PVV het Merk van Asiel – en migratie stop

Geplaatst door Jan de Keten op november 25, 2023 om 1:22pm

PVV het Merk " van Asiel – en migratie stop"

Met grote ergenis volgt ondergetekende de analyses van de campagneleiders en analysten. De eigenaar van het merk asiel – en migiratie stop berust bij de PVV in de persoon van Geert Wilders, en niemand anders. Dit weten de burgers ruim 10 jaren. . Heeft ook moeten bekopen met dit merk die door dit merk wordt gegezijld.

In het bedrijfsleven wordt zo’n merk gerisgistreerd als intellectuele eigendomsrechten. In dit geval heeft de VVD, CDA, D66 en Cu plagiaat gepleegd, en werden dan door de rechter veroordeeld tot dwangommen. Glukkig zijn nu veroordeeld door de kiezers. Dit is nu politiek “ leugen en bedrog” om alleen stemmen van de bugers te winnen. Dus zijn schapen in wolfskleren .

Het gaat zover dat de analysten en campagneleiders in de diverse media naar momenten zoeken waarom de burgers naar de PVV rennen! . U zit er volledig naast heren analysten en campagneleiders. Bent U blind waar het volk nu onder te leiden heeft? Mensen van toeslagen en Groningen zitten thuis nog steeds met de ellende of beschadigd leven door VVD, CDA, D66 en CU veroorzaakt. Leeft U in dromenland wat deze partijen hebben aangericht ? Nederland naar de afgrond gebracht. Als ik U was zou toch weer terug gaan naar de schoolbanken voor het vak maatschapij leer.

Nu de praktijken van de partijen in de Tweede Kamer van de afgelopen Kabinetten Rutte.

Hoe hebben ze hun burgers behandeld ? Begin eerst bij die vragen te stellen. Werden hun oproepen en signalen door U ontvangen en gehoord? Nee, ze werden als Tweede rangburgers behandeld. De Niet _ Nederlanders stonden op de eerste plaats, ten koste van de Nederlanders. Doet mij denken aan het DNA van het Indische Bestuur in het voormalige Indie, die zich kenmerkte als politie staat. Alleen de blanke ambtenaren hadden daar voor het zeggen. Dit DNA heeft zich in Den Haag altijd genesteld. Burgers moeten hun monden houden, wij VVD, CDA, D66 en CU hebben het voor het zeggen. Wij Kabinet Rutte zijn de eliten.

Mijn ervaringen met PVV.

In mijn herinnering was het Fleur Agmea die ICM – redactie steunde. Fleur samen Denk, en SP gingen door het bot dat Martin van Rijn toestemde tot betaling van de Knil. In de Tweede Kamer zie ik dat de PVV alle moties steunen van de kleine partijen en de eliten (kabinet Rutte en haar fracties) stelselmatig deze afserveren. Heeft U lopen slapen campagneleiders en analysten tijdens de dbatten deze kabinetten Rutte ?

Mijn ervaring met VVD.

Aangaande traktaat van Wassenaar ruim 50.000 gezinnen moeten nog de schade compensatie ontvangen. Ging om de periode 1947 – 1962 in de republiek Indonesie verbleven en het land werden uitgezet met verlies van al hun bezitingen. Met dank aan PvdA Kabinet Drees. De republiek Indonesia betaalde aan Min.Buza en Financien een bedrag van 7 miljard oude guldens dat aan de 50.000 gezinnen dient te worden uitgedeeld. Tot op de dag van heden niet werd uitbetaald. Ergo de republiek Indonesia vordert het bedrag nu. Om je te scahamen.

Hoe moet de 50.000 gezinnen(burgers) nu oordelen over VVD.

Op 15 maart 2022 werden de 15.000 handtekeningen in ontvangst genomen met de benodigde stukken: Hoofd rapport, aanvullend rapport, onderzoekbewijs rapport plus 24 persoonlijke verhalen. Vz. Vera Bergkamp (D66) gaf eindelijk toestemming om op 15 maart 2022 deze zaak te mogen aanbieden. Op 15 maart 2022 werd de zaak door heer Rudmer Heerema (VVD) in ontvangst namens Vz. Tweede Kamer Commissie Min.Buza , en wel voor 15 fracties (waren twee grote dozen) Teamlid redactie ICM constateerde direct dat er oneffenheden waren. Volgens mw. Vera Bergkanp was alles volgens de procedures verlopen.

Ondergetekende heeft Sophie Heerman VVD bewogen / verzocht om het dossier over te dragen, ook dit gaat weer mis want heer Simons komt niet meer terug. Is dit weer een VVD strategie.

Ik zou zeggen campagneleiders en analysten,

hier twee praktijkevaringen van een grote groep burgers die werkelijk als koeli worden behandeld, dus houd op met die onzin van uw bevindingen. Voor U geldt schoenmaker houd je bij je leest: Het koloniaal dna zit nog in Den Haag dat begon met Pvda Kabinet Drees.

Redactie ICM

Ferry Schwab sr.

Lees verder…

Te koop Indonesische Toko in Noordwijk

Geplaatst door Jan de Keten op november 13, 2023 om 7:05pm

Te koop Indonesische Toko in Noordwijk

Vraagprijs € 15000

Beschrijving
Indonesische toko in Noordwijk ter overname aangeboden. Zeer lage huur!!
Unieke kans voor de startende ondernemer of als 2de filiaal.
In verband met privé omstandigheden, moeten wij helaas onze onlangs geopende tweede Toko verkopen.

Mooie locatie in woonwijk, nabij centrum Noordwijk.
Vaste klantenkring in opbouw met regelmatige catering opdrachten.

Bij voorkeur opvolger Indonesische toko maar andere leuke of unieke concepten
(zoals Gyros of broodjeszaak), zijn ook welkom om te reageren.
Beperkte kookgelegenheid, nu afname van een bestaande Toko of via eigenaar.
Goede winstmarge!

Huurprijs: 950 ex. BTW, huurcontract loopt tot 1 april 2024, verlenging mogelijk.
Oppervlakte Toko:
Voorste (winkel) gedeelte 4.10 x 6M = 24.60M2
Opslagruimte incl. toilet en afwasgedeelte 4.10 x 2.70M = 11.07M2
Totaal 35.67M2
Bezorging via Foodticket/Thuisbezorgd en eigen website; www.toko-sarinah.nl 
goede recensies!

Exclusief de vraagprijs : Elektrische bezorgfiets (lease) en bestelbus Fiat Fiorino 1.3 MJ Automaat (2010)
eveneens ter overname. Goede staat, nog geen 100.000 km op de teller en tot 1 april 2024 Bovag garantie.

Informatie info@icm-online.nl

Lees verder…

Bali Sea Breeze Cottage Ketut

Geplaatst door Jan de Keten op november 8, 2023 om 10:22pm

Bali Sea Breeze Cottage Ketut

(Moet weg wegens omstandigheden vraagprijs 25.000 euro)

Geheel vrijstaand goed onderhouden cottage/villa, compleet ingericht.

Als u een rustig plekje zoekt in Noord-Bali dan is dit het perfecte huis voor u. Gelegen nabij het
dorp van Sembiran, één van de oudste dorpen van Bali met prachtige tempels,
watervallen, bergen en de villa is 5 minuten gelegen van de Bali Sea (geen strand).
De woning ligt in Kabupaten Buleleng, Bali, Indonesië. Als je op zoek bent naar
tropische witte stranden, kom je bedrogen uit in het noorden van Bali. Het strand is
donkergrijs tot zwart. De vulkanen op Bali hebben hun sporen nagelaten. Is het
noorden van Bali daarom minder mooi? Wij vinden van niet! De zee in het noorden
van Bali is betoverend blauw. De stranden van Lovina laten zich perfect combineren
met een duikvakantie of een excursie op Bali.

In het noorden van Bali liggen Singaraya, Pemuteran en Lovina. Lovina is één van
onze favorieten. Er zijn hippe winkeltjes, er is een boulevard en een heus standbeeld
met dolfijnen. In de avond klinkt er livemuziek in veel van de barretjes. Terwijl wij
onze gado-gado eten, neurien wij zachtjes mee met liedjes van Michael Jackson,
Luther Vandross en EWF Welness en Yoga in de buurt van de villa.

De villa bevindt zich in Tejakula en beschikt over accommodatie met airconditioning
en een terras. De villa, gebouwd in 2010, ligt op minder dan 1 km van Ponjok Batu-
strand en 29 km van Kintamani. De villa heeft 1 slaapkamer, 1 badkamer en een
volledig uitgeruste keuken. Je kunt bij de villa in de buurt uitstekend wandelen, of
gebruikmaken van de tuin. Meer van Batur ligt op 41 km van Bali Sea Breeze Cottage
Ketut en Besakih Tempel ligt 48 km verderop. Het dichtstbijzijnde vliegveld is
Internationale luchthaven Ngurah Rai (Denpasar), op 94 km van de accommodatie.

Alle tijdsafstanden met de auto;
1. Mount Batur, actieve vulkaan bij het Baturmeer (1 1/2 uur) 2. Pura Ponjok Batu,
Hindoeïstische tempel ( 5 min.) 3. Kolam Renang Air Sanih, waterpark (14 min.) 4.
Gitgit Waterfall (58 min.) 5. Pura Ulun Danu Batur, Hindoeïstisch tempelcomplex (58
min.) 6. Sekumpul Waterfall (48 min.)

Vrijstaande villa van 50M2 en heeft een terras eveneens van 50M2.
Lease 18 jaar, met verlenging mogelijk met een termijn van 30 jaar
Kosten per jaar incl. belastingen € 950. Overdachtkosten van grondpacht € 1000 Notariskosten € 500
Geschikt voor eigen gebruik of voor de verhuur.
Vraagprijs € 25.000.

