DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD
door: Marshal Manengkei

Vanaf vandaag begin ik met de publicaties van duurzaamheidsprojecten, die in Indonesia zijn of worden ontwikkeld, gerealiseerd of onderhouden. Het beeld in mijn moederland Nederland is een vreselijk vertekend beeld omtrent duurzaamheid in mijn vaderland Indonesia. De personificatie van zo'n vertekend beeld is recentelijk gegeven door Albert van Prehn.

De publicaties die ik in deze serie doe zijn geen persoonlijke projecten doch activiteiten en initiatieven van derden. Bij het volgen van deze publicaties zal mijn diaspora buiten Indonesia hopelijk aangetrokken worden om mee te werken aan milieuverbetering in dit nieuwe land van ongekende mogelijkheden, welke reputatie vroeger door de VS is ingenomen. Indonesia als tweede meest ontwikkelde economie ter wereld heeft deze positie met name op het gebied van duurzaamheid ingenomen, hiermee China passerend. Veel plezier bij het lezen van deze reeks publicaties ...........................

De 8^e editie van het CinemAsia Film Festival zal van 1 t/m 6 april 2015 plaatsvinden in Kriterion Theater in Amsterdam. CinemAsia wijdt zich geheel aan het verbreden van de horizon van het Nederlandse filmpubliek, door een aantal schitterende films van hedendaagse Aziatische filmmakers aan te bieden. Daarbij focust het Festival zich niet uitsluitend op cultuur en entertainment, maar streeft er ook naar om Aziatische filmmakers een creatief platform te bieden.

Bondskanselier Angela Merkel heeft in Japan benadrukt hoe balangrijk het is om open te zijn over het oorlogsverleden. Merkel zei in een toespraak in Tokyo dat Duitsland zijn plaats in Europa weer heeft kunnen innemen omdat de Duitsers er niet voor zijn teruggeschrokken “de dingen bij de naam te noemen”. Merkel zei dat ze Japan niet impliciet opriep om hetzelfde te doen. Wel zei ze dat “zoiets uit de samenleving zelf moet komen”.

Japan krijgt vooral uit China zware kritiek. Peking verwijt Tokyo dat het nimmer schuld heeft bekend aan de oorlogsmisdaden die Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft begaan. Veel landen hebben

Angela Merkel en Shinzo Abe

zwaar geleden onder de Japanse bezetting en de overlevenden dragen daarvan altijd nog de trauma’s met zich mee. Japan vormde in de oorlog met nazi-Duitsland en het fascistische Italië de zogeheten “asmogendheden”, die op vele plaatsen in de wereld gruwelbewinden handhaafden.

In augustus herdenkt ook Japan dat de Tweede Wereldoorlog 70 jaar geleden werd beëindigd.      Er wordt nu breed gespeculeerd dat de Japanse nationalistische

premier Shinzo Abe het Japanse excuus uit 1995 voor de wreedheden in Azië zal afzwakken. Abe’s grootvader was in de oorlogsjaren minister en Abe zelf veroorzaakte veel opschudding door in Tokyo een tempel te bezoeken waar onder andfere veroordeelde oorlogsmisdadigers worden herdacjt.

Hoe een beschaafd land met zijn verleden omgaat wordt weer eens verduidelijkt door het besluit van de Duitse Bondsregering om alle overlevenden van de p[oolse getto’s een pensioen toe te kennen. De Duitse Bundestag

Heeft begin maart 2015 een verdrag tussen Duitsland en Polen goedgekeurd, waarin bepaald wordt dat de overlevenden recht hebben op een pensioen. Dit is door Duitse media openbaar gemaakt. Het verdrag maakt het mogelijk om nu ook pensioenen uit te keren aan mensen die nu in Polen wonen.

Poolse Joden worden weggevoerd na het neerslaan van de opstand in het Getto van Warschau

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vele honderdduizenden Poolse burgers, waarvan het overgrote deel Joden, door de Nazi’s opgesloten in enorme getto’s. Het bekendste getto is het Getto van Warschau, waar ongeveer een half miljoen Poolse Joden gevangen werden gehouden. De meesten van hen werden afgevoerd naar de vernietigingskampen. In 1943 brak in dit getto een opstand uit, die door de Duitsers genadeloos werd neergeslagen.

Hopelijk dat nu uiteindelijk ook Japan inziet, dat het NOOIT te  laat is. Het zal Japan sieren om zijn verleden onder ogen te zien en hiervoor spijt te betuigen. Hierdoor zal Japan het respect van de wereld verdienen en zal recht worden gedaan aan hen die onder het Japanse bewind zo geleden hebben.   

