Alle berichten (2800)

Sorteer op

Pasar Malam Kalender 2018 / 2019

Pasar Malam Kalender 2018 / 2019

10897239863?profile=original


10897248284?profile=original

10897248693?profile=original10897402658?profile=original

 

Pasar Kalender 2018

/2019

Samengesteld door Hans Vogelsang van NICC. Voor correcties / updates  en aansprakelijkheid kan U zich richten tot info@indisch-centrum-denhaag.nl 

Aansprakelijkheid.
ICM kan niet aansprakelijk worden gesteld voor het niet doorgaan of onjuiste data. ICM gaat ervan uit dat de heer Vogelsang bij toelaten zoals bij Kvk normen gelden tot de kalender dat de organisaties vooraf zijn gescand op integriteit, waardoor pasasorganisaties  en publiek de dupe van (dreigen) zijn geworden.
Voorheen heeft ICM redactie iedere pasar na scan op deze aspecten beoordeeld en toe gelaten om juist deze problemen voor te zijn.

Januari
13, 14:     Steenwijk
http://www.istimewa-events.nl.
00, 00:     Breda
http://www.winkelcentrumhogevucht.nl


Februari
9, 10, 11:     Antwerpen (BE)
http://www.azieinantwerpen.be
17 t/m 25:   Amsterdam
http://www.istimewa-events.nl


Maart
3, 4:              Rijswijk (ZH)
www.pasarmalamrijswijk.nl
9, 10, 11:      Zwolle
http://www.istimewa-events.nl
19:                Kallenkote (Steenwijk)
www.tamanindonesia.nl
23, 24, 25:    Eindhoven
www.stellarevents.nl
31,                Rotterdam
http://www.istimewa-events.nl


April
1, 2:              Rotterdam
http://www.istimewa-events.nl
7, 8, 9           Den Bosch
www.pasarfestival.nl
20, 21, 22:    Nieuwegein
www.stellarevents.nl


Mei
5, 6:              Kallenkote (Steenwijk)
www.taman-indonesia.nl
4, 5, 6           Zutphen
www.pasarfestival.nl
10 t/m 13:    Antwerpen (BE)
http://www.istimewa-events.nl
19, 20, 21:    Den Helder
www.stellarevents.nl
24 t/m 27:    Gorinchem
http://www.istimewa-events.nl
25 t/m 31:    Malieveld Den Haag
www.tongtongfair.nl


Juni
1 t/m 4:        Malieveld, Den Haag
www.tongtongfair.
8, 9, 10         Hardenberg
www.pasarfestival.nl
16:                Wageningen
http://www.zinzia.nl
16, 17:          Kallenkote (Steenwijk)
www.taman-indonesia.nl
22, 23, 24:    Leeuwarden
www.stellarevents.nl
29, 30:          Gorinchem
www.pasarfestival.nl
29, 30:          Zeist
http://www.istimewa-events.nl


Juli
1:                  Gorinchem
www.pasarfestival.nl
1:                  Zeist
http://www.istimewa-events.nl
6, 7, 8:          Vlissingen
www.stellarevents.nl
7, 8:              Kallenkote (Steenwijk)
www.taman-indonesia.nl
8:                  Breda
www.raffyzorg.nl
14, 15, 16:    Groningen
www.pasarfestival.nl
21, 22:          Emmeloord
www.stellarevents.nl
25 t/m 29:    Steenwijk
http://www.istimewa-events.nl.
27, 28, 29:    Oostende (BE)
http://www.istimewa-events.nl.


Augustus
3, 4, 5:           Spijk
http://www.istimewa-events.nl
11:                 Oost-Souburg
http://www.mae-uku.nl
12 t/m 15:      Dordrecht
http://www.istimewa-events.nl
17:                  Kallenkote (Steenwijk)
www.taman-indonesia.nl
25, 26             Leiden
www.stichtingstellar.nl


September
1, 2:                Almere
www.indischefeestavond.nl
1, 2:               Delft
www.tudelft.nl/botanische-tuin
7, 8, 9:           Assen
www.pasarfestival.nl
15, 16:           Kallenkote
www.taman-indonesia.nl
16:                 Utrecht
www.vrijoosttimor.nl
21, 22, 23:     Arnhem
www.stellarevents.nl
28, 29, 30:     Enschede
www.pasarfestival.nl
29, 30:           Maastricht
http://www.istimewa-events.nl


Oktober
1,                    Maastricht
http://www.istimewa-events.nl .
5, 6, 7:            Haarlem
www.stellarevents.nl
??:                  Amersfoort
www.emiclaer.nl
11 t/m 14:     Alphen a/d Rijn
http://www.istimewa-events.nl
20, 21, 22:     Nijmegen
www.pasarfestival.nl
27, 28: Leek    
www.stichtingstellar.nl


November
3, 4:               Rijswijk
www.pasarmalamrijswijk.nl
9, 10, 11:       Venray
www.pasarfestival.nl
23, 24, 25:     Rotterdam
www.pasarfestival.nl


December
??:                  Den Bosch
www.sccdehelftheuvel.nl
22 dec. t/m 6 jan.:   (behalve 1eKerstdag en Nieuwjaarsdag)
Arnhem, Burgers Zoo
http://www.istimewa-events.nl

10897400696?profile=original10897402300?profile=original

Istimewa Agenda 2019

Pasar Colours Festival op de Huishoudbeurs
16 t/m 24 februari
RAI Amsterdam

Pasar Malam Istimewa XL Zwolle
8 t/m 10 maart
IJsselhallen

Pasar Malam Istimewa XL in Rotterdam Ahoy
20 t/m 22 april (Paasweekend)
Rotterdam Ahoy

Pasar Malam Istimewa Zeist
28 t/m 30 juni
Dijnselburg Zeist

Big Rivers Festival
Food en festivalmarkt
12 t/m 14 juli
Dordrecht

Pasar Malam Istimewa Steenwijk
24 t/m 28 juli
Steenwijk centrum
Gratis toegang

Pasar Malam Istimewa Dordrecht
11 t/m 14 augustus
Statenplein en Sarisgang
Gratis toegang

Pasar Malam Assen: Istimewa & Bagus
n.t.b.
TT Hall Assen

Pasar Malam Istimewa Alphen aan den Rijn
n.t.b.
Winkelcentrum de Ridderhof
Gratis toegang

Pasar Malam in de Bush
n.t.b.
Burgers’ Zoo, Arnhem

 

 ICM  PLANNING  PASAR AGENDA 2019

10897403455?profile=original

ICM  PLANNING  PASAR AGENDA 2019

  1. Maart
  2. 3, 4:              Rijswijk (ZH) www.pasarmalamrijswijk.nl
    9, 10, 11:      Zwolle
    http://www.istimewa-events.nl
    23, 24, 25:    Eindhoven
    www.stellarevents.nl
    31,                Rotterdam
    http://www.istimewa-events.nl


    April
    1, 2:              Rotterdam
    http://www.istimewa-events.nl

    20, 21, 22:    Nieuwegein www.stellarevents.nl
  3. Juni

    22, 23, 24:    Leeuwarden
    www.stellarevents.nl
    29, 30:          Zeist
    http://www.istimewa-events.nl

  4. Juli
    1:                  Zeist
    http://www.istimewa-events.nl
    21, 22:          Emmeloord
    www.stellarevents.nl
    25 t/m 29:    Steenwijk
    http://www.istimewa-events.nl.
  5. Augustus
    12 t/m 15:      Dordrecht
    http://www.istimewa-events.nl
  6. September

    7, 8, 9:           Assen
    www.pasarfestival.nl  ???????? Istimewa 

  7. Oktober
    27, 28: Leek    www.stichtingstellar.nl
  8. November
    3, 4:               Rijswijk
    www.pasarmalamrijswijk.nl


10897293698?profile=original

  

10897237288?profile=original10897237700?profile=original

Steun ons om ons werk af te maken door te tekenen en te doneren
           Nusantara  met ruim een achterban van 1200, is de 7 e Indische organisatie die Ferry Schwab steunt                 

Indische zaak - Het Traktaat van10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

 

10897234678?profile=originalSchrijf U vandaag nog in 

Ook kunt het inschrijfformulier aanvragen info@icm-online.nl 
U bent € 50 verschuldigd als deelnemer ACTW66, en U heeft 1 jaar gratis een ICM Abonnement en toegang tot ons Video-kanaal, ren tevens ontvangt U tzt het boek "Rapport uitbetalen traktaat van Wassenaar.
 
Lees verder…
De jaarlijkse dodenherdenking bij het Indië-monument in het stadspark Hattem van Roermond.De jaarlijkse dodenherdenking bij het Indië-monument in het stadspark Hattem van Roermond. © ANP

Volkskrant - Uit Indonesië gevluchte gezinnen zagen nooit compensatie

Schaderegeling kreeg in 1969 nauwelijks ruchtbaarheid

Zeventig jaar na de capitulatie van Japan (15 augustus 1945) wachten de uit Indonesië en Nieuw-Guinea gevluchte Nederlandse staatsburgers nog altijd op genoegdoening

.


Indonesië betaalde destijds 600 miljoen gulden (273 miljoen euro) ter compensatie voor de nationalisatie van bedrijven en voor geleden verliezen van particulieren en ondernemers. Gedupeerde Nederlanders die gevlucht waren, konden een schadeclaim indienen, maar de meesten hebben dat nooit geweten. Tot op de dag van vandaar zijn ze ervan verstoken gebleven.

Tussen 1957 en 1962 zijn in totaal zo'n 90 duizend mensen naar Nederland gevlucht met achterlating van al hun bezittingen.Vanwege de strijd om Nieuw-Guinea waren ze staatsgevaarlijk verklaard door president Soekarno.

Schadeclaim

Toenmalig president Soekarno.Toenmalig president Soekarno. © ANP

De Nederlandse overheid riep rechthebbenden op een schadeclaim in te dienen voor hun geleden verliezen. Met Indonesië was namelijk overeengekomen dat er 600 miljoen gulden plus rente aan herstelbetalingen werd betaald. De oproep heeft de meeste mensen nooit bereikt, omdat de Nederlandse overheid de oproep begin mei 1969 in een beperkt aantal kranten publiceerde. Binnen drie maanden diende een claim ingediend te worden. De meeste betrokkenen hebben hiervan geen weet gehad.

Volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken zijn er naar aanleiding van de oproep 4.777 particuliere vorderingen ingediend. Het is niet bekend hoeveel claims zijn gehonoreerd. Voor particulieren en ondernemers was bij wet een maximaal bedrag van 36 miljoen gulden gereserveerd. De genationaliseerde bedrijven kregen 430 miljoen gulden aan compensatie en de Nederlandse Staat 134 miljoen.

Het archief met de schadeclaims is opgeslagen in de kelder van het ministerie. Er staan 5.537 dossiers van zowel particulieren als bedrijven. Het ministerie heeft het voornemen ze in de loop van 2020 te vernietigen.

Finale kwijting

Wie een claim indiende, moest niet op een volledige compensatie rekenen. Bij wet was vastgelegd dat particulieren slechts 15 procent kregen van een schadebedrag tot 250 duizend gulden. Uit geraadpleegde dossiers blijkt bovendien dat ambtenaren het ingediende schadebedrag eerst afwaardeerden en vervolgens over dat afgewaardeerde bedrag 15 procent berekenden.

Zo kregen de indieners van een schadeclaim van 150 duizend gulden voor nationalisatie van een rubberplantage met woonhuis en stallen in Jakarta 21.950 gulden uitbetaald. Een vordering ter compensatie van het verlies van elf woningen, stallen voor Fries melkvee, een oliefabriek, benzinestation en een bioscoop voor een totaalbedrag van 6 miljoen gulden werd afgedaan met 135.300 gulden.

Bij alle uitbetalingen diende getekend te worden voor finale kwijting, wat betekent dat beide partijen verklaarden niets meer van elkaar te zullen vorderen.

Niet goed gecommuniceerd

Ik ben ervan overtuigd dat er veel mensen zijn zoals mijn ouders die in het ongewisse zijn gelaten

Bij de gedupeerden hoort het gezin Reemer, dat in de zomer van 1969 in Sint-Michielsgestel woonde. Ze waren geabonneerd op het Brabants Dagblad, maar in deze regionale krant werd de oproep niet geplaatst. 'Ik ben ervan overtuigd dat er veel mensen zijn zoals mijn ouders die hierover in het ongewisse zijn gelaten', zegt dochter Sandra Reemer. ' Waarom is deze informatie niet goed gecommuniceerd?'

Een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat de overeenkomst met de Indonesische regering in alle openbaarheid is gesloten. 'De aangekaarte problemen en de oplossing waren helder. Er was niets geheimzinnigs aan.'