Voor meer info@icm-online.nl

Lees verder…

Petrus Kipalong, een Moluks Steurtje uit het verleden

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 30, 2023 om 11:58am

Petrus Kipalong, een Moluks Steurtje uit het verleden

Petrus Kipalong is een naam die het waard is gered te worden. Hij was een van de duizenden Steurtjes, kinderen in het tehuis van Pa van der Steur. In “Oranje-Nassau” (Magelang) woonden ze. Minder bekend is dat een aanzienlijk deel van zijn ‘Steurtjes’ van Molukse afkomst waren. Hoe kwam Pa aan deze kinderen?

Tehuis

Het tehuis “Oranje-Nassau” was in het begin een eenvoudige woning, met een pendoppo erbij. Het werd in 1892 feestelijk geopend met een opkomst van heel wat mannen van het KNIL. Hun aanwezigheid was geen toeval. Oranje-Nassau was aanvankelijk bedoeld als militair tehuis, onder de leiding van de zendeling Johannes van der Steur. Hij was enkele maanden eerder uit Nederland vertrokken met hoogstaande christelijke idealen.

Dat er binnen het KNIL heel wat militairen samenleefden met njai (concubine), stond hem tegen. Hij vond, dat seksualiteit thuishoorde in het door God gezegende huwelijk. Daarbuiten werd het ontucht.
Tegen alcohol en roken had hij ook ernstige bezwaren. Van der Steur redeneerde eenvoudig: wanneer de militairen een tehuis hadden met gezelligheid, dan zouden ze die niet bij een njai zoeken. Uit Nederland had hij boeken meegebracht (passende lectuur), een orgel (samen zingen schept verbroedering) en een omstreden reputatie als agressieve zendeling.

Indië zag hem dan ook met gemengde gevoelens komen. Het was mooi dat hij iets voor de militairen wilde betekenen, maar was broeder Van der Steur met zijn methode niet een beetje naief?
Ondanks de bestaande twijfels liep het tehuis redelijk goed. Van der Steur bood zijn bezoekers niet alleen christelijke vermaningen. Hij kon van man tot man praten, hij hielp waar nodig met het schrijven van brieven en soms schonk hij chocolademelk, gemaakt naar Hollands recept. Wie van God los was geraakt, had zo toch redenen genoeg om het tehuis te bezoeken. Een slimme aanpak, en eentje die werkte. Zo verliepen er maanden, tot er in april 1893 een grote verandering kwam.

Kinderen

In april 1893 kwam een van de bezoekers van het tehuis naar Van der Steur met de mededeling dat er vier kinderen in de kampong waren, van wie de Italiaanse vader was gestorven. Een Javaanse vrouw had de zorg op zich genomen, maar zij was niet de moeder. Van der Steur nam de kinderen bij zich in huis. Vier kinderen, dat moest lukken meende hij, en het lukte ook. De militairen hielpen met de verzorging. Na deze vier kwamen er vijf bij, en daarna nog meer. Het aantal kinderen groeide snel, en het werd dus aanzienlijk drukker in Oranje-Nassau; in totaal zouden er naar schatting zevenduizend kinderen bij Pa zijn.
Militairen en kinderen konden het onderling goed vinden. Elk kind bezat in het tehuis een onafzienbare hoeveelheid ooms waarvan er altijd wel iemand tijd had om te spelen. Er waren natuurlijk ook ándere ooms. Van der Steur sprak niet over de familieleden die met lege armen waren achtergebleven in de dessa. Voor hem telde alleen dat ene: een kind dat een Europese (in de praktijk: Nederlandse) vader had, moest Europees opgevoed worden.

Steurtjes: Jonge mannen uit het tehuis.

Molukse kinderen

Pa nam ook Molukse kinderen op, volgens een bron in de eerste jaren zelfs tot twintig procent. In 1898 waren er in Oranje-Nassau 144 kinderen, 28 van Molukse afkomst. Van der Steurs hart klopte voor deze kinderen en nog meer voor hun vaders, die volgens hem vaak tot de beste en trouwste militairen van het KNIL behoorde. Sneuvelde de man, dan ontving zijn weduwe geen uitkering. Dat onrecht was evenzeer een reden om de kinderen onderdak te bieden. Speciaal voor deze kinderen had hij een Amboneese school opgericht, waar ze les kregen.
Het onderdak omvatte veel. De meisjes en jongens kregen een opvoeding, vaak met scholing, vakopleidingen zoals voor schilder of smid en natuurlijk kregen ze godsdienstonderwijs van de door en door protestantste Pa. Op de platen die hij liet zien, werden God en Jezus voorgesteld als twee Hollands uitziende mannen, vaak in een Europees aandoende omgeving. Zo was dat toen. Kritische vragen stelde men nog niet aan een autoriteit. En Pa wás een autoriteit. Hij leidde het tehuis, een aantal jaren samen met zijn zuster Marie en daarna met zijn echtgenote, die ook Marie werd genoemd. Daarnaast waren er veel komende en gaande helpers, die zich allen naar de dwingende inzichten van Pa voegden.

Subsidie

Geleidelijk werd “Pa van der Steur” een begrip in Indië. De twijfels verdwenen. Hij kreeg van Gouverneur-Generaal J.B. van Heutsz (1904-1909) zelfs een forse subsidie van vele duizenden guldens voor deze ‘soldatenkinderen’. De kranten publiceerden vaker over hem in positieve zin en zo groeide hij uit tot een beroemdheid. Wie het over “Pa” had, bedoelde deze vader van honderden kinderen. Dat er ook militairen in het tehuis waren, verschoof naar de achtergrond. Zo wilde Van der Steur het; hij vertelde aan de kranten vaak en goed aangrijpende verhalen over zielige kindertjes en vroeg dan om donaties. Dat moest, want om elke dag al die monden te voeden was heel wat geld nodig. Het werkte elke keer uitstekend. Regelmatig gingen er hoge bedragen zijn kant op. De vraag dient zich aan, hoe zielig deze kindertjes eigenlijk waren. Een deel van het antwoord is te vinden bij Petrus Kipalong (1909-1935), een van de Molukse Steurtjes.

Petrus en Cornelis

Hoe Petrus Kipalong in het tehuis kwam, is niet goed te achterhalen. Waarschijnlijk kwam zijn broer Cornelis (later werkzaam in de klapperindustrie) mee. Gezien de lange tijd dat Petrus er woonde, is het waarschijnlijk dat hij al op jonge leeftijd in het tehuis kwam. Er waren meer mogelijkheden dan alleen vaderloos zijn. Van der Steur nam ook logés op, die tijdelijk onderdak nodig hadden; de ouders/verzorgers gingen bijvoorbeeld met kort verlof of werden overgeplaatst. Voor deze kinderen werd kost en inwoning betaald. Dan waren er Steurtjes, die een opportunische kijk op het tehuis bezaten. Zij lieten zich opnemen met het doel om via Pa een opleiding te krijgen en zodra het diploma behaald was, verdwenen zij weer uit de tehuiswereld. Tot welke groep Petrus Kipalong behoorde, kan alleen de Vereniging Vrienden van Yayasan Pa van der Steur opsporen. Deze Vereniging heeft het beheer van de tehuisadminisatratie waarin veel dossiers van kinderen liggen. Het is toegankelijk voor nazaten, dit in verband met privacy.
Toch valt het ook buiten dit archief wel iets over Petrus te zeggen. In het tehuisblad Onze Kleine Bode schrijft Pa van der Steur over hem, vooral in juni 1935. Dan zijn er enkele Steurtjes ernstig ziek, zozeer, dat voor het ergste gevreesd moet worden. Dit is wat Pa schrijft:

Met Petrus Kipalong gaat een deel van mijn leven in het graf. Petrus was een hoogst eenvoudige jongen.
Hij had diploma Ambachtsschool en kreeg een betrekking in de suiker. Daar had hij het goed.
Met de vak van de suikercultuur, viel ook Petrus en is als werklooze thuis gekomen. Thuis heb ik hem de kleintjes toevertrouwd en die ruim 200 kleine jongens waren bij hem in goede handen.

In de opsomming die daarna volgt, leren we Petrus wat beter kennen. Hij was “een innige vrome jongeman”, die altijd naast Pa aan de etenstafel zat. En: “eerlijk als goud”. Hij ontwikkelde leiderschap: “Op de Amboineesche cathechisatie hielp hij mij met zingen.” Petrus was muzikaal, als kapelmeester van de fluitisten; in het tehuis was altijd muziek. Hij moet veel van zijn Pa gehouden hebben, getuige de beschrijving van het sterfbed die Van der Steur geeft:

Nu zei hij nog eenmaal: “Pa, waar moet ik slapen? Ik ben moe. Zeker op het kerkhof, ja Pa? Maar dan brengt U mij weg en legt mij ter ruste met een laatste kus”.
“Ja, mijn jongen.”
“Dan is het goed.”

Bij de begrafenis van Petrus waren honderden kinderen aanwezig, “de gehele Ambonse school” was uitgelopen, en ook de militairen waren present. Van der Steur leidde de plechtigheid en hij sprak emotioneel bij het graf. Het verhaal in De Kleine Bode heeft een fraai christelijk einde:

Vannacht zat ik even alleen in zijn kamertje; het werd mij te zwaar en te machtig en het uithuilen deed me even goed. Toen stond ineens Cornelis achter mij. Hij legde zijn hand op mijn schouders en zei: “Kom Pa, niet zoo droevig, Petrus is een kind van God en God haalde hem thuis. Ik beloof u plechtig Pa dat ik mijn uiterste best zal doen om hem te vervangen.”

Hoe het verder ging met Cornelis, staat niet meer vermeld, jammer genoeg. De geschiedenis van de broers moet groter zijn geweest dan deze jaren in het tehuis. Waar is de familie Kipalong? Hoe keek Cornelis later terug op zijn tehuisleven? Hoe Moluks mochten de kinderen zijn? Dat zijn vragen waarop het antwoord onbekend is. Toch lees je tussen de regels door dat deze twee broers bepaald geen zielige kindertjes waren, zoals Van der Steur zijn pupillen aan de buitenwereld graag presenteerde. Harde werkers moeten het geweest zijn, die in staat waren verantwoordelijkheid te dragen, gevoelig daarbij. Bijzondere jongens. Overigens zou Van der Steur de sterfdag van Petrus nog jarenlang herdenken. Dat komt rechtvaardig over.