De vier Herinneringscentra van   de Tweede Wereldoorlog in Amersfoort, Vught, Westerbork en Arnhem organiseren ieder jaar rond de 21 maart activiteiten in het kader van “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen”. Op 21 maart  1951 kwam de “Kota Inten” als eerste boot in Nederland aan met Molukse KNIL militairen en hun gezinnen. Welke verhalen delen zij? Wat hebben zij meegemaakt?

Indisch Herinneringscentrum

In het Indisch Herinneringscentrum in Arnhem vertelt de auteur Sylvia Pessireron op vrijdag 20 maart over haar boek: ”Gesloten koffers”. Dit handelt over de Molukse Itja Hatuopar, een ex-KNIL militair. In de lezing gaat Pessireron verder dan haar boek. Ze   zoomt  in    op   de   volgende

 Kumpulan op Landgoed Bronbeek

generatie die opgroeit met het verdriet van de ouders. Pessireron vraagt zich af of er een parallel te trekken is met de radicaliserende moslimjongeren in deze tijd. De bijeenkomst wordt muzikaal omlijst door Brenda Frans (zang) en Robin van Geerke (piano). Ook gaat Wim Manuhutu in gesprek met Sylvia Pessireron en Esther Captain. Deze activiteit beging om 14.00 uur en zal tot 17.00 uur duren. Het wordt gehouden in de Kumpulan op het Landgoed Bronbeek. Aanmelden mogelijk via www.indischherinneringscentrum.nl

Herinneringscentrum Kamp Westerbork

In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork staat zaterdag 21 maart in het teken van woonoord Schattenberg. Zo zijn er de documentaire van RTV Drenthe “Woonoord Schattenberg” en de film “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen” (Daan en Laan 2012) te zien. Verder is er een rondleiding met speciale aandacht voor die periode van het Kamp. De beide films worden doorlopend vertoond in het museum. De rondleiding over Woonoord Schattenberg start om 14.00 uur bij de slagboom van het kampterrein. Deelname is bij de entreeprijs inbegrepen (€ 8,50 vanaf 18 jr, € 4,00 voor 8-18 jr, en tot 8 jr. gratis). Meer informatie is te vinden op website: www.kampwesterbork.nl. 

SCHERPE KRITIEK OP STAATSECRETARIS VAN RIJN OVER INDISCHE KWESTIE

Leo Tho Neijenhuis, voorzitter van de Bond van Ex-geïnterneerden en Gerepatrieerden Overzee (BEGO) heeft in een open brief scherpe kritiek geuit op staatsecretaris Van Rijn. Hij verwijt hem laksheid en loze beloften bij het afhandelen van de zogenaamde Indische kwestie die al sinds 1951 speelt. Van Rijn heeft de afgelopen 3 jaar tot 5 maal toe beloofd met maatregelen te komen en die voor te leggen aan de Tweede kamer, maar heeft dit nooit gedaan. Neijenhuis overweegt nu een klacht tegen de Nederlandse Staat in te dienen bij de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens. Hieronder is de tekst van de open brief te lezen.

TEKST OPEN BRIEF

"Maar al te graag had ik een positief bericht willen geven over de nu alweer 3 jaar durende onderhandeling met staatssecretaris Van Rijn over de z.g. Indische Kwestie. Nog steeds is er echter niets positief te melden, ondanks het feit dat deze staatssecretaris tot 5 maal toe aan de onderhandelaars van het Indisch Platform (IP) heeft beloofd deze zaak uit te willen werken en aan de Kamercommissie van WVC voor te leggen.
Als participant van het IP ben ik nauwkeurig op de hoogte gehouden, met steeds weer de mededeling dat wij ons nog even rustig moesten houden en dat wij geen overijlde reacties moesten geven aan onze leden. Er komt echter een moment dat er binnenin iets knapt en er geen energie meer over is om verder maar af te wachten. 

BELOFTEN POLITIEK

Decennia lang zijn er door allerlei politieke partijen beloften geuit om de Nederlands Indische samenleving het recht van een rechtvaardige behandeling te geven. Echter op het moment dat deze partijen regeringsverantwoordelijkheid kregen, lieten zij volledig afweten.
En ook nu, met behulp van een onverschillige houding t.a.v. de laatste nog levende oorlogsgetroffenen, gesteund door onwelwillende en tegenwerkende ambtenaren worden wij nog steeds aan de kant geschoven. Zelfs over de aantallen oorlogsslachtoffers die in Z.O.- Azië zijn gevallen wordt bagatelliserend gesproken, over de aantallen vermoordde slachtoffers tijdens de Bersiapperiode nog maar te zwijgen. Er waren voor de oorlog meer dan 300.000 Nederlandse burgers in Indië en ruim 20% is nooit teruggekeerd. Complete families zijn volledig verdwenen en nooit is er ook maar iets van hen vernomen. En maar volhouden dat er hoogstens zo’n 23.000 slachtoffers waren te betreuren.