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ICM redactie

In maart  werd in 2015 het Actie Comité TvW-66 vallend onder Stichting NINES opgezet; en een petitie  Traktaat Verdrag Wassenaar gestart door grootste Indische Internetkrant ICM die wordt tevens ondersteund door N.I.C.C. media partner, naast de organisatoren van de Pasar Malams om wederom 10.000 handtekeningen te verzamelen. Bert Koenders van het Ministerie van Buitenlandse zaken is reeds aangeschreven   door het Actie Comité TvW-66  alsmede  de architect van dit dossier Halbe Zijlstra die al veel onderzoeken heeft verricht, deze heeft tevens geadviseerd om de kopie - brief aan Bert Koenders ook naar de overige fracties van de Kamer te sturen, wat inmiddels ook al is gebeurd.

 Eind juni is reeds gestart landelijk op Pasar Malams , Indie - Herdenkingen en in juli op het Internet.

Al eerder hebben NICC en ICM een petitie gehouden met de Stille Tocht en met succes. De zaak zit eindstadium bij Martin van Rijn,  binnenkort komt deze met het nieuws

Uw handtekening is goudwaard dat heeft de vorige petitie bewezen.  Lees de petitie door, bij ondertekenen wordt U doorgeleid naar de website Petitie.nl. 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Petitie

Uitbetalen op basis van Traktaat van Wassenaar 1966

Het Traktaat van Wassenaar is in 1966 ondertekend door de regeringen van Nederland en Indonesië. Doel: De Indonesische regering betaalt aan Nederland het bedrag van 689 miljoen gulden ter genoegdoening aan de Nederlandse staatburgers, die huis, have en goed in Indonesië moesten achterlaten ten tijde van de repatriëring tussen 1947 en 1965. De Nederlandse regering heeft dit echter nooit aan de rechthebbenden uitbetaald.

PETITIE

Wij

De Nederlands-Indische gemeenschap en allen die zich hiermee verwant voelen of zijn,

constateren

Dat de Nederlandse Staat de afspraken, vastgelegd in het Traktaat van Wassenaar in 1966, al 50 jaar lang niet is nagekomen en de Nederlandse staatsburgers van Indische afkomst nimmer schadeloos heeft gesteld voor verlies van bezittingen, banktegoeden, enz. als gevolg van oorlogshandelingen tijdens de Japanse bezetting, de Bersiap en de politionele acties; en de gevolgen Linggajati.

en verzoeken

Dat de Nederlandse regering in navolging van de "Indische kwestie" de Nederlands-Indische gemeenschap recht doet door de afspraken volgens het Traktaat van Wassenaar ten uitvoer te leggen, dan wel onderhandelingen opent met het Advocaten Team in Jakarta en het Actie Comité TvW-66, welk team door laatstgenoemde in en buiten rechte wordt vertegenwoordigd, met de intentie over te gaan tot stappen die leiden tot een bevredigende oplossing voor alle rechthebbenden.


10897237288?profile=original10897237700?profile=original

INDISCHE PETITIE  TvW’66                            

Indische zaak - Het Traktaat van10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates

10897234678?profile=original Uitbetalen Traktaat van Wassenaar  Crowdfunder of donateur worden?

 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

ICM 28.8.2015

Lees verder…

De Kerstboodschap van Gerard Spong

10897307700?profile=original

De Kerstboodschap van Gerard Spong

Op  24 december 2015 met de kerstnacht werd op NED 2 hoogtepunten gememoreerd wat zeg lieden als advocaat Spong op zijn lever had! Ja, hypocrisie dat in je zelf zit, probeer dat weg te werken. In het bijzonder was zijn boodschap gericht aan de NL Regering, wapentuig en oorlog voeren, een Industrie waar vele miljarden aan worden verdiend. Deze oorlogen zijn oorlogsmisdaden, en men moet dan niet hypocriet zijn dat de Syriërs allemaal richting Nederland Vluchten, die hun huizen kapot bombarderen.

Maar nu komt het verhaal over het voormalige Indie!

Nederlandse regering die zich schuldig heeft gemaakt aan de politionele acties in het voormalige Indie (Indonesie), sleept alle landen die oorlogsmisdaden hebben gepleegd voor Tribunaal in Den Haag, maar blokkeert de gang naar dit Tribunaal voor eigen oorlogsmisdaden in het voormalige Indie;

Heftig maar waar, net als de 341.000 Indieganger, waar NL nu na 70 jaren komt,

Deze uitspraken had ik meer van Henk Knoops verwacht, de man van Internationaal recht en in verdragen gespecialiseerd.

Aldus Spong "weg met die hypocrisie" Nederland

ICM 25.12. 2015

Lees verder…

Goed nieuws voor gepensioneerden in Indonesie!

10897283271?profile=originalWijziging van de Wet uitkeringen vervolgingsslachtoffers 1940–1945 in verband met het vervallen van de grondslag naar het inkomen in Indonesisch courant ter goedkeuring aangeboden aan de Eerste - en Tweede Kamer!

 

Goed nieuws voor de gepensioneerden in Indonesie!

 

Met dank aan onze correspondent: De Ruwe Diamant.

Enkele passages uit MEMORIE VAN TOELICHTING

 

 

Algemeen

Aanleiding Op 20 december 2012 heeft de Centrale Raad van Beroep (hierna: CRvB) geoordeeld dat de Pensioen- en Uitkeringsraad (hierna: PUR) bij de vaststelling van de grondslag voor de uitkering op grond van de Wet uitkeringen vervolgingsslachtoffers 1940–1945 (hierna: Wuv) het artikel van deze wet waar de toepassing van de rupiah-grondslag wordt geregeld buiten toepassing had moeten laten, omdat die grondslag een niet te rechtvaardigen onderscheid maakt op grond van nationale afkomst in de zin van artikel 26 van het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (hierna: IVBPR. CRvB 10/4054 WUV R003 91). Met dit wetsvoorstel vervalt de aparte rupiah-grondslag, zodat voor alle uitke-ringsgerechtigden zal worden uitgegaan van de euro-grondslag. Hiermee wordt niet langer onderscheid gemaakt tussen uitkeringsgerechtigden die vervolgd zijn in het voormalige Nederlands-Indië en in Indonesië gevestigd zijn en uitkeringsgerechtigden die elders wonen.

 

Achtergrond van de Wuv en de rupiah-grondslag De Wuv is in 1972 tot stand gekomen om degenen die om redenen van ras, geloof of wereldbeschouwing tijdens de bezetting van Nederland en het voormalige Nederlands-Indië in de periode 1940–1945 zijn vervolgd, in staat te stellen te kunnen voortleven overeenkomstig het levenspeil waarop zij leefden vóór de materiële gevolgen van de vervolging tot uiting kwamen. Wegens de medische (veelal psychische gevolgen) van de vervolging werden deze oorlogsslachtoffers als een bijzondere groep beschouwd waarvoor een bijzondere solidariteitsplicht bestaat. De Wuv biedt daarom een maandelijkse inkomensaanvullende uitkering die een individueel vastgesteld inkomen garandeert. Deze uitkering is geen vergoeding voor gemiste kansen of verloren bezittingen en is geen smartengeld voor ondergaan leed, maar een financiële ondersteuning voor vervolgingsslachtoffers.

 

Financiële gevolgen

Op de peildatum van 1 januari 2013 waren er 521 in Indonesië wonende cliënten waarbij als gevolg van dit wetsvoorstel de naar rupiah-grondslag berekende uitkering moet worden herberekend naar de euro-grondslag. De PUR/SVB heeft in de uitvoeringstoets aangegeven dat, uitgaande van een gemiddelde grondslag, de structurele extra programma-uitgaven voor de Wuv 7,6 mln. zullen bedragen. Ten aanzien van de programma-uitgaven wordt door de PUR/SVB aangegeven dat deze voor de komende jaren een sterk dalende trend te zien zullen geven. De afname van het bestand in Indonesië wonende cliënten is de afgelopen jaren minimaal 10% per jaar geweest. Tevens is er sprake van een sterke wijziging in de vorm van de aanspraken op de Wuv: van uitkeringen voor de vervolgden zelf naar de (lagere) nabestaandenuit-keringen.

 

 

Artikel III

Artikel III bepaalt dat dit wetsvoorstel, indien verheven tot wet, in werking treedt met ingang van de dag na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin zij wordt geplaatst en terugwerkt tot en met 20 december 2012. In het algemene deel van deze toelichting is reeds aangegeven dat voor een dergelijke terugwerkende kracht bijzondere redenen bestaan.

De Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, M.J. van Rijn

 

 

 

VOLLEDIGE PFD IS HIER TE LOADEN  HIER

of

https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/10897283294?profile=original

Lees verder…

10897369683?profile=originalDE INDISCHE NEDERLANDERS,
EEN VERGETEN OF MISKEND VOLK?

Mark Rutte is onze eerste premier met een beetje Indische achtergrond, zo mag je hem classificeren. Ik heb ooit eens gelezen dat hij het enige Rutte gezinslid is dat geboren werd op Nederlandse bodem. 
In de wereldgeschiedenis neemt de band tussen Nederland en Indonesië een bijzondere plaats in. Drie en een halve eeuw lang zijn deze twee landen (metaforisch gezien David en Goliath) nauw aan elkaar verbonden. Zonder dat de beide culturen het beseffen is er een fundamentele verbondenheid met elkaar door de lange verbintenis die ze met elkaar hebben gehad. Je ziet verwevenheid in de taal, in de kookkunst, in de muziek, in het cultureel erfgoed enz. 
Nederland heeft haar eeuwenlange weelde te danken aan de rijkdommen van Indonesië, met name de natuurlijke grondstoffen. Multatuli omschreef het heel treffend: Nederland drijft op de Gordel van Smaragd.

Uit de lange verbintenis tussen deze twee landen is het Nederlands-Indisch/Indisch Nederlands volk ontstaan, ook wel (populair) genoemd de Indischen. Een volk dat ontstaan is uit de kruising tussen twee volkeren. De verhoudingen tussen de Indischen en de Nederlanders maar ook de Indischen en de Indonesiërs stonden een hele eeuw lang onder spanning. Toen Indonesië diens vrijheid proclameerde kwamen de Indischen tussen twee vuren te staan.

De Indonesiërs moesten de collaborateurs niet meer en de Nederlanders moesten de bastaards ook niet. In de ronde tafel conferentie van Linggarjati werden de Indischen uitverkocht aan Indonesie. Nederland heeft de rechten van het Indisch volk daar in die conferentie verkocht aan Indonesië. Men onderhandelde voor een uitverkoop plek en dat werd West-Irian (Ned.Neuw Guinea).

Irian Barat zou het nieuwe land worden van het Indisch-Nederlands volk. De grote volksverhuizing vond plaats en de Indischen emigreerden naar Irian Barat. Op die manier voorkwam Nederland de massale uitstroom van rechtmatige Nederlanders naar Nederland. Voor de Indischen was het een perfecte oplossing. De politiek ging er van uit dat zij Nederland niet kenden en dat men was geboren en getogen in de tropen en niet in dat koude kikkerlandje.

Hoe desillusionerend was het toen de grote stroom Indische Nederlanders toch koos voor Nederland, toen al merkbaar was dat aan het einde van de 50er jaren Indonesië de aanval begon op Nederland door Irian Barat te claimen als Indonesisch grondgebied. De grote uitstroom naar Nederland vond toch plaats en Nederland reageerde ongepast en ongegeneerd. Alle Indischen moesten hun overtochtkosten en verblijfskosten en eerste lijn voorzieningen zelf betalen. Het was toen heel anders gesteld met de Indischen, die nota bene gewoon wettelijk gezien Nederlanders waren ten opzichte van de vluchtelingen en Turken en Marokkanen in de jaren 70, 80 en 90.Kregen deze niet-Nederlanders alle faciliteiten gratis (alle informatie werd zelfs in de allochtone talen gegeven), de Indischen moesten tot op de laatste centen alles terugbetalen weliswaar renteloos, maar toch!

Wat verfoeilijk en mensonterend was dat de Indisch jongens naar de Ambachtsschool en de meisjes naar de Huishoudschool werden gedirigeerd, meer waren ze niet waard in de ogen van de Nederlanders. De vaders werden regelrecht geplaatst in de Rijkswerkplaatsen, de moderne koelie-inrichtingen, want intelligenter dan dat niveau waren ze niet volgens de BBMZ ambtenaren. De gezinnen werden in soms mensonterende pensions ondergebracht, waarvan de vochtige wanden van de kamers helemaal zwart waren geworden van de schimmels en de matrassen gevuld werden met stro waardoor al het kabaal bij elke beweging die je maakte je niet kon slapen.

De pensionhouders hadden toen flink geld verdiend aan die arme Indische Nederlanders. Uit ellende waren de financieel sterkere Indische gezinnen gevlucht naar de Verenigde Staten, Canada, Brazilië, Zuid-Afrika en Australië.Het leven van de Indische Nederlanders was in het begin heel erg zwaar. Men werd op alle fronten en op alle niveaus zwaar gediscrimineerd. Zelfs de hoger opgeleiden uit Indonesië kregen niet de erkenning die ze eigenlijk verdiend hadden. Ze zaten in Indonesië op Nederlandse scholen, dus ook hogescholen maar werden in Nederland gewoonweg gedegradeerd. Een jarenlang praktiserend huisarts kwam niet verder dan keuringsarts te worden bij de Koninklijke Landmacht. Een ervaren tandarts werd niet meer dan schooltandarts. Officieren van Justitie werden gewoon griffiers en Ingenieurs kwamen terecht achter de bankschroeven van allerlei werkplaatsen.