Slot

In mijn biografie van Pa van der Steur besteed ik meer aandacht aan het leven in het tehuis dan ik hier in Marinjo kan doen. Maar ook dat boek is geen encyclopedie met de naam van elk kind dat ooit bij Pa in huis geweest is.

Veel kinderen, eenmaal volwassen en in Nederland, zwegen erover. Het woord ’tehuis’ had hier een ongunstige klank. Soms is er toch iets, niet veel, gezegd. Het verhaal van Pa staat in het boek.

Schrijven is blijven, dat geldt ook voor uw verhaal.

Lees verder…

Oosterse Vechtsporten Deel 3.( 2024 )

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 30, 2023 om 11:47am

Ronny Lerrick ·

Indonesian Cultural Heritage Art,Stories and Movies

Oosterse Vechtsporten Deel 3.( 2024 )

Bapak Rudy Eduard Groenewald & Ronny Lerrick

Onze gezamenlijke boekenseries project is een platform om onze nalatenschap te creëren voor de toekomstige generaties en voor de Nederlandse Indonesische Geschiedenis Archief ter bevordering van een goede relatie en samenwerking tussen beide landen en de NPSF Olivier Npsf ,door middel van diverse activiteiten mbt de Indonesische culturele erfgoed,stories en videoseries in al zijn rijkheid en diversiteit.

Mijn bijdrage aan teksten en verhalen voor Oosterse Vechtsporten deel 3 zijn reeds klaar,het is een combinatie van verschillende artistieke,sportieve en spirituele visies uit heden ,verleden en toekomst en momenteel ben ik bezig aan diverse voorbereidingen voor deel 4,dat gepland is voor 2025.

Het schrijven en videoseries maken is een grote reis voor mij,wat ik bedoel, is dat het een intensieve oefening kan zijn,duiken in mijn persoonlijke archief opgebouwd in die 50 jaar en netwerken en bovendien mijn dagelijkse Pencak Silat en choreografie trainingen.

Misschien is het leuk om kennis te maken over mijn diverse activiteiten,over mijn films door te verwijzen naar mijn persoonlijke YouTube Chanel https://www.youtube.com/@greatnusantaradocumentary <> meer dan 1150 videoseries met diverse thema's/onderwerpen.

Voor het boek Oosterse Vechtsporten deel 2,kunt u zich wenden tot Bapak Rudy Eduard Rudy Groenewald .

Voor belangstellenden en Pencak Silat scholen die zich willen aansluiten bij de Nederlandse Pencak Silat Federatie, de NPSF, gaarne bij de NPSF voorzitter dhr Olivier Blanquart of bij één van haar bestuursleden aanmelden.

De Nederlandse Pencak Silat Federatie is één van de grootste Pencak Silat organisatie van Europa.

Lees verder…

Henk Kuiper heeft het volgende geschreven:

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 30, 2023 om 11:40am

Ben Vink

·

Henk Kuiper heeft het volgende geschreven:

Identiteit

Ik had gisteravond een heel lang audiogesprek met een Indo van 79 jaar die een gelouterd leven leidt aan de Cote d'Azur in Frankrijk. Enige jaren geleden kwam hij in mijn contacten, daar hij interesse had om in Nijmegen te komen wonen. In eerste instantie had ik hem benaderd omdat ik dacht dat hij een vaarbewijs had gezien zijn profielfoto's, echter ontwikkelde zich het gesprek in een breed kader met als basis onze roots naar de ontwikkelingen van de huidige Indo's, identiek en generiek zich verwant voelend aan Wilders en Baudet. Hij is voor het laatst in Indonesië naar ik dacht in 1982 geweest, terwijl ik in mijn geboorteland voor het eerst en voor het laatst in 2004 ben geweest. Amper een weekje omdat een oud-collega en vriend na zijn bankperiode op Java een fabriek was begonnen en ik van vijf landen hier in Europa importcontracten zou kunnen krijgen voor zijn voedingswaren.

Maar goed, mijn gespreksvoerder benoemde gisteravond exact het aspect van hygiene aldaar waar hij tegenop keek en specifiek hij zijn contact vermeldde toen van een hooggeplaatste militair en vrijgeleide kreeg met militaire limousines. Mijn respons was dat het absoluut niet mijn land was, gezien het alle kenmerken heeft van een ontwikkelingsland met de grote scheiding tussen arm en rijk, de belabberde hygiene, smakeloos eten en de corruptie. Specifiek heb ik genoemd dat de fabriek van mijn vriend toen stillag vanwege fraude door zijn neef als mede-directeur en het feit dat ik in het openbaar geen door mij gekochte Sumatraanse sigaren van hem mocht roken met zijn opmerking dat men daar een maand voor moest werken met zo'n doos. Maar heel opvallend voor mij de macht van de militairen in het openbaar leven, toen ik midden in het centrum van die stad een peloton commando's in draf zag marcheren.

Mijn bewondering en respect geldt met name nu naar tijdsverloop de eerstgeborenen van de tweede generatie waarbij ik de scheidslijn leg zo'n beetje bij 1950, zoals mijn oudste broer en zus die echt de klappen voor mij en mijn jongere broers en zussen hebben opgevangen toen ik op 5- of 6-jarige leeftijd als import pinda hier in 1960 kwam. Maar het neemt niet weg dat ik hen op hun verantwoording wijs naar in lijn der opvolging in rangorde van, door en na mijn ouders en mogelijk dat ik daarin ouderwets ben, maar respect en luisteren naar je oudere naastverwante vind ik belangrijk.

En dan de recente ontwikkelingen met Wilders en Baudet met een contingent aan Indo's die meeheulen. Zelfs nu nog word ik door volgelingen van Wilders racistisch bespot met karikaturen van pinda's!

Mijn gespreksvoerder liet zich ontvallen dat hij zich in dat kader wel eens schaamt voor zijn afkomst, nou heb ik speciaal een vriend van mijn oudste broer benoemd die vroeger in de jaren (19)60 bij ons thuis kwam en nu Wilders en Hitler in een bepaalde context vereerd. Wel kampend met ptss en ook nog steeds een minderwaardigheidscomplex als gevolg van gebeurtenissen door de Bersiap periode, maar echt door zulke lieden als hem schaam ik mij diep en van mijn vader zou hij echt een rotschop hebben gekregen!

Ik heb mede de strijd aangehaald die nu al 75 jaar duurt om de backpay salarissen en pensioenen tijdens WOII maar vooral het verschil in opvatting in twee kampen met het Traktaat van Wassenaar versus de Indische Kwestie, gewoon waanzin! Of die miljarden vrijkomen betwijfel ik ten zeerste! Maar vooral jammer dat ik die "Indo last" als complex nog zie bij de jongste generatie! Steeds meer echter ben ik mij bewust dat ik het karakter door de rechtlijnige opvoeding van wijlen mijn vader heb en dat ik het verder uitdraag. No mercy, maar rechtvaardigheid als basis!

Lees verder…

ICM Nieuwsbrief van 29 oktober 2023

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 29, 2023 om 6:18pm

ICM Nieuwsbrief van 29 oktober 2023

Nog 6 dagen slapen Pasar Malam Rijswijk met Massada Live in Concert en uniek ICM Bali Home Vision; voor mensen met een kleine beurs vanaf 42 k tot 69 K. Heeft u meer te besteden vila en bungalows met zwembad vanaf 200K.

De moeite waard om een kijkje te nemen bij ICM stands 226/227.

Het wonderschone meer van Maninjau

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 29, 2023 om 6:03pm

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Wachten op vz. Mw. Bergkamp van de Tweede Kamer.

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 27, 2023 om 2:29pm

Geachte mevrouw Bergkamp,

Gisteren vernam ik dat Uw laatste debat is.

Gaarne wil ondergetekende de onderstaande brief bij U onder de aandacht brengen. Mij…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Boekbesprekingen

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 24, 2023 om 3:09pm

De oorlog ver weg 1949 - 1962 – Gerrit ter Haar. In het eerste deel “De oorlog ver weg, 1942-1949” schetst de auteur een waarheids-getrouw beeld van de oorlogsjaren en de jaren daarna in

Nederlands-Indië. Een inkijk in de ervaringen van burgers en militairen. Een vervolg kon niet uitblijven. De verstrekkende gevolgen van de oorlog lieten diepe sporen na. Zowel in de politiek als in de veelal verwoeste levens van de betrokkenen. Diepe wonden die tot…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Meest gestelde ICM Vragen

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:14pm

Meest gestelde vragen update 20 september 2023

Is ICM een politiek Platform ?

In zekere zin. ICM is een media met een platform waar abonnees hun misstanden kunnen melden. Zoals U weet in een democratisch land kan ICM als media de politiek druk bewerkstellligen als tegenmacht. Immers om de zittende macht het…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Einde tijdperk Mark Rutte en Jokow.

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:11pm

Niet alleen hier vinden de verkiezingen plaats. maar ook in de republiek. Einde van tijdperk van Mark en Jokowi.

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

ICM sociaal media - Toegang tot de Indische Wereld

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:06pm

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

(Over Indië) De kortste weg naar vergetelheid

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:04pm

(Over Indië) De kortste weg naar vergetelheid

In 1968 waren er op veel plekken in de wereld studentenprotesten.
Ook in Azië.
Het tv-journaal – herinner ik me – kon niet goed uitleggen waaróm de Japanse studenten in protest waren.
Maar ze zonden de beelden wel uit, en wat ik me er van herinner is dat de studenten in rotten van…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Hoe Willem A. Belle aan zijn liefde voor de viool kwam

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 11:32am

Hoe Willem A. Belle aan zijn liefde voor de viool kwam

…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

KVK - nummer 72173122 ICM Projets Heeft U nog niet betaald verzoeken U deze per omgaande (vandaag) het bedrag 65 euro over te maken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv. ICM Project ovv ICM abonnement 2023-2024, waarvoor onze dank.

