team. 

10897342897?profile=original

Op 4 & 5 maart gaat het Pasar seizoen weer van start! Houdt u van lekker eten, dansen of van eindeloos winkelen? Bent u benieuwd naar de bands die spelen of de dansgroepen die u de mooiste dansen tonen? Bent u erbij in De Broodfabriek tijdens Pasar Malam Rijswijk? 
Like en deel dit bericht en laat weten met wie u de beurs komt bezoeken! Hiermee maakt u kans op 4 vrijkaarten! Dus klik nu snel! Voor meer informatie, kijkt u op de website www.pasarmalamrijswijk.nl. De winnaar wordt 20 februari bekend gemaakt.

10897343477?profile=original

10897343698?profile=original

10897344495?profile=original

Doneren bij ICM stands voor traktaat van 

10897340491?profile=original

In 2016 heeft ICM  team zich sterk gemaakt om meer bekendheid te geven over het bestaan van traktaat  van Wassenaar . Van de 70.000 mensen zijn er 15.000 bereikt, die zijn nu op de hoogte dat ze recht hebben op het geld. Echter het recht moet gehaald worden. Met de petitie zijn 12.000 handtekeningen verzameld voor het proces en de petitie. Op d achtergrond  werd  onderzoek ingesteld  in het verlengde van de research door Halbe Zijlstra van de VVD , uit de archieven  en documenten van Ministerie van Buitenlandse Zaken ( het evaluation brochure “To forget of a promise for The Future” staat dit  alles op detail beschreven) .

De resultaten hiervan zijn in rapport vervat dat door uitgever  Calbona in boekvorm onlangs werd uitgebracht. Inmiddels zijn er 12.000 handtekeningen opgehaald. Voor fase 0 de voorbereiding zijn wij klaar.

2017, fase I,  is puur gericht op het werven van de donaties om het resterende te bekostigen namelijk advocaat-, proces - en griffier kosten. Met Advocaten is overeenstemming bereikt wanneer de benodigde gelden bijeen zijn gebracht, wordt gelijk gestart. Wachten is nu op Uw  bijdrage (donatie).

Het team heet U van harte welkom!

10897340895?profile=original

10897341291?profile=original

10897344670?profile=original


 

Met welke vragen kunt U bij ICM team komen?

Uiteraard in beginsel vragen over het traktaat van Wassenaar zelf - 

Inhoudelijke vragen : 

  •  u denkt tot de groep te behoren die recht heeft op de uitbetaling
  • waar wij nu staan met dit project
  • welk traject moeten wij nog volgen
  • Wat is tot heden aan voorbereidende uitvoerende werkzaamheden gedaan
  • welke stappen zijn er reeds ondernomen
  • Wanneer kan het boek "rapport traktaat van Wassenaar" worden aangeschaft.
  • ik heb wel getekend maar nog niet gedoneerd, hoe verder nu.

Uiteraard ook over de andere Indische vragen: 

  • Hoe staat het met Indisch Platform?
  • Hoe staat met het vervolg KNIL uitbetalingen?
  • Wie doet het vervolg van de KNIL uitbetalingen?
  • Zijn er daadwerkelijke acties op korte termijn te verwachten? 

10897341854?profile=original

    

U kunt bij de stand cash doneren., team leden zullen u hierbij helpen voor de verdere afwikklingen.

U dient wel dit formulier volledig in te vullen voor de werking van ACTW66  administratie. Voorts wordt alleen uw naam vermeld op donatie-lijst op de websites ICM, Facebook en ICM breaking News. U heeft recht gratis op een jaar abonnement op de website www.icm-online.nl. Donatie boven de  € 25 ontvangt U tzt het boek kosteloos nadat deze eerst aan bewindvoerder en leden van de Tweede Kamer is aangeboden. Donatie beneden € 25 dienen alleen het verschil te betalen.

10897337860?profile=original

Het boek "Rapport Traktaat van Wassenaar" is ter inzage.

Het rapport is tot stand gekomen na ingestelde onderzoek. Wat de kosten betreft heeft dit geen ander half miljoen kost zoals de Indische NIOD rapporten (no cure no pay)  Het rapport wordt aangeboden bij de petitie en bij het proces ingebracht plus de 15.000 handtekeningen.

10897341896?profile=original

 

10897345070?profile=original

10897342672?profile=original

Uiteraard met alle ICM boeken, Cd's  en DVD's .

Sinds kort boekwijzers, en stickers die op uw deur of auto kunt plakken.

10897343252?profile=original

Boekwijzers, en stickers.

