INDO’S IN DE KNEL
• Jan Slagter met Leida en Ruud Sellier (r) en Herman de Pauw (m) in Surabaya. FOTO: MAX |
Anneke Grönloh scoorde bijna vijftig jaar geleden een megahit met haar loflied op Surabaya. Vol weemoed bezong ze daarin haar afscheid van de Indonesische parel. Maar de achterblijvers belandden korte tijd later in diepe ellende. Deze zomer bereikte omroep MAX een noodkreet uit Surabaya over een onzichtbare en vergeten groep Indische Nederlanders op leeftijd. Ze leven al tientallen jaren in grote armoede en horen nergens bij. Noch Nederland noch Indonesië trekt zich hun lot aan.
Ruud en Leida Sellier, beiden 72 en geboren in Indonesië, deden een beroep op MAX Maakt Mogelijk om iets te doen aan het schrijnende leed onder deze bevolkingsgroep. Deze Indische Nederlanders, ook wel Indo’s genoemd, spreken Nederlands, hebben vaak een Nederlandse naam en houden van onze Koningin.
Maar juist om die reden worden ze gediscrimineerd. In totaal gaat het om zo’n honderd ouderen tussen de 65 en 90 jaar. Ze hebben geen pensioen en dus ook geen geld voor eten, een huis of medicijnen.
MAX-voorzitter Jan Slagter was diep onder de indruk van hetgeen hij ter plekke aantrof. „Deze mensen zijn door Nederland in de steek gelaten”, vindt hij. „Ze kunnen nergens op terugvallen, hebben geen papieren en proberen zo goed en zo kwaad als het gaat nog iets van het leven te maken in hun schamele hutjes. Ik sprak een oude vrouw die helemaal opfleurde omdat ze eindelijk weer eens Nederlands kon spreken. Ze dacht dat koningin Wilhelmina nog leefde. We hebben samen een Hollands liedje gezongen”, zegt Slagter, die de ontmoetingen heel confronterend noemt.
In zijn reportage komt o.a. Winnie Masius (67) aan het woord. Ze woont alleen in een hutje, mocht niet naar school en niet werken en was dus tot de bedelstaf veroordeeld. De 83-jarige ondervoede Herman de Pauw lijdt aan duizelingen en heeft intensieve verzorging nodig. Dat wordt pijnlijk duidelijk als hij tijdens de opnames ten val komt. Slagter: „Die hulp hebben we gelukkig meteen kunnen regelen.”
Ruud en Leida Sellier hadden meer geluk. Omdat zij hun Nederlandse paspoort nog hadden, mochten zij wél naar Nederland. Maar de schrijnende armoede onder de achterblijvers heeft hen nooit losgelaten. Samen richtten ze de stichting Help Indischen in Indonesia op en helpen nu 24 ouderen. MAX Maakt Mogelijk gaat hen voortaan financieel ondersteunen.
Bronvermelding Telegraaf 23/11-2012
Opmerkingen
292