A Sentinental Journey

A Sentinental Journey

Hij was erbij tijdens de pasar malam in Dronten, waar ik twee keer was, met de Tempo Doeloe band op het hoofd podium op de vrijdag 9 juli en later met de Jay band op de 11e juli 2010.

Ik ga het hebben over onze vriend Ruben Agaatz. De tukang layangan.

Maar eerst gaan wij een stukje schrijven over de pasar zelf en de persoonlijke indrukken die ik ervan heb overgehouden.

Ook ga ik even stilstaan bij het afscheid van een muzikant collega, Rino von Banniseth.

Wat Rino betreft, ik ontmoette hem voor het eerst in Spanje waar ik met een gezelschap was in 2004 in Malgrat de Mar. Mijn zanger had verplichtingen en ik moest toch nog een avondje spelen in Hotel Alhambra, waar ik ook de eigenaar ervan goed ken en ik een soort agent voor ben in Nederland. Dus indien er gezelschappen zijn die kamers willen bespreken ben ik bereikbaar via het ICM, waar men mijn telefoonnummer etc. kent.

Het was een verrassing omdat ik nooit had geweten dat er een tweeling von Banniseths was, ik kende de ene van het Duo Sheri Dens, als ik de naam goed schrijf, uit Oudenbosch waar ik een jaar lang heb moeten wonen, ik zeg erbij moeten wonen omdat ik daar vanuit Ede met valse beloftes naartoe ben verhuisd. Het was een jaar lang een vreselijke tijd wonen in dat gat van een plaats, helemaal alleen en verlaten in een dorp ver van de bewoonde wereld.

Ik ga er niet verder over uitweiden, want dan krijg ik nog steeds vreselijke gevoelens van.

De dag in Malgrat de mar kwam Rino mee spelen, eerst dacht ik dat het de helft was van het duo, maar al gauw vertelde hij mij wie hij was en dat hij de tweelingbroer was.

Ik heb in 2001 ook al een Robbie von Banniseth leren kennen in lloret de mar waar ik ook was met de band en een vreemde jongen een setje mee ging doen.

Heel leuk ging dat en het vreemdste geval was, dat mijn zuster een korte tijd verkering had met een Bennie von Banniseth uit Ede.

U ziet dus lezers dat de naam mij niet onbekend is en het doet zeer als een bekende van jou zoiets overkomt als wat Rino is overkomen, dat gun je niemand en mijn respect gaat uit naar zijn moedige beslissing.

Jammer want Rino en ik kennen elkaar goed, hijzelf en zijn Duitse vrouw heb ik ook vaker mogen ontmoeten. Ik betreur dat er alweer een goede bekende muzikant in hart en nieren uit ons circuit afscheid neemt.

Als advies zou ik iedereen die betrokken is in onze Indische scène op welk gebied dan ook, willen meegeven om zuinig met elkaar om te gaan.

Wij vergrijzen allemaal en onze cultuur vergrijst ook, dus in die tijd die wij gezamenlijk nog met elkaar hebben, zou ik iedereen willen voorstellen om ruzies bij te leggen, het gaat vaak om niets en wij denken dat het groter is dan hoe het werkelijk is.

Strijd, onenigheden, jalousie, wedijver, moeten wij vermijden. Gezonde concurrentie is nodig om de motivatie in stand te houden maar succes gunnen is het mooiste wat je persoonlijk kunt beleven, je kunt niet iedere keer de beste zijn en als je de ander het plezier gunt komt dat de volgende keer ook voor jou van de andere kant.

Het leven, onze successen, onze doen en laten moeten wij delen met elkaar, zeker op onze oudere leeftijd.

Ik denk dat Rino het ook zo zou willen vertellen.

Wat de pasar malam betreft, het was goed georganiseerd, zonder meer, er is heel goed geprobeerd om sfeer te maken en de indeling is ook voldoende in mijn ogen.

Het weer en de voetbalfinale waren spelbrekers zodat er minder bezoekers waren dan dat je zou verwachten.

Op het hoofd podium werden wij gebraden door de hitte en de warmte van de spotlights, het was bijna niet te doen, maar muziek geeft je vleugels. Ik denk dat die reclame toepasselijker is dan het bekende pep up drankje. Ik voelde mij dan ook als een man met wings een zogenaamde (B) Engel.

De zaterdag 10 juli had ik mijn vrienden benaderd van de BOB band, voorheen Harry Canary. Die speelden de sterren van de hemel in de foyer die speciaal is ingericht als rustpunt waar men na het wandelen op de pasar even kon bijkomen en zich lekker kan laten verwennen met een koeldrankje en goede muziek.

De BOB band jongens zijn heel er goede muzikanten en drie ervan zijn arts, dus de Music doctors zal ik ze maar noemen. Altijd makkelijk om deze band in te huren, je kunt in de pauze op consult gaan. Gratis toch? De organisatie krijg misschien de rekening na afloop maar ja, dan heb jij je al laten behandelen toch?

Geintje.

De 11e was ik er zelf weer met vrienden muzikanten op het zelfde podiumpje in de foyer.