10897345490?profile=original

10897346069?profile=original

10897345878?profile=original

10897346452?profile=original

10897346859?profile=original

10897347063?profile=original

Lees verder…

De geplande agenda van ICM stands  op de pasar malams waar uw kunt doneren voor Traktaat van Wassenaar, wij komen nu naar U toe!

10897340491?profile=original

In 2016 heeft ICM  team zich sterk gemaakt om meer bekendheid te geven over het bestaan van traktaat van Wassenaar, handtekeningen te verzamelen voor het proces en de petitie, tegelijkertijd werd  onderzoek ingesteld, resultaten hiervan in rapport vervat dat door uitgever  Calbona in boekvorm onlangs werd uitgebracht. Inmiddels zijn er 15.000 handtekeningen opgehaald.

2017 is puur gericht op het werven van donaties om het resterende te bekostigen namelijk advocaat-, proces - en griffier kosten. Met Advocaten is overeenstemming bereikt wanneer de benodigde gelden bijeen zijn wordt gelijk gestart. Wachten is nu op Uw  bijdrage (donatie).

Noteer de datum in uw agenda op de onderstaande geplande  pasars  waar U  ICM stand kan vinden. Het team komt naar U toe!

Maart

4, 5: Rijswijk (ZH)  www.pasarmalamrijswijk.nl     

10, 11, 12 Zwolle  http://www.istimewa-events.nl/  

19: Kallenkote (Steenwijk)  www.tamanindonesia.nl.                    

 31: Apeldoorn  www.pasarfestival.nl.                                                                                         

 

April                                                                                                                                                                   

1, 2: Apeldoorn  www.pasarfestival.nl.

15,16, 17 Rotterdm Ahoy http://www.istimewa-events.nl/

21, 22, 23: Nieuwegein  www.stichtingstellar.nl  

Juni                                                                                                      

 23, 24, 25: Leeuwarden  www.stichtingstellar.nl 

30 Zeist   http://www.istimewa-events.nl/ ;                                                      

 

Juli 

1,  2 Zeist    http://www.istimewa-events.nl/                                                                                                   

7, 8, 9: Eindhoven  www.stichtingstellar.nl                           

14, 15, 16: Groningen  www.pasarfestival.nl.    

26, 27, 28, 29 , 30 Steenwijk http://www.istimewa-events.nl/

Augustus  

13,14, 16 Dordrecht     http://www.istimewa-events.nl/ ;                                                                                                       18, 19, 20: Tilburg   www.stichtingstellar.nl   

September                                                                                                                                                         

8, 9, 10: Assen  www.pasarfestival.nl.                                     

21,22, 23, 24 Alphen a/d Rijn http://www.istimewa-events.nl/

29, 30: Enschede  www.pasarfestival.nl.

                                                                 

Oktober                                                                                              

1: Enschede  www.pasarfestival.nl.

20, 21, 22: Nijmegen  www.pasarfestival.nl.

28, 29: Leek  www.stichtingstellar.nl

November                                                                                                       

11 & 12 Rijswijk  www.pasarmalamrijswijk.nl                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        

December                                                    

26 dec. t/m 8 jan.:  (behalve Nieuwjaarsdag) Arnhem,  Burgers 

Het team heet U van harte welkom!

10897340895?profile=original

10897341291?profile=original 

Met welke vragen kunt U bij ICM team komen?

Uiteraard in beginsel vragen over het traktaat van Wassenaar zelf - 

 Of u denkt tot de groep te behoren die recht heeft op de uitbetaling -  Of waar wij nu staan met dit project of  welk traject moeten wij nog volgen?  Wat is tot heden aan voorbereidende uitvoerende werkzaamheden gedaan?  Of welke stappen zijn er reeds ondernomen? Of  Wanneer kan het boek "rapport traktaat van Wassenaar" worden aangeschaft. Of ik heb wel getekend maar nog niet gedoneerd, hoe verder nu.

Uiteraard ook over de andere Indische vragen.

Hoe staat het met Indisch Platform? Hoe staat met het vervolg KNIL uitbetalingen? Wie doet het vervolg van de KNIL uitbetalingen? Zijn er daadwerkelijke acties op korte termijn te verwachten

10897341854?profile=original

     

U kunt bij de stand cash doneren., team leden zullen u hierbij helpen voor de verdere afwikklingen.

U dient wel dit formulier volledig in te vullen voor de werking van ACTW66  administratie. Voorts wordt alleen uw naam vermeld op donatie-lijst op de websites ICM, Facebook en ICM breaking News. U heeft recht gratis op een jaar abonnement op de website www.icm-online.nl. Donatie boven de  € 25 ontvangt U tzt het boek kosteloos nadat deze eerst aan bewindvoerder en leden van de Tweede Kamer is aangeboden. Donatie beneden € 25 dienen alleen het verschil te betalen.