De klap op de vuurpijl kwam later, de rechten van financiële vergoedingen werden en worden nog steeds niet gehonoreerd tot op de dag van vandaag. De Indische Nederlanders zijn een melaats volk geworden. De Indischen brachten levendige muziek mee uit het bruisende tropisch leven. Wat gebeurde er toen? De aanbeden TV-coryfeen Willem Duys en Mies Bouwman noemden de Indische muzikanten: apen die uit de rimboe kwamen, en daar horen ze thuis was hun oordeel. 
De Nederlandse jeugd echter ontving De Tielman Brothers, The Black Dynamites en The Crazy Rockers in hun armen. The Black Dynamites waren eigenlijk de grootsten omdat ze liefs 3 Spaanse internationale films met Spaanse wereldsterren van muziek voorzagen.

Maar de kasteleins weigerden de Indische artiesten werk te verschaffen. Uit ellende vluchten de Indische muzikanten (en dat zijn er heel veel, de Indischen zijn geboren met een gitaar) naar Duitsland. Daar werden ze met open armen (en benen) ontvangen. De Tielman Brothers werden zelfs gevraagd om Duitsland te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. De grote TV-presentatoren van destijds Hans-Joachim Kulenkampff en Peter Frankenfeld haalden alle Indische artiesten naar hun Duitse shows. Na 10 jaren durende strijd kwam de erkenning dat de Tielman Brothers de Godfathers zijn van de Nederlandse Popmuziek. Een verdwaalde Indische artiest haalde echter de absolute wereldtop: Eddie van Halen!
Indonesië is nog steeds een van de rijkste landen ter wereld op het gebied van natuurlijke grondstoffen en human resources. Indonesië is ook het grootste democratische land ter wereld.

Waar de westerse wereld alleen blijft dromen van een fundamentele democratie heeft Indonesië na de periode Soeharto daaraan hard gewerkt en die ook bereikt. Er zijn meer dan 30 bijna even grote partijen )tegen de VS die maar 3 partijen heeft' die allemaal vrij gekozen worden in alle parlementaire bestuurslagen. Waar Nederland al eeuwen discussieert over de gekozen burgemeester wordt in Indonesië vanaf de laagste bestuurslaag diens leider gekozen door het volk. De lurah, de camat, de walikota, de bupati, de gouverneur en de president wordt door het volk gekozen.

Nederland kan dus ook veel leren van het jonge land Indonesië, die al veel verder is dan Nederland bij de ontwikkeling van de democratie, de kern waaruit de mensenrechten worden ontgonnen. De corruptie die in dit land heerst is een erfenis van het Nederlands/Indisch tijdperk. Velen vergeten de oorsprong van dit fenomeen, dat geïntroduceerd werd door de VOC/handelaren om de sultans en haar onderdanen om te kopen.

Dat Indonesie in het geval van Irian Barat behoorlijk in de fout is gegaan lijkt ook een grondhouding te zijn die in de koloniale tijd zijn basis vindt.

HET WORDT NU TIJD DAT HET INDISCH VOLK EEN EEUWIGE PLEK KRIJGT TOEBEDEELD IN DE WERELDGESCHIEDENIS. HET ZAL EN MAG NIET ZO ZIJN DAT DIT VOLK DAT ZICH EEN EIGEN IDENTITEIT EN CULTUUR HEEFT ONTWIKKELD OOIT IN DE TIJD ZAL VERDWIJNEN EN WAARIN ALLEEN DE NEDERLANDERS EN INDONESIERS ZULLEN OVERBLIJVEN.

Laat allereerst de Nederlandse overheid schoonschip maken en de gerechtvaardigde wensen van de Indische samenleving honoreren door allereerst de erkenning dat de Nederlandse politieke houding uit de 40er en 50-er jaren de oorzaak vormden van de exodus die plaats vond door het vertrek, zegt maar gerust de vlucht – naar Nederland. Het zogenaamde Vaderland dat zijn Indische landgenoten eigenlijk niet wilde ontvangen.
Hierbij werd aanvankelijk voorbijgegaan aan het feit dat zij allen nagenoeg berooid in Nederland arriveerden, absoluut geen geld, goud of goederen, en daar begint het punt waarop de politiek zich moet schamen. Alleen in dictatoriale landen worden eigen landgenoten vernederd, geknecht en bedrogen. Maar dat mag je zeker niet verwachten van een land dat zelf denkt de democratie praktisch te hebben uitgevonden.

Han Dehne

Lees verder…

10897305273?profile=originalNederland hield smartengeld Birma-Siam spoorweg onterecht in kas

Door:  Lidy Nicolasen en Griselda Molemans

17.399  krijgsgevangenen (marine en KNIL) met de Nederlandse nationaliteit hebben gedwongen aan de Birma-Siam spoorlijn gewerkt, naast vele burgers. Na de capitulatie van Japan werd de spoorlijn aan Thailand verkocht. Bij de verkoop van de Birmaspoorweg aan Thailand, in 1947, heeft de Nederlandse overheid als vergoeding voor    alle 17.399 Nederlandse ex-dwangarbeiders 1,6 miljoen gulden geïncasseerd - destijds een vermogen. Dat geld is slechts uitbetaald aan mannen die fysiek aan de spoorlijn hebben gewerkt, hoewel dwangarbeiders die kort voor de tewerkstelling overleden, daar ook recht op hebben. Hun erfgenamen werden afgewezen bij het indienen van een aanvraag.

Dat blijkt uit archiefonderzoek en gesprekken met nabestaanden. Gerardus van Oyen is zo'n dwangarbeider die vlak voor tewerkstelling aan de 'Doden-spoorlijn' overleed. Hij bezweek enkele weken na aankomst op 11 mei 1943 in de ziekenbarak van het werkkamp Chungkai.

In 1954 deed de Nederlandse overheid een krantenoproep voor rechthebbenden op de schade-vergoeding. Gerardus van Oyens zus Gertruda meldde zich als erfgename, maar haar aanvraag werd door het ministerie van Buitenlandse Zaken afgewezen. Het ministerie stelde zich op het standpunt dat alleen mannen die daadwerkelijk aan de spoorlijn hadden gewerkt, recht hadden op een vergoeding. Dit is allemaal voor onze tijd gebeurd. Bij mijn weten gaan we daar nu niet zo mee om.

Woordvoerder SAIP

De Stichting Administratie Indische Pensioenen (SAIP), die de uitbetaling van de Birma-Siam spoorlijn-uitkering sinds 1996 verzorgt, is hierdoor verrast. 'Het is ons niet bekend dat er sprake is geweest van afwijzingen', reageert de woordvoerder. 'Dit is allemaal voor onze tijd gebeurd. Bij mijn weten gaan we daar nu niet zo mee om.'

Op basis van de handmatige administratie die Buitenlandse Zaken   vanaf     juli   1954   heeft

Kwitantie voor de cheque van ruim honderdduizend Engelse ponden (toen 1,6 miljoen gulden) die de Nederlandse overheid ontving via de Britse regering. Het document bevindt zich in de “National Archives” in Londen.


opgezet, beoordeelt de SAIP welke aanvragen voor uitbetaling in aanmerking zouden komen. 'Met verschillende kleuren en vinkjes zijn de uitbetalingen bijgehouden', meldt de SAIP-woordvoerder. 'Komt er een nieuwe aanmelding binnen, dan checken we die lijsten en zien we wie is uitbetaald.' Omdat de lijsten nooit zijn gedigitaliseerd, weet de stichting niet hoeveel uitbetalingen er in totaal zijn geweest.

Geen indexatie en rente

'Als rechthebbenden de kranten-oproepen in 1954 hebben gemist, staat de weg na zestig jaar nog steeds open voor hen om de uitkering aan te vragen',   aldus meldt de woordvoerster van Binnenlandse Zaken, waaronder de SAIP ressorteert. 'Er wordt alleen zonder indexatie en rente uitbetaald. De algemene lijn bij de overheid is dat uitkeringen niet geïndexeerd worden wanneer mensen veel later opvragen.'
Aan de Birmaspoorlijn, die tijdens de Tweede Wereldoorlog op gezag van de Japanse bezetter is aangelegd, zijn 3.078 Nederlandse krijgsgevangenen overleden.

Vanaf oktober 1942 zijn in totaal 17.399 Nederlanders met meerdere transporten vanaf Java en Sumatra overgebracht naar werkkampen in Birma en Thailand. De Task Force Indisch Rechts-herstel onderzoekt hoeveel mannen vlak na aankomst door uitputting en ziekte zijn overleden. Dit lot was sowieso alle 175 Nederlanders beschoren die op het ereveld in Yangon, voorheen Rangoon, zijn begraven.

Veel KNIL-militairen die tijdens   de Japanse bezetting van Nederlands-Indië als dwang-arbeider werkten aan de Birmaspoorweg, hebben nooit de uitkering ontvangen waarop ze recht hadden.  De Nederlandse staat incasseerde bijna 1,5 miljoen gulden (dat zou nu 4,9 miljoen euro zijn), geld dat was bedoeld voor de krijgsgevangenen die het werk aan de 'doden-spoorlijn' hadden overleefd.
De onlangs opgerichte stichting Task Force Indisch Rechtsherstel onderzoekt in samenwerking met advocaat Liesbeth Zegveld of er namens de ex-dwangarbeiders een groepsclaim (op basis van indexatie en rente over 60 jaar) bij de staat kan worden ingediend. Morgen maakt de stichting haar plannen in Den Haag bekend.

Inmiddels hebben  211 voormalige dwangarbeiders zich aangemeld, onder wie 22 overlevenden en 189 erfgenamen. Velen van hen hoorden dezer dagen voor het eerst dat ze recht hadden op een uitkering. Ze hebben de advertentie gemist die de Nederlandse staat in 1954 in enkele kranten had laten zetten. De voormalige krijgsgevangenen dan wel dwangarbeiders werden daarin opgeroepen een briefkaart te sturen naar het ministerie van Buitenlandse Zaken om zich te melden voor de uitkering. Ze zouden recht hebben op eenmalig 61,75 gulden.

Namenlijst

Van de 17.399 Nederlandse krijgsgevangenen, die  gedwongen aan de spoorlijn hebben gewerkt, hebben tenminste 6.424 van hen de oproep nooit gezien. Ze lazen de betreffende kranten niet, waren als Moluks KNIL-militair het Nederlands onvoldoende machtig, woonden in Indonesië, Nederlands Nieuw-Guinea of Engeland. Sommige rechthebbenden waren al overleden. Hun nabestaanden wisten van niets.

De meeste militairen die in dienst waren van het Koninklijke Nederlands-Indische Leger (KNIL) stapten in 1950 over naar de Koninklijke Landmacht in Nederland. Het KNIL werd met de overdracht van de soevereiniteit aan Indonesië opgeheven. Een veel kleiner aantal militairen sloot zich aan bij het leger van de onafhankelijke Republiek Indonesië.

De Stichting Administratie Indische Pensioenen (SAIP) neemt nog altijd aanvragen in behandeling van ex-militairen die menen recht te hebben op een uitkering. Volgens woordvoerder Ad Beijk was het na de onafhankelijkheid van Indonesië onmogelijk alle namen en adressen te achterhalen. 'Het was niet exact te controleren wie wel of niet aan de spoorweg hebben gewerkt', zegt hij.

Pas nu is gebleken dat er wel degelijk een complete namenlijst bestaat van de voormalige dwangarbeiders. De lijst bevindt zich in de besloten archieven van het instituut voor oorlogs-documentatie NIOD in Amsterdam. De namenlijst is tijdelijk niet te raadplegen vanwege digitalisering van de Indische collectie. Er is zeker een jaar gemoeid met het overzetten van alle informatie.

In tegenstelling tot de landmacht slaagde de Koninklijke Marine er wel in de adressen van al haar 1.450 marinemannen te achterhalen, waar ook ter wereld. Zij kregen hun uitkering wel uitbetaald, blijkt uit niet-openbare documenten van het Nationaal Archief in Den Haag. (De Volkskrant) ______________________

 

Lees verder…

Pasar Malam Kalender 2016

Bron N.I.C.C. Magazine van december 2015 - Pasar Malams 2016

10897239863?profile=original


10897248284?profile=original

10897248693?profile=original

Pasar Malam Kalender  2015    (ICM Versie/ update: 8 januar 2015)

ICM   aanwezig  op onderstaande pasar malams o.a. voor petitie Traktaat van Wassenaar.