Reacties sluiten

Volgend

Lees verder…

Het wonderschone meer van Maninjau

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 29, 2023 om 6:03pm

Hans Vervoort ·

Het wonderschone meer van Maninjau

'Heeft u niet een Hollandse man voor mijn dochter?’ vraagt de oude Sumatraanse vrouw. Ze zit in een rolstoel op de veranda van het restaurant, en haar dochter is zojuist naar binnen gegaan om af te rekenen. We kijken uit over de weidse stilte van het Maninjaumeer en zijn aan de praat geraakt. Ze is halfverlamd en articuleert slecht, maar haar zwarte kraalogen zijn alert.

‘Ik heb in Amsterdam nog een ongehuwde zoon,’ zeg ik lacherig. Dom, want hier in het matriarchale Minangkabau-gebied is het zoeken van een geschikte schoonzoon een serieuze zaak en de verantwoordelijkheid van de moeder. Zij wil dus meteen alles over hem weten.

Gelukkig komt haar dochter alweer naar buiten en verandert haastig het onderwerp: ook hier zijn de jonge vrouwen geëmancipeerd. Na het uitwisselen van beleefdheden voert zij haar moeder snel weg. Jammer voor mijn zoon, want Maninjau is een heel mooie plaats om je leven door te brengen. ‘Ze hebben hier alles,’ zegt onze chauffeur Yul jaloers als hij ons langs het grote meer rijdt, ‘sawa’s voor de rijst, vissen in het meer, water uit de bergen, en schoonheid voor het oog.’

Hij heeft gelijk. De meeste buitenlanders die Sumatra bezoeken, gaan een paar dagen naar het Tobameer en steken dan over naar de oudheden van Java. Maar wie wat verder naar het zuiden trekt, ontdekt het ene natuurparadijs na het andere.

En Danau Maninjau is schitterend. Vanuit Bukittinggi is het een plezierige rit van twee uur door berglandschap. De tocht eindigt met de ‘weg van de 44 bochten’, een adembenemende daling naar het toch nog op vijfhonderd meter hoogte gelegen meer.

Halverwege stoppen we. Beneden ons ligt op een bergplateau een prachtig Minangkabau-huis (zie foto)

Het groen van de zes puntdaken harmonieert prachtig met de omliggende gele sawa’s en het wazige blauw van het verre meer. Een droomhuis. Volgens Yul is het een theehuis, maar nu failliet.

Nog een paar (keurig genummerde) bochten verder en we zijn aan het Maninjau-meer. Grote touringcarbussen kunnen deze nauwe bochten niet aan, dus druk is het nooit op Danau Maninjau.

Er is ook maar één fatsoenlijk hotel hier, volgens onze chauffeur, en dat is Pasir Panjang Permai. Het is prachtig gelegen aan het meer, gebouwd op palen, half in het water. Ik krijg de prijslijst te zien, en mijn oog valt op de naam van de beste categorie kamer die te vergeven is: SUPER DE LUX.

Het is langgeleden dat ik die uitdrukking voor het laatst heb gehoord en ik ga er meteen voor. ‘Saya mau (ik wil) super-de-lux!’ hoor ik mezelf zeggen.

Met mijn vrouw Maja sta ik even later in de grote kamer die betere dagen heeft gekend, maar voor zeventien euro toch alles biedt wat een mens nodig heeft.

Het mooist is het balkon met de ligstoelen en het uitzicht op het weidse gladde meer waarvan de overkant in een blauwige sluier is gehuld. Het is stil. Danau Maninjau is net zoals het Tobameer oorspronkelijk een enorme krater.

Bergbeken voeren het water aan waarmee dit enorme kratergat een prachtig zoetwatermeer is geworden. Het is vijftien kilometer lang en zeven kilometer breed.

Aan twee kanten stijgt een bergwand omhoog, aan de noordkant en de oostzijde is een strook vlak land van enkele kilometers breedte. Daar liggen de dorpen en de sawa’s.

Alhoewel Maninjau op vijfhonderd meter hoogte ligt, is de temperatuur hier wel degelijk tropisch.

Gelukkig kunnen we zo vanuit het hotel met een trapje in het meer afdalen. Het water is plezierig warm en helder, soms raken je watertrappende voeten een waterplant en dat geeft even een schrikreactie. Maar al snel drijf je aangenaam weg op het lauwe water.

’s Avonds zitten we in het grote restaurant dat bij het hotel hoort. Aan de wanden hangen oude prenten van gevechten uit de koloniale tijd: het bestormen van bentengs (forten). Onder de tekeningen en foto’s zien we de namen van Ridder de Stuers, Generaal van den Bosch, Kolonel van der Heyden, de koloniale veroveraars van een eeuw geleden.

Als tegenwicht is er ook een groot bord met een tekst van Sukarno uit 1948 waarin hij Maninjau prijst (als kind was hij hier vaak).

'Jangan lupa datang ke Maninjau' luidt de slotregel: vergeet niet naar Maninjau te komen.

Een kleine islamitische dienster, het haar zorgvuldig verborgen in een strakke hoofddoek, neemt onze bestelling op.

Als we zitten te wachten, komen er twee mannen binnen, keurig in het pak. Terwijl de een blijft staan loopt de ander ernstig op de eigenares af, een struise vrouw van een jaar of zestig die wat doelloos bij een tafel staat.

Hij neemt haar hand in de zijne, spreekt haar toe terwijl ze knikt en geeft haar daarna nog een bemoedigend tikje op de schouders. Vervolgens gaat hij terzijde staan terwijl de tweede gast nadert en op zijn beurt het ritueel volvoert.

Daarna vertrekken ze. Een condoleancebezoek, iets anders kan het niet zijn, en van onze chauffeur horen we later dat haar echtgenoot enkele maanden eerder is overleden. ‘Zij is nog wat in de war,’ weet hij te vertellen. ‘Daarom is het hotel ook een beetje verwaarloosd.’ De eigenares zien we de volgende dagen voortdurend in gedachten door het restaurant rondzwerven en tot mijn verrassing barst ze geregeld uit in welluidend gezang. Ze heeft een mooie volle alt.

Nog verrassender is dat zij Engelse teksten zingt: ‘Come here, my darling,’ hoor ik, en: ‘Never leave me now.’ De melodie die ze zingt maakt een zelfbedachte indruk.

Soms, als er een haar bekende klant binnenkomt, is ze ineens alert en gastvrouwelijk, maar een halfuur later slaat het verdriet weer toe en staat ze in gedachten bij het kasregister.

Na het eten waag ik het erop een fles bier te bestellen om mee te nemen naar de kamer en het islamitische meisje brengt het met enthousiasme: ‘Dingin betul !’ (lekker koud) zegt ze.

Erg zuiver in de islamitische leer is men hier – gelukkig voor mij – niet: de grote flessen Bir Bintang zijn overal verkrijgbaar.

’s Avonds proberen we de televisie en als ik erin ben geslaagd de stekker met een elastiekje goed in het stopcontact te houden, kijken we onze ogen uit naar de Indonesische versie van Weekend Miljonairs. En daarna Idols! Men is nog niet ver gevorderd in de selectie, de kwaliteit van de zang is bedroevend en geen van de deelnemers weet raad met zijn handen.

Maar wie bang is dat de Amerikaanse cultuur door de islamitische jeugd van Indonesië wordt afgewezen, heeft het mis: iedereen zingt Amerikaans Engels. Zelfs de jongeman die zijn zangstijl baseert op het geschreeuw van de moskee en een soort sirenegeluid produceert, heeft een Engelse tekst.

Op het andere net is het programma Dansa Yo Dansa! aan de gang. ‘I don’t care who’s right or wrong,’ croont een bejaarde zanger terwijl gebrilde echtparen voorzichtig quicksteppen. Een van de heren, hij oogt als een zakenman, heeft een splinternieuwe spijkerbroek aan en tilt bij elke vierde tel even zijn rechtervoet op.

Hij swingt!

Ik houd van dit bescheiden en onhippe volk, bedenk ik.

(Fragment uit 'Retourtje Tropen', reisboek uit 2005 (NIjgh & van Ditmar)

Statistieken weergeven

Alle reacties:

11

Lees verder…

Wachten op vz. Mw. Bergkamp van de Tweede Kamer.

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 27, 2023 om 2:29pm

Geachte mevrouw Bergkamp,

Gisteren vernam ik dat Uw laatste debat is.

Gaarne wil ondergetekende de onderstaande brief bij U onder de aandacht brengen. Mij willen informeren wat de status nu is.

Overigens vergeet U niet deze zaak (dossier) die op 15 maart 2022 dat namens 15.000 petitionaires met de onderliggende stukken tw.; 15 keren hoofdrapport , 15 keren aanvullend rapport, 15 keren onderzoek bewijs rapport en de 24 verhalen van de 15.000 gedupeerden, over te dragen aan Uw opvolger (ster).

Namens Vz.Actw-66

Ferry Schwab sr

Whatsapp 06 37282433 - Email Schwab@icm-online.nl - www.icm-online.nl

Antwoord : 13 december Vz Tweede Kamer.

Geplaatst door Ferry Schwab op december 27, 2022 om 3:20pm

Antwoord : 13 december Vz Tweede Kamer

-------- Oorspronkelijke bericht --------

Onderwerp:	RE: Betreft aanbieding Traktaat van Wassenaar. T.a..v. mw. Bergkamp
Datum:	13-12-2022 16:09
Afzender:	Voorzitter Tweede Kamer <voorzitter@tweedekamer.nl>
Ontvanger:	"'schwab@kabelfoon.nl'" <schwab@kabelfoon.nl>
Kopie:	Commissie BUZA <cie.buza@tweedekamer.nl>, "Hil, J. van den (Jacqueline)" <j.vdhil@tweedekamer.nl>, "Hek, K. de (Koen)" <k.dhek@tweedekamer.nl>, "Heerema, R.J. (Rudmer)" <r.heerema@tweedekamer.nl>, "Mulder, A.H. (Agnes)" <agnes.mulder@tweedekamer.nl>

Geachte heer Schwab,

Hartelijk dank voor uw mail en uw brief.