10897337860?profile=original

Het boek "Rapport Traktaat van Wassenaar" is ter inzage.

Het rapport is tot stand gekomen na ingestelde onderzoek. Wat de kosten betreft heeft dit geen ander half miljoen kost zoals de Indische NIOD rapporten (no cure no pay)  Het rapport wordt aangeboden bij de petitie en bij het proces ingebracht plus de 15.000 handtekeningen.

10897341896?profile=original

 

10897342672?profile=original

Uiteraard met alle ICM boeken, Cd's  en DVD's .

Sinds kort boekwijzers, en stickers die op uw deur of auto kunt plakken.

10897343252?profile=original

Boekwijzers, en stickers.

Lees verder…

Namens ACTW66 & ICM Team / Dank voor uw donatie

Namens ACTW66 & ICM Team / Dank voor uw donatie

10897349083?profile=originalUPDATE PER 13 /2  -2017

WN PRODUCTIONS

R E GROENEWALD
H Naaijkens-Retel Helmrich
Hr Th G de Jongh jr en Mw I de Jong
H F de Rozario en Mevr E S de Rozario-de Looff
Hr H Revius
Hr A M Amade en/of Mw E Amade-Birsa

Mw E Vacca-Revius e/o Hr G Vacca

Hr A Bakker e/o Mw B Bakker-Meelhuy

N F M en/of B N van Affelen.van Sae
Mw M J Kerkhof-Muller en/of.Mw M C
Hr R Paulus en/of Mw C W J Paulus-v
P.D. LARMENE
R.E. HENDRIKS-MULLER EO

FJGM LEONARDS CJ

Mw L M van Oort-Lekahena en/of Hr A
De heer J P J Bechler
Hr C A Merkelbach

P C Benjamins en Mevr A J Benjamins

Hr P Boom en/of Mw A M Sleebos

G.J.R. PORTIER EO
DI SLEEBOS CJ
P C Benjamins en Mevr A J Benjamins
H. STIJKEL-COENRAAD
G.ORTH-EISMA
Hr E A Verploegh Chasse
G A Muller Conto Sep

Hr Th G de Jongh jr en Mw I de Jon

G. STRATING EO

D Bindervoet en Mevr M Bindervoet-Bronkhorst

UPDATE PER 9/2-2017
Hr A M Amade en/of Mw E Amade-Birsa
Mw E Vacca-Revius e/o Hr G Vacca
Hr A Bakker e/o Mw B Bakker-Meelhuy
N F M en/of B N van Affelen.van Sae
Mw M J Kerkhof-Muller en/of.Mw M C
Hr R Paulus en/of Mw C W J Paulus-v
P.D. LARMENE
R.E. HENDRIKS-MULLER EO
FJGM LEONARDS CJ
Mw L M van Oort-Lekahena en/of Hr A
De heer J P J Bechler
Hr C A Merkelbach
P C Benjamins en Mevr A J Benjamins
Hr P Boom en/of Mw A M Sleebos
G.J.R. PORTIER EO
DI SLEEBOS CJ
P C Benjamins en Mevr A J Benjamins
H. STIJKEL-COENRAAD
G.ORTH-EISMA
Hr E A Verploegh Chasse
G A Muller Conto Sep
G. STRATING EO
D Bindervoet en Mevr M Bindervoet-Bronkhorst
De heer H D Hummel en Mevr E M Hummel-Berghout
Hr J van Schaik en/of Mw E J van Schaik-Hogers
DE HEER J.A.J. DE JONG
Hr G R Bos
Hr R P Hoop en/of Mw A Bijlsma
De heer V E Hoop en Mevr A E Hoop-Meurs
Mevr E L Hoffman-Klerkx

J.L. OSTEN EO
De heer J Th Charlouis
WF NEYNDORFF CJ
Mw C Charlouis
D.L. VAN DEN OEVER

