DE CHINESE DUKUN, door Ed Brodie

10897408054?profile=originalDE CHINESE DUKUN, door Ed Brodie

 

In de middaguren als de meeste inwoners van Mojokerto hun middagdutjes deden, liep een arme Chinees met lang haar en een rode band om zijn hoofd, gescheurde kleren om zijn bovenlijf en onder zijn voeten, ‘sandal jepit’… gemaakt van oude autobanden, door de stad met z’n hoofd naar de straat gericht, terwijl hij “mediteerde".

Elke keer werd hij uitgelachen door de jonge bewoners van Mojokerto, maar ook door een groep jonge Indische jongens uit de stad.

Niemand kende zijn naam en vaak plaagden ze hem en riepen dan …”Hee tjino gendeng …tjino gendeng!”

Deze man keek niet eens om, hij bleef lopen en mediteren met twee stokjes tussen zijn vingers waarvan de toppen van de stokjes smeulden en witte rookwolkjes produceren. Door de Javaanse inwoners van Mojokerto, werd hij ‘Koh’ genoemd.

Koh, sliep in een klein zelfgemaakt huisje van bambu en oude zinken golfplaten aan de kant van de kali Berantas. ‘s-Nachts maakte hij een vuurtje voor zijn hutje en hurkend voor het vuurtje bleef hij mediteren of bidden. Hij werd bekogeld met stenen door Javaanse jongens en uitgelachen door Indische straatjongens!

Koh, reageerde nooit als ze hem plagen of smijten…bleef lopen, en knikken met zijn hoofd en kijk al lopend naar beneden en hield niet op met mediteren.

Bijna de hele stad Mojokerto kende deze rustige Chinees, maar niemand wist eigenlijk waar hij vandaan kwam, wat hij eigenlijk allemaal deed of wie hij eigenlijk was! Kortom ze noemden hem “Koh gendeng” …Ook in de Indische kringen werden verhalen verteld over deze ‘Koh’ maar hij bleef een aparte vreemdeling voor heel Mojokerto.

Bij de Indische familie Jansen heerste een angstige sfeer … hun jongste zoontje Ruben werd ernstig ziek en zijn koorts kon maar niet dalen …de thermometer bleef maar op 41 graden Celsius hangen. Ruben begon te ijlen en spreek wartaal, wilde niet eten en kon niet slapen. Zijn ouders hadden meermalen de dokter laten komen maar niets hielp …Vrienden hielpen de familie Jansen en riepen een Javaanse dukun om deze jongen te helpen van zijn koorts en ziekte … maar helaas niets hielp! Het werd alleen maar erger met de ziekte van Ruben … er werd een Dominee geroepen toen weer een Javaanse Mudin en daarna een Pastoor maar niets hielp!

Opeens had Rubens’ moeder een idee en gaf haar bediende de opdracht om maar die ‘Koh’ te roepen en te vragen of hij kleine Ruben wilde helpen.” Wie weet misschien kan deze Chinese Koh mijn zoontje helpen”, zei mevrouw Jansen.

Met heel veel pijn en moeite had haar bediende toch die Chinese dukun kunnen overhalen om bij haar mevrouw te komen om Ruben te helpen van zijn geheime rare ziekte! Hij liet de bediende eerder naar huis toe gaan en zei:” Ga eerder naar huis en laat dat jongetje eerst een bad nemen, dan ben ik in die tussentijd al bij jullie thuis!”

Verbaasd vroeg de bediende aan hem of hij hun huis wel weet te vinden …en hij antwoordde: ”Ga naar huis en ik ben straks bij jullie thuis!”

Ongeveer een uur later arriveerde “Koh” bij de familie Jansen, liep regelrecht naar de kamer van Ruben … bekeek Ruben, en begon op ‘chineespapier’ in Chinese tekens iets te schrijven … pakte een koperen schotel en verbrande het geschreven chineespapier, stopte het in een glas en vulde het met water, roerde het tot het leek op ‘koffietubruk’ en liet dat ventje alles leeg drinken. ‘Koh’ pakte zijn plunjezak en liep weer naar huis, nam geen geld aan en verliet het huis … keek nog even om en maakte een diepe buiging.

De volgende dag stond Ruben op, en vroeg om zijn ontbijt en wilde daarna naar school gaan!

Ruben was helemaal koortsvrij en de familie en vrienden … die kunnen het tot en met heden niet begrijpen!!

Heel snel ging het verhaal de ronde … bijna alle inwoners van Mojokerto hoorden het wonder, en vanaf dat moment werd de rare chinees “Koh”: , tot de “Chinese Dukun” om gedoopt. Daarna durfde niemand meer “Koh” te plagen, sterker nog ze liepen een straatje om als de mensen van Mojokerto de Chinese Dukun tegen kwamen …

Ed Brodie …

Dit verhaaltje heb ik ooit van mijn vader gehoord, ik was toen een jongetje van misschien 12 jaar. Mijn pa was geboren in Mojokerto (Oost Java) en ging daar ook naar de lagere school en later verhuisde de familie naar kediri

Ed Brodie

13 nov 2018

E-mail me wanneer mensen hun opmerkingen achterlaten –

U moet lid zijn van ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025 om opmerkingen toe te voegen!

Doe mee ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025

Blog Topics by Tags

Monthly Archives