Uw petitie is conform de gebruikelijke procedure onder de aandacht gebracht van alle fracties en is behandeld in de commissie Buitenlandse Zaken op 21 april 2022. Tevens worden er, ook weer conform de gebruikelijke procedure, geen verslagen of processen-verbaal gemaakt van het in ontvangst nemen van petities. Een in ontvangst genomen petitie wordt altijd geagendeerd in de procedurevergadering van de betrokken commissie en dat is hier ook gebeurd.

Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Met vriendelijke groet,

Vera Bergkamp

Voorzitter Tweede Kamer der Staten-Generaal

Lees verder…

Boekbesprekingen

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 24, 2023 om 3:09pm

De oorlog ver weg 1949 - 1962 – Gerrit ter Haar. In het eerste deel “De oorlog ver weg, 1942-1949” schetst de auteur een waarheids-getrouw beeld van de oorlogsjaren en de jaren daarna in

Nederlands-Indië. Een inkijk in de ervaringen van burgers en militairen. Een vervolg kon niet uitblijven. De verstrekkende gevolgen van de oorlog lieten diepe sporen na. Zowel in de politiek als in de veelal verwoeste levens van de betrokkenen. Diepe wonden die tot op de dag van vandaag nog niet genezen zijn. Ter Haar sprak met getuigen en tekende hun v

erhalen op. Verhalen die vaak door merg en been gaan en tegelijkertijd ook ontroeren. Verhalen waar je stil van wordt. Gestaafd met feiten uit de rijke archieven van onder andere het Historisch Centrum Overijssel. Het boek rekent af met de heersende perceptie en voor-oordelen jegens oud-strijders en in ons land wonende medelanders. Wie het eerste deel gemist heeft: dat is ook nog steeds verkrijgbaar. Adviesprijs: € 22,50.

Sesi – Nynke Sietske de Vries. Seakle de Vries vertrekt op 11 november 1937 voor werk bij de Bataafse Petroleum Maatschappij (BPM) naar Nederlands-Indië. In een brief aan zijn zus Siet (toen 20 jaar) vraagt hij om te schrijven over wat zij als jongste herbergierssdochter meemaakt tijdens de oorlogsjaren in Pingjum, een klein dorpje in Friesland. Seakle en zijn vrouw Brandie schrijven dan terug. In dit boek zijn passages uit die brieven van Seakle en zijn vrouw opgenomen. Seakle, Brandie, Siet en ook broer Sipke vinden het van groot belang om te schrijven over hun leven. Ook de auteur van dit boek, dochter van Siet, vindt dit erg belangrijk en heeft daarom de schriftjes van haar moeder al die jaren zorgvuldig bewaard. In dit boek heeft zij de aantekeningen van haar moeder gerangschikt naar een aantal thema’s en gecombineerd met de brieven van Seakle en Brandie. Hierdoor ontstaat een gedegen beeld over die periode, waarin de oorlog in alles voelbaar is en waar het gaat over goed en fout. Het boek is rijk geïllustreerd met foto’s.

Adviesprijs: € 20,00.

Voor meer boekrecensie ga naar lees verder

Lees verder…

Meest gestelde ICM Vragen

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:14pm

Meest gestelde vragen update 20 september 2023

Is ICM een politiek Platform ?

In zekere zin. ICM is een media met een platform waar abonnees hun misstanden kunnen melden. Zoals U weet in een democratisch land kan ICM als media de politiek druk bewerkstellligen als tegenmacht. Immers om de zittende macht het Kabinet en de 2e Kamer te bewegen om naar uw problemen te luisteren, om te de agenderen en te eisen om mogelijke oplossingen.

Referentie lijst realisatie.

- in 1999 projecten Het Gebaar samenwerking met Min. VWS

- In 2015 Knil betalingen

- In 2022 Oorlogmisdaden in de Republiek, Rutte excuses aangeboden, gaat 96,712 Indonesische burgers compenseren.

- In 2022 Traktaat van Wassenaar aangeboden in de Tweede Kamer ter behandeling. Wilt U meer weten via ICM Google zoeken naar "Traktaat van Wassenaar " of ACTW-66

>>>>>> gestelde vragen update 3 september 2023

Welk medium kan ik www.icm-online.nl bereiken?

Om te beginnen via het Internet met adres www.icm-online.nl via Uw laptop en I-Path. Sinds kort gewoon via Uw mobiel. Niet te vergeten ICM Online is op allle aparatuur te ontvangen ook op Uw TV.

Op welk platform is ICM te bereiken?

Op Facebook met ruim 30 geroepen vindt U ICM - Content. Op de grote groepen o.a. INDO-EUROPEANEN zijn geen Indianen, geen Indiërs en geen Indonesiërs. ( 9.000 leden ), en Indische Internetkrant sinds 1999 (ICM-Online) (2.300 Leden)

Wat voor content (inhoud) wordt door ICM Online op Facebook gezet ?

Nieuws, Pasar Malam Agenda, Boek recensies, recepten, Webshop, Politiek Den Haag (indische kwesties), ICM Bali Home Vision, Trakaat van Wassenaar en Video's (nu ruim 596 video's).

Als U abonnee bent van ICM kan U zo via Facebook naar uw account op www.icm-online.nl inloggen. U kan Uw foto's op www.icm-online.nl weer delen naar uw profiel op Facebook. Of filmpjes of berichten. Ook aan Uw vrienden uitnodigen om abonnee te worden van ICM.

Wordt vervolgd.

>>>>>>> Meest gestelde vragen dd. 2 september 2023.

Web portaal ICM draait op Ning Network 3.1. Deze versie heeft flink update ondergaan, daarom stelt de webmaster van ICM portaal om deze rubriek op te zetten. Niet iedereen zit op Facebook.

Aanmelden;

Om toegang te krijgen dient U een account aan te maken. Na het aanmaken wordt een verzoek gedaan aan de beheerder van ICM Portaal. Deze beoordeelt Uw aanvraag. Hierna stuurt de webmaster een goedkeuringsbericht naar uw email

Inloggen ( aanmelden bovenbalk rechts)

Wanneer Uw account is aangemaakt krijgt U toegang nadat Uw email en Uw wachtwoord heeft ingetoetst. Heeft U toegang tot alles, en U komt op het ICM Welkompagina rechts bovenaan de balk verschijnt Uw naam. Door op Uw naam te klikken gaat U naar Uw Profiel.

Op ICM Welkompagina :

worden de recente berichten / publicaties / nieuws getoond. Naast dat Uw kan kiezzen voor de rubrieken Actualiteten & Overige, Pasar Malam agenda, Reizen, Recepten, boekrecensies, Video’s, Webshop, pencak form, Politek, Traktaat van Wassenaar en ICM Bali Home Vision.

U kan bijvoorbeeld reacties plaatsten op ICM pubicaties.

Uw profiel vindt boven aan de pagina rechts:

Op uw profiel kan U zelf berichten plaatsen, foto’s en video’s. Vrienden uitnodigen Heeft U account op Facebook dan kan U direct daar Uw bericht, foto of video delen met uw vrienden.

Wordt vervolgd.

Lees verder…

Einde tijdperk Mark Rutte en Jokow.

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:11pm

Niet alleen hier vinden de verkiezingen plaats. maar ook in de republiek. Einde van tijdperk van Mark en Jokowi.

Lees verder…

ICM sociaal media - Toegang tot de Indische Wereld

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:06pm

Lees verder…

(Over Indië) De kortste weg naar vergetelheid

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 1:04pm

(Over Indië) De kortste weg naar vergetelheid

In 1968 waren er op veel plekken in de wereld studentenprotesten.
Ook in Azië.
Het tv-journaal – herinner ik me – kon niet goed uitleggen waaróm de Japanse studenten in protest waren.
Maar ze zonden de beelden wel uit, en wat ik me er van herinner is dat de studenten in rotten van vier achter elkaar holden in een hop-hop-hop-hop looppas, om dan op een gegeven moment in elkaar geslagen te worden.
Die hop-hop-hop-hop protesten zijn me altijd bijgebleven, maar als ik nu via internet probeer uit te vinden waar ze over gingen, komt er uit dit onmetelijke digitale archief niets. Behalve dát er studentenprotesten waren in Japan in 1968 en 1969.
Uit het feit dat het protest twee jaar duurde en geen spoor in de geschiedenis heeft achtergelaten mogen we afleiden dat de studenten hun zin niet kregen. Want alleen overwinnaars schrijven geschiedenis.
Maar de hop-hop-hop-hop van 1968 bracht een herinnering bij me boven aan een gebeurtenis in de jaren die ik als kleine jongen doorbracht in een Japans interneringskamp op Midden-Java. Ambarawa kamp 6.
Ik schreef daar pas een paar jaar geleden over in mijn boek ‘Weg uit Indië’:

'Op een middag toen Hans en Sonja landerig van de honger op hun bultzakken lagen klonk ineens van buiten hop-hop-hop-hop en het geluid werd snel harder. Ze sprongen van hun bedden af en renden naar buiten. Ze waren net op tijd om een groepje soldaten in looppas dichterbij te zien komen. Bij elke pas riepen ze iets dat klonk als hop-hop-hop. De grond dreunde onder hun laarzen. In hun rechterhand droegen ze een houten geweer. Het waren Koreanen, hulpsoldaten die door de Jap maar half vertrouwd werden en dus geen echt wapen kregen. En alhoewel de Koreanen nu Japan hielpen met het veroveren van andere landen, hielden Japanners en Koreanen niet van elkaar. (..) "Dit lijkt wel een opstand," zei tante Aal die naast Hans en Sonja was komen staan. "Kijk, ze hebben hun geweer in de hand in plaats van over de schouder. Alsof ze ermee zouden kunnen schieten."
Hop-hop-hop holde het groepje voorbij en sloeg de weg naar de poort in. Daar klonken schoten en even later kwamen ze weer terughollen. Maar nu niet meer als groep. Ze verspreiden zich over de barakken. In barak 4 kwamen er twee. Ze kropen onder de bedden en legden hun wijsvinger op de mond als iemand ze zag.'