J Eisma jr

KT JONGBLOED DE JONG

Mw M E Schneider-Klerkx

Hr G L Bender en/of.Mw L H Bender-Hes

UPDATE PER 8 /2 -2017


Mw C Stuyver-Timmerman en/of Hr W J
K.A.A. URBAN
SLOT STAHLBERG E R B
Hr A R Coenraad
JA VAN WELDAM CJ
R. KLEIN-MOSSEMBEKKER E.
H VAN HAM
BEC LEIDELMEIJER CJ
A.B. TABACZEK EO
W.M. SELHORST EO
Mw EM Gehrke, Hr RCR Luijben
RF DANIEL CJ
Hr R L W Louwinger
Mw LMF van Beem-Wamsteeker,.Hr M va
De heer R Brakke 
Mw SG Luttik-Briet, Hr CGY Luttik
AC TENTOEA CJ
De heer R E R Nagel
A.C.E. MENDELSOHN EO
Hr A Bakker e/o Mw B Bakker-Meelhu
Mw C J Stemmerik-van der Wel.en/of
BAKARBESSY E M
P.H.J. HOLSBERGEN EO 
E C DE BRUIN
KC SMITH CJ 
T.E.W. GROENEVELD
Hr A I J Jansen
Hr L L Scipio e/o Mw A G Scipio-Jac
Mw C J Stemmerik-van der Wel.en/of
De heer F Blommaert en Mevr G Blomm
Hr W C de Valk en/of Mw F E Camonie
De heer R Brakke 
Hr NR Franken
De heer J W de Vendt

Update per 7/2-2017 

R.R. HOOGESTEGER EO
W.F. KOENE
Hr A W Hakse en/of Mw H Lans
Hr ir HD Buist, Mw P Buist-van der
Mw N M de Goederen-de Goederen
A INSINGER VLUGTER
De heer L E Bruininga
Mw L Spalding
Hr G E Renou en/of Mw C M Annink
Mw I H G van Wieringen
GE MORJAN CJ
J A L van Beusekom Mw M Th van Beus
A.L. REEP EO
D. HENGST EO 
R P J Rijnders en Mevr G M P Rijnde
GEUGTEN MIDDEL S M VD 
C E vd Sluys Veer e/o E T vd Sluys
Mw C Bronkhorst en/of.Mw H Bronkhor 
De heer C J L Sanderse Mevr J J M S
H MAINGAY CJ
De heer P Schmidt en Mevr E T Schmi
PRAKTIJK DIALOGOS
Mw G L de Bats-van Braam en/of.Hr M 
AM MAC MO
S. SOESMAN-VIELEERSOTRY HERMANS CJ

UPDATE PER  6/2 - 2017
Hr JJ Teunissen, Mw JL Teunissen-Ke
Mw G J Logman
Dhr F F Heijblom en Mw J Heijblom-K
MHG REMPT CJ
H ten Cate en Mevr A P ten Cate-de
B F BERNECKER CJ
Hr J W van den Bosch en/of Mw S Atm
Mw A C Hindriks
Mw H Stoop-van Gent en/of Hr H N W
Hr DD van der Jagt
SASSEN J A
H J Pattiradjawane e/o C Pattiradja
De heer F C Vriesman en Mevr A A Vr
Mw ME Nicholson-Kuitert, Hr R Poerb
E J Peiffer en Mevr E A Peiffer-van
SASSEN J A
Hr S H A Begemann e/o Mw E Begemann
AD LINDBLOM OUDKERK POOL
Hr S S Henninger
H P W TIELMAN CJ

  

10897237700?profile=original

 

DONEER NU, KLIK OP ONDERSTAANDE LINK:

https://petities.nl/petitions/uitbetalen-op-basis-van-traktaat-van-wassenaar-1966?locale=nl

DONEER VANDAAG NOG, LAAT HET RECHT NIET UIT ONS HANDEN GLIPPEN,  MOETEN NU DOORPAKKEN.

VUL ONDERSTAANDE FORMULIER VOLLEDIG IN EN STUUR NAAR info@Icm-online.nl of stuur op naar het adres vermeld op het formulier.

10897349482?profile=original

Lees verder…

WN Productions gaat door als Istimewa Eevents

                                         WN Productions gaat door als Istimewa  Eevents

10897339268?profile=original

WN PRODUCTIONS
Istimewa nieuwsbrief
WN Productions gaat door als Istimewa Events

Na 16 jaar Pasar Malams georganiseerd te hebben onder de naam WN Productions, gaan we door onder de nieuwe naam: ISTIMEWA EVENTS