Bron  N.I.C.C. Magazine,

(ICM is niet verantwoordelijk voor de actualiteit, de pasar is zelf  verantwoordelijk voor  de actualiteit, eventuele mutaties

kunnen worden doorgegeven aan Hans Vogelsang mail  info@indisch-centrum-Denhaag.nl  

10897319697?profile=original 

10897309697?profile=original

Februari                                                                                                                        

20 t/m 28:     Amsterdam RAI  www.productions.nl

Maart                                                                                                                                        

5, 6:               Rijswijk (ZH)  www.pasarmalamrijswijk.nl                                      

26 t/m 28:      Ahoy Rotterdam  www.wnproductions.nl 

27, 28, 29:     Arnhem  www.stellarevents.nl  

                                                                                       

April         

 1, 2, 3:           Groningen  www.pasarmalamasia.nl                                     

8 t/m 10:         Zwolle   www.productions.nl                                 

22, 23, 24:      Nieuwegein  www.stichtingstellar.nl                                

30:                  Amstelveen    www.stichtingstellar.nl                                           

30:                  Zutphen   www.pasaroostwest.nl 

                                                                          

Mei                                                                                                     

1:                     Amstelveen  www.stichtingstellar.nl                                      

1:                     Zutphen   www.pasaroostwest.nl                                               

2, 3                  Kallenkote (Steenwijk) www.taman-indonesia.nl

6,7, 8               Geleen www.pasarmalamasia.nl 

14, 15, 16:       Den Helder  www.stichtingstellar.nl                                         

???:                 Blaricum  www.hetvitusblaricum.nl                                             

28, 29:             Landgoed Nienoord (Leek)   www.stichtingstellar.nl 

28 t/m 31:        Malieveld Den Haag  www.tongtongfair.nl 

                         

Juni                                                                                                          

1 t/m 5:              Malieveld, Den Haag  www.tongtongfair.nl                        

13, 14:               Kallenkote (Steenwijk)   www.taman-indonesia.nl

19, 20, 21:         Enschede  www.flamproductions.nl                                

17, t/m 19:         Zeist  www.wnproductions.nl                                             

 24, 25, 26:       Arnhem  www.stichtingstellar.nl   

                                       

Juli                                                                                                    

1, 2, 3:               Eindhoven  www.stichtingstellar.nl 

11, 12:               Kallenkote (Steenwijk)  www.taman-indonesia.nl

22, 23:               Vaassen  www.pasaroostwest.nl                                               

26, t/m 29:         Steenwijk  www.wnproductions.nl                                 

30, 31:               Middelburg  www.stichtingstellar.nl

Augustus                                                                                                                                

6, 7:                    Dieren   www.pasaroostwest.nl

14 t/m 17:           Dordrecht  www.wnproductions.nl                                

16:                      Kallenkote (Steenwijk)  www.taman-indonesia.n

19, 20, 21:         Tilburg   www.stichtingstellar.nl                                       

???                     Ede  www.tokoneba.nl                                                                               

                                                                                                                                         

September     

2, 3, 4:                Assen  www.flamproductions.nl 

2, 13:                  Kallenkote  www.taman-indonesia.nl

17, 18:                Alkmaar  www.stichtingstellar.nl                                               

22 t/m 25:            Alphen a/d Rijn  www.wnproductions.nl

30:                      Enschede  www.flamproductions.nl

                                                                  

Oktober                                                                                              

1, 2:                    Enschede  www.flamproductions.nl 

29, 30:                Almere  www.indischefeestavond.nl  

29, 30:                Leek  www.stichtingstellar.nl

November      

??                      Den Haag   www.manggarmegar.nl

5, 6:                   Rijswijk      www.pasarmalamrijswijk.nl 

9:                       Steenwijk   www.pasarmalamasia.nl                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

December                                                                                     

27 dec. t/m 8 jan.:  (behalve Kerstdagen en Nieuwjaarsdag) Arnhem,  Burgers Zoo www.wnproductions,nl                                  

Lees verder…

Hallo Online, een internet Nederlandstalig weekblad over Spanje op www.halloonline.com met een Indo aan het roer!

10897254297?profile=originalHallo Online, een internet Nederlandstalig weekblad over Spanje op www.halloonline.com

De Uitgever is Max en Ans Rufi. Max met Indische wortels die uit Ede komt, heeft dit initiatief gestart.

In het verleden had Ferry Schwab van ICM Online, mede een dergelijke site opgezet met toestemming van MAX de uitgever, toen Hallo nog niet over de Internet versie beschikte.  De site Hallo Spanje Online bestaat nog steeds als archief, en te meer Hallo Online in de lucht is, is dit overbodig geworden. Van 2000 tot 2008 heeft Ferry Schwab in Calpe verbleven tot zijn open hartoperatie in 2008, zag hij hoe informatief Hallo en bruikbaar is voor lang - en kort verblijf aan de Costa Blanca / Sol. Zeker voor het publiek dat tegen de pensioenleeftijd  aan lopen, alleen maar een absolute aanbeveling om te abonneren op Hallo. Hallo, informeert over alles wat U nodig heeft voor Uw verblijf en vertelt U veel over de cultuur, kunst, en muziek in Spanje. Net als ICM Online een uitgaanskalender of tochtjes die U wilt maken.

 

Vele informatie over huren en kopen van woningen, en U doet vaak direct zaken bij de bron.

Max ontmoette Ferry Schwab bij Pasar Toko Ede, die zei je moet nu weer gaan kopen, want de huizenprijzen liggen heel laag. Overigens, huren voorbeeld;  voor een studio (met 1 slaapkamer)  A locatie aan de boulevard in Benidorm wordt nog geen €275  per maand gevraagd van de periode november tot april. Uiteraard is ook goed zoeken door de vele aanbiedingen van huizen, appartementen en bungalows die worden aangeboden.

 

Hallo Online - De internet versie van het weekblad Hallo.

Hallo, is Nederlandstalig blad dat aan de Costa Blanca en Costa del Sol verschijnt. Alle Spaanse ontwikkelingen worden naar het Nederlands vertaald; Velen die daar verblijven zijn de Spaanse taal niet  machtig, omdat deze op later leeftijd naar het zonnige oord verhuisden of verblijven tijdens de winter.

 

  

In de Hallo Online o.a.

  • Costa Blanca - Actueel -  Dieren - Financiele Hallo -  Koken - Nederland  -  Spanje Algemeen -  Sport -  Vrouw van hier & nu  -  Wereldnieuws  -  Wetenswaardig Spanje -  Wijn en Toerisme

Huren & Kopen

http://www.spanjemarktplaats.nl/ 

 

  

Colofon

Hallo is een uitgave van Albirpress S.L.

Redactieadres: Camino Viejo de Altea  18-1  03581 Albir

Postbus: Aptdo 212 – 03581 Albir

Tel.: 96 584 58 18 / 96 584 41 63 Fax: 96 584 40 34

Kantoortijden: Maandag t/m vrijdag 10.00 tot 17.00 uur,

Directie / hoofdredactie: Max Rufi, Ans Rufi-van der Meijde

Redactie: (redactie@halloweekblad.com)

Kyra Asbroek, Hugo Renaerts, Annebeth Vis, Hans Oudendorp, Dick Suer, Kristien Lesage, Juan Costa, Cynthia Bekkers, Hans Bender, Rian van Rijsbergen, Roelof van Alfen, Walther Matthijssen, Tanny Both, Wout van de Toren, Edgar Hille. Maria Kupers

Lay-out & montage:

(layout@halloweekblad.com) Yvonne Wisse.

Secretariaat: (secretariaat@halloweekblad.com) Jessica Rufi, Jolanda van der HorstAdvertentieverkoop Costa Blanca: Noord -  Norbert Schroder: 609176810, – Midden – Wim van der Knoop: 607403878, Theo van Bergen: 647691416, Zuid – Patrick Jouretz: 685901265, Dave Janson 690068870 Drukkerij: Artes Graficas Mediterraneo S.L. Deposito Legal A-301-1992 ISSN: 1132-6573

 

Abonnement: 4 week

Prijs: € 5,40 EUR (1,35 euro per krant)

Lees verder…

Nooit meer "Ramona ".........

Nooit meer "Ramona ".........

10897367468?profile=original

10897368252?profile=original

Trieste bericht van George Kwekel deze ochtend, het overlijden van Riem de Wolff, 

Riem bedankt dat wij van jou mochten genieten, Je  bent nu bij Nono, selamat Djalan

10897368458?profile=original

10897368891?profile=original

10897369684?profile=original

10897370277?profile=original

10897242252?profile=original

10897230471?profile=original10897364692?profile=original

10897371475?profile=original

10897371696?profile=original

10897372495?profile=original

10897372880?profile=original

10897373852?profile=original

10897374069?profile=original

Nooit meer ’Ramona’...

door Tisha Eetgerink

Zangeres Anneke Grönloh, die als tiener jaren toerde met The Blue Diamonds en zeer goed bevriend was met Riem de Wolff, is ziek van verdriet. Nadat ze kort geleden haar andere vriendin met Indische roots, Sandra Reemer verloor, stierf maandagnacht Blue Diamond Riem aan de gevolgen van een hersenbloeding. „Riem was als familie voor me. Hij was een van de allerliefste mensen die ik ken, mijn kleine broertje.”

Samen met zijn broer Ruud verwierf de op Java geboren muzikant in de jaren 60 wereldfaam met hits als Ramona, Little ship en Oh Carol. Grappig genoeg zagen Riem en Ruud de Wolff aanvankelijk niets in wat zou uitgroeien tot hun bekendste nummer, Ramona. Op aandringen van hun vader namen ze het toch op. Het werd direct een internationale klapper. Wereldwijd werden 7 miljoen singletjes verkocht.

Bedevaartsoord

Het ouderlijk huis in Driebergen werd een waar bedevaartsoord voor fans. Als die van ver kwamen mochten ze blijven logeren, vertelde Riem de Wolff later. „Moeder bracht ze dan eten en drinken en vader zette een tentje voor ze op in de tuin.”

In blauw zijden hemden die hun tante voor ze naaide, toerden de broers de wereld over. Samen met Anneke Grönloh gingen ze in 1960 onder meer naar Indonesië. Grönloh: „We waren 16, 17 jaar en stonden aan de andere kant van de wereld ineens voor volle stadions. We deelden niet alleen onze Indische afkomst, we deelden ook onze buitengewone jeugd. Onze ouders raakten bevriend en we kwamen veel bij elkaar over de vloer. Dat is altijd zo gebleven.”

Na het overlijden van Ruud in 2000, zag Riem even geen heil meer in optreden. Maar het muzikantenbloed stroomde nou eenmaal door zijn aderen en na een korte pauze, ging hij toch weer het podium op. Zoon Steffen nam de partij van zijn overleden oom over en Ramona schalde weer live tweestemmig de zaal in.

Samen met zijn zoon trad Riem jaren op als The New Diamonds. Vorige week moesten optredens van de 74-jarige Indorocker plots worden geannuleerd vanwege zijn gezondheid.

Grönloh is geschrokken hoe snel het is gegaan. „Een week geleden was hij nog heel optimistisch. Mijn troost is dat hij vredig in zijn slaap is overleden in het bijzijn van geliefden.”

10897374260?profile=original

10897373290?profile=original

Lees verder…

 

10897247687?profile=originalVan Dis in Indonesië aflevering 9  van  29 april jl gemist, U kunt hier de hele uitzending zien.
 
 
In aflevering 9 :
 

De wraak van de tijger (zo 22 apr 2012, 20:25) 888www.uitzendinggemist.nl/assets/tt888.png" />

Sumatra is het eiland waar de familie van Adriaan van Dis het langst woonde en waar de familie tijdens de oorlog in Japanse interneringskampen zat.
 
WILT U DE HELE UITZENDING ZIEN  KLIK  hier om de gehele uitzending te zien
 
 
Van Dis in Indonesië aflevering 8  van  22 april jl gemist, U kunt hier de hele uitzending zien.
 
 
In aflevering 8 :

Het offer van Bali (zo 15 apr 2012, 20:25) 888www.uitzendinggemist.nl/assets/tt888.png" />

Bali, het eiland der goden staat onder druk van toeristen en migranten werkzaam in de hotelindustrie. Van Dis kijkt achter de façade van ceremonies, traditionele dansen en publieke lijkverbranding.
 
 
WILT U DE HELE UITZENDING ZIEN  KLIK  hier om de gehele uitzendingte zien
 
Van Dis in Indonesië aflevering 7  van  15 april jl gemist, U kunt hier de hele uitzending zien.
 
 
In aflevering 7 :
 
 
WILT U DE HELE UITZENDING ZIEN  KLIK  hier om de gehele uitzending te zien .
 
 
 

 

 

Lees verder…

10897406457?profile=original
R.I.P. Ed Brodie  2 (22) nov  1945  -  14 maart 2019

OP Facebook Ando Siegers  14 maart om 11:15

Ed Brodie rust zacht mijn vriend.....wij gaan je missen.....ik zeker.....Ed ..... waarom nu al mijn vriend.....hoe moet ik het aan iedereen vertellen dat je er niet meer bent ......ik doe het voor jou....met heel veel verdriet en pijn in mijn hart.......Rust zacht Ed.......

