Nieuws verdwenen onderzeeboot schok voor oud-minister Bussemaker
DEN HAAG - Voor oud-minister Jet Bussemaker is het nieuws over de verdwenen onderzeeboot O 16 een persoonlijk drama. Haar opa Anton Bussemaker voerde het commando over deze onderzeeër.
Jet Bussemaker: „Dit is heel erg. Die boot was het graf.”
Ⓒ HOLLANDSE HOOGTE
„Voor nabestaanden is dit echt een klap”, zegt de voormalige PvdA-bewindsvrouw tegen De Telegraaf. „De O 16 werd in 1995 nog intact gevonden en daarmee was er een graf voor alle bemanningsleden.”
Bussemaker vertelt dat de duikboot, gezonken nadat hij op een Japanse mijn was gevaren, een belangrijke rol speelt in haar familiegeschiedenis. „Mijn vader en zijn broer hebben er nog een herdenking bijgewoond en een bloemenkrans achtergelaten. Het is goed dat mijn vader dit nieuws niet meer hoeft mee te maken.”
Als staatssecretaris van Volksgezondheid en Welzijn (veteranenbeleid) en later als minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen (maritiem erfgoed) raakte Bussemaker professioneel betrokken bij het dossier. Tijdens een bezoek aan Indonesië kreeg ze daar officieel te horen dat de kruisers Hr.Ms. Java en Hr.Ms. De Ruyter en de torpedobootjager Hr.Ms. Kortenaer waren verdwenen.
Herdenking
Enkele weken later hoorde Bussemaker slecht nieuws wat haar persoonlijk raakt: „Bij de herdenking van de Slag in de Javazee eind februari 2017 kreeg ik signalen van mogelijke grafschennis bij O 16.”
Bij deze herdenking in de Haagse Kloosterkerk hield de toenmalige minister een toespraak waarin ze nog uitvoerig inging op haar familiegeschiedenis. „De slag en de oorlog zijn voorbij. Maar de rimpelingen blijven wij voelen”, zei Bussemaker tijdens de jaarlijkse herdenking om de Slag in de Javazee. „Ik voel ze in de korte, vreselijke boodschap van de stafofficier aan mijn oma en haar drie zoons. Mijn vader – 13 jaar oud – zit op de rand van zijn bed in Surabaya. Het gemis sloeg een levensgroot gat in zijn bestaan. Ik voelde ze toen mijn vader en mijn oom in 1995 het hoge woord mee terugnamen uit Indonesië, samen met het bronzen stuurwiel van de O 16 – mijn opa’s onderzeeër. Ze eerden het oorlogsgraf met een bloemenkrans. Ze zuiverden zijn naam van oude geruchten. Een nieuwe laag, een nieuw perspectief werd toegevoegd aan het verhaal – en aan het gemis.”
De Leidse hoogleraar is geschokt dat het nu officieel een feit is. „Ik ben nu ook gewoon een nabestaande. Dit is heel erg. Het geeft geen rust op deze manier. Die boot was het graf.”
Opmerkingen