De Koreaanse hulpsoldaten waren in opstand gekomen. Maar het vervolg van die gebeurtenis is uit mijn geheugen verdwenen. En was het wel ooit gebeurd? Dat Koreaanse bewakers dienst deden in de Japanse interneringskampen is bekend. Maar een opstand? Ook hier leverde een onderzoek op het wereldwijde web niets op. Maar wel een herinnering van kampgenoot Hans Stoltenborg op de website van de Stichting Gastdocenten WOII:

'Een spectaculaire gebeurtenis, ook in januari, was de opstand van de Koreaanse soldaten in het Japanse leger. (…) Terwijl ik voor de barak iets aan het bekijken was hoorde ik veel geschreeuw en zag ik een paar kampbewakers over de weg rennen die dwars door het kamp voor de barak langs liep. Op een flinke afstand werden ze gevolgd door andere kampbewakers. Ineens hoorde ik een paar doffe knallen en spetterden er vuurtjes en vonken uit de weg vlak bij mij. Pas op dat moment hoorde ik vrouwen gillen dat ik binnen moest komen. Na mijn sprintje werd me verteld dat die vonken en vuurtjes ricochets van afgevuurde kogels waren. Maar op wie schoten ze dan toch? Niet op mij dus.'

Het is dus echt gebeurd. Maar net zoals de Japanse studentenprotesten in 1968 en 1969 heeft het de geschiedenisboeken niet gehaald. Een hop-hop-hop-hop-protest is kennelijk de kortste weg naar vergetelheid.

(Deze column verscheen eerder in het tijdschrift Azië, zomer 2017)

Lees verder…

Hoe Willem A. Belle aan zijn liefde voor de viool kwam

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 21, 2023 om 11:32am

Hoe Willem A. Belle aan zijn liefde voor de viool kwam

In het Weekblad voor Indië kwam ik een groot artikel tegen over vader en vooral deze zoon. De auteur ervan, kunstcriticus Hans van de Wall, kwam woorden te kort om diens kwaliteiten te prijzen. Dat Belle een viool kon repareren, was een zegen voor de klassieke muziek in de oost. Want hoe verging het de viool die in de tropen arriveerde? Dat zette dezelfde Van de Wall uiteen in het Bataviaasch Nieuwsblad:

Grootmeesters op de viool, die door het Verre Oosten reizen, ondervinden niet alleen aan den lijve de gevolgen van het heete klimaat, maar zij lijden het meest schade aan hun instrument.
Er is tot dusver niet één geweest, die, hier aangekomen en zijn vioolkist openend, daarin de kostbare Amati of Guarnerius gaaf en ongeschonden aantrof.
Integendeel, in al die gevallen lag het Instrument geheel uit elkaar als een wrak, en scheen het onherstelbaar verloren.
En indien wij in ons midden niet een instrumentbouwer hadden als Willem Belle, den genialen werkman op dit gebied, dien — ik vernam dit vaak uit den mond der vreemde artisten — zelfs het buitenland ons benijdt, dan zouden wij kunstenaars als Piastro, Premyslav en Elman hier niet op hun best kunnen hooren.

Een wrak van een instrument, en wat dan te doen? Naar Willem Belle. Gelukkig staan er in het Weekblad voor Indië mooie biografische passages over vader en zoon, en van die laatste ook nog een foto.

Vader Belle

Bataviaasch Nieuwsblad, 1902

En [in] die dagen leefde te Batavia, een technicus, de heer W.F. Belle, die uit liefhebberij ook niet onverdienstelijk de violoncel bespeelde, ijverig meewerkte in het toenmalige orkest van “Toonkunst Aurora” en in verschillende kwartet-vereenigingen.
Hij woonde heel bescheiden In het blinde gangetje tussen de tegenwoordige percelen van de “Arnhemsche” (vroeger de Bataviasche Spaarbank) en van “Au bon Marché” op Noordwijk. Buiten zijn vak was hij ook zoo’n beetje knutselaar, die er plezier in had door zelfverzonnen en zelfgemaakte dingen te voorzien in de behoefte van allerlei praktische voorwerpen in het huishouden of voor algemeen gebruik; dingen die men tegenwoordig voor een prikje in elke toko kopen kan, maar die ten tijde van onze grootouder voor geen goud te krijgen waren of hij zocht voldoening in het herstellen van machines, speeldozen, draaiorgels en dergelijke die door anderen onherstelbaar waren verklaard.
Het spreekt haast vanzelf dat hij vooral een bijzondere zorg besteedde aan kapotte muziekinstrumenten, zodat allengs ieder die een beschadigde of onttakelde viool, fluit of cello te repareren, had ermee naar Belle ging. Deze verkreeg hoe langer hoe meer routine en kennis in en van het métier, met als gevolg dat het opzenden van defecte instrumenten naar Europa zeldzamer en eindelijk geheel overbodig werd.

Zoon Belle

Een ietwat wazige foto van het atelier, toch geeft het een indruk.

Belle had vier zoons, van wie de tweede, Willem, al heel vroeg dezelfde neiging tot nasporingen en uitvindingen op instrumentaal technisch gebied aan den dag legde. Willem Belle junior – en hij is de artistieke werkman, wien dit artikel wordt gewijd – mocht dan op zijn 12e jaar zijn vader in het primitief ingerichte atelier helpen, waar zijn lust tot ingenieus geknutsel werd gebakken door de grote verscheidenheid van objecten, die er ter reparatie lagen.
In het begin droeg de vader zijn zoon slechts ondergeschikt en licht werk op maar de jonge Willem bleek zóó scherp de kunst van den vader te hebben afgekeken, en zóó handig te kunnen omspringen met de caduque stukken in het atelier die hij weer in elkaar zette of aan elkaar hechtte tot ze nieuw en gaaf geleken dat hij weldra en steun werd van zijn vader. Toen deze op latere leeftijd door een ernstige kwaal in den arbeid werd bemoeilijkt, nam Willem alles alleen op zich.

Ontwikkeling

Dan blijkt dat Willem A. Belle niet alleen met zijn handen veel kan, maar dat hij ook intelligent en leergierig is:

Hij wil kwaliteit van violen horend leren begrijpen, dan dat lukt, dankzij zijn “fijn en uitmuntend gehoor”.
Hij bezoekt instrument fabrieken in Europa en Amerika.
Hij gaat naar Duitsland om de vervaardiging van violen ter plekke te bestuderen.
Hij reist naar Frankrijk en België, naar de dan beroemde fabriek van Laurent (Brussel) en Jerôme Thibouville (Parijs) om te leren hoe vioolsnaren gemaakt worden.

Resultaat

Zo groeide Willem A. Belle dus uit tot een expert, een beroemdheid. Het verhaal gaat verder, want Van der Wall schrijft:

… en eindelijk heeft hij een vernis weten samen te stellen – zijn geheim – waardoor het mogelijk is geworden om geheel onttakelde en gescheurde of gebarsten instrumenten hun oorspronkelijke schone toon terug te geven tot uitbundige vreugde en verbazing, tevens van de eigenaren die hun kostelijk bezit reeds verloren waanden.

Dat was het moment waarop ik dacht: o, ja? Want Van der Wall is zo adorerend, dat schept wat twijfel. Dus ik bladerde door het mooie boek De Oostenwind waait naar het westen van Henk Mak van Dijk. In het hoofdstuk over klassieke muziek las ik een intrigerende zin:

Wanneer de houtlijm van instrumenten loslaat, kunnen de instrumentbouwers en – reparateurs, de gebroeders Belle te Batavia, dat herstellen met een lijm waarvan ze het recept zorgvuldig geheim houden.

Vernis lijkt me iets anders dan lijm. Maar je weet het niet, geheim is geheim tenslotte. Van de Wall meldt ook nog dat Belle zelf vanaf nul violen bouwt. Probeert te bouwen, tenminste: ‘Hij is er nog niet mee klaar en zelfkritiek weerhoudt hem er met anderen over te spreken.”

Met dank aan Maas Vioolbouw voor het mogen opnemen van de afbeelding.

Viool

Dat is goed gegaan. De viool die u hier ziet, is een echte Belle. Inderdaad, uit het oude Indië afkomstig. Gemaakt in 1929 en te koop geweest bij Maas Vioolbouw. Voor de kenners komt hier het bijschrift van de website:

Deze unieke viool van W. Belle, werd in 1929 gemaakt in Batavia (Jakarta). Willem Alfons Belle volgde in 1909 zijn vader op die een muziekwinkel in Batavia had.
Hij bouwde violen, stemde piano’s, orgels en repareerde allerlei muziekinstrumenten.
De viool draagt het etiket: ‘W. BELLE, Luthier, Batavia, (Jakarta) 1929)’ .
De bovenklos binnen in de viool is gesigneerd en voorzien van de datum van bouw.
Het achterblad is uit één stuk dos gezaagd esdoorn. Meestal zijn achterbladen van violen ‘kwartiers’ gezaagd.

Hoe zou het Willem A. Belle toch vergaan zijn? En wat deden zijn broers? Henk Mak van Dijk spreekt over de ‘gebroeders’, dus misschien kwamen ze ook in het atelier.
U ziet, er is maar een enkel artikel zoals dat van Hans van de Wall voor nodig om meer dan honderd jaar later de nieuwsgierigheid te wekken. Schrijven is blijven. En dat geldt ook voor uw verhaal.