Met ontsteltenis vernam ik via mijn Facebook pagina het verlies mijn sobat Ed Brodie. Ik heb gelijk contact opgenomen met Frank Ong  voorzitter St.Adinda. Ed is zijn nabijheid in vakantie huis in Zeeland aan een hartstilstand heen gegaan. Weer typisch Ed, hij vierde zijn verjaardag altijd op de 22 ste november en niet op de 2. Velen weten niet beter, dus ook Frank gaf de geboorte datum op voor de akte van overlijden, later op zijn paspoort constateerde Frank dat de verkeerde datum is. Frank vertelde dat juist deze dagen Ed veel over het verleden had wat de sobats betreft, en ook si Ferry daar had Ed veel over.

ED heeft veel betekent en bijgedragen voor de huidige Indische samenleving o.a. zat in bestuur van St. Adinda die frequent koempoelans organiseert in Zoetermeer voor de oudjes. Halin hielp, en maakte vele cd 's over Indie, die vele Indo’s   naar hun Indie brachten.

Niet onbelangrijk de productie Stamboel. De Indische geschiedenis in notendop het verblijf in het voormalige mooie Indie, het vertrek naar Holland, de aankomst in Nederland, het leven in de contractpensions, het ontstaan van de koempoelans, en tot slot de Indorock. De Stamboel productie nu op DVD werd ook door de presidenten van Indonesie bekeken. Zij wisten niets af van deze Indische geschiedenis, maar hebben wel lopen brullen van het lachen zo als Ed het bracht. . Ook is Ed de man geweest voor Het Welzijn van de Indische Gemeenschap o.a. die Tantowi Yahya  in Nederland introduceerde,  Tantowi  Country zanger met ruim 2 miljoen verkopen en eigen TV programma in Indonesie, nu zit Tanto in het parlement.   Niet onbelangrijk samen met Inge zijn echtgenote figureerde in de Sfeer Pasar Malam Online (productie van ICM) .

Dit slechts een greep uit het leven van Ed, op de website www.stichtingadinda.nl vindt nog meer over het leven van Ed.

Ed wordt donderdag aanstaande naar zijn laatste rustplaats gebracht, en begraven.

Voor verdere info bij Frank Ong info@stichtingadina.nl

Ed selamat  jalan sobat si Ferry sr,

 

Ed zo zullen de meesten jou blijven herinneren !

U ziet van Stamboel "Onze eigen geschiedenis" fragment 4.Stamboel geschiedenis I . Jan valt op indah ( Ester Latama) theeplukster. Op de achtergrond woedt na de overdracht de bersiap, een ieder moest het land uit en Nederland wilde die indo´s niet. U ziet een stuk Indie, vertrek, en het leven in de pension, het ontstaan van de koempoelans, en de IndoRock.
De hele serie is te zien op www.icm-online.nl of op de DVD van Stamboel. 

Lees verder…

10897388657?profile=original10897388500?profile=originalUit ICM Archief Nederland betuigt spijt aan Indonesië

Nederland zal spijt betuigen voor oorlogsmisdrijven tijdens de koloniale oorlog in het toenmalige Nederlands-Indië (Indonesië). Premier Mark Rutte heeft dat vrijdag gezegd na de ministerraad.

Door: ANP/Novum

 Bekijk de uitspraak van Rutte:       Bekijk video

Het gaat om excuses voor specifieke gevallen van standrechtelijke executies. Er is geen sprake van algemene excuses voor de politionele acties en dus geen breuk met het Nederlandse beleid tot dusver, zei Rutte.

De excuses worden op 12 september aangeboden in het Erasmushuis in Jakarta door de Nederlands10897380085?profile=originale ambassadeur in dat land.

De zogenoemde tien weduwen van Zuid-Sulawesi zijn daarbij in ieder geval aanwezig. Hun mannen werden in 1947 door Nederlandse militairen op Zuid-Celebes doodgeschoten.

Begin augustus werd bekend dat de weduwen ieder 20.000 euro schadevergoeding krijgen omdat hun mannen destijds standrechtelijk zijn geëxecuteerd door Nederlandse militairen. Eerder betaalde Nederland hetzelfde bedrag aan weduwen van het bloedbad van Rawagedeh op Java. 

Foto:  ANP

Ben Bot

Voor de rol van Nederland tijdens de onafhankelijkheidsstrijd geldt de spijtbetuiging uit 2005, zei Rutte. Toenmalig minster van Buitenlandse Zaken Ben Bot (CDA) zei toen tijdens een bezoek aan Indonesië dat Nederland 'aan de verkeerde kant van de geschiedenis' stond met de pogingen om de onafhankelijkheid van Indonesië met geweld te voorkomen. 

Rutte bezoekt Indonesië in november, maar hij wilde niet wachten tot die tijd met de excuses vanwege de executies. Het is van belang dat dit zo snel mogelijk gebeurt en de ambassadeur is daarvoor de aangewezen persoon, aldus de premier. 

Minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken zei eerder al dat hij er geen enkele moeite mee heeft om persoonlijk namens Nederland excuses aan te bieden voor de oorlogsmisdrijven. Hij zegde toen al toe dat ook aan de ministerraad voor te leggen. Volgens Rutte is nu afgesproken gelijke gevallen op dezelfde manier te behandelen.

Door: ANP/Novum
Lees verder…

'Moord op duizenden (Indische) Nederlanders was genocide'

'Moord op duizenden (Indische) Nederlanders was genocide' Bron Volkskrant 18/11-2013

Bewerkt door: redactie − 18/11/13, 08:31  − bron: ANP
media_xl_1952552.jpg
© afp. Sukarno, de eerste president van de Republiek Indonesië, in 1945.

De golf van etnisch geweld in Nederlands-Indië, die begon in 1945, is steeds ten onrechte door Nederland naar de achtergrond verdrongen. De moord op duizenden (Indische) Nederlanders in de Bersiaptijd is door Nederland altijd gelaten geaccepteerd, 'terwijl het zich het best laat omschrijven als volkerenmoord'.

Dat zegt de Amerikaanse historicus William H. Frederick in een interview maandag in Trouw. Hij spreekt daarin van 'post-koloniaal geheugenverlies' van de Nederlandse autoriteiten.

De 72-jarige historicus heeft volgens de krant zijn hele wetenschappelijk loopbaan gewijd aan de geschiedenis van Indonesië. Na de capitulatie van Japan vermoordden Indonesische strijders duizenden Nederlanders die net uit Japanse interneringskampen waren bevrijd. Ze wilden koste wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld, aldus Frederick. Een artikel over zijn onderzoek staat in het Britse wetenschappelijke blad Journal of Genocide Research.

'De Bersiapperiode is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland', aldus Frederick die zegt geen land te kennen dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten. 'Ik bespeur nog steeds de tendens bij zowel niet-Indonesiërs als Indonesiërs om die revolutie als min of meer onschuldig en, althans op wereldschaal, als niet zo gewelddadig te beschouwen.'

Hij noemt het 'zeer mager' dat minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken) vindt dat instituten die onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië willen doen, dat maar uit eigen budget moeten betalen. 'De echte reden ligt volgens mij eerder op diplomatiek terrein', zegt hij in Trouw. 'Ik begrijp dat de Indonesische regering geen zin in een onderzoek heeft, omdat ze niet trots zullen zijn op de Bersiap. Nederlandse diplomaten in Jakarta worden nerveus van een onderzoek, omdat dit hun leven gecompliceerder kan maken. Terwijl zo'n onderzoek natuurlijk hoogstnoodzakelijk is.' 

Lees verder…

A BLOODY SHAME........ door Han Dehne.

A BLOODY SHAME........ door Han Dehne.

10897380862?profile=original

Je hoort regelmatig praten over “wij zijn gerepat”. Dat zijn dan luitjes die enige tijd in een ander land hebben gewoond en gewerkt en dan weer terugkeren naar het land waar ze zijn geboren en opgegroeid.
“Gerepat” wil eigenlijk voluit zeggen “gerepatrieerd”
En dat betekent letterlijk de terugkeer in Patria, naar het vaderland Nederland.
Voor de Indische Nederlanders was het echter een andere situatie. Voor de meesten was Nederland weliswaar officieel hun vaderland maar de meesten waren daar nog nooit geweest. Waren er niet geboren en zijn er niet opgegroeid. Dat vaderland kenden ze alleen uit verhalen, plaatjes en boeken, maar vooral door het onderwijs op school met de daarbij behorende schoolplaten.
In de jaren na de tweede wereldoorlog werd de repatriëring van ruim 279.000 personen vanuit Nederlands Indië veroorzaakt door het verlies van werk, een vijandige sfeer en slechter wordende economische omstandigheden. Deze groep van zogenaamde repatrianten bestond zowel uit blanke Nederlanders (totoks) als mensen van gemengde afkomst of Indo’s. Die terugkeer of vertrek naar Patria is niet iets wat de mensen zomaar is overkomen, maar……een groot deel van de Indo’s wilde eigenlijk niet gaan. Zij hadden de overtuiging in Indonesië gewoon thuis te horen. Maar helaas werd het hen erg moeilijk gemaakt en de onzekerheden waren te groot. Velen moesten daarom afscheid nemen van vrienden, buren en zelfs achterblijvende familie.
Het uitroepen van de Republiek Indonesia en de snelle desintegratie van de Nederlandse aanwezigheid kwam erg abrupt en snel.
Na de oorlog was de Europese gemeenschap verrast door de houding van de Indonesiërs en Soekarno wordt wel als een kwade geest bestempeld omdat hij een eind maakte aan hun zekerheden, leidend tot een vernederend en pijnlijk vertrek naar Nederland.

De lieden die in 1949 en 1950 hadden geopteerd voor de Indonesische nationaliteit, maar er later spijt van kregen wilden alsnog het Nederlanderschap. Zij konden op dat moment alleen maar rekenen op een onwelwillende Nederlandse overheid. Die zagen de bui al hangen met een massale toeloop naar Nederland dat toch al een woningtekort had en nog druk bezig was met de eigen wederopbouw dor o.a. een sober economisch beleid.
Toen het echter duidelijk werd dat men deze landgenoten niet in de steek kon laten werd massaal het alsnog toegang krijgen tot het Nederlanderschap gegund.

Na de repatriëring de inburgering of liever de assimilatie zoals men toen zei in Nederland. De Nederlandse overheid was er op gericht de Indo’s te kneden tot model-Nederlanders die afstand hadden gedaan van hun Indische eigenheid. Wat een verwaande doelstelling was dat.
De achtergrond van die Nederlandse manier van denken wordt gevormd door de overtuiging dat het behoud van hun eigenheid alleen maar zou leiden tot problemen op het werk, school en in de wijken waar men kwam te wonen.
MISSCHIEN MEER NOG DAN DE PERIKELEN ROND DE OVERTOCHT, WAS HET DE OPVANG IN NEDERLAND DIE MENIG INDO ALS EEN PIJNLIJKE EN GENANTE HERINNERING HEEFT ERVAREN.
In het bijzonder de financiële opvang leidde tot emotionele reacties. De leningen voor de overtocht en de inrichting van de nieuw te betrekken woning (meubelvoorschot) werden ervaren als een weinig genereus gebaar en als een soort opvang die duidelijk met tegenzin gepaard ging. De gastvrijheid was ver te zoeken.

Eén van de mensen die dit alles aan den lijve heeft ondervonden Dhr. Paul Ferdinand Abels omschreef het e.e.a. als volgt;
“Het begin van ons bestaan in Nederland na onze repatriëring was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Eerst in de contractpensions, waar je bijna straatarm begon, en in den beginne 4 gulden per week kreeg van DMZ (Dienst Maatschappelijke Zorg) om je vervoerskosten te kunnen betalen en postzegels te kopen voor het frankeren van brieven bij het solliciteren naar werk. Had je werk, dan werd je daar ook niet veel wijzer van omdat je het grootste deel van je inkomen moest afdragen aan DMZ om de gemaakte pensionkosten (voorlopig althans) gedeeltelijk terug te betalen. Had je bovendien nog een baby, dan moest die maar eten wat de pot schafte in het contractpension en anders moest je die babyvoeding zelf kopen van het weinige geld dat je overhield.”

Al met al is de repatriëring voor de meeste Indo’s gevolgd door een goede inpassing in de Nederlandse samenleving. Dat is vooral te danken aan hun eigen inzet en hun kracht.
Indo’s hebben net als alle Nederlanders gebouwd aan de grote naoorlogse welvaart en hebben daar volop in meegedeeld. Als eindconclusie kan ik dan ook alleen neerschrijven dat de INDO’S TROTS KUNNEN ZIJN OP HETGEEN ZIJ HEBBEN GEPRESTEERD, EEN IEDER BINNEN ZIJN EIGEN MOGELIJKHEDEN.