Leuk optreden. Wij hadden een leuk repertoire gekozen en speelden alsof wij jaren met elkaar speelden terwijl wij welgeteld slechts een keer even bij elkaar gekomen zijn om de nummers, structuren en toonhoogten door te spreken. Wij werden door de organisatie de JAY band genoemd en tegelijkertijd is deze bandnaam ook de naam voor deze groep die verder gaat met de bezetting zoals die is, gezien de leuke sfeer en muzikaliteit. De groep staat onder leiding van Jan van Eck en is dus te boeken onder de JAY band. (Ik ben bereikbaar voor het telefoonnummer van de man)

Ook leuk om weer Robbie lubis van marabunta tegen te komen, fijne man met passie voor de muziek en erg aangeslagen door het gebeuren met Rino, Zo hoort het ook, jouw collega’s koesteren. Robbie de batakker zoals hij het noemde, ik had een batakse leraar op de school van mij in Indonesie die ook toevallig Rob Lubis heette, een vreselijk strenge leraar maar wel een goed.

Ik heb de JF collection gemist op de 10e, waar ook een vriend in speelt, een top muzikant, Harrold Rosso.

De avond werd een kater omdat Nederland de wereldbeker niet kon veroveren op de Spanjaarden. Ik ben Neutraal omdat ik ook erg Spaans georiënteerd ben.

Nu dus Ruben Agaatz, de vliegerman.

Hij vertelde mij dat er internationale vlieger gevecht wedstrijden worden gehouden in Frankrijk, Duitsland, en Engeland en dat alleen omdat er indo’s waren op campings in die landen die de vliegers meenamen en ter plekke vliegergevechten hielden.

Vanuit die bezigheden hebben de buitenlanders het overgenomen en zo zijn in die landen echte sportclubs ontstaan die echt vliegeren met vechtvliegers, dus ook glastouw.

Volgens Ruben werden de gevechten ook origineel adoe lajangan genoemd, (Vliegervechten)

Ik ben blij met de informatie van Ruben die het mij met trots vertelde en ik,….ja …ik stond erbij en luisterde verbaasd.

Hoe leuk zou het zijn als wij in Ons land ook diverse van dergelijke clubs konden opzetten en wie weet, kunnen mijn kleinkinderen dezelfde vreugde en passie beleven die deze sport mij heeft gebracht.

Ik heb Ruben beloofd dat ik ooit eens ga kijken bij dat soort evenementen. Ik wil weer effe dat jochie voelen die ik toen was in Indonesië. Heerlijk mijmeren en net doen of je nog zo lekker onbevangen bent. Wat mis ik die tijd.

Ruben maakt vliegers en ik had er een in mijn hand, ik wist nog heel goed hoe je de bedrading moest afstellen om de vlieger bestuurbaar te maken vanaf de grond, dat vond hij leuk. Ik ook trouwens, ik had de neiging om er een mee te nemen, maar ja wanneer heb ik er tijd voor?

Een druk pasar weekend waar ik met genoegen naar terug kijk. Je leert altijd heel veel op de pasars en je komt altijd weer iets tegen van jouw jeugd, dat is de reden waarom ik zo graag op een pasar speel, tussen de muzikaliteit door herinneringen ophalen en zaken tegenkomen die je eens als kind zag, bezat of in je handen hebt gehouden.

Ik ben een dromer en een sentimentele indo, ik hang aan mijn verleden. Een verleden waarin zoveel moois was maar ook zoveel misère.

Een verleden waarin je jouw ouders, broeders, zusters, vrienden en familie nog had om alles te delen met elkaar.

Velen zijn er niet meer, om mij heen gaan er meer naarmate ik ouder wordt, zoals Rino, Wietje, Jim enz. En dat zijn alleen maar muzikanten vrienden.

Tijd om erbij stil te staan hoe noodzakelijk het wel niet is om zuinig op elkaar te zijn.

Tijd om ook te beseffen dat wij elkaar nu nog voor een tijdje mogen horen, zien en meemaken.

Geniet ervan en laat strijd, wedijver, jalousie, haat en al van die tijdelijke onzin achterwege.

Geniet ook van alles wat jou nog aan leuke dingen geboden wordt, morgen kan het geheel anders zijn.

De pasar malam in Dronten en alle andere pasar malams zijn voor mij als sentimentele Indo jongen:

A SENTIMENTAL JOURNEY.

AlbertvanPrehn(ICM Moderator) 14 juli 2010.

Met dank aan Chris Uitenboogaard van Stellar Events, Thony Schwab van Flevoparq, en het ICM en zijn webmasters.

Met dank aan alle artiesten die het feest hebben gemaakt zoals het was, niet te vergetenhet duo MIM (olv Monica Schwab en onze bandartiest Marschal die op de 9e tot laat in de avond doorgingen met feesten.

E-mail me wanneer mensen hun opmerkingen achterlaten –

U moet lid zijn van ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025 om opmerkingen toe te voegen!

Doe mee ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025

Blog Topics by Tags

Monthly Archives