Lees verder…

ICM Nieuwsbrief van 14 oktober 2023n

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 14, 2023 om 7:22pm

ICM Nieuwsbrief van 14 oktober 2023

Blogbericht toevoegen

Geert Wilders was de Neger van Venlo

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 14, 2023 om 11:59am

Geert Wilders was de Neger van Venlo

Bron deverwardeman.wordpress.com van 25 maart 2010 om 22:30 · Ingedeeld onder Verwarde berichten and tagged: frustratie, …

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Waarom in 1914 het kazerne-concubinaat werd verboden

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 14, 2023 om 11:31am

Waarom in 1914 het kazerne-concubinaat werd verboden

Kazerne-concubinaat: het woord alleen al was genoeg om christelijke kringen schrik aan te jagen. Twee woorden, twee keer schrikken.

Concubinaat: dat was leven in zonde, want het betrof een relatie buiten het huwelijk. Seksualiteit hoorde binnen het…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

ICM bestaat sinds 2019

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 13, 2023 om 5:50pm

ICM bestaat sinds 2019 toen met een hecht TEAM dominant aanwezig op het MSN met ruim 67 groepen, nu Het Facebook.

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

"Ik herinner me Indië"

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 13, 2023 om 5:16pm

" Ik herinner me Indië"…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Thomas van Aalten - Een vrouw van de wereld (2020)

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 11, 2023 om 1:07pm

Thomas van Aalten - Een vrouw van de wereld (2020)

Door Hans Vervoort

Aardig plot in een wat opsommerige stijl

De negende roman van Thomas van Aalten, Een vrouw van de wereld, gaat over Leonie, een aantrekkelijk meisje uit een arbeiders-milieu dat in de jaren…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Pasar Malam Rijswijk 50 jaar Massada

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 6, 2023 om 12:48pm

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

ACTW-66 Laatste nieuws Traktaat van Wassenaar

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 4, 2023 om 12:46pm

Bestemd voor de deelnemers ACTW-66 (traktaat van wassenaar0

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 4, 2023 om 12:15pm…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Wat de Indische jongen kan als hij wil

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 3, 2023 om 4:53pm

Wat de Indische jongen kan als hij wil

Wat de Indische jongen kan als hij wil: dat stond boven een artikel in het eerste nummer van Onze Stem, per 1 september 1920 het blad van het Indo-Europeesch Verbond.
De duizenden leden…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

De Indische burgemeester van Amsterdam was Willem Frederik van Leeuwen

Geplaatst door Jan de Keten op september 30, 2023 om 11:50pm

de Indische burgemeester van Amsterdam was Willem Frederik van Leeuwen, geboren in Soerabaja, hij kon netwerken als geen ander en aan het begin van de vorige eeuw mocht het koloniale bedrijfsleven voor hem op de knietjes, uit dankbaarheid.
Dat zat zo.

O nee,…

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Toen en nu

Geplaatst door Jan de Keten op september 30, 2023 om 11:02pm

Woningen aan de Oude Merdikaweg te Bandoeng, ca 1930, ,., Jl Merdeka, Bandung, 2019

Lees verder…

Opmerkingen 0

Tags

Lees verder...

Opmerkingen 0

Tags

Branbanthallen goede Pasar voor ICM Bali Home Vision.

Branbanthallen goede Pasar voor ICM Bali Home Vision.

Velen kwamen bij ICM stand uiteraard voor ICM BALI HOME Vision. Ten aanzien van de benadering van potentiele klanten stelt het ICM Team zich terughoudend op in de benadering. Klanten moeten zelf

Lees verder...

Gestart d

oor Jan de Keten

KVK - nummer 72173122 ICM Projets Heeft U nog niet betaald verzoeken U deze per omgaande (vandaag) het bedrag 65 euro over te maken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv. ICM Project ovv ICM abonnement 2023-2024, waarvoor onze dank.

Reacties sluiten

Volgend

Lees verder…

Geert Wilders was de Neger van Venlo

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 14, 2023 om 11:59am

Geert Wilders was de Neger van Venlo

Bron deverwardeman.wordpress.com van 25 maart 2010 om 22:30 · Ingedeeld onder Verwarde berichten and tagged: frustratie, Limburg, neger, PVV, venlo, wilders

Geert Wilders werd op school de Neger van Venlo genoemd. Dat bevestigen verschillende bronnen uit het verleden van de politicus. De geblondeerde Limburger zou zijn bijnaam te danken hebben aan zijn Indische afkomst.

Al in de eerste klas van zijn lagere school, de Sint Mattheusschool in Venlo, was het raak. De jonge Geert werd regelmatig door een groep jongens in een hoek van het schoolplein gedreven. Ze duwden hem en riepen ‘neger’ in zijn oor. Oud-klasgenoot Kas Verhoeff herinnert zich het nog goed. “Sjefke, een populaire jongen bij ons in de klas, begon ermee en al snel deed iedereen mee. Geert was gewoon het pispaaltje zoals iedere klas wel een pispaaltje heeft.”

Neger
Hoe Sjefke erbij kwam om Wilders neger te noemen, weet Verhoeff niet. Ludde Gubbels, de inmiddels gepensioneerde leraar van Wilders, heeft echter wel een vermoeden. “Wij hadden op school, en überhaupt in Venlo, vrijwel geen allochtonen. De Indische gelaatstrekken van Geert vielen daardoor op. Natuurlijk is iemand van Indische komaf geen neger, maar probeer dat een kind maar eens uit te leggen.” De school deed er vervolgens alles aan om het pesten te stoppen. Zonder succes. “Het was eigenlijk niet te doen”, legt Gubbels uit. “Je kon wel streng optreden op het schoolplein, maar dan kreeg hij het op weg naar huis extra hard voor zijn kiezen.”

Leerplichtambtenaar
Op het Venlose Sint Thomas College, waar Wilders de mavo volgde, nam het pesten serieuze vormen aan. De huidige PVV-leider kwam regelmatig bont en blauw thuis. Op school werd alleen nog maar over hem gesproken als ‘de Neger van Venlo’. Het leidde tot een zeer hevige pubertijd, waarin Wilders vaak spijbelde om de pesterijen te ontlopen. Uiteindelijk moest leerplichtambtenaar Trees Hupkens eraan te pas komen om ervoor te zorgen dat hij zijn diploma haalde. “Hij luisterde naar niemand meer. Niet naar zijn ouders, niet naar zijn leraren, en vaak ook niet naar mij”, vertelt Hupkens. “Dag in dag uit praatte ik op hem in dat hij geen neger was, maar hij had zich helemaal afgesloten.”

https://deverwardeman.files.wordpress.com/2010/03/geertwilders.jpg?w=150&h=150 150w, https://deverwardeman.files.wordpress.com/2010/03/geertwilders.jpg 270w" alt="Geert Wilders, de Neger van Venlo" aria-describedby="caption-attachment-195" data-attachment-id="195" data-permalink="https://deverwardeman.wordpress.com/2010/03/25/geert-wilders-was-de-neger-van-venlo/geertwilders/" data-orig-file="https://deverwardeman.files.wordpress.com/2010/03/geertwilders.jpg" data-orig-size="270,271" data-comments-opened="1" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="geertwilders" data-image-description="<p>Geert Wilders, de Neger van Venlo</p> " data-image-caption="<p>Geert Wilders, de Neger van Venlo</p> " data-medium-file="https://deverwardeman.files.wordpress.com/2010/03/geertwilders.jpg?w=270" data-large-file="https://deverwardeman.files.wordpress.com/2010/03/geertwilders.jpg?w=270" />

Geert Wilders, de Neger van Venlo

Einde schoolcarrière
Uiteindelijk lukte het de leerplichtambtenaar toch om Wilders door de middelbare school te loodsen. Na de mavo behaalde hij zelfs zijn havo-diploma. Daarna hield de politicus in spé het echter voor gezien met zijn schoolcarrière. Hupkens: “Ik heb hem nog even gevolgd vanaf de zijlijn, maar hij heeft eigenlijk geen echte opleiding meer afgemaakt. Hij is niet verder gekomen dan een paar juridische vakken en een cursus over sociale verzekeringen. Hij werkte liever op een augurkenfabriek dan dat hij nog een keer de kans liep om gepest te worden. Mijn ogen vielen dan ook uit mijn kop toen ik hem jaren later ineens op tv zag als Tweede Kamerlid.”

Diepgewortelde frustratie
Volgens oud-klasgenoot Kas Verhoeff werkt de moeilijke jeugd van Wilders door in zijn politieke gedachtegoed. “Ik heb het idee dat veel van wat hij zegt voortkomt uit een diepgewortelde frustratie. En dan geen frustratie over de wereld om hem heen, maar frustratie over iets dat binnen in hem zit.” Volgens Verhoeff diskwalificeert Wilders zich daarmee als politicus. “Zo’n persoonlijke frustratie is natuurlijk geen goede basis voor een politiek partijprogramma. Zijn geblondeerde haar laat zien dat hij nog steeds kampt met de vooroordelen uit zijn schooltijd. Laat hem eerst maar eens met zichzelf in het reine komen voordat hij zich op Nederland stort.”

Geert Wilders zelf wilde helaas niet reageren.

Zie ook:
Geert Wilders heeft denktank in kapsalon
Reactie uit Limboland
En we hebben een vertaling!

Lees verder…

Waarom in 1914 het kazerne-concubinaat werd verboden

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 14, 2023 om 11:31am

Waarom in 1914 het kazerne-concubinaat werd verboden

Kazerne-concubinaat: het woord alleen al was genoeg om christelijke kringen schrik aan te jagen. Twee woorden, twee keer schrikken.

Concubinaat: dat was leven in zonde, want het betrof een relatie buiten het huwelijk. Seksualiteit hoorde binnen het huwelijk en nergens anders.
Kazerne: vooral in Nederland had men het vermoeden dat de kazernes in de kolonie broeinesten van ontucht waren. Dat kwam door gebrek aan kennis. Al was het natuurlijk wel zo, dat een Europese jongeman daar meer beleefde dan in Nederland.