Alleen al om die reden is het dan ook onbegrijpelijk dat alle problemen rond de komst naar Nederland, waarbij praktisch alle bezitttingen verloren zijn gegaan en de emotionele schade die werd opgelopen gedurende de hele periode tussen 1942 en grosso modo 1960 niet door de Nederlandse overheid wordt erkend door o.a. een schadeloosstelling. Het is toch een voortdurende schande dat een regering haar eigen landgenoten in de kou laat staan en zeker over zo’n lange periode.

Commentaar Redactie ICM.

Ferry Schwab Onderdeel van Traktaat van Wassenaar ! Soekarno en Hatta hebben uiteindelijk VS om hulp geroepen,, en onder dreiging werd Drees (PvdA) verzocht om ons toe te laten. Het werden er 341.000 van de 500.000. De rest werd stateloos gemaakt, ook Soekarno wist geen raad met deze situatie. Overigens betaalde Soekarno en Hatta 4,5 miljard plus 689 miljoen (Traktaat) om onze opgelopen schade te betalen. Geen 1 euro is betaald aan de gedupeerden die onder het traktaat vallen in tegenstelling tot het Knil en de Indische ambtenaren die alles vergoed kregen, behalve hun achterstallig loon. Met dank aan historici en studenten van Universiteit Utrecht die alles voor ICM hebben uitgezocht !

Lees verder…

ICM BALI HOME VISION

 

                      Wonen  - kopen - huren  -   Inschrijven Residence Deasyanti 

10897430859?profile=original

Goed ICM Nieuws ! Tussen ICM en Projectontwikkelaar in Bali  is overeenkomst bereikt om  het wonen  of verblijf op Bali nu voor iedereen mogelijk te maken.    Om dit te realiseren is de vestiging ICM Bali opgericht om de potentiële kopers in Nederland adequate te ondersteunen via ICM Project & Events. ICM Bali  zal van A tot Z namens U en Uw belangen behartigen. ICM Bali Home Vision pleit er voor om haar type huizen op een dergelijk mooi mogelijke locaties van Bali te bouwen.  Zodanig  dat de plaatsen Kuta, Ubud, pantai cucukan,  kintaman  en Den Pasar voor U  binnen bereik liggen 

 

 

 

10897431263?profile=original

 

Prijs Euro  42  K

 

10897431074?profile=original

 

 Prijs Euro  46 K    


10897431683?profile=original Prijs   Euro    51 K                                      

 

Wij bieden koop en huren.     Bij koop bent U aan beperkingen gehouden, vanwege de Indonesische wetgeving.  Buitenlanders is het niet toegestaan om grond  of  over  een woning te beschikken. Dus U dient op Bali een persoon te kennen die object / woning  deze op zijn/haar naam stelt, of U wordt WN,  Of huwt.  Voor deze constructie geldt;  Betaaltermijnen bij opdracht 30 %, 20% , 20 %, 20% en 10%  na 2 maanden na oplevering

 

Waarborging eigenaarschap woning . Daartoe biedt de Projectontwikkelaar en ICM Bali (Vestiging van ICM Project & Event) die waarborging voor Uw aanstaande woning. Uw woning wordt ten naamgesteld op de onderneming ICM Bali Home Vision. Deze wordt bestuurd door een Balinees.  Daarnaast ontvangt U een notariele akte waarin is opgenomen dat U het type woning bij ICM Bali Home vision heeft gekocht.

 

ICM Bali Home Vision handelt namens Projectontwikkelaar, behartigt Uw zaken van A tot z af.  Is dus het aanspreekpunt.   Voor alle prijzen  wordt de Euro als valuta  gehanteerd alsmede tijdens de loop van de overeenkomst. 

 

10897431900?profile=original

 Prijs   Euro  69 K 

 

ICM Kosten Koper heeft betrekking voor de inschrijving Ressort DeasYanti,  tot stand komen van de Overeenkomst ,  onderhandeling met de Bank, project begeleiding, en toezicht controle op de bouw tot de oplevering en na de oplevering. Het voeren van de financiële administratie o.a. het verzorgen van de incasso dat op tijd wordt betaald. Bij inschrijving rekent ICM  E. 1.950 .  Resterende E . 3.050  in  2 termijn .   Totaal pakket  deze dienstverlening vraagt ICM 5k  euro.

O  Graag wil ik verdere informatie

O  Graag wil een inschrijfformulier + voorwaarden.

O  Graag  wil ik mij inschrijven Ressort Deasyanti  

 

Naam  :   __________________________________________________________________________

Adres   :  __________________________________________________________________________

Woonplaats :  ________________________________ Postcode  ____________________________

Mobiel  :  _______________________                            Email  ______________________________

 

Opsturen naar :  ICM Projects  &  Events

                             Wouterskampen 68

                             3848 BC Hierden          Mobiel +31 06 37282433   Whatsapp 31 06 37282433  Email Schwab@icm-online.nl

 

 @ KVK - nummer 72173122  -   RABO rekening NL35 03775794 91 –  www.icm-online.nl

 

 

Lees verder…

Mijn herinneringen aan mijn vrouw R.I.P. Wanda Astrid Rosalind Schwab - Hardy (Pitty)

10897426467?profile=originalhttp://www.condoleance.nl/17930/wanda-astrid-rosalind--schwab---hardy.html

Voor mij was ze unieke, mooi, prachtige vrouw. Hopen maar dat ze "boven" geen ander heeft, ze had veel stille aanbidders in haar turbulente leven. Een vrouw met een gouden hart, die veel liefde gaf, niets was haar te veel, en alles wat ze had deelde ze met anderen.

Ik, Ferry,

heb haar eigenschappen  met de jaren overgenomen, daarom 20 jaar ICM, daarom Knil betalingen, daarom traktaat van Wassenaar. Astrid steunde mij voor 400 % met alles, een vrouw op duizenden, met een kaarslichtje te vinden. Blij dat ik mijn leven 58 jaar met haar mocht delen.

Minder belangrijk , was zeer welgesteld in de republiek Indonesie, hier alles weer opgepakt van de grond af, en ze was weer vermogend, dat trots en ijdel als ze was

Net als ik was zijn een bersiapkind, periode 1947 - 1962, rijkdom gekend in de republiek, wel met een "dreiging", op stel en sprong het land uitgezet, per vliegtuig richting Bangkok, en zo in Nederland.  Zij  werd opgevangen in contractpensioen Kastjanje Oord in de Steeg, en moesten in boerenschuur slapen. Van rijk leven naar armoedig leven. De vader heeft alle  bezittingen zijn huis, auto's  en de onderneming Technico verloren, en Soekarno betaalde juist Nederland om dit te compenseren !

Astrid (Pitty) de oudste van 12, werd hun moeder. Net als de vele bersiap kinderen, moest ook zij de moeder rol overnemen. Dat bleef ze doen ondanks ze al met mij was getrouwd.

Bij mevr. Astrid- Schwab Hardy later thuis , altijd een open huis ,,,,,, vrienden/kennissen konden altijd mee eten, een vrouw uit duizenden, zij was ook bij fam. F.Schwab de drijfveer om het hoogste wat je maar kan bereiken. Zo kende  ons familiebedrijf Fastware  uiteindelijk alleen  Multinationals als opdrachtgevers, en diende top accountancy tot ons te wenden als het om Internationale oplossingen. 

Ik en mijn drie zonen hebben hiervan ons voordeel  meegedaan, dat Astrid en mijn persoon  nu trots zijn  nu mijn zonen  wat ze hebben bereikt, met heel veel personeel in hun bedrijven.  Ja wat moet je dan nog, het is Astrid en mijn bloed die door hun Indische aderen stromen. 

Astrid, wij als bersiap kinderen, waar de Overheid 58 jaar de andere kant uit keek, zijn er sterker er uitgekomen.

Dankje wel , Astrid voor die 58 mooie en prachtige jaren dat jij mij gaf,  en velen zullen deze zelfde woorden spreken,

ik weet dat je altijd  bij mij zal zijn, let je een beetje op mij ?

Ferry Schwab sr.

Lees verder…

ICM ARCHIEF :  Open brief aan Pieter Omzicht

Kolonialisme is per definitie geïnstitutionaliseerde discriminatie

10897429499?profile=original

Geachte heer Omzicht,

Aller eerst onze felicitaties voor het behaalde resultaat.

 

Terecht de stem van de CDA - leden. Als redacteur kan ik u zeggen dit wat Uw leden laten zien zal het algemeen beeld worden bij de verkiezingen. Toch mooi dat een CDA een dergelijk talent in haar partij heeft. Geen woorden maar daden, en niet de praatjes Forum van Demogratie, PVV, GroenLinks, die geen gaatjes vullen, en ook onze Henk Rol, die niets voor de ouderen heeft gedaan. Vooral een Jesse Klaver, en een Jette met hun klimaatakkoorden kunnen wel gelijk hun bezem gaan inpakken.

 

Ik zat bij seminar voor journalisten, en onze Reiner van Zutphen van de Ombudsman gaf schitterende praktijkvoorbeelden hoe leden van de Tweede Kamer steeds verder af staan van de burgerij, en dan nog durven te noemen dat ze Volksvertegenwoordigers zijn, terwijl geïnstitutionaliseerde discriminatie nog steeds verankerd ligt bij de ambtenaren van de departementen, en Ministeries, kijk naar de 500.000 Nederlandse Indische Burgers hoe deze zijn behandeld in die 70 jaar.

 

  Mijn persoonlijke mening,

  Discriminatie ligt bij de mens. Je identificeert jezelf met de groep waar je denkt thuis te horen. Dus onbewust doet iedere mens.   Ook binnen Ministeries bij de ambtenaren, spreek men van bedrijfsculturen. Je hoort er bij of niet!

 

Terugkomend op Reiner van Zutphen,

 Heel veel commissies heeft VWS ingesteld om alleen al de feiten van de 500.000 Nederlandse Indische Burgers over de periode 1941-1945, 1946, en 1947-1962 onder het tapijt te vegen.  Nooit is puur hiernaar een onderzoek ingesteld zover mij bekend. 

 

Later wordt hierop teruggekomen, eerst onderstaande ingezonden stuk van een ICM abonnee, dat op 2 juni met een open brief aan uw collega Klaas Nijhof werd verstuurd.

__________________________________________________________________________________________________

Kolonialisme is per definitie geïnstitutionaliseerde discriminatie

 

Rutte komt zelfs met nieuwe inzichten t.a.v. Zwarte Piet; Grapperhaus en Halsema vechten elkaar de tent uit: het zijn hypocrieten pur sang met een slecht historisch besef....

Als voormalig kolonisator deed NL niet anders; kolonialisme is per definitie geïnstitutionaliseerde discriminatie.

 

Het repressieve beleid was gericht op uitbuiting en achterstelling. De koloniale samenleving was immers een gelaagde samenleving met een "witte bovenlaag".

Wij Indo's (Nederlandse Indische Staats Burgers)  hadden maar 1 optie: je zo snel mogelijk aanpassen aan die blanke bovenlaag (culturele en intellectuele aanpassing); die grondhouding tref je tot heden nog steeds aan door die ingebakken autoriteitenvrees en dodelijke beleefdheid ("ja, meneer; nee, meneer, heeft u goed geslapen, meneer?"). Ze kunnen je immers maken en breken....

 

Het instrumentarium is altijd heel creatief en uitgebreid aanwezig in het ambtelijk apparaat structureel en systematisch verankerd in regels, wetten en procedures...,

Na meer dan 300 jaar kolonialisme is het daarom naïef te denken dat het uit het DNA van deze wereldberuchte slavenhandelaren zou zijn weggezuiverd.

 

Wellicht ligt deze discriminatie ook ten grondslag aan het feit dat onze KNIL-militairen nimmer hun achterstallig loon hebben gekregen......!   Periode 1947 tot 1962  de 341.000 Nederlandse Indische Burgers nimmer  is  uitbetaald voor het verlies van al hun bezittingen, terwijl nadrukkelijke de republiek Indonesië het bedrag aan Nederland heeft betaald!(discriminatoire achterstelling: een wettelijke grondslag cq rechtstitel voor deze discriminatie is er immers niet).

In sociaal opzicht werd deze constellatie in Holland zelfs nog uitgebreid door de mensen hier uitgedragen in de 50er jaren: Ik en menigeen werden toen nog uitgescholden voor poepchinezen, die moeten oprotten naar hun eigen land (sic), en dat ons eten zo stonk, etc.etc. 

Aan den lijve ondervonden; later in de 70 jaren werd mij tijdens een sollicitatiegesprek een compliment gegeven, dat ik zo goed Nederlands sprak...... Koopman of Dominee: ze zijn niet te vertrouwen. Belanda Boesoek is een gevleugeld gezegde in vml. Indië; heb ik nooit kunnen vergeten als ik die boeren zie.

 

Nu blijkbaar de geesten rijp zijn; lijkt mij dit onderwerp zinvoller ons "oudzeer" nu eens in dit licht te (her)zien.