SCHAAMTE NEDERLAND

“Nederland schaamt zich over haar koloniale verleden” kreeg ik te horen van een medewerker van het Nationaal Comité 4/5 mei. Ik zei hem dat Nederland zich moet schamen voor het verraad aangedaan aan de Joodse burgers tijdens W.O.- II en aan het verraad nà W.O.- II aan de Nederlands Indische samenleving. Immers tijdens de onderhandelingen in San Francisco (Peace Treaty) in 1951 over de herstelbetalingen die Japan zou opgelegd moeten worden, bezweken de onderhandelaars onder druk van de Amerikanen (overigens tot grote woede van de Britten). Uit het z.g. Yoshida – Sticker akkoord dat uiteindelijk werd afgesloten, kwam  een schamele tien miljoen dollar aan herstelbetalingen voort. In 1956 werd per persoon 325 gulden uitgekeerd (en velen hebben zelfs dat niet ontvangen), voor verlies van al hun bezittingen en het verblijf van ruim 3,5 jaar in Japanse concentratiekampen. En nog steeds tot vandaag de dag beroepen de opeenvolgende Japanse regeringen zich op dat akkoord, ondanks het feit dat er meermalen naar voren is gekomen dat dit schaamteloze akkoord opengebroken had moeten worden. De Nederlandse regering heeft toen voor de eerste maal, zonder ruggespraak met de Indische gemeenschap rechten weggegeven of overgedragen.

380 MILJOEN NIET UITGEKEERD AAN PARTICULIEREN

Bij de overdracht van Nederlands Indië in december 1949 werd de z.g. Wet op de Soevereiniteits Overdracht afgesloten. Via artikel 4, de Amnestie Ordonnantie werd een uitzondering gemaakt op het Internationale oorlogsrecht om te voorkomen dat over en weer blijvende beschuldigingen geuit zouden worden. Hiermee komen wij automatisch op het z.g. Traktaat van Wassenaar dat is overeengekomen tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Indonesië op 7 september 1966. Het oogmerk van de overeenkomst was om met de afspraak over betaling van een lump sum door de Republiek Indonesië ervoor te zorgen dat in ieder geval nog een deel van de claims van de Nederlandse Staat EN van particulieren gehonoreerd zou worden. Het totaal bedrag zou om 600 miljoen gulden gaan. Opvallend is dat de Republiek Indonesië in termijnen van 1973 t/m 2003 689 miljoen gulden, inclusief rente aan de Nederlandse Staat heeft uitbetaald. 223 miljoen gulden was bestemd ter voldoening van een gedeelte van de claim die de Nederlandse Staat op de Republiek Indonesië had. Het resterende bedrag (van 466 miljoen -red.) zou worden uitgekeerd ter voldoening van claims van particulieren, maar wel met name als gevolg van nationalisering van bedrijven. Aan de oproep voor particulieren zou ruim bekendheid zijn gegeven door bekendmaking van de Verdelingswet in het Staatsblad, maar ook door publicatie in de landelijke pers. De landelijke pers? Jawel in het Reformatorisch Dagblad, maar wie las die krant eigenlijk en wie was geabonneerd op de Staatscourant? Uiteindelijk blijkt er rond de 86 miljoen gulden te zijn uitgekeerd aan particulieren, de rest ( 380 miljoen-red.) verdween in het bedrijfsleven en de Staatskas.

TWEEDE KEER RECHTEN WEGGEGEVEN

Feitelijk was dit de tweede keer dat de Nederlandse regering, zonder ruggespraak met de Indische gemeenschap hun rechten heeft weggegeven en aan zichzelf en het bedrijfsleven heeft overgedragen. Nederland had allang zijn schuld aan de Nederlanders uit het voormalig Nederlands Indië moeten voldoen door erkenning van hun schuld, maar door politieke onwil, die tot vandaag de dag nog steeds doorklinkt, is hier geen sprake van. De rechtsgeleerde prof.dr.mr. W.J. Vervaart stelde een aantal jaren geleden al vast dat “wat het naoorlogse rechtsherstel zo schrijnend maakte, was dat Nederlandse Staat in strijd met zijn eigen uitgangspunten van gelijkheid en solidariteit, de Joodse getroffenen niet op dezelfde wijze heeft behandeld als alle Nederlanders. Deze pijnlijke naoorlogse ervaring van voortgezet onrecht hebben de beroofde en berooide oorlogsslachtoffers uit voormaling Nederlands Indië in nòg sterkere mate moeten ervaren. De blijvende ongelijke behandeling tussen Joodse Nederlanders en de Nederlanders uit voormalig Nederlands Indië treft hen nog dagelijks.”

AANKLACHT TEGEN NEDERLANDSE STAAT

Bij dit alles ben ik mij gaan afvragen of er niet een aanklacht tegen de Nederlandse Staat voorbereid moet worden en voorgelegd aan de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens. De opgestapelde leugens en verdraaiingen van de Nederlandse Staat, die gesteund wordt door politiek correcte, ethisch moralisten gaan veel te ver. Met ijver proberen zij de geschiedenis over hun koloniaal verleden weg te poetsen, zoals het opzettelijk vernielen en weggeven van de Indische archieven en het uit de geschiedenisboeken halen van 4 eeuwen koloniaal verleden.

Ook deze misselijk makende gedragingen van de Nederlandse Staat moeten wij wel degelijk gedenken bij het 70 jarige verleden van de capitulatie van Japan. Of zoals Hegel al zei: “Niet op de theorie moet je beoordelen, maar op praktisch handelen komt het aan.”

w.g. Leo tho Neijenhuijs,voorzitter BEGO

Meer informatie: info@pia-media.nl

Den Haag, 31 maart 2015

Dierenpark Taman Indonesia wint de titel ‘Leukste uitje van Overijssel 2015’

Dierenpark Taman Indonesia uit Kallenkote is winnaar geworden van de verkiezing “Het Leukste Uitje van Overijssel”. Tijdens deze verkiezing spreken ANWB-leden zich uit over welk uitje zij het meest waarderen, zowel op landelijk niveau als per provincie. Tijdens een feestelijke bijeenkomst op het ANWB-hoofdkantoor in Den Haag heeft hoofddirecteur Frits van Bruggen de prijs overhandigd aan Marlisa Wareman, directeur van het Dierenpark Taman Indonesia. Vorig jaar werd kinderboerderij Dondertman uit Holten verkozen tot het Leukste Uitje van Overijssel.

Een greep uit de reacties over Dierenpark Taman Indonesia: ‘Heerlijk vertoeven in een exotische omgeving en een stukje tropische warmte te midden van een kil kikkerlandje’

In totaal brachten bijna 27.000 leden hun stem uit. De genomineerden voor de verkiezing van het Leukste Uitje van Overijssel zijn door de ANWB-leden beoordeeld op vijf aspecten, namelijk: prijs/kwaliteitsverhouding, sfeer, personeel, aanbod en faciliteiten. De prijs-kwaliteitverhouding en de sfeer van een uitje zijn voor ANWB-leden overigens het meest belangrijk in de keuze voor een uitje.

 Dierenpark met een bijzonder thema

Dierenpark Taman Indonesia valt vooral op door haar bijzondere dierencollectie. Binnen de collectie kiezen de eigenaren Diederik en Marlisa Wareman voor kleinere diersoorten die veelal niet in andere dierenparken te zien zijn. Zoals bijvoorbeeld de Loewak, een Indonesische civetkat die bekend staat om het uitpoepen van de duurste koffiebonen ter wereld. Of de Batikspin die een gouden web maakt. Deze dieren, waaronder ook veel tropische vogelsoorten, worden aan het publiek getoond binnen het thema Indonesië waardoor het park veel sfeer uitademt.

De 10 genomineerde uitjes in Overijssel waren:

1. Museum de Fundatie, Zwolle

2. Varen in de Weerribben, Kalenberg

3. Dragonheart Medieval Lifestyle, Enschede

4. Kinderboerderij Dondertman, Holten

5. Dierenpark Taman Indonesia, Kallenkote

6. Museum TwentseWelle, Enschede

7. Rondvaart op de Regge, Rijssen

8. Recreatieboerderij De Flierefluiter, Raalte

9. Twents Techniekmuseum HEIM, Hengelo

10. Punteren in Giethoorn, Giethoorn

Kijk voor meer informatie op www.landvananwb.nl

Tropische groet,

Marlisa Wareman 

Dierenpark Taman Indonesia | Kallenkote 53 | 8345 HE Kallenkote | T:0521-511189

I: www.taman-indonesia.nl

E: info@taman-indonesia.nl   

Bij Dierenpark Taman Indonesia vind je allerlei bijzondere dieren uit Indonesie zoals de Binturong, de Loewaks en Maleise Bosuilen, en kun je genieten van Indische hapjes en drankjes, een kijkje nemen in een Mentawai paalwoning of rondsnuffelen op een heuse pasar. Voor kinderen is er een verkleedhoek met Indonesische klederdracht, een wayangtheater en een speeltuin.