Hoogerhand

In 1914 kwam ‘van hoogerhand’ een verbod op het kazerneconcubinaat. Die uitdrukking staat in de circulaire die de toenmalige legercommandant Van Daalen liet uitgaan. Wie en wat is dat: die ‘hoogerhand’? De gereformeerde gouverneur-generaal A.W.F. Idenburg. In 1914 wonnen dus de christelijke kringen met het verbod. Wacht even, winnen is hier naar de letter van de wet.

Het is typisch dat commandant Van Daalen die uitdrukking bezigt. Hij is correct en laat toch weten waar hij zelf staat in de kwestie. Hij deelde de bezwaren niet.

Eigenlijk hebben we nog altijd een discussie over het kazerne-concubinaat. Het gaat dan vooral over de vrouwen. Ik hoor nogal eens beschrijvingen dat ze allemaal in een ellendige situatie zaten, even samengevat.
Even een paar gedachten daarover.

Machtsongelijkheid kan twee kanten op werken. De militair kon zijn concubine wegsturen, dat is zo. Ook aan anderen uitlenen, al dan niet gedwongen, al dan niet tegen geld. Maar uit de soldatenlectuur blijkt vaak dat er een zekere emotionele afhankelijkheid bestaat: zij is het die hem huiselijkheid en gezelligheid geeft. Zij is het die de moeder van zijn kinderen is. Hij kan dus emotioneel afhankelijk van haar zijn.
Er is een verschil tussen het fenomeen van het kazerne-concubinaat en slechte omstandigheden in de kazerne. En ook in de beoordeling ervan. Voorbeeldje? Op de zaal was er tussen de britsen een zogeheten zedelijkheidsgordijn. Dat was bestemd om enige privacy te verschaffen bij seks. Maar ja, je wist het toch. Je hoorde alles van elkaar. Zoiets viel aan Nederland niet uit te leggen.
Concubinaat gaat uitstekend samen met liefde. Niet iedereen had zin om te trouwen. Daarbij was het een prijzige zaak.
Het is onjuist om alle vrouwen in het concubinaat tot slachtoffer te verklaren. Daarvoor kennen we hun visie, hun instelling en hun opvatting niet goed genoeg.

Tangsi

Iets van de vrouwen zelf las ik bij de Indische schrijfster Lin Scholte. Zij groeide op in de kazerne. In haar boeken vertelt ze over dat leven, waar vrouwen, mannen en kinderen op een voor hun vanzelfsprekende manier leefden. Ze vertelt over haar moeder Djemini, die als jonge vrouw haar echtgenoot verlaat. Dan wordt ze muntji, concubine en Lin Scholte schrijft:

Intussen dook er een Inheemse sergeant op.
Hij heette Radian en was ‘gelijkgesteld’; dit was mogelijk geweest door uitzonderlijke dienstprestaties.
Een gelijkgestelde Inheemse onderofficier genoot dezelfde privileges als zijn Europese collega.
Zijn bezoldiging lag aanmerkelijk hoger dan die van zijn Inheemse ranggenoot, al was deze niet dezelfde als van zijn Europese collega.
Radian was een aanmatigend persoon, want hij sprak Nederlands.
Hij maakte werk van Djemini; wachtte haar op de meest onverwachte plaatsen op en vroeg haar om met hem uit te gaan.
Meer dan ooit vreesde ze de tong van haar buurvrouwen.
Daarom weigerde ze op zijn voorstellen in te gaan.
Maar Radian liet zich niet afschrikken.
Hij zei haar tot zijn muntji te willen hebben om later in de kerk met haar te trouwen, want hij was Christen.
Hij beloofde haar koeien met gouden horens.

In de praktijk van het dagelijks leven is Radian jaloers en agressief. Djemini verlaat hem. Dan wordt ze de muntji van Piet Scholte – en hier hoort vioolmuziek want er begint een romantisch verhaal, waargebeurd.

Verbod

Dat verbod in 1914 was serieus maar toch: het was de letter van de wet. Geen enkele vrouw hoefde de kazerne uit. Van Daalen had het duidelijk op schrift gesteld: ‘Uiteraard zal niemand worden gedwongen een concubine weg te zenden, die hij met toestemming van de bevoegde autoriteit reeds heeft.’
Opmerkelijk dat ‘uiteraard’.
En het grootste deel van het Oost-Indische Leger, dat helemaal niet christelijk was, leefde vooralsnog min of meer gelukkig verder, zoals voorheen in zonde.
Pas in 1928 werd het verbod voor het hele leger ingesteld.

Maar ja.
De realiteit is weerbarstig.
Kijk nog eens naar die foto bovenaan. Ik neem het bijschrift over van de defensie-beeldbank:

Een militaire troepenchambre voor gehuurde Indonesische militairen beneden de rang van sergeant. Vrouwen en kinderen van Indonesische militairen legerden in de kazerne.
Doorgaans van 06:30 uur tot 13:30 uur moesten vrouwen en kinderen weg wezen. Zij verbleven in de “vrouwen-loods” (een per compagnie) voor koken en kleren wassen. Zij mochten pas terug naar de chambre op het officiële trompetsignaal genaamd “Afslag”. Daarna (circa 13:30 uur) bleven ze er tot de volgende dag circa 06:30 uur.
De kamertjes waren afgescheiden met gordijnen die de bijnaam hadden van “zedelijkheidsgordijnen`.
(Foto Koninklijke Landmacht)

Meer zeg ik niet. U weet.

Lees verder…

ICM bestaat sinds 2019

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 13, 2023 om 5:50pm

ICM bestaat sinds 2019 toen met een hecht TEAM dominant aanwezig op het MSN met ruim 67 groepen, nu Het Facebook.

Lees verder…

"Ik herinner me Indië"

Geplaatst door Jan de Keten op oktober 13, 2023 om 5:16pm

"Ik herinner me Indië"

Verhalende gedichten over Nederlands-Indië en de Japanse bezetting

Door een belofte van de dochter van de 92-jarige E.M. Anthemis, wordt de autobiografische gedichtenbundel 'De Koraalboom' van Anthemis met de wereld gedeeld. Op ontroerende wijze blikt Anthemis terug op een bewogen jeugd, die zich voornamelijk afspeelde in het Nederlands-Indië van de dertiger en veertiger jaren.

De veelal verhalende gedichten voeren langs levendige beelden, van zowel mooie, verdrietige als geestige belevenissen. Haar vroegste herinneringen aan Indië en de erbarmelijke omstandigheden in de Japanse kampen tot en met de Bersiap die daar pijnlijk op volgt, passeren de revue. De scherpe paradoxen van het leven in oorlog worden hierin van meerdere kanten belicht.

'De Koraalboom - Ik herinner me Indië: verhalende gedichten' wordt opgedragen aan de lerares Nederlands, die ook nadat het werd verboden, les gaf in het kamp. 'De Koraalboom' wordt op vrijdag 22 september uitgegeven door Uitgeverij Boekscout. De opbrengsten van het boek worden gedoneerd aan het goede doel Trees For All.

De Koraalboom is een bundeling autobiografische gedichten. In herinnering blikt de auteur terug op een bewogen jeugd die zich voornamelijk afspeelt in voormalig Nederlands-Indië. Op ontroerende wijze neemt ze je mee in de beleving van een kind: van haar vroegste herinneringen aan een zo dierbaar Indië tot na het einde van de Japanse bezetting.

De veelal verhalende gedichten voeren langs levendige beelden van zowel mooie, verdrietige als geestige ervaringen. Met beroering en een voorliefde voor natuur aanschouwt zij het kappen van het oerwoud en bepleit het behoud ervan. Fragmenten van het straatbeeld met zijn kleurrijke voorbijgangers, exotische dieren in haar achtertuin, de zowel erbarmelijke omstandigheden, als bijzondere momenten in de Japanse kampen tot en met de Bersiap die daar pijnlijk op volgt, passeren de revue. De scherpe paradoxen van leven in oorlog worden steeds liefdevol van meerdere kanten belicht.

Over de auteur

De Koraalboom is opgedragen aan de lerares Nederlands, die ook nadat het werd verboden, in het kamp les gaf. Die momenten waarop kinderen even kind mochten zijn – momenten met boeken en poëzie – vormden later een belangrijke bron van inspiratie tot schrijven en dichten.

Boekgegevens

Titel:	De Koraalboom - Ik herinner me Indië: verhalende gedichten
Auteur:	E.M. Anthemis

Verschijningsdatum:	22-09-2023	Aantal pagina's:	150
ISBN:	9789464899870	Geïllustreerd:	ja
Verkoopprijs:	€ 19,99	Uitvoering:	Paperback

Lees verder…

Petrus Kipalong, een Moluks Steurtje uit het verleden

Tehuis

Kinderen

Molukse kinderen

Petrus en Cornelis

Slot

Ronny Lerrick ·

Nog 6 dagen slapen Pasar Malam Rijswijk met Massada Live in Concert en uniek ICM Bali Home Vision; voor mensen met een kleine beurs vanaf 42 k tot 69 K. Heeft u meer te besteden vila en bungalows met zwembad vanaf 200K.

De moeite waard om een kijkje te nemen bij ICM stands 226/227.

Geachte mevrouw Bergkamp,

(Over Indië) De kortste weg naar vergetelheid

Hoe Willem A. Belle aan zijn liefde voor de viool kwam

Hans Vervoort ·

Geachte mevrouw Bergkamp,

(Over Indië) De kortste weg naar vergetelheid

Hoe Willem A. Belle aan zijn liefde voor de viool kwam

Vader Belle

Zoon Belle

Ontwikkeling

Resultaat

Viool

Geert Wilders was de Neger van Venlo

Waarom in 1914 het kazerne-concubinaat werd verboden

Thomas van Aalten - Een vrouw van de wereld (2020)

Geert Wilders was de Neger van Venlo

Waarom in 1914 het kazerne-concubinaat werd verboden

Hoogerhand

Tangsi

Verbod

Over de auteur

Boekgegevens

Let op: deze pagina bevat betaalde inhoud.

Let op: deze pagina bevat betaalde inhoud.

Let op: deze pagina bevat betaalde inhoud.