_____________________________________________________________________________________

Tot orde van de dag.

Onderzoekrapport naar tegoeden

particuliere bank en - levensverzekering van Nederlanders in Indie 1940 -1958

Rapport is te vinden op https://st2.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/3036571320?profile=original

Rapport van Gaalen op pagina  11 stelt;

 dat tot op heden niet voldoende in beeld is gebracht  voor  de gedupeerden, als volgt  te lezen als  341.000 Nederlandse Indische burgers,  en roept nog steeds vragen op. Gaat om problematiek waar nauwelijks onderzoek is gedaan.  Vanuit de politieke en militaire geschiedschrijving zijn de jaren 1941 – 1950 redelijk in beeld gebracht,  vanuit economische - en  optiek financiële niet bestudeerd.

Rapport van Gaalen op pagina 13 stelt ;

wat is de rol van de Overheid al dan niet de bescherming van de belangen van de  particulieren tegoedhouders of financiele instellingen, met name via rechtsherstel. Wat was het gevolg of gevolgen  door het gevolgde bepleit van de  Overheid voor de particulieren tegoedhouders.

 

VERZOEK TOT

Daarom al zoals de aanbeveling zeer wijs acht  om hierna een onderzoek naar in te stellen naar "wat is de rol van de Overheid al dan niet de bescherming van de belangen van de  particulieren tegoedhouders of financiele instellingen, met name via rechtsherstel van de 341.000 Nederlandse Indische Burgers.

Namens ICM lezers, en abonnees.

Lees verder…

Dit kabinet moet zich diep schamen.

10897309480?profile=originalOPROEP AAN MARK RUTTE


"Mark schamen moet je  met je collega's in de Tweede Kamer en met je ambtenaren om na 70 jaren tot de ontdekking te moeten komen dat er nog heel wat zaken niet zijn betaald, en nog erger om het beleid van je voorgangers te volgen en vol te houden, die deze feiten 70 jaren onder het tapijt te hebben geveegd, en nog erger wat documentaire van onlangs op NPO II ons liet zien aan vreselijke beelden, en in deze documentaire  NL regering van oorlogsmisdaden veroordeeld, bizar, en nog bizarre om gelden onder  de gesloten verdragen dat bestemd is voor die 341.000 mensen uit het voormalige  Indie nooit aan deze doelgroep werd uit betaald, maar in eigen zak te hebben gestopt.

 

" Mark zorg als de donder dat de onderste Indische steen nu boven komt. Zorg dat Martin van Rijn het eisenpakket zoals bij de10.000 handtekeningen op 19 maart 2013 werd aangeboden nu uitvoert; dus erkenning, excuusjes en compensatie ( Dus alle Indischen die het voormalige Indie zijn geboren die de oorlog, bersiap en moesten vluchten, als oorlogsslachtoffers met achterlatend van al hun bezittingen ). Martin liet ons twee en half jaar wachten op dit antwoord”.

 

“Zorg dat de schuldigen die zo lang bewust dit onder het tapijt hebben geschoven 70 jaren lang en bewindslieden hebben misleid, worden berecht!

 

10897234678?profile=original

Steun ACTW66 ! 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.Tevens kan u zich inschrijven als deelnemer van ACTW66 op onze site www.icm-online.nl

UIT DE MEDIA

Lees verder…
?appId=21791a8992982cd8da851550a453bd7f&quality=0.9
PREMIUM
© Johan Nebbeling

Indische cultuur sterft langzaam uit: ‘Ik voel me een beetje een stiekeme Indo’

Zeventig jaar nadat Nederlands-Indië verderging als onafhankelijk Indonesië, staat de Indische cultuur in Nederland op het punt van verdwijnen. Journalist Johan Nebbeling trouwde 33 jaar geleden in een Indische familie. Hij vroeg de derde generatie Indo’s naar hun band met hun erfgoed.

Ze had lang donker haar, een huid waarover een zijdeachtige glans lag en ondeugende ogen. Ik had nooit durven denken dat dit meisje ooit iets met mij zou willen. Toen ze dat wel wilde, was ik tegelijkertijd te onnozel om haar keuze voor mij echt op waarde te schatten. Hoe dan ook: we kregen wat. Later werd ze mijn vrouw en de moeder van mijn kinderen.

Samen op de Scheveningse Pier, in 1976.
Samen op de Scheveningse Pier, in 1976. © Prive Johan Nebbeling

Achter haar ranke verschijning bleek een verrassend krachtig karakter te schuilen. En behalve dat ze mooi en slim was, was ze Indisch. Dat had ik natuurlijk wel gezien, maar wat dat inhield, daarvan had ik geen idee. Ze was in haar doen en laten immers net zo Nederlands als ik, behalve dat ze misschien minder graag op de voorgrond trad.

Van het ene op het andere moment maakte ik deel uit van een grote Indische familie met een strenge vader aan het hoofd en een dienstbare moeder aan zijn zijde en daaronder een eindeloze reeks broers en zusters, zwagers en schoonzussen, ooms en tantes, neven, nichten, kinderen en aanhang. De aandacht en zorg die haar zusters mij gaven, compenseerde ruimschoots de nogal intimiderende blikken die haar oudere broers - ze was de jongste thuis - me toewierpen. Een groter contrast met mijn stijve, afstandelijke familie was niet mogelijk.

In het huis van mijn schoonouders hingen foto’s uit Indië en op de schoorsteen stond Indisch houtsnijwerk. In het toilet stond een fles water, waarvan ik aanvankelijk geen idee had waarvoor die diende tot mijn meisje me uitlachte - zoals ze me nog steeds uitlacht - en vertelde dat dit nou een botol tjebok was, ‘je weet wel, joh, om je billen mee schoon te spoelen’. Net zoals iedereen wist dat het huis ook werd bewoond door geesten en overledenen, want die kon je soms op de trap horen lopen.

Chaotisch

De veelvuldige familiebijeenkomsten verliepen altijd chaotisch; iedereen liep, zat en sprak door elkaar heen terwijl baby’s en peuters over de hoofden werden doorgegeven. Ondertussen werd ik volgestopt met goddelijk eten. We zaten niet aan een keurig gedekte tafel maar met het bord op schoot, daar waar toevallig een plekje was, ergens in die volle huiskamer. Voortdurend werd ik door haar moeder en zusters aangespoord om nog een keer op te scheppen. Er was altijd eten en altijd veel.

‘Mijn Indische schoonfami­lie bleek een familie vol geheimen, waarvan ik soms een vlaag opving’

Familieportret in Bandung.
Familieportret in Bandung. © Johan Nebbeling

Ik vond het bevrijdend dat het er in deze familie niet om ging wat je was, maar wie je was. Het maakte niet uit wat voor werk je had, wat voor opleiding je deed en hoeveel je verdiende. Vroegen mijn eigen ouders steevast ‘wat doet je vader’ als ik iemand mee naar huis nam, hier golden andere waarden: was je ad rem, kon je tegen een geintje, hield je van kinderen, was je gul en behulpzaam, en liet je anderen voorgaan als het eten werd opgeschept? Waarden waarvan ik pas later begreep dat ze ‘typisch Indisch’ waren en die me zo goed bevielen dat ik ze me in de loop der jaren, met meer en minder succes, heb eigengemaakt.

Het was natuurlijk ook in deze familie niet allemaal halleluja. Zo bleven die snelle, vrolijke gesprekken bijvoorbeeld altijd zorgvuldig aan de oppervlakte. Over lastige of ongemakkelijke onderwerpen sprak je niet en als het al gebeurde, dan fluisterend. Mijn Indische schoonfamilie bleek een familie vol geheimen, waarvan ik soms een vlaag opving, als een fluistering of een losse opmerking die ik niet kon plaatsen.

Mijn schoonouders vertelden graag over daar en toen, in Nederlands-Indië, maar bespraken alleen de mooie en grappige dingen: de natuur, de uitjes, de feestjes, hun kindertijd. Over wat ze hadden meegemaakt in en vlak na de oorlog, zwegen ze. Mijn ongenaakbare, oersterke schoonvader - hij had een keer een lastige, dronken schoonzoon van zeker 100 kilo bij wijze van terechtwijzing aan de kapstok gehangen - was een oud-KNIL militair die in het Jappenkamp had gezeten en na de oorlog had gevochten tegen Indonesische guerrilla’s. Tegen zijn kinderen zweeg hij daarover, maar mij nam hij soms in vertrouwen: ‘Die Ambonees pakte zijn klewang en sloeg in één keer, tjop, de kop van die jongen af.’

Zwijgen

Mijn zorgzame, zichzelf wegcijferende schoonmoeder had ook het nodige voor haar kiezen gekregen, maar verborg haar ervaringen en gevoelens behendig achter een lieve glimlach of een berustend schouderophalen: ‘Soedah, laat maar.’ En dan verdween ze snel weer de keuken in om iets lekkers te maken.

Koloniale geschiedenis
In het voormalig Nederlands-Indië woonden na drie eeuwen Nederlandse bezetting honderdduizenden nazaten van meestal blanke Europese mannen en inlandse vrouwen. Zij werden Indo’s genoemd.

Na de onafhankelijkheidsoorlog (in 1949 erkende Nederland de republiek Indonesië) waren de Indo’s vanwege de afkomst van hun vader niet meer welkom in eigen land. Tot 1965 werden 300.000 mensen gerepatrieerd naar wat ‘het vaderland’ werd genoemd. Ogenschijnlijk pasten zij zich moeiteloos aan. De prijs die ze ervoor betaalden, was dat ze hun identiteit deels moesten opgeven. Binnenshuis bleef die vaak behouden.

Met de jaren groeit de interesse van de derde generatie in de Indische cultuur. De Nationale Indiëherdenking op 15 augustus in Den Haag heeft meer toeloop en op internetfora discussiëren Indo’s over de vraag: wat is dat dan, Indisch zijn in 2019?

Mijn Indische familie heeft zich dat zwijgen eigen gemaakt. Geroddeld wordt er gretig over elkaars rare fratsen en hilarische tekortkomingen, maar wat iemand voelt, wil of juist niet wil kun je vaak alleen ‘lezen’: een wegdraaiende blik, een bijna onmerkbaar schouderophalen, een vaag antwoord.

Dat ‘lezen’ is een vaardigheid die ik me in de loop der jaren redelijk heb eigengemaakt, maar het blijft lastig. Mijn aangetrouwde (Hollandse) schoonzusters en zwagers kijken elkaar geregeld veelbetekenend aan: daar gaan we weer! Rekening houden met elkaars gevoelens is een eigenschap waarmee de hedendaagse Nederlandse samenleving zeker haar voordeel zou kunnen doen. Toch blijven er ook dingen onbesproken waarvan het goed zou zijn als ze wel worden gezegd. Om misverstanden weg te nemen, de lucht te klaren.

Overigens zijn mijn Indische schoonzussen en zwagers in de loop van de tijd opener geworden. Zo vertellen ze nu bijvoorbeeld af en toe over die strenge vader die zijn gezin met (letterlijk) harde hand leidde. En ja, ze hebben allemaal te maken gehad met subtiele of openlijke discriminatie en uitsluiting. Daardoor bezie ik sommigen van hen na al die jaren met andere ogen en begrijp ik beter waarom ze zijn zoals ze zijn.

Het besef dat ik, jongen van de gestampte pot, deel uitmaak van dat geheel en dat ik, als het er op aankomt, nooit alleen zal staan, is voor mij onbetaalbaar. En dus neem ik de mindere kanten van mijn Indische familie (‘Wil hij nou wel of niet?’) en de soms wat knellende familiebanden (‘Wat?! Zien we ze morgen nou alweer?!’) graag op de koop toe.

En voor de rest: soedah, laat maar.

‘Ik voel heimwee die ik niet wil voelen’

Lara Nuberg
Lara Nuberg

Lara Nuberg (29), uit Amsterdam. Nederlandse vader, Indische moeder. Schrijft over Indische identiteit op haar blog gewooneenindischmeisje.nl.

,,Mijn Indische oma vertelde vaak mooie verhalen over Indië en gebruikte Maleise woorden, maar met mijn Indische familieachtergrond was ik amper bezig. In de multiculturele wijk waar ik opgroeide was ik gewoon een van de vele gekleurde kinderen. Tot ik na de middelbare school met een vriendin door Indonesië reisde. Ik voelde heel sterk dat mijn inmiddels overleden oma hier vandaan kwam. De geuren, de plantjes bij haar voordeur, de bloemen die ze mooi vond: het kwam allemaal weer tot leven. Het was heel raar en emotioneel voor me om op zoveel kilometer van huis aan mijn oma te worden herinnerd. Het voelde alsof ik een puzzelstukje vond waarvan ik nooit had geweten dat ik het kwijt was.