Na deze Istimewa nieuwsbrief zult u de nieuwsbrieven ontvangen van info@istimewa-events.nl
U kunt dit e-mail adres toevoegen aan uw lijst met veilige adressen om te voorkomen dat de nieuwsbrieven in uw ongewenste mail komen.
Istimewa is ook op dit nieuwe e-mail adres bereikbaar.
16 jaar geleden richtte Wout Nijland zijn evenementenbureau “Wout Nijland Productions” op. Samen met zijn partner Wil organiseerde hij zijn eerste Pasar Malams in onder andere Leiden en Zeewolde. Hij heeft tegenslagen gehad, maar ook successen gekend. Wout Nijland evenementen werd afgekort naar WN Productions en de Pasar Malams kregen de titel “Istimewa”. Istimewa is het Indonesische woord voor “bijzonder” of “speciaal”. Wout Nijland verzamelde een vast en betrokken team om zich heen en trok met zijn Pasar Malam Istimewa door heel Nederland. De Pasar Malam Istimewa werd een begrip in Nederland en al snel nestelde WN Productions zich in de top van Pasar Malam organisaties.
Ca. 3 jaar geleden begon Wout rustig aan na te denken over zijn pensioen, ook zijn oude hobby als zanger en presentator wou hij weer op gaan pakken. Het was tijd om WN Productions over te dragen. Rond die tijd raakten Hans van der Meer en Marcel Neervoort betrokken bij het Istimewa team. Hans en Marcel werkten allebei bij de Free Record Shop op de evenementen afdeling waar ze 10 jaar evenementen ervaring opgedaan hebben. Toen Free Record Shop failliet ging en Hans en Marcel zonder werk kwamen te zitten maakte Marcel kennis met Wout Nijland via een vrijwilliger die hij al kende. Voor het zware sjouwwerk tijdens de op- en afbouw werd Marcel opgenomen in het Istimewa team. Niet veel later waren er weer extra handen nodig en nam Marcel Hans mee voor het op- en afbouwen van de evenementen.
Intussen was Wout in gesprek met een aantal potentiële overnamekandidaten, maar die gesprekken liepen op niets uit. Hans en Marcel werkten inmiddels op alle evenementen mee en begonnen ook met het mede-organiseren vanaf het kantoor van Wout. In hen zag Wout de nieuwe opvolgers voor de Pasar Malam Istimewa en zo geschiedde. In maart 2016 werden de contracten getekend.
Hans en Marcel organiseerden hun eerste evenement in Rotterdam Ahoy, en Wout pakte zijn zangcarrière op. Omdat het organiseren toch bij Wout in het bloed zit, organiseert hij nog wel de grote Pasar Malam die onderdeel is van de Huishoudbeurs met zijn nieuw opgerichte bedrijf “Wout Nijland Evenementen”. Omdat de naam WN Productions aan Wout Nijland gebonden is, hebben Hans en Marcel besloten om de Pasar Malams door te zetten onder de naam “Istimewa Events”.
Met de vaste, betrokken vrijwilligers van het Istimewa team zullen zij met veel energie en nieuwe ideeën de continuïteit van de Pasar Malam Istimewa waarborgen.

Inmiddels is het 2017 en zijn we een jaar verder na de overname. Om mee te gaan in de moderne tijd hebben Hans en Marcel Created by Samantha Bonouvrie (fotografie, videografie & design) ingeschakeld voor een make-over van Istimewa.
 
Na een degelijk marktonderzoek werd er gekeken naar een nieuw logo met frisse kleuren dat past in deze tijd, bij een jong bedrijf (Hans en Marcel zijn beiden begin 30) en de evenementen die ze organiseren. Natuurlijk is Indonesië de basis geweest. Indonesië roept veel gevoelens op maar met name de ondergaande zon tegen een paarse achtergrond is de inspiratie geweest voor het nieuwe uiterlijk van Istimewa Events.


(foto's: Pintrest) 

10897355283?profile=original

10897355684?profile=original

Met deze kleuren op het palet is er een modern en fris logo gemaakt, een nieuw logo waar we erg trots op zijn.


Het nieuwe logo van Istimewa Events (op zwarte en op witte achtergrond): 

10897355500?profile=original

In de nieuwe huisstijl (onder andere in het logo) in hetzelfde kleurenthema zult u onderstaand patroon vaak tegenkomen.
Dit patroon is afkomstig van een gestempelde batik stof en doet ons, heel toepasselijk, denken aan de zon, die natuurlijk goed past bij Indonesië en de Pasar Malam Istimewa 

10897356476?profile=original

10897355896?profile=original

10897356078?profile=original

Op korte termijn zult u zien dan ook de nieuwe site (www.istimewa-events.nl), de nieuwsbrief, Facebook (www.facebook.com/istimewa.events) en alle andere uitingen in het nieuwe jasje zitten.
Het nieuwe e-mail adres is: info@istimewa-events.nl
U kunt dit e-mail adres toevoegen aan uw lijst met veilige afzenders, om te voorkomen dat de nieuwsbrief in uw ongewenste mail (spam) binnen komt.

