Democratie… en de wereld staat in brand Door: Joty ter Kulve
Als je anno 2014 om je heen kijkt, luistert naar het nieuws op televisie en radio, kom je tot de conclusie dat ondanks de enorme technologische vooruitgang, onze reizen naar verre planeten, de mensheid nog altijd geplaagd wordt door conflicten en oorlogen. Oekraïne, het Midden Oosten, Ebola in Afrika, Je wordt er niet vrolijk van. Is er dan geen hoop? Zijn er geen lichtpuntjes? Is er vooruitgang op sociaal, maat-schappelijk, menselijk vlak? een sprookje? Herhaalt zich de situatie in 1914. Hebben we dan echt niets geleerd over wat het betekent om “human beings” te zijn?
Neen zegt een bekende commentator Fareed Zacharia van CNN, er zijn wel degelijk lichtpuntjes, er zijn staten en hij noemt er drie Mexico, India en Indonesië, die de wereld hoop bieden. Alle drie opkomende (emerging) democratische landen.
Er zijn nog altijd stemmen in Azië, maar ook elders, die menen dat ontwikkelingslanden met open politieke systemen, niet in staat zijn, niet bekwaam zijn armoede te beëindigen en hun industrie tot bloei te brengen. In China gelooft President Xi Jinping dat hij de politieke teugels alleen nog maar strakker moet aanhalen wil hij zijn land vooruit brengen.
Wat is en betekent democratie?
Democratie is een open politiek systeem. Een bestuursvorm, volksheerschappij. Het volk stemt over wetten. Het volk kiest de vertegenwoordigers die de wetten maken. We hebben met enkele van onze bewoners in Stoephout mogen mee discussiëren over Europa, een democratisch Europa.
Ons begrip van democratie ontlenen wij aan de Grieken. Vierhonderd jaar tot zeg 200 honderd jaar voor Christus ontstond daar de democratie. Later overgenomen door de Romeinen, de toen heersende Romeinse Senaat. Toen het Romeinse tijdperk ten einde liep, heeft de democratie een slaapje gedaan en is weer levend geworden na de Franse revolutie in de 18de eeuw. Duitsland is eigenlijk een democratie geworden na WO II En nu misschien de beste democratie in de Europese Unie.
Nederland deed zijn intrede in de familie van democratieën aan het begin van de negentiende eeuw. In 1815 werd Nederland een Koninkrijk onder Willem I. Het was ook een begin van de Eerste en Tweede kamer. De Eerste Kamer werd door de Koning benoemd De Tweede kamer werd indirect gekozen door Provinciale Staten.
Joty ter Kulve
Onder Willem II zien we dat in a andere landen in Europa het volk in opstand komt tegen hun Koningen en ook in Nederland begint men te morren en mopperen. Willem II voelt er niets voor om te veranderen, maar als hij ziet hoe de Koningen in andere landen de macht verliezen besluit hij van de ene op de andere nacht toch in te stemmen met veranderingen. Achteraf een wijs besluit. Hij zei toen letterlijk: “Vannacht heb ik besloten dat Nederland toch maar een democratie moet worden. Ik ben van een conservatief een liberaal geworden: de Grondwet moet veranderen”.
In 1848 krijgt Johan Thorbecke met twee andere leden van de Tweede kamer de Grondwet te veranderen. Ontegenzeggelijk de grootste politicus aller tijden in Nederlandse moderne geschiedenis.
Engeland: in de revolutie in Engeland in 1688 werd Koning Jacobus de II van de troon gestoten en vermoord. Zijn schoonzoon de Hollandse stad-houder Willem III volgt hem op.
Hij onderwerpt zich aan de wetten van het Engelse parlement. Het begin van de democratie.
India, Pandit Nehru was de grote stimulator van de democratie in India na Wereld Oorlog II. Hij werd geïnspireerd door Gandhi, die zijn leven wijdde aan de bevolking van India, hun rechten als mens en de vrijheid van zijn land. Nehru en zijn nazaten hebben het land gedurende decennia geregeerd. Maar voor India evenals voor Indonesië is een nieuw tijdperk aangebroken, Beide net gekozen Presidenten zijn onafhankelijk van de bestaande heersende elites rechtstreeks door het volk gekozen. In dit verband interessant te weten, dat Turkije twee weken geleden voor het eerst in haar geschiedenis een President rechtstreeks heeft gekozen.Net zoals Indonesië is Turkije ook een soennitisch Moslim land met een seculiere filosofie.