Pas in mijn eerste baan begon ik me voor het eerst van mijn leven anders te voelen. Waar heb je dat exotische tintje vandaan, vroegen collega’s. Ze hielden me een spiegel voor, ook omdat ze tot mijn verbazing niets bleken te weten over mijn achtergrond, en hun koloniale geschiedenis. Doorslaggevend was een discussie die ik een paar jaar later had met een zwarte vrouw. Het liep nogal hoog op en op zeker moment zei ze: ‘Ach, jij bent wit, jij snapt dat niet.’ Toen dacht ik: wacht eens even, ben ik nu opeens wit? Dat dwong me om over mijzelf na te denken: wie was ik eigenlijk, wie wílde ik zijn?

Ik besefte dat ik niet in een hokje pas, ik ben Indisch én Hollands. Daardoor heb ik het privilege om de identiteit te kiezen die ik zelf belangrijk vind. Concreet betekent dit dat ik alert ben op discriminatie en uitsluiting. Onrecht zoals mijn voorouders dat hebben ervaren in Indië, maar ook in Nederland. In de jaren 50 stond op de muren: Indo’s ga weg. Nu protesteert men tegen de komst van vluchtelingen. Ik weiger bang te zijn voor mensen omdat ze niet op mij lijken.

De geschiedenis werkt door, heel subtiel, ook in mij. Indo’s die toen naar Nederland kwamen, moesten zich aanpassen en vooral geen aanstoot geven. Ik vind buiten de lijntjes kleuren ook lastig. En net als mijn moeder en grootmoeder ben ik lief en zorgzaam, sta ik voor anderen klaar en ben ik gastvrij. Daar maken mensen weleens misbruik van. Tegenwoordig probeer ik bewust minder te pleasen.

Weet je wat gek is? Dat ik elke keer moet huilen als ik krontjongmuziek hoor. Die muziek roept een onbestemd gevoel bij mij op, een soort heimwee die ik niet eens wíl voelen. Mijn moeder heeft het ook. Zitten we met z’n tweeën een potje te huilen. Terwijl we niet weten waarom.’’

‘Die paar woorden Maleis ken ik van een Teleac-cursus’

Zoë Vermaes
Zoë Vermaes

Zoë Vermaes (25), uit Utrecht. Vader (half) Indisch, moeder Nederlands. Volgt een master Cognitive Science & Artificial Intelligence aan Tilburg University.

,,Mijn vader is half Indisch, en toch zijn we een heel Nederlands gezin. Soms zeggen we tegen elkaar: dat is nou typisch Indisch! Typisch Indisch vinden we bijvoorbeeld dat bijna iedereen een instrument bespeelt en dat we, als we met de hele familie bij elkaar zijn, zingen en muziek maken. Typisch Indisch is natuurlijk ook al dat eten tijdens familiebijeenkomsten; iedereen zoekt met zijn bord op schoot een zitplaats en tantes met een Indisch accent willen je het liefst volproppen.

Voor mij persoonlijk speelt het Indische altijd mee op de achtergrond. Als ik op de lagere school een werkstuk moest maken, ging het over Indonesië of Nederlands-Indië. Ik besef dat, als mijn familie destijds niet was gevlucht, ik hier niet had geleefd. Daardoor stel ik me, denk ik, meer open voor mensen die in Nederland hun toevlucht zoeken.

In hoeverre ik Indisch ben, weet ik niet. Ja, ik ben ingetogen en afwachtend en altijd bezig iedereen tevreden te houden. Net als mijn vader. Maar is dat Indisch? Er zijn meer mensen die zo zijn, dus het kunnen ook gewoon karaktereigenschappen zijn. En ik ken Indo’s die juist heel extravert zijn. Dus wat is dan dat Indische?

Je ziet het niet aan mij. Daardoor voel ik me een beetje een stiekeme Indo. Vooral in de interactie met ander Indische mensen - en met name bij degenen die uiterlijk wel herkenbaar zijn als Indo - komt dat naar boven. Dan heb ik vaak de neiging te zeggen: ‘ik hoor erbij, hoor! Het is ook míjn cultuur en geschiedenis’.

Toch vraag ik me vaak af: hoe Indowaardig ben ik eigenlijk? Ik ken maar een paar Maleise woorden en die heb ik geleerd uit een oude Teleac-cursus. En Indisch koken heb ik niet van huis uit meekregen, dat doe ik uit een kookboek. Daardoor voel ik me soms een tekortschietende Indo. En dat schrijnt.

Als ik zelf kinderen krijg, zal het verleden voor hen niet meer zo tastbaar zijn en dus minder betekenis voor ze hebben

Zoë Vermaes

Toen ik voor het eerst in Indonesië was, voelde ik me juist heel Nederlands. Een beetje ongemakkelijk ook, want ik ben een product van de geschiedenis van Indonesië en Nederland en die geschiedenis is niet altijd om trots op te zijn. Ik vond het leuk het land te zien waar mijn familie vandaan komt, maar ik voelde er geen band mee, zoals ik had verwacht. Indonesië is een ander land dan Nederlands-Indië en dat bestaat niet meer.

Ik heb als Indo van de derde generatie via mijn opa nog een fysieke connectie met dat verdwenen verleden. Die band verdwijnt als hij overlijdt. Als ik zelf kinderen krijg, zal het verleden voor hen niet meer zo tastbaar zijn en dus minder betekenis voor ze hebben. Maar ik zal proberen hen zoveel mogelijk mee te geven van de achtergrond van mijn familie.

Onlangs is de oom van mijn vader onverwacht overleden. Hij was de enige die zich had verdiept in onze familiegeschiedenis en hij vertelde er graag over. Hij heeft een stamboom gemaakt, met daarin twee njai - inlandse bijvrouwen - met alleen hun voornamen. Ik had hem daar naar willen vragen, maar durfde het niet, omdat ik bang was dat het te gevoelig zou liggen. Daar heb ik spijt van, want nu zal ik het nooit weten.”

‘Ik was altijd ‘die donkere jongen’ of ‘die neger’’

Dion Braun
Dion Braun

Dion Braun (33), uit Utrecht. Indische vader, Hollandse moeder. Is manager bij Railcatering.

,,Op de basisschool was ik een van de weinige gekleurde kinderen in de klas. Dus was ik altijd ‘die donkere jongen’ of ‘die neger’. Ik zat er niet mee. Dacht ik. Want toen ik in mijn middelbareschooltijd in aanraking kwam met jongens uit andere culturen - Turken, Marokkanen, Egyptenaren - dacht ik ‘hé, jullie zijn ook anders’ en sloot me bij hen aan.

Een van die jongens was Indo. Hij zag er ongeveer hetzelfde uit als ik en had ongeveer dezelfde achtergrond. We hadden aan één blik genoeg om elkaar te begrijpen. Hij bracht me dichter bij mijn Indisch zijn, hij leerde me dat ik daar trots op kon zijn. Bij hem thuis voelde ik me meteen op mijn gemak. Ik hoefde geen moeite te doen om erbij te horen, zoals bij mijn Hollandse vrienden thuis, want ik hoorde er al bij.

Dat was een ontdekking. Nadien werd ik een fanatieke Indo. Ik las alles over de Indische geschiedenis, ging naar Pasar Malams en luisterde alleen nog naar Indische muziek. Krontjong, Rudi van Dalm. Maar vooral bij de liedjes van Wieteke van Dort als Tante Lien voelde ik een heimwee waarvan ik niet eens wist dat ik die had. Heimwee naar een plek waar ik nooit was geweest. Ik kon het niet verklaren, maar het was er wel.

Alles viel op zijn plek toen mijn vriendin en ik - haar oma is ook in Indië geboren - naar Indonesië gingen. Het moment dat we de vliegtuigtrap afdaalden: een warme vochtige walm van etensgeuren, zweet en kreteksigaretten. Het was een soort thuiskomen en voor ons beiden heel bijzonder om te lopen waar ooit haar oma en mijn voorouders hadden gelopen. Ik dacht: dit is ook van mij, dit is ook míjn geschiedenis.

Als kind wist ik niet beter dan dat wij elke zondagmiddag met de hele familie bij opa en oma op bezoek gingen, lekker eten. Pas later begreep ik dat die hechte familieband iets typisch Indisch was. Ik wist wel dat opa en oma uit Indië kwamen, maar het hield me niet bezig. En toen ik me er wel voor interesseerde, was het te laat. Mijn opa was al overleden, mijn oma dementeerde. Daar baal ik van. Maar dan nog: ze vertelden nooit iets over de verschrikkingen in de jaren dat Indonesië zich wilde losmaken van Nederland, het ging altijd weer over dat aapje dat ze als huisdier hadden.

Mijn broer en ik zijn Nederlands opgevoed. Maar onbewust heb ik toch ook veel van mijn vader meegekregen. Respect voor ouderen, altijd netjes ‘u’ zeggen, beleefd zijn. Mijn vader is een lieve, bescheiden man. Die bescheidenheid siert hem, maar het heeft hem ook zijn hele leven in de weg gezeten. Ik heb dat ook, in mindere mate. Kijk, ik ben trots op wie ik ben en ik vind dat ik er mag zijn. Ik kan mijn woordje doen en sta altijd vooraan. Als het om anderen gaat. Als ik voor mezelf moet opkomen vind ik dat moeilijk en van complimenten word ik zenuwachtig. Ik begrijp het niet van mezelf, want hoe moeilijk kan het zijn? Fucking irritant. Gelukkig geeft mijn vriendin me af en toe een schop onder mijn kont: ‘kom op joh, niet twijfelen, gewoon doen’.’’

‘Misschien blijft alleen de rijsttafel over van onze cultuur’

Niek Spangenberg
Niek Spangenberg

Niek Spangenberg (35), uit Utrecht. Vader en moeder Indisch. Is Senior Manager Personalization bij Adidas.

,,Ik was 7 of 8 en van de juf moesten we onze opa’s en oma’s vragen naar verhalen over de oorlog. In de klas vertelde ik vervolgens hoe mijn oma had meegemaakt dat haar dorp door de Japanners was aangevallen. ‘Daar hebben we het nu niet over’, zei de juf. ‘Dit gaat over de Tweede Wereldoorlog.’ Kennelijk telde mijn Indische geschiedenis niet. Voor mij was dat een belangrijk moment, omdat ik voor het eerst besefte dat anderen mij als ‘anders’ zagen. Thuis had ik juist meegekregen dat ik niet anders was en zeker niet minder.

De buitenwereld wijst mij er voortdurend op dat ik anders ben. Ik moet altijd uitleggen waar ik vandaan kom, wat best vermoeiend is. Tenminste, in Nederland. Want ik heb ook een paar jaar in Duitsland gewerkt en als iemand daar vroeg waar ik mijn kleur van had, volstond een korte uitleg: Nederland had koloniën. ‘Ach so’. Een verademing. In Duitsland kwam ik er trouwens achter dat ik veel Nederlandser ben dan ik zelf dacht. De directheid waar Nederlanders om bekendstaan, heb ik me kennelijk eigengemaakt.

Het lastige aan Indisch-zijn is dat je geen land meer hebt waar je naar terug kunt, zoals andere immigranten dat hebben. Ik kan nooit terug naar mijn roots. Het beste alternatief is Indonesië, maar Indonesië is Nederlands-Indië niet. Toch, toen ik er acht jaar geleden voor het eerst was, werden er hiaten opgevuld waarvan ik niet wist dat ik ze had. Die geuren, die warmte. Ik dacht: ik kén dit. Heel raar, maar ik had opeens de behoefte om met mijn handen te gaan eten.

Ik weet zeker dat ik Indisch ben en voel me daar senang bij. Maar ik vind het lastig te omschrijven wat dat dan is, Indisch zijn. Het is vooral een gevoel en dat is voor iedereen anders. Elke Indo geeft er zijn eigen draai aan en daarover is binnen de Indische gemeenschap dan weer strijd. Voor de een is het dat je moet houden van countrymuziek, voor de ander dat je een botol tjebok op je toilet hebt om je met water schoon te spoelen. Onbewust heb ik ook van alles meegekregen wat mijn ouders en grootouders op hun beurt hebben meegekregen uit Indië. Het belang van hygiëne bijvoorbeeld. Jezelf elke dag wassen, schoon zijn, goed voor jezelf zorgen. In de tropen was dat belangrijk, omdat je kon doodgaan aan een infectie als je niet schoon was.

Voor mij is Indisch-zijn ook heel erg verbonden met eten en drinken. Indisch-zijn is met andere Indo’s lekker eten en praten over gerechten die ook lekker zijn.

Wij, Indo’s van de derde generatie, zitten in een soort overgangsfase. Het verleden is bekend en wat de toekomst brengt staat onderhand ook wel vast: uiteindelijk zal het de Indische cultuur waarschijnlijk net zo vergaan als die van de Italiaanse Amerikanen. Daarvan resteert de pizza. Zo blijft van de Indische cultuur straks misschien alleen de rijsttafel over. De Indische identiteit van vandaag is een grijs gebied, vrijwel ongrijpbaar. Ja, wij zijn Indisch. Maar wat dat dan is? Die vraag moet elke Indo van mijn generatie voor zichzelf beantwoorden.”

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives