RAWAGEDE en de tragiek en onze trouw.

[Ferry Schwab]

RAWAGEDE en de tragiek en onze trouw. Het lijkt dat ineens de publieke belangstelling voor het koloniale verleden van Nederland in Indonesië thans toenemende is. Eerst het verleden met prins Bernhard en nu ineens Rawagede waar de Nederlandse soldaten een heel dorp hebben uitgemoord op beestachtige en onmenselijke wijze. En dat kort nadat men hier de wrede gevolgen van de Duitse bezetting heeft ervaren aangaande de Joden. Je vraagt je af, hoe kan dan een land die zijn eigen opbouw nog terhand moet nemen, zo ineens daar in een vreemd en ver werelddeel zo te keer gaan? Dat is niet vreemd, de kolonie zorgde voor inkomen, rijkelijk inkomen wel te verstaan, goud, olie, zilver en vele bodemschatten die geld opbrachten en waar Nederland, de superklasse voornamelijk, zich weer rijk konden rekenen. De bevolking is en blijft arm, maar een deel van de hogere regionen zoals regeringsleiders etc. konden het zich permitteren om een legertje soldaten uitgerust met de modernste wapens naar de oost te sturen ten einde daar de inkomstenbron veilig te stellen, wel ten koste van de oorspronkelijke bevolking, die na driehonderd jaar onderdrukking, vernedering en uitbuiting genoeg had van de koloniale overheersers die hun het Indonesië van de Indonesiërs als eigendom beschouwden. Het is dan ook niet zo gek dat de slaaf voor zijn bevrijding vecht en het juk van de slavernij eindelijk eens van zich af gaat werpen, en ook het eigen land weer zelf wenst te regeren, en zelf te beslissen wie de baas in eigen huis is. Dat de bezetter daar niets van wilde weten leverde vreselijke taferelen op, zoals diverse moordpartijen alleen om de macht en de tegenstand van de onderdrukten te breken. En dat nota bene net nadat men in Europa zelf onderdrukking en bezetting heeft mee gemaakt. Echter waar te graaien valt geeft men hier niet gauw op, dat is de hele geschiedenis al zo geweest in Europa, is het niet bij de buren dan maar elders ver weg. Gevolg is geweld, onderdrukking, uitbuiting en knechting van volkeren. Economische belangen heet dat. Nu terug naar onze situatie als Indisch Nederlandse mensen, ontstaan door een kruising van twee werelddelen, Europa en Azië. Onze situatie als Indo’s of nog steeds door de Nederlanders genoemd, Indonesiërs. Vele van ons hebben aan de kant van de Nederlander gevochten en hebben zich ook schuldig gemaakt aan dezelfde onderdrukking, uitbuiting en knechtingen.Laten wij heel eerlijk zijn tegenover onszelf. Wij zijn In Nederland Door Omstandigheden en die omstandigheden zijn, omdat wij onze keuze hebben gemaakt. Wij kozen voor het Nederlandse of het Europese gevoel in ons en keerden ons tegen onze andere voorouders, de Inlandse bevolking. Je kunt niet zeggen dat wij daarbij anders waren dan de Nederlanders, integendeel, ik ken verhalen van wrede en onmenselijke moordpartijen jegens de Indonesische bevolking en ook later toen mijn ouders de bersiap periode ect. hebben overleefd waren de inlanders in hun ogen tweederangs burgers. De baboes, (bedienden) de tuinman of knecht (Djongos) werden echt niet als volwaardige mensen behandeld, eerder als heel slecht betaalde slaven. Zelf Indonesiërs uit de hogere kringen waren niet gelijk. Zij kregen zelfs nog slaag en van rechten kon je niet spreken. Een protest betekende in vele gevallen ontslag van de ene op de andere dag, en men moest van geluk spreken indien met überhaupt nog betaald kreeg. Dus als wij het over de onderdrukking van de inlandse bevolking gaan hebben en daarmee de andere helft van ons bloed, is de trouw aan de ene kant dan wel zo prijzenswaardig? Hadden wij niet omdat wij mensen zijn met twee bloedsgroepen die van de Europeaan en de Aziaat, beter neutraal kunnen zijn? Rawagede zal hoe dan ook ons leed zijn want daar werd de andere helft van ons in een vreselijk bloedbad uitgemoord, gelijk aan de Bosnische toestanden. Dat is helaas het gevolg van Arm zijn, en het is ongelofelijk waarom na de bevrijding vele van ons Indische mensen nog tot de upperclass konden behoren. Dat is dus het stukje geschiedenis. Nu de hedendaagse werkelijkheid. Velen van ons keren terug naar het land van geboorte of zijn inmiddels uit Nederland vertrokken naar andere landen om daar een toekomst op te bouwen. Waarom die terugkeer eigenlijk? Je zou kunnen stellen, indien men elders van is verdreven, kom je toch niet meer zo gauw terug? Ik in ieder geval niet zo gauw.Heden ten dage hoor ik van velen die terug zijn gegaan hoe zij zich daar als thuis voelen. Hoe thuis vraag ik mij af? Op de oude stijl met de jouw ter beschikking staande Eurotjes of is het zo dat man zich daar weer het gevoel heeft “onder ons” te vertoeven? Oude stijl van kolonisator of toerist, of toch…….het gevoel van terug zijn in moeders schoot. Terug zijn, daar waar je geen echte vreemde meer bent en je eigen identiteit vrijelijk kunt beleven en niet blijvend als vreemdeling hoeven te te gedragen door nog Nederlandser te zijn dan de Nederlanders of als Indonesiërs benoemd te worden, waar je geen binding mee voelt. Of toch wel? Want, laten wij vooral eerlijk zijn, wat zijn wij WERKELIJK? Nederlanders? Neen want wij zien er niet zo uit. Blanken of Europeanen? Neen, ook dat niet, want ook die kenmerken hebben velen van ons helemaal niet. Indonesiër dan? Komt het dichtste bij de werkelijkheid toch? Alle uiterlijke kenmerken. Aziaat? Misschien wel de enig juiste benaming en als ik mijzelf mag benoemen met mijn Aziatische roots, zou ik zeggen, Ik ben van Europees/Aziatische afkomst dus classificeer mij onder de benaming EURAZIAAT. Daarmee doe ik mijn Aziatische voorouder geen onrecht aan en ook niet mijn Europese voorouder. Met andere woorden broeders en zusters, de benaming INDO gaan wij vanaf heden niet meer gebruiken. Wij zijn ook geen Indische Nederlander meer, want niemand begrijpt wat dat inhoudt. Dus ik ben een Euraziaat. Waarom waren wij zo voor koningin en vaderland in die kolonie? Vanwaar die keuze? Waarom een keuze gemaakt voor vader terwijl moeder evenveel rechten heeft om trouw aan te zijn. Waarom jouw halfbroeder of zuster vernederen en knechten? Wat in het dorpje Rawagede heeft plaatsgevonden en ook elders in de Indonesische Archipel is de tragiek van het Euraziaat zijn. Albert van prehn 13 december 2009. (ICM moderator)