Indonesië, heeft sinds haar onafhankelijkheid verschillende presidenten gehad, We kennen natuurlijk de namen van Soekarno, Suharto, Wahid, Habibi de laatste President met de bijnaam SBY (Susilo Bambang Yudhoyono) Soms leek het er op dat dit land bestaand uit 17.000 eilanden uiteen zou vallen. Ik heb velen in Holland horen zeggen of denken: zie je wel, ze kunnen het nog niet. Maar langzaam heel langzaam, in het bijzonder in de laatste tien jaar begaf Indonesië zich op de weg van de democratie en vond een stille omwenteling plaats. Het proces van stille omwenteling werd 22 juli bekrachtigd toen Joko Widodo, Jokowi zoals de mensen hem noemen, werd gekozen tot President van Indonesië.
Wat Indonesië met deze verkiezingen voor elkaar heeft gekregen is nog nooit vertoond in een democratisch land. In het werelds grootste maritieme land, 17.000 eilanden met 81.000km kustlijn, hebben op dezelfde dag, alle kiezers hun stem uitgebracht. India de grootste democratie in de wereld had vijf weken nodig om een parlement te kiezen. In Amerika die meer kiesgerechtigde kiezers heeft kwam alleen 57 % naar de stembus. In Indonesië maakten op 9 juli 70 % van de stemgerechtigde kiezers, te weten 194 miljoen van een bevolking van 255 miljoen, gebruik van hun stemrecht, en bezochten één van de half miljoen stembussen om een nieuwe President te kiezen. Eigenlijk voor het eerst een eerlijk en niet frauduleus verkiezings-proces onder andere omdat de bevolking zelf als stembureaus ging monitoren en controleren.
De tegenstander van Jokowi, ontzet over zijn verlies, wilde zijn verlies niet accepteren, en beschuldigde Jokowi van massale fraude. In tegenstelling tot de suggesties van Prabowo heeft de Hoge Raad besloten dat de verkiezingen juist uitzonderlijk eerlijk en transparant zijn geweest.
Het voert te ver om de enorme uitdagingen waar de nieuwe President voor staat hier te schetsen. Hij staat voor een bijna onmogelijke taak. Hij krijgt het moeilijk in het parlement, heeft slechts een kleine minderheid in het Parlement die hem steunt. De ondernemende meubelmaker, dat was hij van beroep heeft als Burgemeester van Solo en Gouverneur van Jakarta zijn politieke carrière gebouwd op zijn eerlijkheid, slimme politiek en goede resultaten. In elk geval zo schrijft Time Magazine heeft hij de laatste vestingen van de gevestigde erfenis van de oude autocratie omver geworpen.
Indonesië zo eindigt de Time kan een bron van groei worden voor een worstelende globale economie en een democratisch tegenwicht voor de autocratische Chinese invloed in Azië. En wat het belangrijkst is: Jokowi kan de wereld laten zien, dat democratie wel degelijk kan leiden tot hogere inkomens. En een betrouwbare goed functionerende overheid. Graag wil ik eindigen met het volgende: Indonesië en India zijn goede voorbeelden van staten die beiden een ruimhartige tolerante multi-etnische identiteit bezitten.
Historisch nog niet lang geleden waren beide landen koloniën van Westerse naties. Beiden hebben ze het overleefd, de overgang was best heel zwaar met kleine en vaak ook grote levensbedreigende moeilijkheden. De Engelsen lieten een goed koloniale administratief- en bestuurssysteem achter. Helaas Nederland niet. Maar ze kwamen er vrij ongeschonden uit.
Zeker is dat ze misschien toch het beste van al de culturen en landen die hen hebben gevormd hebben verwerkt in hun identiteit. Ook Nederland heeft daartoe zijn steentje bij gedragen. Nederland heeft veel achter gelaten in het bouwen van omgeving, waterbouw, landbouw, onderwijs (Soekarno heeft een Nederlands diploma), wetgeving. Koningin Beatrix zei eens: De democratie daar moet je iedere keer weer om vechten. Dit geldt ook voor Jokowi. En voor Angela Merkel. Dank zij Angela Merkel kijkt iedereen naar het huidige Duitsland als een goed en democratisch land. En dit geldt ook voor ons burgers. Samen bouwen aan ons democratisch land. Een hele opgaaf.
Opmerkingen