De evenementen, de Pasar Malams, zullen op dezelfde manier doorgezet worden zoals Wout, en daarna Hans en Marcel gedaan hebben. Dat wil zeggen; heel sfeervolle Pasars met mooie Indische decoraties, grote podia met enkel de beste artiesten uit het circuit, kwaliteits restaurants die een gevarieerd aanbod bieden uit de Indische keuken en een grote Oosterse specialiteiten markt waar de bezoeker over kan struinen en leuke aanbiedingen kan kopen.
Istimewa neemt niet met minder dan het beste genoegen. Zo blijft Sylvia Elders de vaste gastvrouw en presentatrice die de bezoeker alles vertelt over de Indische, Indonesische en Molukse cultuur. Bij Istimewa waant u zich even in Indonesië waar je je lekker senang kunt voelen en waar het team van Istimewa altijd voor u klaar staat.

Het Istimewa team hoopt u welkom te mogen heten op:
 
PASAR MALAM BALI – 10 t/m 12 maart -  IJSSELHALLEN ZWOLLE
Met optredens van:
• RIEM DE WOLFF (Blue Diamonds)
• RICKY RISOLLES
• JUSTINE PELMELAY (met live band)
• RAY SMITH 
• WIPE OUT SELECTION
• HOT NEWS
• CHALLENGE XL
• ESTER LATAMA
• DIANA MONOARFA
• SHANELLE DE LANNOY (Voice Kids)
• EDDY KING
• HUMPHREY GRAY
• FREE LINE
• DANSGROEP SEKAR AYU
• DANSGROEP ORCHIDEE
• WARNA SEMESTA DANCE COLLABORATION

                                         Koop hier uw tickets voor de Pasar Malam Bali (met korting!)

PASAR MALAM ISTIMEWA – 15 T/m 17 april (paasweekend) - Rotterdam Ahoy
Met optredens van:
• THE EXPLOSION ROCKETS 
• MASSADA met 4-SUARA
• RIEM DE WOLFF (Blue Diamonds)
• HAROLD VERWOERT (Omroep Max)
• EDU SCHALK
• WIPE OUT SELECTION
• HALMAHERA BAND
• HOT NEWS
• ESTER LATAMA
• DIANA MONOARFA
• DANSGROEP PEDULI SENI INDONESIA
(met danseressen die speciaal hier voor vanuit Indonesië over komen vliegen!)

Koop hier uwtickets voor de Pasar Malam Istimewa in Rotterdam Ahoy (met korting!)

Naast de bestaande Pasar Malam agenda die door de jaren heen goed gevuld is geraakt blijft Istimewa zich ontwikkelen. Zo gaan we onder andere de grens over richting onze zuiderburen.
Samen met de Belgische organisatie “Fiësta Europa” organiseren we in diverse plaatsen in België en Nederland evenementen onder de naam “Fiësta EurAsia”. Op deze evenementen richten we ons niet alleen op Indonesië maar op heel Zuidoost Azië. Het principe van Fiësta Europa is het zelfde, alleen richt men zich op de Europese landen. De perfecte combinatie, zo is in 2016 al gebleken in Antwerpen en Maastricht. Op Fiësta komen de 2 werelddelen samen. U luistert naar Kroncong op het ene podium of Flamenco op het andere. Bij het ene restaurant of Foodtruck eet u heerlijke Nasi Goreng, en bij de buren een Duitse braadworst of paella.  En u loopt zo van de kraampjes met spekkoek en sambal naar de droge worsten en Franse kazen.

Op deze agenda vind u alle locaties waar u Istimewa Events komend jaar kunt vinden:

10897356688?profile=original

10897357272?profile=original

10897357461?profile=original

Lees verder…

  

10897337901?profile=original  

Wij zijn ook op onze pagina's te volgen op : Facebook,  Twitter, Ning, YouTube - en gewoon op www.icm-online.nl           en hebben meer dan 250.000 volgers.

 
ICM Team heet U van harte welkom op haar stand bij de pasar Malams
10897237288?profile=original                     

     Indische zaak - Het Traktaat van Wassenaar 1966 , nu ook in het Engels, voor de laatste updates & nieuwtjes klik hier      Hier Onderteken de petitie

10897234678?profile=originalHet ontbrekende bedrag hebben wij hard en snel nodig om derdenrekening van Advocaat Spong te vullen zodat deze direct aan de slag kan met onze zaak. Alle noodzakelijke voorbereidende uitvoeringswerkzamheden voor: research, opstellen rapport, uitgave boek (rapport uitbetalen Traktaat van Wassenaar), op de hoogte stellen van de regeringsleiders met de Kamerleden, zoveel mogelijk bekendmaking aan de beoogde doelgroep via ICM - Facebook - de pasar malams, en verzamelen van 15.000 handtekeningen, al deze activiteiten van project Verdrag van Wassenaar zijn uitgevoerd, en voorgefinancierd. Nu bent U aan de beurt om als rechthebbende voor het resterende ontbrekende bedrag. Inmiddels weet U uit ervaringen met andere Indische zaken / dossiers, praten na 70 jaren niet die oplossing biedt.

 

De meevallers van 12 miljard (niet 6 miljard, ook hier wordt het NL - Volk op het verkeerde been gezet, dus 11 % van Bruto Nationaal Product - wordt met creatief boekhouden van Jeroentje  op de begroting geponeerd, zonder eerst de oude Indische schulden te verrekenen uit WMO van Marshal Hulp (7 miljard), verdrag met Japan (4 Miljard) en Verdrag van Traktaat van Wassenaar ( waarde nu2,4 miljard). Totaal bedraagt  13,4 miljard de schuld van NL - Staat aan de Nederlandse Indische Gemeenschap! Rutte "Eerst moeten wij schulden en begrotingstekort betalen/inlossen", weer een leugen !

Uw donatie/bijdrage kunt U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07  ten name van ICM Online /  F.Schwab onder vermelding van donatie ACTW 66 - Traktaat van Wassenaar . Wij hebben uw donatie hard nodig voor de uitvoeringskosten van de regeling tot compensatie, welke de Nederlandse Staat bewust 51 jaar heeft nagelaten, teneinde ons werk  verder af te kunnen maken.

 

10897234678?profile=originalMet dank aan Antonio Meijer-Nusantara Productions voor donatie ACTW 66 - Traktaat van Wassenaar.  Donatie van € 500 en Julius Stemmerik goed voor € 2500. - Traktaat van Wassenaar.  Donatie van € 500 en Julius Stemmerik goed voor € 2500.

De teller staat nu op € 3000,

ACTW66 heeft reeds gerealiseerd;

- promotie bekendmaking via ICM, Internet, Facebook en op via de pasar malams

- 15.000 handtekeningen steunen ACTW66

-  Onderzoek/ research in het verlengde van Halbe Zijlstra (VVD)

-  Onderzoek vervat in het Rapport Traktaat…

Doorgaan

Petitie - Uitbetalen op basis van Traktaat van Wassenaar 1966

10897345290?profile=original

6207 ondertekeningen Online plus 8.021 ondertekeningen via de pasar malams.

Het Traktaat van Wassenaar is in 1966 ondertekend door de regeringen van Nederland en Indonesië. Doel: De Indonesische regering betaalt aan Nederland het bedrag van 689 miljoen gulden ter genoegdoening aan de Nederlandse staatburgers, die huis, have en goed in Indonesië moesten achterlaten ten tijde van de repatriëring tussen 1947 en 1962. De Nederlandse regering heeft dit echter nooit aan de rechthebbenden…  Doorgaan

NICC Magazine van jaargang 9,      januari 2017          uit.

10897291258?profile=original

 

Jaargang 9 | januari   2017 | oplage:    | Hoofdredacteur:  Hans Vogelsang

info@indisch-centrum-denhaag.nl o.v.v. Gratis abonnement NICC Magazine .

Heerlijk, lekker neuzen in kabar agin (krant) . In dit nummer van…

Doorgaan

 

10897339681?profile=originalOnderzoek naar de koloniale oorlog

(C) bronvermelding  NICC Magazine .

In onze vorige editie maakten wij melding van het aangekondigde onderzoek naar excessen tijdens de Koloniale oorlog in Indonesië tussen 1945 en 1950. Nadat van diverse kanten op het onderzoek was aangedrongen, is de regering eindelijk overstag en zal in nauwe samenwerking met Indonesië een diepgaand onderzoek gestart worden over het geweld dat is toegepast door de Nederlandse militairen, maar ook door de Pemuda’s, revolutionaire groepen Indonesische  jongeren, die in de  Bersiap-periode vele duizenden Nederlanders op gruwelijke wijze vermoord hebben. Je kon erop wachten tot er mensen opstonden die dit onderzoek echter helemaal niet…  Doorgaan

 

10897338056?profile=originalWe wisten het al veel eerder    Door: Joop de Jong             Studies van Gert Oostindie en Rémy Limpach eigenlijk niets nieuws

 (C) bronvermelding  NICC Magazine .

Kort geleden verschenen twee baanbrekende studies naar het door Nederlanders gepleegde geweld in de periode 1945-1949 in Nederlands-Indië: `Soldaat in Indonesië, 1945-1950´ van Gert Oostindie, en `De brandende kampongs van generaal Spoor´ van Remy Limpach. Joop de Jong vraagt zich af wat nu eigenlijk nieuw is aan de conclusies van deze studies.   

Heeft Nederland de dekolonisatie van Indonesië ooit verwerkt? Al sinds de Excessennota in 1969 woeden er met de regelmaat van de klok in de media en de publieke…

Doorgaan

10897350067?profile=originalWeihsien, een verborgen ‘Jappenkamp’ in Noord-China                              Door:  Mieke Melief

 

(C) bronvermelding  NICC Magazine .

Hongkong, Shanghai en Tianjin waren drie grote moderne havensteden in China, tussen de twee wereldoorlogen. Hier leidden veel Amerikanen en Europeanen die werkten bij buitenlandse firma’s een luxe leventje. In deze verdragshavens genoten zij sinds de opiumoorlogen van gunstige, door middel van een verdrag afgedwongen belastingtarieven en leidden zij een beschermd en luxe bestaan. Tot het bombardement op Pearl Harbor…

 

10897349685?profile=originalHoe gekleurd zijn jullie archieven?         Door:  Ady Setyawan

(C) bronvermelding  NICC Magazine .

Het is goed als Nederland en Indonesië samen onderzoek gaan doen naar de periode 1945-1949, stelt Ady Setyawan. Maar als Nederland en Indonesië op gelijke voet verder met elkaar willen, moeten ze over en weer veel generalisaties en voorbarige aan-names vermijden: die blokkeren een dialoog. Ady Setyawan (1982) is een Indonesische ingenieur en amateur historicus uit Surabaya. Ady Setyawan richtte in 2010 de vereniging Roode Brug Soerabaja op, met als doel de geschiedenis op een aantrekkelijke manier toegankelijk te maken voor een jongere generatie. Regelmatig worden re-enactments gehouden…

Doorgaan

ver de moord op mijn vader werd thuis niet gesproken´

Doorgaan

Het Pasar Colors Festival in de RAI van 18 t/m 26 februari

10897353268?profile=original

Beste Vrienden,

Na komende zondagmiddag wanneer Simply Friends haar dansmiddag heeft in Driebergen ( zie www.woutnijlandevenementen.nl)

is het nog twee weken tot Het Pasar Colors Festival, het grootste van Europa in de RAI te Amsterdam.

Met de € 5,- avondkaart kunt u de meeste dagen al voor € 5,- dit evenement (en tevens ook de Huishoudbeurs) bezoeken.

Ook op de openingsdag zaterdag 18 februari, wanneer O3GNE optreedt om 19.00 u 's avonds.

Best uniek want alle concerten van deze meidengroep met Indische roots zijn al voor heel dit jaar uitverkocht!   Doorgaan

10897239863?profile=original

Pasar Kalender  2017  (update: 1 januari 2017 opgesteld door Hans Vogelsang).

 mutaties gaarne door geven aan <hans-vogelsang@hotmail.com> 

                    

Aan alle organisatoren van Pasar evenementen  Nog lang niet alle PASAR evenementen staan vermeld in deze kalender   Wilt u zo spoedig mogelijk uw evenement aanmelden voor bovenstaande kalender?…   Doorgaan

'Rechter stelde staat al in 1953 verantwoordelijk voor dood Indonesiër' 

De Nederlandse staat is al in 1953 door de rechtbank Den Haag aansprakelijk gesteld voor de dood van een vermoorde Indonesische…

Doorgaan

ACTW66 - 1700 handtekeningen uit Zwitserland werden geruild tegen net uitgebracht boek "Rapport uitbetalen Traktaat van Wassenaar. 

10897350478?profile=original

 Helemaal uit Zwitserland kwam onze ere ICM lid naar pasar Burgerzoo naar ICM stand, maar liefst 1700 handtekeningen wist  te verzamelen.

Het bijzonder niet zo maar handtekeningen via ICM, Facebook en Petitie.onlline, maar  van Nederlandse Indische mensen die niet over een computer beschikken, de groep die moeilijk te bereiken is. Alles liep via de post. Niet onbelangrijk niet alleen handtekeningen maar een ieder heeft zijn eigen verhaal hoe misdadig de Nederlandse Overheid tegen haar onderdanen heeft gehandeld. Je zou zeggen nu Bert Koenders met die gepleegde…

Doorgaan

10897345490?profile=original

 10897353301?profile=original

10897354064?profile=original

10897354652?profile=original

 10897354865?profile=original

10897349482?profile=original

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives